Σας παρουσιάζω σήμερα σε ένα pdf αρχείο με τίτλο polytexneio_73.pdf το «Ποιοι ήταν στο Πολυτεχνείο και ποιοι το αντάλλαξαν με αξιώματα...».
Πρόκειται για μια έρευνα της εφημερίδας «ΠΑΡΟΝ» που δημοσιεύθηκε σε πέντε συνέχειες στα παρακάτω φύλλα της:
- Της Κυριακής 5 Δεκεμβρίου 2010 στη σελ. 24
- Της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου 2010 στη σελ.31
- Της Κυριακής 19 Δεκεμβρίου 2010 στη σελ. 23
- Της Κυριακής 2 Ιανουαρίου 2011 στη σελ.15
- Της Κυριακής 9 Ιανουαρίου 2011 στη σελ.25
Και οι πέντε συνέχειες συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται στο αναφερόμενο αρχείο pdf που μπορείτε να το κατεβάσετε αντιγράφοντας στον σελιδοδείκτη σας (browser) έναν από τους παρακάτω συνδέσμους (link) ή απλά κάνοντας ένα κλικ πάνω σε κάποιον από αυτους.
Θα επαναλάβουμε τώρα αυτό που έγραψε
και η εφημερίδα το «ΠΑΡΟΝ» :
Καλούμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν και να εκτιμήσουν οι ίδιοι τον τελικό θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο της δημόσιας παρουσίας καθενός. Αν οι αναγνώστες μας ή όσοι αναφέρονται στο αφιέρωμα μας έχουν να προσθέσουν κάτι ή να μας διορθώσουν, οι σελίδες της εφημερίδας μας είναι ανοιχτές όπως φυσικά και το παρόν μπλόγκ.
Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε την εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»και τους συνεργάτες της για την προσφορά τους αυτή σε όλους μας και προ πάντων στην νεολαία μας την «γενιά του μνημονίου» όπως αναφέρεται στο τελευταίο της φύλλο.
Ευχαριστούμε πολύ.
Διαβάστε τώρα τι έγραψε η εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» για την σχετική έρευνα στο φύλλο της 9ης Ιανουαρίου 2011.
ΜΙΑ ΠΛΗΡΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ «ΠΑΡΟΝ»
Ποιοι ήταν στο Πολυτεχνείο
και ποιοι το αντάλλαξαν
με αξιώματα...
Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου (37 χρόνια μετά), η στήλη ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ και το «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» κάναμε επί πέντε εβδομάδες μια προσπάθεια να καταγράψουμε, ει δυνατόν συγκεντρωτικά και κατά το δυνατόν εξαντλητικά, τα βασικά πρόσωπα της αποκαλούμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου».
Ξεκινήσαμε με τη Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου το 1973 και τα άλλα χαρακτηριστικά πρόσωπα της κατάληψης. Συνεχίσαμε με δεκάδες συμμετέχοντες στην εξέγερση. Και για πρώτη φορά σε εφημερίδα προχωρήσαμε στην καταγραφή της λεγόμενης «μεταπολιτευτικής γενιάς του Πολυτεχνείου».
Σε όλες τις περιπτώσεις αναφέραμε τη δράση του καθενός και τη δημόσια παρουσία του, από τότε μέχρι και σήμερα. Πρέπει ωστόσο ρητά να αναφέρουμε ότι στην καταγραφή μας δεν παρουσιάζονται όλοι οι αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αναφέρουμε μόνον όσους ακολούθησαν δημόσια (πολιτική, συνδικαλιστική, επιχειρηματική, ακαδημαϊκή κ.λπ.) πορεία. Γι’ αυτούς ακούγεται συνήθως η βάσιμη στις περισσότερες περιπτώσεις «κατηγορία» ότι εξαργύρωσαν τους αγώνες τους.
Δεν περιλαμβάνονται οι χιλιάδες ανώνυμοι εξεγερμένοι της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973 (αλλά και της Νομικής νωρίτερα, του ΑΠΘ, της Πάτρας κ.λπ.), οι οποίοι, με την ελπίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας και τη θέληση για αγώνα, βρέθηκαν μαζί με τους, αργότερα, προβεβλημένους.
Μια τέτοιου εύρους καταγραφή, όπως αυτή που επιχειρούμε, είναι φυσικό να περιέχει και κάποια λάθη ή παραλείψεις, μικρής όμως έκτασης. Δεδομένων των συζητήσεων που γίνονται τον τελευταίο χρόνο για τα επιτεύγματα αλλά και τις παραλείψεις (ή τα εγκλήματα για άλλους) της γενιάς του Πολυτεχνείου, καλούμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν και να εκτιμήσουν οι ίδιοι τον τελικό θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο της δημόσιας παρουσίας καθενός. Αν οι αναγνώστες μας ή όσοι αναφέρονται στο αφιέρωμα μας έχουν να προσθέσουν κάτι ή να μας διορθώσουν, οι σελίδες της εφημερίδας μας είναι ανοιχτές.
Ποιους ξεχάσαμε ή δεν συμπεριλάβαμε:
Στην καταγραφή που κάναμε δεν συμπεριλάβαμε αρκετούς γνωστούς αντιστασιακούς με σχέσεις στο φοιτητικό κίνημα όπως ο Περικλής Κοροβέσης ή ο Ανδρέας Λεντάκης, φοιτητές της προδικτατορικής περιόδου με αντιστασιακές περγαμηνές όπως ο Νίκος Κιάος και ο Παναγιώτης Κανελ λάκης, στελέχη από το φοιτητικό και νεολαιίστικο χώρο με πολιτική καριέρα όπως ο Άγγελος Μοσχονάς και ο Γιάννης Παρασκευάς.
Παρότι πολλοί είχαν έντονη παρουσία, δεν ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου, με το σκεπτικό ότι ηλικιακά δεν εντάσσονται σε αυτήν αλλά ούτε επηρεάστηκαν από τις φοιτητικές διεργασίες της μεταπολίτευσης.
Ιδιαίτερες περιπτώσεις
Στον χώρο της αντιδικτατορικά δράσης των νέων και των φοιτητών η Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων (ΕΚΙΝ) αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο. Χωρίς να είναι πολιτική - κομματική οργάνωση, αλλά κοινωνική - πολιτιστική, αποτέλεσε τον προπομπό της φοιτητικής αντιδικτατορικά δράσης και το θερμοκήπιο επώασης των ζυμώσεων στο φοιτητικό κίνημα. Πολλοί νέοι της εποχής επιμένουν ότι χωρίς την ΕΚΙΝ πιθανόν να αργούσε ακόμη περισσότερο να εκδηλωθεί το φοιτητικό κίνημα, καθώς οι πολιτικές οργανώσει είχαν παραλύσει από το κυνηγητό της Ασφάλειας και οι σχολές είχαν γίνει νεκροταφείο σκέψης και διαλόγου.
Αρχικοί εμπνευστές του εγχειρήματος ήταν οι Γιώργος Βερνίκος, Παναγιώτης Κανελλάκης, Νίκος Ρηγινός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος και Νίκος Βασιλάτος. Στο εξωτερικό η Κατερίνα Καλογεροπούλου, η Μαρία Μπέκετ. Για μικρό διάστημα ο Συνέφης Δρακόπουλος.
Στην πορεία η ιδέα έγινε νόμιμη οργάνωση και διευρύνθηκε με νόμιμα μέλη: Ξενοφών Γιαταγάνας, Σοφία Αναοτασιάδου, Νίκος Αλιβιζάτος, Γιώργος Παπαπέτρος, Μάκης Παρασκευόπουλος, Τέλης Σαμαντάς, Κλαίρη Μιτσοτάκη, Αντώνης Φραντζεσκάκης, Χρήστος Λάζος, Νίκος Γουλανδρής, Ελένη Πλαπούτα, Νικήτας Λιοναράκης, Νίκος Μεγγρέλης, Τίτος Μυλωνόπουλος, Μυρσίνη Ζορμπά, Νάσος Λέζος, Ολγα και Χριστίνα Τρέμη, Γιώτα Δάνου, Κώστας Αρζόγλου, Ανδρέας Γιαννακόπουλος, Γιάννης Διαμαντίδης, Χάρης Καλπούζος, Αλέξης Καπόπουλος, Γιώργος Κοτανίδης, Δημήτρης Κούρκουλος, Αλέξανδρος Ξύδης, Κάλια Στασινόπουλου, Γιώργος Σαμπάνης, Δημήτρης Σαπρανίδης,'Ιγκε Δάνου και Μάκης Τρανταλίδης.
Πρώτος πρόεδρος ήταν ο Παναγιώτης Κανελλάκης και πρώτος γενικός γραμματέας ο Γιώργος Βερνίκος, που εξαιτίας ακριβώς της δράσης τους κυνηγήθηκαν και φυλακίστηκαν, όταν η χούντα αναγνώρισε στην ΕΚΙΝ έναν επικίνδυνο δυνητικά αντίπαλο.
Πέρα από την ΕΚΙΝ που είχε χαρακτήρα, σημαντικός ήταν και ο ρόλος άλλων φοιτητικών συλλόγων και κυρίως των συλλόγων καταγωγής. Τέτοιοι ήταν, μεταξύ άλλων, η Φοιτητική Ένωση Κρητών, ο Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων Φοιτητών, ο Σύλλογος Στερεοελλαδιτών Φοιτητών, ο Σύλλογος Υδραίων Φοιτητών, ο Σύλλογος Μεσσήνιων Φοιτητών και άλλοι. Αυτοί έδιναν τη δυνατότητα, χωρίς να κινούν την υποψία της χούντας, σε πολλούς νέους και φοιτητές να βρίσκονται με συναδέλφου τους, να συζητούν και να οργανώνονται.
Νέες προκλήσεις
Είναι βέβαιο ότι ιδιαίτερα σε όσους βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, έζησαν στην παρανομία κ.λπ. οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ωστόσο, με την άνεση που δίνει η ιστορική απόσταση, έχει ξεκινήσει ήδη μια κριτική αποτίμηση του ευρύτερου πολιτικού ρόλου που έπαιξε η γενιά του Πολυτεχνείου στiς ακολουθούμενες πολιτικές στην Ελλάδα από το 1974 εώς σήμερα. Ιδιαίτερα η νεολαία σήμερα, που θεωρεί αυτονόητη τη δημοκρατική ομαλότητα, έχει άλλα ζητούμενα. Πολλοί κατηγορούν ήδη συλλήβδην τη γενιά του Πολυτεχνείου ότι με την πολιτική, κοινωνική και οικονομική της παρουσία, αλλά κυρίως με τη δύναμη των (κρατικιστικών εν πολλοίς) ιδεών, έριξε τη χώρα στα βράχια. Οι κατηγορίες προέρχονται από μια γενιά που αποτελεί, κατά κανόνα, τα βιολογικά παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου, όμως και από κόσμο της ίδιας ηλικίας ή και λίγο μεγαλύτερο.
Ούτως ή άλλως η κοινωνία και η χώρα, ιδίως οι νεώτεροι, βρίσκονται τώρα μπροστά σε μια τελείως διαφορετική πρόκληση, που αλλάζει πολλές από τις σταθερές που ξέραμε. Όλοι, νεώτεροι και μεγαλύτεροι, αθώοι ή ένοχοι για τη μέχρι σήμερα πορεία, θα κριθούμε αύριο από όσα καταφέρουμε σήμερα, μπροστά στην κρίση. Όπως ήδη συζητείται, δημιουργείται «η γενιά του Μνημονίου».
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 9.1.2011
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλαγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις…
Κωνσταντίνου Καβάφη, “Θερμοπύλες”.
–
Πέρασα από το Πολυτεχνείο σήμερα και σφίχτηκε η καρδιά μου…
Για όλα τα σημερινά… Ανάμεικτα συναισθήματα…
Θύμωσα, ένιωσα αηδία, μου βγήκε το παράπονο, νοστάλγησα τα δικά μου φοιητητικά χρόνια, και τελικά εμεινα με την προσμονή…
Αλλά προσμονή για τί; Για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία;
Τόσες φορές στο δρόμο, τόσα και τα νομοσχέδια που πέρασαν νύχτα στις πλάτες των φοιτητών, τόσες και οι χαμένες ευκαιρίες
για καλύτερη Παιδεία, για καλύτερη Δημοκρατία, για καλύτερη ζώη…
Από ότι φαίνεται, μάλλον κάτι κάνουμε λάθος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου