Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει στα χρόνια που:
Τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρναμε μέσω μίας πρακτικής... «αμπε-μπα-μπλομ»...
Τα λάθη στη γραμματική διορθώνονταν απλά με το «σκίσε το χαρτί και γράφτο απ’ την αρχή!»
Η χειρότερη τιμωρία και αγγαρεία ήταν να γράψεις εκατό φορές «Δε πρέπει να ξανα...»
Οι διαφωνίες τελειώναν με «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί»
«Έχω λεφτά», σήμαινε μόνο να μπορείς να αγοράσεις τσίχλες παίζοντας «τον μαγαζάτορα» ή ένα παγωτό στο διάλειμμα.
Το να γεμίζεις μία σακούλα με βόλους ήταν αρκετό για να σε κρατήσει ευτυχισμένο όλο το απόγευμα.
Δεν ήταν παράξενο να έχεις δύο ή τρεις «καλύτερους» φίλους/ες. «Είναι πολύ μεγάλος/η» αναφερόταν μόνο για όσους ήταν πάνω από 18 ετών.
«Κλέφτες και Αστυνόμοι» ήταν ένα παιχνίδι μόνο για τα διαλείμματα... Και ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να είσαι ο κλέφτης παρά ο αστυνόμος...
Το τέλειο ήταν να παίζεις ποδόσφαιρο χωρίς τέρμα ή βόλεϊ χωρίς δίχτυ και οι κανόνες δεν είχαν και πολύ σημασία...
Το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί με το αντίθετο φύλο ήταν να σε έπιαναν παίζοντας το «γιατρό».
«Έχει φέρει όπλο στο σχολείο» σήμαινε ότι σ’ έπιασαν να έχεις σφεντόνα...
«Ο τελευταίος που θα φτάσει είναι χαζός!!!»
ήταν η κραυγή που σ’έκανε να τρέχεις μέχρι που νόμιζες ότι θα σπάσει η καρδιά σου...
Πάντα ανακάλυπτες τις νέες σου ικανότητες εξαιτίας ενός «Βάζω στοίχημα ότι δεν μπορείς να...»
«Πόλεμος», σήμαινε μόνο να πετάς κομμάτια κιμωλίας και μπαλίτσες από χαρτί κατά τις «ελεύθερες ώρες»
Οι «βόμβες νερού» ήταν το πιο μοντέρνο, έξυπνο και δυνατό όπλο που είχε εφευρεθεί.
«Πόλεμος» ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν γεννηθούμε και ποτέ δεν θα συνέβαινε ξανά...
Τα παγωτά και τα φρούτα αποτελούσαν ομάδες βασικής διατροφής.
Αν μπορείς να θυμηθείς τα περισσότερα απ’ όλα αυτά, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις πραγματικά ζήσει!!!
Ευχαριστώ Γωγώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου