Νίκος Μουρατίδης : Γιώργος Μαρινος, από την δόξα στην μοναξιά

Γιώργος Μαρινος, από την δόξα στην μοναξιά

Δεν είναι περίεργο που αυτές οι δύο λέξεις – Δόξα και Μοναξιά - έχουν μέσα τους ένα ξ; Η ζωή και οι δρόμοι της, μπορεί να σε οδηγήσουν στον «παράδεισο» ή στην «κόλαση». Οι καλλιτέχνες, άτομα συναισθηματικά, ευάλωτα και ανασφαλή πολλές φορές στην δύση της καριέρας τους παθαίνουν μια μανία αυτοκαταστροφής…

Γράφει ο

 

Τον γνώρισα τον Γιώργο Μαρίνο καλά, όταν ανέλαβα να του κάνω γραφείου τύπου στον δίσκο και στην παράσταση «Μόνον άντρες». Ήταν ένα concept του Σταμάτη Κραουνάκη και εγώ φρόντισα για τις φωτογραφίες και την δημοσιότητα.

Αρχικά η ιδέα μου για το εξώφυλλο του δίσκου, ήταν ο Γιώργος φωτογραφισμένος με σμόκιν, την στιγμή που με ένα ύφος ανάμεσα στον θυμό και την απελπισία βγάζει τον παπιγιόν του. Την φωτογράφηση την κάναμε στον Ντίνο Διαμαντόπουλο και βγήκε τόσο ωραία που τελικά την κάναμε και αφίσα για τις χειμερινές εμφανίσεις του στην Μέδουσα. Κάποια εφημερίδα ενθουσιασμένη έγραψε πως η αφίσα του Μαρίνου είναι τόσο ωραία αισθητικά που είναι σαν να γέμισε η Αθήνα με σελίδες από την Vogue.

Αλλά και οι υπόλοιπες φωτογραφίες ήταν ένα θαύμα. Είχα βάλει πολύ δυνατά μουσική, άναψα και τους ανεμιστήρες και του φώναζα τι ακριβώς ήθελα να κάνει. Κάποια στιγμή ξέχασε και ο ίδιος τον φωτογράφο και το πλατό και το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό…

Ο Γιώργος Μαρίνος γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1939 στο Βοτανικό, στην Αθήνα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις ενός έτους και μεγάλωσε με τη μητέρα του Βασιλική. Ο πατέρας του Αλέξανδρος έλειπε από την παιδική του ηλικία, καθώς ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο. Τον είδε για πρώτη φορά όταν ήταν 12 χρόνων. Οι γονείς του ήθελαν να γίνει πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας όπως ήταν ο πατέρας του, άλλωστε είχε κλίση στα μαθηματικά. Εκείνος όμως, ανήλικος ακόμη, έδωσε κρυφά εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου- όπου και τον πήραν ως εξαιρετικό ταλέντο. Το 1962, δευτεροετής στο Εθνικό, έπαιξε στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, μαζί με το Δημήτρη Χορν, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Μάρω Κοντού και άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ερμήνευσε το τραγούδι «Κάθε Κήπος» και η φωνή του γοήτευσε το κοινό.

Αυτό ήταν. Αντί να κάτσει να περιμένει ρόλους, άρχισε να τραγουδάει. Στην μνήμη των Αθηναίων είχε καταγραφεί σαν ο ηθοποιός/τραγουδιστής που είχε πει το τραγούδι «Κάθε Κήπος», αυτό λοιπόν έκανε. Άρχισε να τραγουδάει σε μικρές μπουάτ και να αποκτά το κοινό του. Ήταν πανέμορφος, είχε υπέροχη «ζεστή» φωνή, ήταν έξυπνος και γρήγορα βρέθηκε να κάνει ένα νέο είδος διασκέδασης. Συνδυάζοντας την υποκριτική και το τραγούδι, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα προγράμματα που αποτελούνταν από πρόζα, σάτιρα, χορό και τραγούδι. Ουρές σχηματίζονταν κάθε βράδυ στην Πλάκα, και ύστερα στη «Μέδουσα», όπου εμφανιζόταν για σχεδόν 20 χρόνια. (1973- 1992).

Συνεργάστηκε με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Νίκο Δανίκα επί σειρά ετών, ενώ στίχους του έχουν γράψει από τον Παύλο Μάτεση και τον Γιάννη Ξανθούλη, μέχρι την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Κραουνάκη και την Νινή Ζαχά.

Πριν 2-3 χρόνια με την Κατιάνα Μπαλανίκα

Ο Γιώργος Μαρίνος ήταν ο πρώτος «σόουμαν» της Ελλάδας, ο άνθρωπος που με τα σκετς, τις καυστικές ατάκες και τις μιμήσεις, προκαλούσε γέλιο και σατίριζε τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας. Στην προσωπική του ζωή όμως τα είχε κάνει κάπως θάλασσα- να μου επιτραπεί η έκφραση. Χρόνια ολόκληρα επειδή είχε πρόβλημα με τον ύπνο του, έπαιρνε χάπια υπνωτικά τα ξημερώματα και σηκωνόταν πια απόγευμα. Η χρόνια αυτή χρήση, του κατέστρεψε την μνήμη- που δεν μπορούσε πια να μάθει εύκολα κείμενα για την πίστα ή το θέατρο. Απομονώθηκε στο τεράστιο σπίτι του κοντά στην Ραφήνα, έδωσε όλη του την αγάπη στα αδέσποτα σκυλιά που μάζευε (κάποια στιγμή είχε 24 σκυλιά), και όσοι θέλαμε να τον δούμε πηγαίναμε εκεί… με αποτέλεσμα να διανυκτερεύουμε κιόλας.

Κάποιο καλοκαίρι μέσα στην δεκαετία του ΄80, η Χρύσα (πίσω), η Λάσκαρη, ο Φασουλής, ο Γιώργος κι εγώ.

Πριν πάθει μια μικρή περιπέτεια με την υγεία του, έκανε πολύ παρέα με τον Σταμάτη Φασουλή και την Κατιάνα Μπαλανίκα. Αλλά μετά το σοκ που υπέστη από τη ληστεία που έγινε σπίτι του, αποφάσισε να το πουλήσει και να μείνει στο κέντρο. Συγχρόνως σταμάτησε να γράφει και την αυτοβιογραφία του, που με τόσο ενθουσιασμό είχε ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό….

Τα τελευταία χρόνια συνέχισε να  αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα υγείας, ενώ για ένα διάστημα φιλοξενήθηκε στο «Σπίτι του Ηθοποιού» που έχει δημιουργήσει η Άννα Φόνσου. Δεν θέλει να βλέπει πια κανέναν……

Πηγή:

https://www.nikosonline.gr/από-την-δόξα-στην-μοναξιά/

Σημείωση Kgrek. 

Με τον Γιώργο Μαρίνο έχουμε 9 χρόνια διαφορά και σαν παιδιά βρεθήκαμε συγκάτοικοι στην πολυκατοικία της οδού Αγαθουπόλεως όπου μέναμε τότε. (Μαζί μας και η όμορφη Φρόσω Σπεντζάρη αργότερα βουλευτίνα). Ο Γιώργος ένα εξαιρετικό παιδί και ευγενέστατος άνθρωπος είχε κερδίσει την συμπάθεια και αγάπη όλων μας. Τον παρακολουθήσαμε με χαρά να εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικό καλλιτεχνη. Σήμερα του ευχόμαστε τα καλύτερα και τον σκεπτόμαστε!