Μιχαήλ Άγγελος, «Η νύχτα», Φλωρεντία, παρεκκλήσι των Μεδίκων, από 1526 – 1531
Διαβάζουμε ότι πριν από λίγο αποφασίστηκε η προφυλάκιση του πρώην ισχυρού άνδρα του ΠΑΣΟΚ Άκη Τσοχατζόπουλου με κατηγορίες ότι συνέστησε και συμμετείχε σε οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη νομιμοποίησης εσόδων προερχόμενων από το έγκλημα της κατ´ εξακολούθησης παθητικής δωροδοκίας σε βάρος του Δημοσίου, για ξέπλυμα μαύρου χρήματος κ.λπ.
Και δεν μπορούμε παρά να μην θυμηθούμε τον Μιχαήλ Άγγελο, ως αντιστάθμισμα σ’ αυτόν τον πολιτικό βόρβορο που σκεπάζει τη χώρα…
«Η Νύχτα» είναι μια από τις τέσσερεις συμβολικές παραστάσεις του Μιχαήλ Άγγελου, η μόνη που ακουμπάει σε δύο μορφές: σε μια κουκουβάγια και σε μια άγρια μάσκα. Συνοδεύεται από το νυχτοπούλι που δεν εκφράζει εδώ τη σοφία, αλλά υποδηλώνει τα μοιραία προμηνύματα που προκαλεί η μονότονη φωνή του, κι από το πρόσωπο ή το προσωπείο που παριστάνει τα εφιαλτικά όνειρα.
Το 1545 έμαθε ο μεγάλος καλλιτέχνης ότι ένα επίγραμμα είχε γράψει κάτω από τη σύνθεση αυτή ο νεαρότατος Τζιοβάνι Στρότσι. Και τότε απάντησε ο μέγας γλύπτης που ήξερε να σκαλίζει και το λόγο, όπως και το λιθάρι, με ένα άλλο ωραίο τετράστιχο, βάζοντας την ίδια τη Νύχτα να πει:
«Αγαπώ τον ύπνο˙ κι ακόμη πιο πολύ το ότι είμαι από πέτρα
όσο κρατούν στον κόσμο η συμφορά και η ατιμία˙
μεγάλη η τύχη μου, ούτε να βλέπω, ούτε να νοιώθω˙
γι’ αυτό μη με ξυπνάς, χαμήλωσε τη φωνή σου»
Αφιερωμένο στον απέραντο μεταπολιτευτικό ύπνο της Ελλάδας, με τους πολιτικούς και τα κόμματα του δικομματισμού που καθημερινά πιστοποιείται ότι δεν απείχαν ουδόλως από τους απατεώνες, τους κακοποιούς και τα κλεφτρόνια του κοινού ποινικού δικαίου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου