H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Γράφει ο Αλέξανδρος Κόντος

Κοινωνία και επικοινωνία

          Κάθε κοινότητα έμβιων οργανισμών, κάθε κοινότητα ζώων, έχει κάποιο σύστημα συνεννόησης. Υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν πως και ανάμεσα στα φυτά είναι δυνατό να υπάρχει τρόπος συνεννόησης. Έτσι θα μπορούσαμε να γενικεύσουμε και να πούμε πως κάθε κοινότητα ενόργανων όντων διαθέτει σύστημα λήψης, μετάδοσης και αναμετάδοσης πληροφοριών. Οι μέλισσες, τα μυρμήγκια, κάθε ζώο, έχει τον τρόπο να μεταδίδει κάποια πληροφορία στα ομοειδή του. Αυτό είναι ευκολοπαρατήρητο σε οποιονδήποτε είχε ποτέ κατοικίδια ζώα: κάθε γάτα συνεννογιέται με τα γατιά της.

 

Άνθρωπος και γλώσσα

          Ο άνθρωπος είναι το μόνο έμβιο που διαθέτει λόγο. Με τη διπλή έννοια η λέξη: λογικό αλλά και ομιλία, δυνατότητα γι’ αυτό που ονομάζουμε λογική σκέψη και δυνατότητα για ομιλία. Ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει ήδη την άποψη πως μόνο ο άνθρωπος διαθέτει λόγο. Η λέξη «λόγος» με την έννοια «ομιλία» ονομάζεται και γλώσσα. Και δεν υπάρχει ανθρώπινη κοινότητα που να μη διαθέτει γλώσσα.

Κάθε γλώσσα έχει και σύμφωνα και φωνήεντα. Δεν υπάρχει γλώσσα, που να μη διαθέτει και σύμφωνα και φωνήεντα. Δεν έχει σημασία αν κάποιος τα έχει καταγραμμένα. Πάντως οποιοσδήποτε ξέρει και μιλάει μια γλώσσα, ξέρει και προφέρει σωστά και τα σύμφωνα και τα φωνήεντά της. Και την ικανότητα αυτή για την πρώτη γλώσσα, που μαθαίνει κάθε άνθρωπος, την αποκτά τέλεια μέσα στα τρία πρώτα περίπου χρόνια της ζωής του. Αργότερα υπάρχει πιθανότητα να μάθει κι άλλες γλώσσες. ’λλωστε όλα μαζί τα σύμφωνα και τα φωνήεντα όλων των γλωσσών δεν ξεπερνάνε τα 150. Αυτό σημαίνει πως πολλά από αυτά είναι κοινά σε πολλές γλώσσες. Και γι’ αυτό τελικά κάθε άνθρωπος μπορεί να μάθει πολλές γλώσσες.

Τα σύμφωνα είναι πολύ περισσότερα από τα φωνήεντα σε όλες τις γλώσσες. Κάθε γλώσσα ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες συνεννόησης της κοινότητας που την κατασκεύασε και τη χρησιμοποιεί. Κάθε γλώσσα εμπλουτίζεται κάθε φορά με νέες λέξεις, εκφράσεις και συντάξεις κάθε φορά που οι επικοινωνιακές ανάγκες της κοινότητας το απαιτούν. Καινούργια αντικείμενα, αφού πρώτα κατασκευαστούν, απαιτούν και βρίσκουν την ανάλογη ονομασία τους μέσα στη γλώσσα της ανθρώπινης κοινότητας που ανακάλυψε ή εφεύρε το καινούργιο αντικείμενο. Καινούργια αφηρημένη έννοια απαιτεί την ανάλογη ονομασία της στη γλώσσα της ανθρώπινης κοινότητας που παρήγαγε τη νέα αφηρημένη έννοια. Έτσι κάθε γλώσσα ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες της κοινότητας που τη δημιούργησε.

 

Κάθε γλώσσα ή διάλεκτος είναι μια αυταξία

Θα πρέπει να επισημάνουμε πως κάθε γλώσσα ή διάλεκτος, επειδή ακριβώς εκπληρώνει τις επικοινωνιακές ανάγκες της κοινότητας που τη μιλάει, είναι τέλεια και είναι αντιεπιστημονικό να χαρακτηρισθεί κάποια γλώσσα ανώτερη κι άλλη κατώτερη. Βέβαια υπάρχουν κοινωνίες περισσότερο εξελιγμένες και κοινωνίες λιγότερο εξελιγμένες και σ’ αυτές τις κοινωνίες αντιστοιχούν οι γλώσσες που τις εκφράζουν. Και συμβαίνει συχνά να αλληλοδανείζονται και να αλληλοσυμπληρώνονται οι γλώσσες λαών που έχουν στενές σχέσεις μεταξύ τους. Πάντως κάθε γλώσσα είναι πάντα ένα άυλο συλλογικό δημιούργημα ύψιστης πολιτιστικής αξίας και είναι έγκλημα κατά του πολιτισμού η προσπάθεια να εξαφανιστεί κάποια γλώσσα ή διάλεκτος.

 

Η διάσωση μιας γλώσσας

Ο βασικός τρόπος στο παρελθόν, για να διασωθεί μια γλώσσα ήταν η καταγραφή της. Στη σύγχρονη εποχή η καταγραφή μιας γλώσσας μπορεί να γίνει και γίνεται με δίσκους γραμμοφώνου και ακόμα ευκολότερα και πιστότερα με μαγνητοφώνηση, βιντεοσκόπηση και άλλα ηλεκτρονικά πια μέσα. Στις παλιότερες εποχές ο μόνος τρόπος διάσωσης μιας γλώσσας ήταν η γραφή. Όσες γλώσσες δε γράφτηκαν, εξαφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν και οι λαοί που τις μιλούσαν. Κατά την πρώτη βυζαντινή περίοδο, τον 6^ο και τον 7^ο αιώνα της χρονολογίας μας, εμφανίστηκαν πολλοί λαοί που εξαφανίστηκαν όμως χωρίς ν’ αφήσουν κανένα ίχνος. Αναφέρω ιδιαίτερα τους ’βαρους, γιατί είναι πιο γνωστοί από τις σχέσεις τους με το Βυζάντιο. Ο λαός αυτός είχε ιδρύσει ισχυρό κράτος και μάλιστα πολιόρκησαν ανεπιτυχώς βέβαια την Κωνσταντινούπολη. Δεν άφησαν όμως τίποτε το γραπτό και βέβαια ξεχάστηκαν. Η γραφή ήταν ο ασφαλέστερος τρόπος επιβίωσης της γλώσσας παλιότερα.

 

Πολιτισμοί, γλώσσες και καταγραφή τους

Γι’ αυτό θα χωρίσουμε τους πολιτισμούς α) σε πολιτισμούς χωρίς γραφή και β) σε πολιτισμούς με γραφή. Πολύ λίγοι πολιτισμοί ανέπτυξαν γραφή.  Μιλήθηκαν ή μιλιούνται γύρω στις 3000 γλώσσες και διάλεκτοι. Οι γραφές που έχουν διαπιστωθεί είναι ελάχιστες. Γραφή ανέπτυξαν οι Έλληνες, οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Χιττίτες, οι Κινέζοι, οι Σημίτες στο ανατολικό ημισφαίριο, οι Μάγιας και οι Αζτέκοι στο δυτικό.

Υπάρχει πάντα το ζήτημα  ποια γραφή είναι αρχαιότερη κι ακόμα αν από τη σημιτική γραφή προήλθε η ελληνική ή η σημιτική από την ελληνική. Την απάντηση φαίνεται να τη δίνει η κρητική γραφή Γραμμική Α. Σ’ αυτή βρίσκουμε πολλά σύμβολα μερικά από τα οποία τα ξαναβρίσκουμε στις σημιτικές γραφές. Αν δεχθούμε και την άποψη του αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη πως τα ευρήματά του στο Ιδαίο ’ντρο στην Κρήτη ανάγονται στο 6200 πριν τη χρονολογία μας, τότε θα πρέπει να δεχθούμε πως ένας αρχαιότερος και τόσο εξελιγμένος πολιτισμός σαν τον κρητικό είναι επόμενο να ανέπτυξε και πρώτος συστήματα γραφής. ’λλωστε τόσο η Γραμμική Α όσο και η Γραμμική Β είναι αρχαιότερες από τις σημιτικές γραφές.

 

Τρόποι γραφής

Υπάρχουν τρεις τρόποι γραφής. 1) Τα ιδεογράμματα, 2) τα συλλαβογράμματα και 3) τα φθογγογράμματα ή απλώς γράμματα. Συμπληρωματικά θα αναφέρω και τη Συμφωνογραφή. Κατ’ αυτή γράφονται μόνο τα σύμφωνα μιας λέξης, ενώ τα σχετικά φωνήεντα παραλείπονται. Αυτό το είδος γραφής το χρησιμοποιούν κυρίως οι Σημίτες. Έτσι τόσο οι ’ραβες όσο και οι Εβραίοι γράφουν μόνο τα σύμφωνα μιας λέξης, ενώ τα φωνήεντα παραλείπονται ή σπάνια υποδηλώνονται με κάποιο σύμβολο από πάνω ή από κάτω από το σύμφωνο με το οποίο συνεκφέρονται. Να συμπληρώσω κι εδώ σχετικά με το ποιος πήρε και από ποιον τη γραφή. Οι Σημίτες έχουν μόνο τρία φωνήεντα, ενώ οι Έλληνες πέντε. Κι αυτά τα πέντε είναι φανερά σ΄ όλες τις ελληνικές γραφές, όπως θα δούμε σε λίγο. 

Με κριτήριο τον τρόπο γραφής θα χωρίσουμε τους πολιτισμούς που χρησιμοποίησαν γραφή α) σε πολιτισμούς με ιδεογράμματα, β) σε πολιτισμούς με συλλαβογράμματα και γ) σε πολιτισμούς με φθογγογράμματα.

Το ιδεόγραμμα είναι ένα γραφικό σύμβολο που σημαίνει κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο ή κάποια αφηρημένη έννοια. Το πλεονέκτημα του ιδεογράμματος είναι πως καταλαμβάνει μικρό χώρο και είναι δυνατό να γίνει κατανοητό από ανθρώπους με διαφορετική γλώσσα. Στην Κίνα που χρησιμοποιούνται παίζουν, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, ρόλο συνδετικού κρίκου όλου του κινέζικού λαού. Στην Κίνα μιλιούνται πολλές γλώσσες και διάλεκτοι. Όλες γράφονται με τον ίδιο τρόπο, με ιδεογράμματα. Η ίδια έννοια παριστάνεται γραφικά, γράφεται, με το ίδιο σύμβολο, με τον ίδιο τρόπο, αλλά καθένας το σύμβολο αυτό το διαβάζει, το προφέρει, στη γλώσσα του. Έτσι οι Κινέζοι μπορούν να συνεννοηθούν γραπτά αλλά όχι πάντα και προφορικά. 

 

 

Τα ιδεογράμματα της Τροχαίας

Ο ενωτικός ρόλος των ιδεογραμμάτων θα γίνει πιο κατανοητός με την επίγνωση του είδους τους και την παγκόσμια χρήση γνωστότατων ιδεογραμμάτων. Πρόκειται για τα σύμβολα της Τροχαίας: τα κατανοούν όλοι οι οδηγοί, τουλάχιστο τα περισσότερα από αυτά και τουλάχιστο οι περισσότεροι από τους οδηγούς. Ισπανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ιάπωνες, Έλληνες, Κορεάτες, Ινδοί, Κινέζοι και όλοι όσοι οδηγούν κατανοούν και διαβάζουν τα σύμβολα της Τροχαίας· αλλά ο καθένας στη γλώσσα του. Το μειονέκτημα των ιδεογραμμάτων είναι πως δύσκολα απομνημονεύονται. Καθένας που έμαθε οδήγηση ξέρει πόσο δεινοπάθησε, για να απομνημονεύσει τα σύμβολα της Τροχαίας, που δεν είναι και τεράστιος αριθμός. 

Κι ακόμα. Η απομνημόνευση των συμβόλων, των ιδεογραμμάτων  είναι περιορισμένη. Δε μπορούμε να μάθουμε παρά μόνο ένα σχετικά μικρό αριθμό συμβόλων, επομένως και μικρό αριθμό λέξεων, σε σχέση με αυτόν που χρειάζεται η λογοτεχνία και η επιστήμη, για να εκφρασθεί.

Στη συλλαβογράμματη γραφή κάθε σύμβολο είναι σύμπλεγμα συμφώνου και φωνήεντος. Τέτοια είναι η Γραμμική Β, που καταγράφει ελληνική διάλεκτο και διαβάστηκε από τον άγγλο αρχιτέκτονα Βέντρις με τη συνδρομή του γλωσσολόγου Τσάντγουικ. Τα σύμβολα της συλλαβογράμματης είναι πολύ λιγότερα· είναι κάτι περισσότερο από το γινόμενο των συμφώνων επί τα φωνήεντα της γλώσσας που τα χρησιμοποιεί. Έτσι, αν υποθέσουμε πως μια γλώσσα έχει 20 σύμφωνα και 5 φωνήεντα, χρειάζεται 105 σύμβολα, δηλαδή 20 συμφ. × 5 φων. = 100 συνδυασμοί. Και 5 ακόμη σύμβολα για τα μοναχικά φωνήεντα.

Τα συλλαβογράμματα καταλήγουν να μην είναι και λίγα. Κι έπειτα πολλές λέξεις τυχαίνει να έχουν δύο σύμφωνα πριν από κάποιο φωνήεν. Για παράδειγμα στη λέξη «άκρη» πριν από το «η» υπάρχουν δύο σύμφωνα, στη λέξη «ψάρι» πριν το «α» υπάρχουν δύο σύμφωνα το «π και το «σ», στη λέξη «τρέχω» υπάρχουν δύο σύμφωνα πριν το «ε». Έτσι στους πολιτισμούς και λαούς που ήθελαν να χρησιμοποιούν πολύ το γραπτό λόγο, γεννήθηκε η ανάγκη να βρεθούν σύμβολα και για τα σύμφωνα μόνα τους. Γιατί ακριβώς τα φθογγογράμματα είναι η αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία ανάμεσα στους φθόγγους μιας γλώσσας και στα σύμβολα, τα γράμματα που παριστάνουν τους φθόγγους αυτούς. Έτσι από τους λαούς και τους πολιτισμούς που είχαν ανάγκη από το γραπτό λόγο δημιουργήθηκαν τα φθογγογράμματα, τα γράμματα, τα αλφάβητα που διαθέτουν ξεχωριστά σύμβολα για κάθε φθόγγο, για κάθε σύμφωνο ή φωνήεν.

Τα φθογγογράμματα ή απλώς γράμματα είναι πολύ λιγότερα· με 22 αρχικά και 24 αργότερα αποτυπώθηκαν οι ελληνικές διάλεκτοι. Μεγάλο πλεονέκτημα αυτό. Και τα απλά γράμματα έχουν και δεύτερο σπουδαίο πλεονέκτημα. Με αυτά τα λίγα σύμβολα είναι δυνατό να γραφτούν άπειρες λέξεις και να διατυπωθούν αντίστοιχες άπειρες έννοιες.

Στον Ελληνικό Χώρο έχουν εμφανιστεί πολλά είδη γραφών. Υπάρχουν στην Κρήτη ιερογλυφικά με μικροσφραγίδες που δεν έχουν όμως διαβαστεί. Ο άγγλος αρχαιολόγος Αρθούρος Έβανς διέκρινε 135 ιερογλυφικά σύμβολα, των οποίων η φωνητική αξία δεν έχει αποκαλυφθεί, δηλαδή δεν έχουν διαβαστεί.

Ακολουθεί το πρώτο μεγάλο γραπτό κείμενο που είναι ο Δίσκος της Φαιστού. Πρόκειται για πήλινο δίσκο που βρέθηκε σε ανασκαφές στη Φαιστό της Κρήτης και πάνω του είναι «τυπωμένο» με μικροσφραγίδες κάποιο κείμενο. Και λέω «τυπωμένο», γιατί έχει γραφεί με τη μέθοδο της τυπογραφίας, δηλαδή όπως ο Γουτεμβέργιος έβαλε ένα γράμμα στην άκρη μιας μικρής μεταλλικής ράβδου με αποτέλεσμα την ομοιόμορφη αναπαραγωγή του γράμματος, έτσι και στο Δίσκο της Φαιστού έχουμε εκτύπωση με 45 διαφορετικές μικροσφραγίδες.

Ο Δίσκος ανάγεται γύρω στο 1700 πριν τη χρονολογία μας και δεν έχει ακόμα αναγνωσθεί. Πρέπει όμως να κρύβει ελληνική κρητική διάλεκτο που δε θα διαφέρει πολύ από εκείνη που υπάρχει στη Γραμμική Β και σε νεότερες επιγραφές όπως εκείνη της Γόρτυνας. Ο αριθμός 135 των ιερογλυφικών, που τα κατέταξε ο Έβανς καθώς και ο αριθμός 45 των μικροσφραγίδων του Δίσκου της Φαιστού είναι μία ένδειξη πως πρόκειται για ελληνική διάλεκτο, μια και οι ελληνικές διάλεκτοι δεν έχουν παρά μόνο πέντε φωνήεντα (5) και κατά συνέπεια οι συνδυασμοί τους με τα σύμφωνα δε μπορεί παρά να είναι πολλαπλάσιο του 5.

Στην Κρήτη υπήρξε και η Γραμμική Α. Ο Έβανς κατέταξε τα σύμβολά της σε 90 ομάδες, δηλαδή 90 συλλαβογράμματα· ακόμη μια ένδειξη πως πρόκειται για ελληνική διάλεκτο με τα 5 φωνήεντά της. Δηλαδή τα 90 σύμβολα της Γραμμικής Α είναι το αποτέλεσμα της πράξης 17 × 5 + 5 = 90, όπου 17 είναι τα σύμφωνα κάθε ελληνικής διαλέκτου, 5 τα φωνήεντά της και 5 επί πλέον σύμβολα για τα φωνήεντα χωρίς σύμφωνο. 

Ο κρητικός μαθηματικός και πληροφορικάριος Μηνάς Τσικριτσής έχει τελευταία ισχυριστεί πως διάβασε τη Γραμμική Α και λέει πως πρόκειται για ελληνική διάλεκτο παρόμοια με εκείνη που αποκάλυψε και η Γραμμική Β. Προσωπικά συμμερίζομαι την άποψή του.

 

Οι 32 παραλλαγές του Ελληνικού Αλφαβήτου

Υπάρχουν 32 παραλλαγές του Ελληνικού Αλφαβήτου. Είναι δημοσιευμένες στη νέα εφημερίδα «ΗΕLLHNΩNΛΟΓΟΣ» τεύχος 9, Παρασκευή, 2 Οκτωβρίου 2009. Οι περιοχές και πόλεις που  χρησιμοποίησαν τις παραλλαγές αυτές είναι πολύ περισσότερες από 32. Όπου  βλέπουμε περιοχές θα πρέπει να υπονοούμε πόλεις. Για παράδειγμα: Εύβοια σημαίνει όλες τις πόλεις της μεγαλονήσου: Χαλκίδα, Κύμη, Ωρεό, Ερέτρια κ.λπ. Έτσι ουσιαστικά νότια Ελλάδα από τη Θεσσαλία και νοτιότερα, όλο το Αιγαίο, Μεγάλη Ελλάδα και δυτική Μεσόγειος (Μασσαλία, Νίκαια και άλλες πόλεις) χρησιμοποιούσαν κάποια από τις 32 παραλλαγές του Ελληνικού Αλφαβήτου, που άλλωστε δεν είχαν και μεγάλες διαφορές μεταξύ, όπως γίνεται αντιληπτό από τον καθένα με την πρώτη ματιά. Τελικά επικράτησαν δύο παραλλαγές η ιωνικο-αττική, με την οποία γράφεται η ελληνική γλώσσα, και η ευβοϊκή ή χαλκιδική, με την οποία γράφονται όλες σχεδόν οι γλώσσες της Ευρώπης.

Οι Ρωμαίοι  ή κατ’ ευθεία από τους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας, -Magna Grecia, τη λένε οι Ιταλοί σήμερα- ή μέσω των Τυρρηνών πήραν την Ελληνική Γραφή και έγραψαν τη γλώσσα τους. Έτσι έχει γίνει συνήθεια το ευβοϊκό αλφάβητο, η ευβοϊκή παραλλαγή του Ελληνικού Αλφαβήτου, να ονομάζεται λατινικό αλφάβητο.

 

Κεφαλαία και πεζά γράμματα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες έγραφαν με κεφαλαία χωρίς τόνους και πνεύματα και κενά ανάμεσα στις λέξεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν είχαν συναίσθηση της λέξης. Αυτό είναι σαφέστατο στον Αριστοφάνη που συχνά παίζει με τις λέξεις, φτιάχνοντας κιόλας και δικές του. Η μικρογράμματη γραφή εφευρέθηκε στην Αλεξάνδρεια, κατά τον 3^ο αι. πριν τη χρονολογία μας, αλλά ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε με την εφαρμογή της τυπογραφίας στη Δύση. Ωστόσο οι Αλεξανδρεινοί της Βιβλιοθήκης χρησιμοποίησαν τα 24 κεφαλαία, για να προσδιορίζουν τις ραψωδίες της Ιλιάδας και τα πεζά για τις ραψωδίες Οδύσσειας. Έτσι η απλή παραπομπή (Ρ, 14) στους φιλολογικούς κύκλος σημαίνει: Ομήρου, Ιλιάδα, ραψωδία Ρ, στίχος 14, ενώ η παραπομπή (ξ, 37) σημαίνει: Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ξ, στίχος 37. 

Η χρήση της μεγαλογράμματης γραφής είναι πρόδηλη στην κυριλλική γραφή με την οποία γράφονται οι γλώσσες των ορθόδοξων Σλάβων, κατά κανόνα. Οι γλώσσες αυτές γράφτηκαν, με το μεγαλογράμματο ιωνικό αλφάβητο κατά το 10^ο αι. της χρονολογίας μας, επειδή τότε στο Βυζάντιο, απ’ όπου ξεκίνησαν ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος, για να κάνουν εγγράμματους τους Σλάβους, έγραφαν με τη μεγαλογράμματη γραφή. Έτσι, όταν οι ορθόδοξοι Σλάβοι άρχισαν να γράφουν και με τα πεζά, χρησιμοποίησαν τα κεφαλαία σε μικρότερο μέγεθος.

Οι γλώσσες των καθολικών Σλάβων γράφονται με το ευβοϊκό αλφάβητο, όπως και οι γλώσσες όλων των δυτικο- Ευρωπαίων.

 

Η χρήση της Ελληνικής Γραφής

Η κύρια χρήση της Ελληνικής Γραφής, της δημοκρατικής γραφής, του δημοκρατικά γράφειν, ας μου επιτραπεί η έκφραση, έγινε και γίνεται στην τυπογραφία. Για να λειτουργήσει η τυπογραφία χρειάζονται τρία στοιχεία, 1) το χαρτί, 2) η τυπωτική τέχνη και 3) η γραφή. Οι Κινέζοι γύρω στο 120 πριν τη χρονολογία μας ανακάλυψαν το χαρτί, παρατηρώντας τις σφήκες, που φτιάχνουν τη φωλιά τους με χαρτί μασώντας ξυλάκια και κάνοντας χαρτοπολτό, για να κατασκευάσουν τις εξάγωνες θήκες τους. Τον 6^ο αι. .της χρονολογίας μας οι Κινέζοι πάλι εφεύραν την τυπογραφική διαδικασία, εφεύραν δηλαδή τα κινητά στοιχεία με κάποιο ιδεόγραμμα σε μία επιφάνειά τους. Όμως τι τυπογραφική κάσα να κάνεις με δύο, τρεις χιλιάδες ιδεογράμματα, που δε μπορούν να γράψουν παρά κάποιες χιλιάδες λέξεις και ελάχιστα βιβλία. Με την τυπογραφία και τα ιδεογράμματα οι Κινέζοι κατασκεύασαν κυρίως χαρτονομίσματα. Τα χαρτονομίσματα τα έφερε πρώτος ο Μάρκο Πόλο στη Δύση. το 13^ο αι. της χρονολογίας μας.

 

Τα συγχωροχάρτια τα πρώτα τυπωμένα κείμενα της Δύσης

Όταν το 15^ο αι της χρονολογίας μας ο πάπας με το αλάθητό του σκέφτηκε πως με την τυπογραφία θα μπορούσε να βγάλει πιο εύκολα, πιο γρήγορα και πιο πολλά χρήματα, έβαλε και τύπωσαν πρώτα τα συγχωροχάρτια κι έπειτα και αντίγραφα πιστά και πανομοιότυπα των χειρογράφων ελληνικών και λατινικών, που καθένα τους θα κόστιζε μια μικρή περιουσία, αν ήταν γραμμένο με το χέρι. Συγχωροχάρτια βέβαια παρήγε και η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο μέχρι εκείνη την εποχή πολλαπλασιασμός των συγχωροχαρτιών  και των χειρογράφων ήταν μια πολυέξοδη διαδικασία. Στα μοναστήρια, σε ειδικά διαρρυθμισμένη αίθουσα, μοναχοί ασχολούνταν με τον πολλαπλασιασμό των συγχωροχαρτιών και των χειρογράφων. Ένας μοναχός καθισμένος κάπως πιο ψηλά, για να είναι πιο ευάκουστος, υπαγόρευε, ενώ άλλοι μοναχοί καλλιγράφοι και γνώστες της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και της λατινικής έγραφαν. Τα έξοδα, για να ζήσουν όλοι αυτοί οι αντιγραφείς, ήταν πολύ περισσότερα από όσο θα χρειάζονταν για να τυπωθούν τα βιβλία με τα μηχανήματα.

Με την τυπογραφία τα συγχωροχάρτια και τα αρχαία χειρόγραφα πολλαπλασιάζονταν και χρήματα πολλά έμπαιναν στα ταμεία των εκδοτών. Αργότερα ειπώθηκε πως το πρώτο τυπωμένο κείμενο στάθηκε η Αγία Γραφή. Η αλήθεια όμως είναι πως στην Κίνα εκδόθηκαν πρώτα τα χαρτονομίσματα και στη Δύση τα συγχωροχάρτια.

Στη Δύση όμως το τρίτο στοιχείο της τυπογραφίας, η γραφή, δε γινόταν με κάποιες χιλιάδες ιδεογράμματα αλλά με καμιά 25ριά μεγάλα γράμματα τα αντίστοιχα μικρά τους και τα σημεία της στίξης. Όλα κι όλα τα κινητά μεταλλικά στοιχεία, για να γραφεί οποιοδήποτε κείμενο δεν είναι περισσότερα από 70-80 διαφορετικά ανάλογα με τη γλώσσα. Έτσι η τυπογραφική κάσα είναι εφικτή.

 

Τυπογραφία, Αναγέννηση, Διαφωτισμός

Δεν πέρασε πολύς καιρός και τα βιβλία άρχισαν να πλημμυρίζουν τη Δύση. Στην τυπογραφία που απλοποιήθηκε με τη δημοκρατική γραφή οφείλεται η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Και φυσικά και στα Αρχαία Ελληνικά Κείμενα που με τη διευκολυμένη τυπογραφία έγιναν προσιτά σε πολύ περισσότερους αναγνώστες και η πνευματική συμμετοχή τους στην Αναγέννηση και το Διαφωτισμό απέβηκε πιο αποτελεσματική. Βέβαια τόσο η παπική Εκκλησία όσο και η ορθόδοξη αντιλήφθηκαν πως όλη αυτή η κίνηση ξέφυγε από τον έλεγχό τους και με κάθε τρόπο προσπάθησαν να την εμποδίσουν. Του κάκου. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια τους. Και όλα  αυτά οφείλονταν στον ελληνικό-δημοκρατικό τρόπο γραφής.

 

Η Ελληνική Γραφή στον παγκόσμιο πολιτσμό

Έτσι οι Εσκιμώοι, όταν θέλουν να μάθουν ρωσικά κάνουν χρήση της κυριλλικής μορφής της Ελληνικής Γραφής. Την ευβοϊκή μορφή της Ελληνικής Γραφής χρησιμοποιούν οι Μαορί ή οι Ινδιάνοι που θέλουν να μάθουν αγγλικά ή ισπανικά. Το ίδιο κάνουν και οι Αφρικανοί, οι Κινέζοι που θέλουν να μάθουν γαλλικά ή αγγλικά ή ισπανικά ή όποια άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα. Και οι Τούρκοι την Ελληνική Γραφή χρησιμοποιούν στην ευβοϊκή της μορφή. Και τό ‘φερε έτσι η τύχη και οι πολιτικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις, ώστε εμείς οι Έλληνες να χρησιμοποιούμε τη γραφή που διαμορφώθηκε στις ιωνικές ακτές, που σήμερα είναι τουρκικές, και οι Τούρκοι να χρησιμοποιούν το αλφάβητο που διαμορφώθηκε στην Κεντρική Ελλάδα, στην Εύβοια!...

http://www.dimokratia.org/html/dimokratiki_grafi.html