Η 8η Μαρτίου που γιορτάζεται παγκόσμια ως ημέρα της γυναίκας, καθιερώθηκε το 1910 (πρόταση της Κλάρας Τσέκιν) για να τιμήσει αυτές που αγωνίστηκαν για την ισότητα των δύο φύλων, την αναγνώριση του ρόλου της γυναίκας στην κοινωνία και των δικαιωμάτων της, να σπουδάζει, να εργάζεται, να ψηφίζει, να πολιτεύεται και μαζί με τον άντρα, να πορεύονται αγαπημένοι και ισότιμοι το δρόμο προς την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Η γυναίκα δεν είναι αντίπαλος του άντρα, όπως θέλησαν να υποστηρίξουν μερικές σουφραζέτες, που παραποίησαν την έννοια του φεμινισμού κι έκαναν τόσο κακό όσο και οι μισογύνηδες. Είναι και τα δυο φύλα, θύματα της ίδιας καταπίεσης, ενός συστήματος στα μέτρα άλλων...
Το κλειδί είναι να το αντιληφθούν και να συνεργαστούν. Και τότε κάνουν θαύματα.
Το 1857 οι εργάτριες και οι υφάντρες της Ν. Υόρκης ξεχύθηκαν στους δρόμους και πλήρωσαν με το αίμα τους τη διαμαρτυρία τους για τις κτηνώδεις συνθήκες εργασίας τους.
Η επαναστάτρια Ολυμπία Ντε Γκούζ συνέταξε το 1793 τη "Διακήρυξη των δικαιωμάτων της Γυναίκας και της Πολίτιδος" και το πλήρωσε με τη ζωή της, ανεβαίνοντας στην κρεμάλα.
Στη χώρα μας η Καλλιρρόη Παρρέν (Κρητικοπούλα, το γένος Σιγανού) έκανε άπειρους αγώνες, έγραψε άρθρα, οργάνωσε συνέδρια, έκανε το σπίτι της κέντρο προβληματισμού, συνεργασίας και εκδηλώσεων φωτεινών προσωπικοτήτων της εποχής, και των δυο φύλων όπως, της Ναταλίας Σούτσου, του Παλαμά, της Σοφίας Σλήμαν, του Ξενόπουλου, του Βλαχογιάννη, της Ζωής Βαλτινού, του Καρκαβίτσα, του Αννινου, της Αιμιλίας Μάσωνος, του Χριστομάνου, του Μαλακάση, της Θεοδώρας Λάμπρου, του Νιρβάνα, του Γρυπάρη, του Δελμούζου, του Κα-μπούρογλου και άλλων.Ίδρυσε το ΠΙΚΠΑ, το "Άσυλο Ανιάτων", τα "Κυριακάτικα Σχολεία", την "Ένωση Ελληνίδων" και το "Λύκειο Ελληνίδων". Πόσοι ξέρουν ότι αυτά είναι έργα δικά της; Από κοντά και ο άντρας της Ιωάννης Παρρέν, Γάλλος διπλωμάτης.
Η 8η Μαρτίου λοιπόν είναι μέρα τιμής στη γυναίκα που παλεύει για ισότητα, σεβασμό, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη. Δεν είναι μέρα αποκλεισμού του άλλου φύλου, όπως κάποιες ανέραστες "φεμινίστριες" θέλησαν να επιβάλουν και που δεν διαφέρουν από κάποιους "μαχαραγιάδες" που τις θεωρούν "κατοικίδια ζώα", "δοχεία ηδονής", "εστεμμένες υπηρέτριες" και άλλες παρόμοιες ανοησίες. Πριν δυό χιλιάδες χρόνια ο Χριστός είπε: "Ουκ έστιν άρσεν ή θήλυ..." και πολύ πριν ο Πλάτωνας στην "Πολιτεία" ότι "άνδρες και γυναίκες δεν διαφέρουν".
Ας τιμούμε λοιπόν όλοι μαζί, τη γυναίκα, την αγωνίστρια, τη μητέρα, τη σύζυγο, τη φύτρα της ζωής, του πολιτισμού, της ύπαρξης όλων μας.
Τα Δικά μας φτερά
Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου