«Πόσο γρήγορα ξεχνάμε στην Ελλάδα. Θυμάστε ποιο σύνθημα είχε προβάλει το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές και τι ντόρο προκάλεσε; Κάποιος αφελής πρότεινε στο Γιώργο να προτάξει το μαρξιστικό δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” και εκείνος το έκανε σημαία του. Γι’ αυτό σας λέω, αφήστε το. Αντε τώρα να πείσεις ότι τα μέτρα που πήραμε ήταν επιβεβλημένα»…
Το καθ’ όλα κυνικό σχόλιο ανήκει σε έναν εκ των παλαιότερων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και το «εκμυστηρεύθηκε» προχθές σε δημοσιογράφους, όταν εκείνοι πειράζοντάς τον, του ζήτησαν να σχολιάσει αν τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση… αφίστανται της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ. Η συζήτηση εννοείται πως δεν συνεχίστηκε.
Για να σοβαρολογούμε όμως. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα κόμμα που κέρδισε τις εθνικές εκλογές -και μάλιστα με εντυπωσιακή διαφορά- εξαναγκάζεται τόσο γρήγορα, όχι μόνον να αθετήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αλλά επί της ουσίας να λάβει πολύ σκληρότερες αποφάσεις ακόμη και από εκείνες που χαρακτήριζε μέχρι πρότινος ολέθριες για τη χώρα! Το ιδεολογικό δράμα που προφανώς βιώνει ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν χρειάζεται πολλές υπομνήσεις. Μέσα σε πέντε μήνες όχι μόνον αθέτησε όλες του τις κεντρικές προεκλογικές δεσμεύσεις («δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ», «δεν θα επιβαρύνουμε τη μεσαία τάξη», «δεν θα αλλάξουν τα όρια ηλικίας στις συντάξεις», «δεν θα προβούμε σε αφαίμαξη αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους» κ.λπ.) αλλά καλείται επιπλέον να εξηγήσει πώς θα αποτρέψει τον «φαύλο κύκλο κατάρρευσης της οικονομίας» που ο ίδιος προέβλεπε τον Σεπτέμβριο στην περίπτωση που αυτήν την πολιτική ακολουθούσε η Ν.Δ. αν το ΠΑΣΟΚ έχανε τις εκλογές.
Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός εξαρχής φάνηκε να μην πιστεύει ως αναγκαία τη λεγόμενη σκληρή γραμμή που του πρότειναν μεταξύ άλλων ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, η κ. Αννα Διαμαντοπούλου, ο κ. Πάνος Μπεγλίτης αλλά και ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης ο οποίος από τον Αύγουστο του είχε μιλήσει για το κρυφό εκρηκτικό μείγμα ελλείμματος και χρέους. Αντιθέτως θεωρούσε απολύτως υλοποιήσιμες τις απόψεις της κ. Λούκας Κατσέλη του κ. Χρ. Παπουτσή κ.ά., ασχέτως αν στην πορεία των τελευταίων μηνών αυτές λοιδορήθηκαν ως «εκτός τόπου και χρόνου».
Οσοι γνωρίζουν καλά τον κ. Γ. Παπανδρέου θέτουν και μια άλλη παράμετρο που ενδεχομένως εξηγεί καλύτερα τα αίτια της καθυστερημένης πρωθυπουργικής προσαρμογής. Εκ του χαρακτήρος, λένε, πίστευε μέχρι πρότινος ότι θα έπειθε τους εταίρους του να του δώσουν την ευκαιρία και τον χρόνο να αποδείξει πως μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική που υποσχέθηκε. Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν επιπλέον ότι η μεγάλη νίκη που ο κ. Παπανδρέου πέτυχε στις εκλογές, ενέτεινε την αυτοπεποίθησή του και έτσι μικρή σημασία έδωσε στην εισήγηση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου να εμφανισθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας στο αστρονομικό 12,7% και να μην επιχειρηθεί μια προσπάθεια μείωσής του μέσω της γνωστής μεθόδου της δημιουργικής λογιστικής.
Αυτό ενδεχομένως ήταν και το μεγάλο σφάλμα του πρωθυπουργού. Διότι υποτίμησε πως οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του και κυρίως οι διεθνείς αγορές θα έβαζαν σε δεύτερη μοίρα την πολιτική μπροστά στους αριθμούς, με τις γνωστές συνέπειες που βιώνει εδώ και μήνες η χώρα. Το δε ακόμη μεγαλύτερο δράμα που καλείται στο εξής να αντιμετωπίσει ο κ. Παπανδρέου είναι ότι θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που θα εφαρμόσει -θέλοντας και μη- μια πολιτική που κατεξοχήν το κόμμα του κατήγγειλε ως καταστροφική μέχρι πρότινος, αλλά και που κατ’ ουσίαν επιβλήθηκε στην Ελλάδα λόγω του αλόγιστου τρόπου που λειτούργησαν την τελευταία 20ετία όλοι ανεξαιρέτως οι προκάτοχοί του. Μηδέ του πατρός του εξαιρουμένου…
Του Κωνσταντίνου ΖούλαΠηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_07/03/2010_393394
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου