ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ 120.000 ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ!
Για τον απολογισμό με τα σχόλιά του, που έκανε στην εφημερίδα του (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=237372), ο καλός συνάδελφος Χρήστος Μιχαηλίδης για τους 59 ανθρώπους με τα έργα τους και τις ημέρες τους, στον τομέα του ο καθένας και η κάθε μία, που έφυγαν από τη ζωή την περασμένη χρονιά, θέλω να τον ευχαριστήσω που μας τους θύμισε, γιατί μέσα στα πολλά μας ελαττώματα είναι και ότι εύκολα ξεχνάμε.
Πενήντα εννέα ονόματα, μέσα στα οποία εγκάρδιοι συνεργάτες και φίλοι, μερικοί και συνοδοιπόροι «εκδρομείς» του ευλογημένου '60, δάσκαλοι που έφυγαν αλλά έμεινε η σοφία τους, γυναίκες σπουδαίες που δικαιούνται ίδιου σεβασμού και αγαθής μνήμης, αν όχι και μεγαλύτερης, ποιους να ξεχωρίσω;
Τον στοχαστή Κώστα Αξελό; Τον δημοσιογράφο Γιάννη Βούλτεψη; Τον πολιτικό Μιχάλη Παπακωνσταντίνου; Την «κυρία Επιθεώρηση» Άννα Καλουτά; Τον σκηνοθέτη, εγκάρδιο φίλο μου Γιάννη Δαλιανίδη; Τον συγγραφέα Βύρωνα Θεοδωρόπουλο; Τον ακαδημαϊκό Νίκο Ματσανιώτη; Τον σκηνογράφο Στέφανο Λαζαρίδη που με τη συνηθισμένη μας απρέπεια διώξαμε από τη Λυρική Σκηνή; Τον δημοσιογράφο Αντώνη Καρκαγιάννη; Τον σκηνοθέτη Ανδρέα Βουτσινά; Τον πολιτικό του Πειραιά Γιάννη Παπασπύρου; Τον αξιαγάπητο Αλέκο Τζανετάκο; Τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη; Τον σκιτσογράφο Βασίλη Χριστοδούλου; Τον «κάμεραμαν» Νίκο Πατσαβό; Την αξεπέραστη Σμάρω Στεφανίδου; Την ιδιόρρυθμη Γκιζέλα Ντάλι; Τον αγωνιστή για τα δίκαια των συνταξιούχων Χρήστο Τριάντη που και στα 90 του κατέβαινε με τα πανό στα χέρια; Τη «νεοκυματική» Καίτη Χωματά; Τον ηθοποιό Δημήτρη Καμπερίδη; Τη Δούκισσα με την ωραία λαϊκή της φωνή; Τον λάτρη της οθόνης Γιώργο Τζιότζιο; Τον διακριτικό Κώστα Καφάση; Τον Αιμίλιο Μεταξόπουλο, παρά τα λάθη του που τόσο γρήγορα τον τελείωσαν; Τη γλυκύτατη «κακιά» Τασσώ Καβαδία ή τον άκακο «σκληρό» Γιώργο Φούντα;
Μέσα από όλους αυτούς, θέλω να ξεχωρίσω και έναν μάλλον ξεχασμένο από καιρό, τον εξαίρετο σκιτσογράφο και καλό μου φίλο, τον Βασίλη Χριστοδούλου, που έφυγε στα 93 χρόνια του, πλήρης «σκίτσογραφικών» ημερών, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερες από 120.000 γελοιογραφίες σε καθημερινές εφημερίδες, όπου ήταν μόνιμος συνεργάτης σε καθημερινή βάση, σατιρίζοντας μονίμως την τροφοδότρια πολιτική επικαιρότητα. Διαλέγοντας αυτός τα θέματα, χωρίς καμία οδηγία, με το «ελεύθερο» της ιδιοκτησίας των εφημερίδων για να κινείται σύμφωνα με τη δική του πολιτική τοποθέτηση, έτοιμος κι αυτός «να πάρει το καπελάκι του και να φύγει» αν η σάτιρα του ήταν αντίθετη με τη θέση της εφημερίδας! Και σεναριογράφος που μερικές από τις κωμωδίες είχαν γίνει και κινηματογραφικές ταινίες.
Διάλεξα (άνω) ένα χαρακτηριστικό του σκίτσο του 1988, που εκφράζει τις ταραχές εκείνων των ημερών. Το διάλεξα περισσότερο για να θυμηθούμε την πιστότητα των χαρακτηριστικών, που θα την έλεγα μέχρι και «φωτογραφική», με την οποία αποτύπωνε τα πρόσωπα ο Βασίλης Χριστοδούλου, έτσι ώστε να γίνονται αμέσως αναγνωρίσιμοι και ο Μητσοτάκης και ο Παπανδρέου και τα περισσότερα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του τελευταίου, όπως ο Κουτσόγιωργας, ο Τσοβόλας, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Γεννηματάς, ο Μαρούδας, ενώ πίσω τους σκάει μύτη και ο Τσοχατζόπουλος και οι όσοι άλλοι, όλα με μια δεξιοτεχνία καταπληκτική, έτσι που ήταν ικανός με μια ματιά του να σου δώσει σε λίγα λεπτά τη φάτσα σου για να τη βάλεις σε ταυτότητα!
Γ. Λ.
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ»
Βασίλης Χριστοδούλου
Ο τελευταίος της «φρουράς» των προπολεμικών γελοιογράφων
«Αν πάψω να δουλεύω, θα πεθάνω. Γι' αυτό συνεχίζω να κάνω σκίτσα, για να ζω...». Με αυτά τα λόγια έκλεινε, πριν από δύο χρόνια, τον επίλογο μιας τηλεοπτικής εκπομπής-αφιέρωμα στην -τόσο πλούσια- δουλειά του ο γελοιογράφος Βασίλης Χριστοδούλου.
Εφυγε ο τελευταίος της «φρουράς» των σπουδαίων γελοιογράφων! Τα ξημερώματα της Τρίτης, 7 προς 8 Σεπτεμβρίου 2010, σε ηλικία 94 ετών, «έσβησε» ο Βασίλης Χριστοδούλου. Καθόταν έχοντας μπροστά του τα σύνεργα της δουλειάς του, πένες, μαρκαδόρους, χρώματα, χαρτιά και σκίτσα... Ξαφνικά ένιωσε αδιαθεσία, έγειρε πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε το ταξίδι για τη «γειτονιά των αγγέλων». Παρά την ηλικία του, ήταν κεφάτος, γεμάτος ζωντάνια και πάντα με το χαμόγελο. Ο Βασίλης Χριστοδούλου ανήκε στη γενιά των κορυφαίων σκιτσογράφων (Δημητριάδη, Παυλίδη, Γάλλια, Αρχέλαου, Πολενάκη, Βλασσόπουλου) που άφησαν έντονα τη σφραγίδα τους στον χώρο του Τύπου και της τέχνης. Γεννημένος στη Φρεαττύδα, άρχισε να δραστηριοποιείται αμέσως μετά την Κατοχή και από τότε μέχρι την τελευταία του πνοή δεν σταμάτησε να εργάζεται ακατάπαυστα, προσφέροντας χιούμορ και σάτιρα μέσα από τα έντυπα. Επί εξήντα πέντε περίπου χρόνια σατίριζε με τις γελοιογραφίες του την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Εργάστηκε στην «Αθηναϊκή», τον «Ελεύθερο Λόγο» του Γιάννη Παπαγεωργίου, στη «Βραδυνή» και την «Ημέρα» του Γεωργίου Αθανασιάδη, τη «Μακεδονία» και σε πολλές άλλες ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες, καθώς και σε όλα τα περιοδικά «ποικίλης ύλης» της παλιάς εποχής («Θησαυρός», «Ρομάντζο», «Θεατής», «Πρώτο», «Φαντασία» κ.ά.).
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Σπύρος Μαρκεζίνης έτρεφαν για εκείνον αισθήματα αγάπης και εκτίμησης, ενώ διατηρούσαν στο αρχείο τους πλήθος γελοιογραφιών του, όπου τους σατίριζε συχνά με καυστικό τρόπο - χωρίς όμως ποτέ να ξεφύγει από τα όρια της καλόπιστης, εύθυμης κριτικής.
Κατά τη δικτατορία από τις στήλες της «Βραδυνής» είχε τον τρόπο του να σατιρίζει και να καυτηριάζει το καθεστώς. Σειρά από αυτές τις γελοιογραφίες της δύσκολης εκείνης εποχής εξέδωσε αργότερα σε βιβλίο, υπό τον τίτλο «Με το πενάκι στον γύψο».
Παράλληλα με τη γελοιογραφία, ο Χριστοδούλου ασχολήθηκε και με το θέατρο. Στήριγμα και «λιμάνι» του ήταν η σύζυγός του Σούλα, που με την αγάπη και τη στοργή της του έδινε το κέφι και τη νεανικότητα να προχωράει με αισιοδοξία. Ενα ταιριαστό ζευγάρι, παρά τη διαφορά ηλικίας.
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catID=1&artID=1254120
Γεια σου, Βασίλη
Εκτός από τη «βιτρίνα», το πρωτοσέλιδο των εντύπων, ο Βασίλης Χριστοδούλου «κεντούσε» και στις εσωτερικές σελίδες των εβδομαδιαίων λαϊκών περιοδικών -με τους χιλιάδες αναγνώστες και τις ακόμα περισσότερες αναγνώστριες. Στο «Θησαυρό» του Παπαγεωργίου αρχικά, και στο «Ρομάντζο» του Θεοφανίδη στη συνέχεια, παρέα με τον αχώριστο φίλο του Αρχέλαο (Αντώναρο), έγραψαν ιστορία με γελοιογραφίες κοινωνικής σάτιρας. Το πηγαίο χιούμορ του Χριστοδούλου δεν ξεπερνούσε ποτέ τα όρια της χυδαιότητας. Ακόμα και όταν σκιτσάριζε τις καλλίγραμμες νεαρές με το μίνι, που έσερναν πίσω τους κοπάδια αρσενικών. Ή, όταν έκανε για το «Ρομάντζο» τη δημοφιλέστατη σειρά του «Κόμματος των Βαρελοφρόνων» (για χρόνια και μέχρι το κλείσιμο του περιοδικού) στην τελευταία σελίδα.
«Δεν μπόρεσα να κάνω λεφτά, επειδή δούλευα συνεχώς», είχε πει αστειευόμενος στην τελευταία τηλεοπτική του εμφάνιση, από τη σειρά της ΕΤ-1 «Ελληνες γελοιογράφοι». Τιμήθηκε, εντούτοις, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, για το εντυπωσιακό σε όγκο και αξεπέραστο σε χιούμορ έργο του. Μια επίζηλη διάκριση που τη συμπληρώνουν χιλιάδες άλλες. «Ανώνυμες», όπως το αναγνωστικό κοινό που του τις απένειμε, καθημερινά ή εβδομαδιαία, γελώντας από καρδιάς με τα σκίτσα του.
Απόσπασμα από το άρθρο του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου