Η καθημερινότητα ενός παιδιού θα μπορούσε να χωριστεί σε πέντε περιόδους: το πρωινό ξύπνημα, την ώρα του σχολείου, την ώρα του διαβάσματος, την ώρα του παιχνιδιού και την προετοιμασία για τον ύπνο. Σε καθεμιά από αυτές χρειάζεται να ισορροπούν το «θέλω» και τα «πρέπει» του παιδιού, ώστε αυτή η εξελισσόμενη προσωπικότητα να γίνει ο αυριανός δημιουργικός και παραγωγικός ενήλικας.
ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Ανεξάρτητα με το χαρακτήρα του παιδιού, το πρωινό ξύπνημα πρέπει να είναι μια διαδικασία τρυφερότητας και ήρεμης προσαρμογής από το χώρο των ονείρων στο χώρο της πραγματικότητας. Το απότομο ξύπνημα με το ξυπνητήρι ή με την προσταγή «Ξύπνα, ώρα για να πας σχολείο», αναγκάζει το παιδί να ξεκινήσει τη μέρα του με ένταση. Αυτή θα συνεχιστεί με το βιαστικό πρωινό και τις ατέλειωτες διαδρομές του σχολικού λεωφορείου μέχρι να φτάσει στο σχολείο. Είναι φυσικό η αντίδραση για το σχολείο να αρχίσει.
Ένα παιδί κινητικό έχει την ανάγκη να παίξει για λίγο πριν ξεκινήσει τη ρουτίνα της μέρας, ένα παιδί συναισθηματικό έχει την ανάγκη από χάδι πριν αποχωριστεί το χώρο του σπιτιού του, ένα παιδί ομιλητικό έχει την ανάγκη να κάνει τις πρώτες του ερωτήσεις ή να λύσει τις απορίες του πριν να βρεθεί στο δρόμο για το σχολείο, ενώ ένα παιδί που έχει ανάγκη σταθερότητας θα βρει το ρυθμό της μέρας του με αργές κινήσεις.
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το σχολείο για το παιδί είναι η μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία θα ζήσει. Ανάλογα με το χαρακτήρα του θα αντιμετωπίσει τις θετικές και τις αρνητικές στιγμές των σχέσεων του με τους συμμαθητές του, τα όποια παιδιά του σχολείου, τούς δασκάλους ή τους καθηγητές του. Επίσης, μαθαίνει τι σημαίνει γνώση, πώς να την αντιμετωπίζει και πώς να τη χρησιμοποιεί. Για τα περισσότερα παιδιά το σχολείο αποτελεί τον πρώτο εξαναγκασμό, την πρώτη υποχρέωση. Ανάλογα με το χαρακτήρα του, αυτές οι έννοιες δεν πρέπει να περάσουν σαν πίεση αλλά σαν μια μέθοδος οριοθέτησης συνύπαρξης. Συχνά η ίση μεταχείριση συμβαδίζει με την ισοπέδωση της προσωπικότητας και μόνο με τη συνεργασία σχολείου και γονιών μπορεί να αποφευχθεί. Ένα εξωστρεφές παιδί έχει την ανάγκη να αποδεικνύει συνεχώς το τι ξέρει κι έτσι συχνά γίνεται κουραστικό για το δάσκαλο. Ένα ντροπαλό παιδί αποφεύγει να μιλήσει και συχνά χάνεται μέσα στην πολύβουη τάξη. Ένα παιδί που θέλει να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να ξέρει τρελαίνει το δάσκαλο με τις ερωτήσεις του, ενώ ένα υπερκινητικό παιδί βιάζεται να τελειώσει το μάθημα για να βγει να παίξει. Ένα παιδί που θέλει συνεχώς να βρίσκει ένα καινούργιο ενδιαφέρον σε αυτά που μαθαίνει, γιατί αντιλαμβάνεται γρήγορα αυτά που του διδάσκουν, βαριέται πολύ εύκολα μέσα στην τάξη και γίνεται ο «καπετάν φασαρίας».
ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Κάθε παιδί ανάλογα με τον τρόπο συγκέντρωσης του στο αντικείμενο που απασχολείται έχει ένα διαφορετικό τρόπο διαβάσματος. Ένα παιδί πειθαρχημένο και τακτικό προτιμάει να διαβάσει και μετά να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Ένα παιδί υπερκινητικό βαριέται να κάθεται σε μια καρέκλα και να κάνει το ίδιο πράγμα, γι' αυτό συνεχώς σηκώνεται βρίσκοντας κάποια δικαιολογία. Ένα παιδί ονειροπόλο χάνεται μέσα στις σκέψεις του και τις φαντασιώσεις του και δεν ασχολείται με συνέπεια με τα μαθήματα του, ενώ συχνά δεν θυμάται πού είχε σταματήσει. Ένα παιδί που μαθαίνει γρήγορα δεν δίνει την απαιτούμενη σημασία στις λεπτομέρειες και, ενώ τελειώνει γρήγορα, συχνά έχει μεγάλες ελλείψεις. Ένα παιδί που δεν του αρέσει το διάβασμα συχνά περνάει ώρες πάνω από ένα βιβλίο χωρίς να αποδίδει. Συνήθως τα παιδιά γίνονται κουραστικά στο διάβασμα είτε γιατί ο γονιός προσπαθεί να τους επιβάλει ένα πρόγραμμα που δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα τους είτε επειδή έχει άγχος να είναι το παιδί του συνεπές στο σχολείο και δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει τις πρωτοβουλίες του για να μάθει τι σημαίνει συνέπεια. Πολλές φορές τα παιδιά δεν θέλουν να διαβάσουν κάτι που δεν τα ενδιαφέρει, κι αυτό δεν είναι έξω από την ανθρώπινη φύση. Τότε ο γονιός πρέπει να πείσει το παιδί ότι πρέπει να κάνει κι αυτά που δεν του αρέσουν γιατί μέσα στο σύνολο των καταστάσεων που ζει όλα δεν είναι ευχάριστα αλλά πρέπει να γίνουν κι έτσι διατηρείται η ισορροπία. Τέλος, πρέπει να μάθει από το γονιό ότι τίποτε δεν πρέπει να αφήνει μισοτελειωμένο κι ότι όταν δεν τα καταφέρνει ή όταν έχει κουραστεί, ο ίδιος ο γονιός θα το βοηθήσει να φτάσει στο αποτέλεσμα.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Το παιδί στην ελεύθερη ώρα που έχει μέχρι να πάει για ύπνο χρειάζεται να αισθανθεί ότι μπορεί να κάνει αυτά που θέλει ή που αγαπάει περισσότερο και που στερείται τις υπόλοιπες ώρες της μέρας. Έτσι, είναι σωστό να του επιτρέπει ο γονιός να έχει απόλυτη επιλογή με τι θα ασχοληθεί και μάλιστα να το ωθεί να απολαύσει αυτή την ώρα. Είναι η ώρα της ξεκούρασης
από τα «πρέπει» της καθημερινότητας και της ρουτίνας κι αν το παιδί μπορεί κάθε μέρα να κάνει κάτι διαφορετικό, αυτό το μαθαίνει ότι διασκέδαση και ξεκούραση είναι ο χρόνος μέσα στη μέρα που διαθέτει για να κάνει κάτι το διαφορετικό κι όχι απαραίτητα να ξαπλώσει ή να δει τηλεόραση. Επίσης, αυτή είναι η ώρα που θα μπορέσει να συζητήσει με το γονιό αυτά που του συνέβησαν και να έρθει πιο κοντά του. Ένα παιδί ομιλητικό προτιμάει τη συζήτηση, ενώ ένα παιδί εσωστρεφές προτιμάει να μείνει στις δικές του σκέψεις. Ένα παιδί που του αρέσει το παιχνίδι θα βρει το χρόνο να παίξει, ενώ ένα παιδί υπερκινητικό θα μπορέσει να τρέξει, να παίξει μπάλα στο μπαλκόνι ή να μπει και να βγει στα διάφορα δωμάτια χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ
Όταν το παιδί ετοιμάζεται να πάει για ύπνο, είναι η ώρα που πρέπει να αρχίσει να χαλαρώνει, ώστε να κάνει έναν ήρεμο ύπνο, που θα το βοηθήσει όχι μόνο να ανανεώσει τις σωματικές του δυνάμεις, αλλά και να βρει την ψυχική του ισορροπία. Η τρυφερότητα αυτή την ώρα είναι απαραίτητη. Συνήθως αυτή την ώρα το παιδί είναι εκνευρισμένο και δύσκολα συνεργάζεται ή ακολουθεί αυτά που του λέει ο γονιός του, ο οποίος καλείται να διατηρήσει την ηρεμία του και να το βοηθήσει να κλείσει τη μέρα του όσο πιο ήρεμα μπορεί. Είναι καλό να το συνοδεύσει στο βραδινό του φαγητό, να του μιλήσει για πράγματα ευχάριστα, με ήπια φωνή να του υπενθυμίσει να πλυθεί ή να πλύνει τα δόντια του, κι αν αυτό είναι πολύ κουρασμένο και αρνείται, να το βοηθήσει. Αν το παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί, να μείνει για λίγο δίπλα του επιβεβαιώνοντας το ότι μπορεί να του ζητήσει βοήθεια και στη διάρκεια της νύχτας. Ιδιαίτερα αν το παιδί έχει δει κάποιον εφιάλτη, αυτή η επιβεβαίωση το ηρεμεί. Μια γλυκιά καληνύχτα κι ένα φιλί είναι ό,τι χρειάζεται ένα παιδί για να έχει έναν ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο. Αν η καθημερινότητα κυλήσει με ήπιους τόνους και με προγραμματισμό, το παιδί μαθαίνει ότι η δημιουργικότητα είναι ένα στοιχείο που βοηθάει στην επιτυχία, που ακόμα κι αν δεν την επιδιώκει, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες επιβεβαίωσης στη ζωή.
ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Ανεξάρτητα με το χαρακτήρα του παιδιού, το πρωινό ξύπνημα πρέπει να είναι μια διαδικασία τρυφερότητας και ήρεμης προσαρμογής από το χώρο των ονείρων στο χώρο της πραγματικότητας. Το απότομο ξύπνημα με το ξυπνητήρι ή με την προσταγή «Ξύπνα, ώρα για να πας σχολείο», αναγκάζει το παιδί να ξεκινήσει τη μέρα του με ένταση. Αυτή θα συνεχιστεί με το βιαστικό πρωινό και τις ατέλειωτες διαδρομές του σχολικού λεωφορείου μέχρι να φτάσει στο σχολείο. Είναι φυσικό η αντίδραση για το σχολείο να αρχίσει.
Ένα παιδί κινητικό έχει την ανάγκη να παίξει για λίγο πριν ξεκινήσει τη ρουτίνα της μέρας, ένα παιδί συναισθηματικό έχει την ανάγκη από χάδι πριν αποχωριστεί το χώρο του σπιτιού του, ένα παιδί ομιλητικό έχει την ανάγκη να κάνει τις πρώτες του ερωτήσεις ή να λύσει τις απορίες του πριν να βρεθεί στο δρόμο για το σχολείο, ενώ ένα παιδί που έχει ανάγκη σταθερότητας θα βρει το ρυθμό της μέρας του με αργές κινήσεις.
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το σχολείο για το παιδί είναι η μικρογραφία της κοινωνίας στην οποία θα ζήσει. Ανάλογα με το χαρακτήρα του θα αντιμετωπίσει τις θετικές και τις αρνητικές στιγμές των σχέσεων του με τους συμμαθητές του, τα όποια παιδιά του σχολείου, τούς δασκάλους ή τους καθηγητές του. Επίσης, μαθαίνει τι σημαίνει γνώση, πώς να την αντιμετωπίζει και πώς να τη χρησιμοποιεί. Για τα περισσότερα παιδιά το σχολείο αποτελεί τον πρώτο εξαναγκασμό, την πρώτη υποχρέωση. Ανάλογα με το χαρακτήρα του, αυτές οι έννοιες δεν πρέπει να περάσουν σαν πίεση αλλά σαν μια μέθοδος οριοθέτησης συνύπαρξης. Συχνά η ίση μεταχείριση συμβαδίζει με την ισοπέδωση της προσωπικότητας και μόνο με τη συνεργασία σχολείου και γονιών μπορεί να αποφευχθεί. Ένα εξωστρεφές παιδί έχει την ανάγκη να αποδεικνύει συνεχώς το τι ξέρει κι έτσι συχνά γίνεται κουραστικό για το δάσκαλο. Ένα ντροπαλό παιδί αποφεύγει να μιλήσει και συχνά χάνεται μέσα στην πολύβουη τάξη. Ένα παιδί που θέλει να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να ξέρει τρελαίνει το δάσκαλο με τις ερωτήσεις του, ενώ ένα υπερκινητικό παιδί βιάζεται να τελειώσει το μάθημα για να βγει να παίξει. Ένα παιδί που θέλει συνεχώς να βρίσκει ένα καινούργιο ενδιαφέρον σε αυτά που μαθαίνει, γιατί αντιλαμβάνεται γρήγορα αυτά που του διδάσκουν, βαριέται πολύ εύκολα μέσα στην τάξη και γίνεται ο «καπετάν φασαρίας».
ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Κάθε παιδί ανάλογα με τον τρόπο συγκέντρωσης του στο αντικείμενο που απασχολείται έχει ένα διαφορετικό τρόπο διαβάσματος. Ένα παιδί πειθαρχημένο και τακτικό προτιμάει να διαβάσει και μετά να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Ένα παιδί υπερκινητικό βαριέται να κάθεται σε μια καρέκλα και να κάνει το ίδιο πράγμα, γι' αυτό συνεχώς σηκώνεται βρίσκοντας κάποια δικαιολογία. Ένα παιδί ονειροπόλο χάνεται μέσα στις σκέψεις του και τις φαντασιώσεις του και δεν ασχολείται με συνέπεια με τα μαθήματα του, ενώ συχνά δεν θυμάται πού είχε σταματήσει. Ένα παιδί που μαθαίνει γρήγορα δεν δίνει την απαιτούμενη σημασία στις λεπτομέρειες και, ενώ τελειώνει γρήγορα, συχνά έχει μεγάλες ελλείψεις. Ένα παιδί που δεν του αρέσει το διάβασμα συχνά περνάει ώρες πάνω από ένα βιβλίο χωρίς να αποδίδει. Συνήθως τα παιδιά γίνονται κουραστικά στο διάβασμα είτε γιατί ο γονιός προσπαθεί να τους επιβάλει ένα πρόγραμμα που δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα τους είτε επειδή έχει άγχος να είναι το παιδί του συνεπές στο σχολείο και δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει τις πρωτοβουλίες του για να μάθει τι σημαίνει συνέπεια. Πολλές φορές τα παιδιά δεν θέλουν να διαβάσουν κάτι που δεν τα ενδιαφέρει, κι αυτό δεν είναι έξω από την ανθρώπινη φύση. Τότε ο γονιός πρέπει να πείσει το παιδί ότι πρέπει να κάνει κι αυτά που δεν του αρέσουν γιατί μέσα στο σύνολο των καταστάσεων που ζει όλα δεν είναι ευχάριστα αλλά πρέπει να γίνουν κι έτσι διατηρείται η ισορροπία. Τέλος, πρέπει να μάθει από το γονιό ότι τίποτε δεν πρέπει να αφήνει μισοτελειωμένο κι ότι όταν δεν τα καταφέρνει ή όταν έχει κουραστεί, ο ίδιος ο γονιός θα το βοηθήσει να φτάσει στο αποτέλεσμα.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Το παιδί στην ελεύθερη ώρα που έχει μέχρι να πάει για ύπνο χρειάζεται να αισθανθεί ότι μπορεί να κάνει αυτά που θέλει ή που αγαπάει περισσότερο και που στερείται τις υπόλοιπες ώρες της μέρας. Έτσι, είναι σωστό να του επιτρέπει ο γονιός να έχει απόλυτη επιλογή με τι θα ασχοληθεί και μάλιστα να το ωθεί να απολαύσει αυτή την ώρα. Είναι η ώρα της ξεκούρασης
από τα «πρέπει» της καθημερινότητας και της ρουτίνας κι αν το παιδί μπορεί κάθε μέρα να κάνει κάτι διαφορετικό, αυτό το μαθαίνει ότι διασκέδαση και ξεκούραση είναι ο χρόνος μέσα στη μέρα που διαθέτει για να κάνει κάτι το διαφορετικό κι όχι απαραίτητα να ξαπλώσει ή να δει τηλεόραση. Επίσης, αυτή είναι η ώρα που θα μπορέσει να συζητήσει με το γονιό αυτά που του συνέβησαν και να έρθει πιο κοντά του. Ένα παιδί ομιλητικό προτιμάει τη συζήτηση, ενώ ένα παιδί εσωστρεφές προτιμάει να μείνει στις δικές του σκέψεις. Ένα παιδί που του αρέσει το παιχνίδι θα βρει το χρόνο να παίξει, ενώ ένα παιδί υπερκινητικό θα μπορέσει να τρέξει, να παίξει μπάλα στο μπαλκόνι ή να μπει και να βγει στα διάφορα δωμάτια χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ
Όταν το παιδί ετοιμάζεται να πάει για ύπνο, είναι η ώρα που πρέπει να αρχίσει να χαλαρώνει, ώστε να κάνει έναν ήρεμο ύπνο, που θα το βοηθήσει όχι μόνο να ανανεώσει τις σωματικές του δυνάμεις, αλλά και να βρει την ψυχική του ισορροπία. Η τρυφερότητα αυτή την ώρα είναι απαραίτητη. Συνήθως αυτή την ώρα το παιδί είναι εκνευρισμένο και δύσκολα συνεργάζεται ή ακολουθεί αυτά που του λέει ο γονιός του, ο οποίος καλείται να διατηρήσει την ηρεμία του και να το βοηθήσει να κλείσει τη μέρα του όσο πιο ήρεμα μπορεί. Είναι καλό να το συνοδεύσει στο βραδινό του φαγητό, να του μιλήσει για πράγματα ευχάριστα, με ήπια φωνή να του υπενθυμίσει να πλυθεί ή να πλύνει τα δόντια του, κι αν αυτό είναι πολύ κουρασμένο και αρνείται, να το βοηθήσει. Αν το παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί, να μείνει για λίγο δίπλα του επιβεβαιώνοντας το ότι μπορεί να του ζητήσει βοήθεια και στη διάρκεια της νύχτας. Ιδιαίτερα αν το παιδί έχει δει κάποιον εφιάλτη, αυτή η επιβεβαίωση το ηρεμεί. Μια γλυκιά καληνύχτα κι ένα φιλί είναι ό,τι χρειάζεται ένα παιδί για να έχει έναν ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο. Αν η καθημερινότητα κυλήσει με ήπιους τόνους και με προγραμματισμό, το παιδί μαθαίνει ότι η δημιουργικότητα είναι ένα στοιχείο που βοηθάει στην επιτυχία, που ακόμα κι αν δεν την επιδιώκει, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες επιβεβαίωσης στη ζωή.
Της ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΠΕΤΑ
ΤΥΠΟΣ TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου