ΠΕΡΙ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΔΡΑΧΜΩΝ

Το διάβασα, απόρησα, προβληματίστηκα. Λέτε να μας ξημερώσει το επόμενο διάστημα κάτι τέτοιο; Οι κυβερνήτες μας ασφαλώς θα το γνωρίζουν, αν είναι να συμβεί το γεγονός αυτό, όμως, όπως έλεγε και ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης για την υποτίμηση που έκανε στη δραχμή το 1953, «η υποτίμηση ποτέ δεν προαναγγέλλεται».

Διαβάστε λοιπόν το παρακάτω άρθρο που αναρτήθηκε στον ιστοχώρο του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στις 15 Μαρτίου 2010

ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑ 50% ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Έρχεται η Ευρωδραχμή;

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Σύμφωνα με την αναφορά Αμερικανών αναλυτών, το ελληνικό παράδειγμα θα ακολουθήσουν και τα νομίσματα της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, τα οποία θα μετονομαστούν σε ευρωεσκούδο, ευρωλιρέτα και ευρωπεσέτα αντίστοιχα.

Αλλαγή νομίσματος από ευρώ σε ευρωδραχμή. Θέσπιση ισοτιμίας 2 ευρωδραχμές προς 1 ευρώ, με υποχρεωτική αναγραφή σε αγαθά και αξίες και των δύο τιμών. Εν συνεχεία υποτίμηση του νομίσματος για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Λειτουργία της αγοράς με τους παραπάνω όρους για ένα χρονικό διάστημα 2 έως 3 ετών και έπειτα, εάν οι συνθήκες είναι τέτοιες και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας το επιτρέψουν, επιστροφή της χώρας μας στην Ευρωζώνη και υιοθέτηση εκ νέου του ευρώ ως εθνικού νομίσματος.

Μερικούς μήνες νωρίτερα το παραπάνω ενδεχόμενο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σήμερα όμως συγκεντρώνει εξαιρετικά καλές πιθανότητες για να γίνει πραγματικότητα. Τα «Επίκαιρα» αποκαλύπτουν την ύπαρξη μιας σχετικής αναφοράς αμερικανικού think tank, το οποίο συνδέεται στενά με το Eurogroup και οι εισηγήσεις του γίνονται στην πλειονότητά τους δεκτές από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οίκους. Πρόκειται για το International Political Economy, το οποίο σε αναφορά του, που υπογράφεται από τον καθηγητή Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Ρόμπερτ Άλιμπερ και φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Η υποτίμηση του ελληνικού ευρώ», περιγράφει με ζοφερά χρώματα το νομισματικό μέλλον όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και των υπόλοιπων μεσογειακών κρατών της Ζώνης του Ευρώ. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά το έγγραφο, σε ενδεχόμενο που η Ελλάδα δεν μπορέσει να μειώσει μισθούς και ημερομίσθια, τότε θα πρέπει να φύγει από το ευρώ για ένα ή δύο χρόνια, παρά το γεγονός ότι «αρκετοί παρατηρητές πιστεύουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες προβλέψεις στη Συνθήκη του Μάαστριχτ για διαζύγιο ή διάσταση».

Οι συνθήκες αγοράς

Όμως, συνεχίζει η αναφορά, «αυτά είναι ανοησίες. Οι διεθνείς νομισματικές συνθήκες είναι καλές για 15 ή για 20 χρόνια και, όταν οι συνθήκες της αγοράς αλλάζουν, οι χώρες κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν». Εν συνεχεία, η αναφορά, αφού προηγουμένως επιχειρηματολογεί γιατί είναι αναγκαίο να φύγει η χώρα μας από τη Ζώνη του Ευρώ, σημειώνει ότι τώρα κουμάντο στο παιχνίδι που έχει στηθεί γύρω από την ελληνική οικονομία κάνουν «οι δυνάμεις της αγοράς». Ως εκ τούτου πλέον, σύμφωνα με το έγγραφο, «κανείς, ή σχεδόν κανείς, παρά μόνο οι ελεγχόμενες οντότητες από την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να αγοράσει το ελληνικό χρέος». Παράλληλα, γίνεται λόγος αφενός στο ενδεχόμενο αδυναμίας του ελληνικού κράτους να πληρώσει κάποια στιγμή ακόμη και τους δημοσίους υπαλλήλους, αφετέρου στην «εξυπνάδα» των πλούσιων Ελλήνων, οι οποίοι θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να βγάλουν στο εξωτερικό τα χρήματά τους, όπως άλλωστε έχουν ήδη κάνει πάρα πολλοί από αυτούς.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η αναφορά αμερικανικού think tank, το οποίο συνδέεται στενά με το Eurogroup και οι εισηγήσεις του γίνονται στην πλειονότητά τους δεκτές από μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οίκους.

Όπως χαρακτηριστικά επισημάνεται, «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα έλλειμμα σχεδόν 15% του ΑΕΠ, διαφορετικά οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα μπορέσουν να πληρωθούν. Για λίγο καιρό η ελληνική οικονομία μπορεί να δανειστεί από τις ελληνικές τράπεζες. Όμως οι πλούσιοι Έλληνες είναι αρκετά έξυπνοι για να κρατήσουν το μεγαλύτερο μέρος του ρευστού τους πλούτου στις τράπεζες στην Ελλάδα. Το επόμενο βήμα θα είναι ένας γύρος στις καταθέσεις των τραπεζών της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων και των υποκαταστημάτων των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα. Οι ιδιοκτήτες αυτών των καταθέσεων θα μεταφέρουν τα χρήματά τους σε τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ιταλίας». Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, γίνεται επισήμανση στο ενδεχόμενο κάποια στιγμή οι ελληνικές τράπεζες να αντιμετωπίσουν πρόβλημα ρευστότητας, εξαιτίας της φυγής και τοποθέτησης μεγάλων ελληνικών κεφαλαίων σε τράπεζες του εξωτερικού. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει πλέον από πουθενά αλλού να αντλήσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το χρέος της, αντιμετωπίζοντας για τα καλά πλέον το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.

Υποτίμηση ευρωδραχμής

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν όμως τα όσα αναφέρει το έγγραφο για τον τρόπο με τον οποίο θα μεθοδευθεί τόσο η εναλλαγή του νομίσματος από ευρώ σε ευρωδραχμή, όσο και η εν συνεχεία υποτίμησή του. Πρόκειται για κάτι που τεχνικά εμφανίζεται ως απλό και σχετικά εύκολο να γίνει. Όπως τονίζει η αναφορά, «τα τεχνικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με μία υποτίμηση από την Αθήνα είναι ασήμαντα. Η κυβέρνηση κλείνει τις τράπεζες για αρκετές ημέρες και τους δίνει οδηγίες για να ονομάσουν όλες τις καταθέσεις και δάνεια, καθώς και κάθε άλλο συμβόλαιο, σε ευρωδραχμές. Οι τράπεζες ξανανοίγουν και μια νέα αγορά συναλλάγματος αναπτύσσεται καθώς οι άνθρωποι αγοράζουν και πωλούν το ευρώ με όρους ευρωδραχμής. Τότε πολλά αγαθά και αξίες θα έχουν δύο τιμές. Μία σε όρους ευρώ και μία άλλη σε όρους δραχμής».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν όσα αναφέρει το έγγραφο για τον τρόπο με τον οποίο θα μεθοδευτεί τόσο η εναλλαγή του νομίσματος από ευρώ σε ευρωδραχμή, όσο και η εν συνεχεία υποτίμησή του.

Εν συνεχεία, ο συντάκτης του εγγράφου παραδέχεται ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης θα δημιουργηθεί αναταραχή στην αγορά συναλλάγματος, σπεύδει όμως να προσθέσει ότι μετά από κάποιες εβδομάδες οι τιμές θα σταθεροποιηθούν και, σε 8 με 10 μήνες, η ευρωδραχμή θα προσδεθεί στο ευρώ, έως ότου με την παρέλευση δύο ή τριών χρόνων, όπως έχει ήδη προαναφέρει, μετατραπεί και πάλι σε ευρώ. Στο πλαίσιο της έκθεσης σημειώνεται ότι εάν τελικά ληφθούν όλα τα παραπάνω, τότε θα δημιουργηθούν μια σειρά από προϋποθέσεις στο τρίγωνο Φρανκφούρτης – Βρυξελλών – Αθήνας, οι οποίες θα βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει το πρόβλημα της χρηματοδότησης του χρέους της. Πώς θα γίνει αυτό; Η αναφορά είναι ξεκάθαρη: «Μηνιαία τσεκ από Βερολίνο και Παρίσι θα διευκολύνουν την ελληνική κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματά της. Μείωση στα κόστη και στις τιμές στην Ελλάδα που θα οδηγήσει σε μείωση του τρέχοντος ελλείμματος και σε αύξηση των δημόσιων εισοδημάτων. Υποτίμηση της ευρωδραχμής. Στο τέλος και τα τρία θα περάσουν», καταλήγει η αναφορά.

Ένα επιπλέον στοιχείο είναι ότι το συγκεκριμένο σενάριο τρόμου, σύμφωνα με την αναφορά, είναι πολύ πιθανό να λάβει χαρακτήρα ντόμινο το οποίο θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες του ευρώ. Οι χώρες αυτές θα ακολουθήσουν το ελληνικό παράδειγμα προκειμένου να αντεπεξέλθουν και αυτές στο δικό τους, ανάλογο, οικονομικό πρόβλημα. Πρόκειται για τις χώρες του Νότου της ΕΕ, Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία, στις οποίες, μαζί με την Ελλάδα, τα βρετανικά ΜΜΕ έχουν δώσει την επαίσχυντη συντομογραφία PIGS («γουρούνια»), από το πρώτο γράμμα των ονομασιών των χωρών στη λατινική γραφή τους. Σύμφωνα με την αναφορά, κάτι ανάλογο θα πρέπει να ισχύσει και για το νόμισμα αυτών των κρατών, το οποίο θα μετονομαστεί σε ευρωεσκούδο, ευρωλιρέτα και ευρωπεσέτα, αντίστοιχα. Ενδεικτικά να επισημάνουμε ότι τα spreads τόσο για τα πορτογαλικά, όσο και τα ισπανικά 5ετή ομόλογα έχουν εκτοξευθεί σε ιστορικό υψηλό.

Πηγή:
http://m-epikaira.gr/2010/03/έρχεται-η-ευρωδραχμή/