ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΟΣ

Ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "  Ερζερούμ - Αιγαίο - «Φαμίλιες»… " έγραψε ο CΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ - ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...     στην εφημερίδα "ΠΑΡΟΝ" της 9ης Ιανουαρίου 2011 απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω:

"    Τα εθνικά συμφέροντα (Αιγαίο - Κύπρος - Σκοπιανό - Αγωγοί - Οικονομία) «παίζονται» την τελευταία εικοσαετία στην «τσόχα» των δύο εκ των τριών «φαμιλιών» (Παπανδρέου - Μητσοτάκη), με εξαίρεση τις ασθενείς προσπάθειες του εκπροσώπου της τρίτης «φαμίλιας», (Καραμανλή) την περίοδο 2004-2009, και στον βαθμό που ο γόνος της τελευταίας δυναστείας ήλεγχε (;) την υπουργό Εξωτερικών του, κ. Ντόρα Μπακογιάννη!

Για τον κ. Κ. Καραμανλή τον Νεώτερο, μετά τις αποκαλύψεις της ιστοσελίδας Wikileaks για τη σκοτεινή δραστηριότητα της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, όπου δι' εγγράφων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναδύεται στο φως της δημοσιότητας η έκθεση, εκ μέρους της τελευταίας, των εθνικών μας συμφερόντων, στη βουλιμία της Ουάσινγκτον και την υπονόμευση των θέσεων τόσο του ιδίου, μέσω της «διπλωματίας των αγωγών», όσο και των Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου και του διπλωματικού συμβούλου Πέτρου Μολυβιάτη, ο ελληνικός λαός αναμένει να λύσει τη σιωπή του και να τον πληροφορήσει «πώς και γιατί» διατήρησε την εκπρόσωπο της «φαμίλιας» Μητσοτάκη στον θώκο της υπουργού Εξωτερικών…

ΜΑΔΡΙΤΗ ΚΑΙ ΣΗΜΙΤΗΣ

Την περίοδο της «μεσοβασιλείας» και υπό την έμφοβο διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής από το δίδυμο Σημίτη - Πάγκαλου, το στρατιωτικο-διπλωματικό κατεστημένο της Άγκυρας, με τη σκηνοθεσία του επεισοδίου των Υμίων, υπό την μπαγκέτα της Ουάσινγκτον, εξυφαίνει τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» και στη συνέχεια το μοιραίο δίδυμο συνυπογράφει με την Άγκυρα τις «Συμφωνίες της Μαδρίτης», όπου διά του στόματος και της υπογραφής του κ. Κ. Σημίτη, τίθεται από πλευράς Ελλάδας υπό αμφισβήτηση το καθεστώς του Αρχιπελάγους και αναγνωρίζονται «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο…

Το «Δράμα της Ελλάδας» κορυφούται με την άνοδο στην εξουσία του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ και του Νεο-ΠΑΣΟΚ. Ο περιοδεύων ανά την υφήλιο έλληνας πρωθυπουργός επιδίδεται προς εξυπηρέτηση μικροκομματικών και μόνο στόχων, σε μία άνευ όρων και ορίων κινδυνολογία («Τιτανικός», κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας) εκχέοντας ένα πάθος κατά του ελληνικού λαού, του επιπέδου ευημερίας του, του κράτους κοινωνικής πρόνοιας, των κατακτήσεων και δικαιωμάτων του κόσμου της Εργασίας και εν τέλει, ασυνειδήτως, των εθνικών συμφερόντων της χώρας.

Βεβαίως, είναι ευεξήγητος αυτή η τακτική του γόνου της «φαμίλιας» Παπανδρέου. Η Κοινωνιολογία, η Παιδαγωγική, η Φιλοσοφία, αλλά και η Γλωσσολογία, ομιλούν για την ψυχοσύνθεση των ατόμων τα οποία δεν έχουν βιώσει επαρκώς τον πολιτισμό της χώρας την οποία εκλήθησαν να κυβερνήσουν.
 

Ο Γ. Παπανδρέου ο Γ΄, λόγω των γνωστών περιπετειών της χώρας την τελευταία πεντηκονταετία, όχι οικεία βουλήσει, περιδιάβηκε ΗΠΑ (τόπο γέννησής του), Καναδά, Σουηδία, Αγγλία, Γερμανία κ.α., σε σημείο να στερηθεί της δυνατότητας να εγκολπωθεί σε επαρκή βαθμό τη γλώσσα και τον πολιτισμό των χωρών της προσωρινής διαμονής του.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΟΣ

Τα άτομα αυτά από τις προμνησθείσες επιστήμες κατατάσσονται στην κατηγορία των «Πολιτιστικών Μετεώρων». Και την έλλειψη της «ρίζας» αναπληρώνει ένας «θολός κοσμοπολιτισμός», που εκφράζεται στο ιδεολογικό πεδίο μ' έναν απλουστευτικό διεθνισμό και στην πράξη με μια τακτική συμβιβασμού, έστω κι αν αυτή υπερβαίνει τις «κόκκινες γραμμές» μιας, κατά κοινή και διαχρονική παραδοχή, ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής.

Η πολιτική αυτή είναι αναμφιβόλως η αναγκαία πολιτική ενός επικεφαλής διακρατικού - υπερεθνικού οργανισμού (π.χ. ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΟΑΣΕ κ.ά.), ουχί όμως και του πρωθυπουργού μιας χώρας, όπως η Ελλάδα, που η γεωστρατηγική της θέση τη θέτει στο επίκεντρο διακρατικών αντιθέσεων και συμφερόντων.

Η διαφορά του Γ. Παπανδρέου του Γ΄ προς τον πατέρα και τον παππού του έγκειται στο ότι οι γεννήτορές του άρχισαν την πολιτική τους σταδιοδρομία με αφετηρία μια στερεά ελληνική Παιδεία και βαθιά γνώση της Ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας τους.

Η Δημοκρατική Παράταξη, που το Νεο-ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου ο Γ΄ βαυκαλίζονται ότι αποτελούν συνέχειά της, είναι περισσότερο ή βέβαιο ότι δεν δονούνται ούτε αντικαθρεπτίζονται στον «εαυτού επικήδειον», που ο Γενάρχης της Παράταξης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, εξεφώνησε στη Βουλή του 1928:

• «…Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν και δι' αυτόν και διά τον λαόν που εκλήθη να κυβερνήση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι δεν επερίμενε ποτέ από την μοίραν να ίδη την χώραν προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν αυτής όλον το πυρ το οποίον είχεν μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν»…" "

 Δεν μας μένει τώρα τίποτα περισσότερα από το να περιμένουμε να δούμε που τελικά θα μας οδηγήσουν οι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου, προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.