Το παράπονο

Εκεί στο κατάστρωμα του ΠΑΤΜΟΣ  ΣΤΑΡ, πηγαίνοντας για ΛΕΙΨΟΥΣ-μιά ώρα από την Πάτμο-αρχισε τη διήγηση του.

Πρόσωπο ηλιοκαμένο σκαμμένο από  τις  ρυτίδες.  Μπράτσα γερά καμωμένα από το λύσε-δέσε των κάβων. Χρόνια σε τούτο το καράβι . Άπλωνε το χέρι του δείχνοντας το πέλαγος.

-Και  εκεί νοτιοανατολικά των Λειψών οι βραχονησίδες.

Σταμάτησε τη διήγηση·  το βλέμμα του άστραψε. Ένας κόμπος στον λαιμό λες και τον εμπόδιζε να συνεχίσει.

-Να εκεί, οι ηρωικές βραχονησίδες. Το βράδυ εκείνο η θάλασσα έβγαζε φίδια. Μας είχαν επιτάξει. Αποστολή μας η υποστήριξη των βατραχιών. Δύσκολη η επιχείρηση μα δυσκολότερη των βατραχιών. Τα βατράχια - οι ηρωικοί ΟΥΚάδες  κατόρθωσαν, με ελιγμούς μέσα στην σκοτεινή νύκτα και πρόθυμοι να θυσιαστούν για την πατρίδα, ξεπερνώντας κάθε κίνδυνο, να αποβιβαστούν στην βραχονησίδα. Ύψωσαν την Γαλανόλευκη. Καταπονημένοι μα υπερήφανοι. Μείνανε εκεί. Ανέφεραν και περίμεναν περαιτέρω διαταγές. Την αποστολή τους την είχαν εκτελέσει. Ταμπουρώθηκαν.

Κανείς δεν θα μπορούσε να τους διώξει από εκεί. Τα βλέμματα τους διατρυπούσαν το πυκνό σκοτάδι. Η βροχή και το κρύο δεν τους έσκιαζε. Ήταν  αποφασισμένοι. Όλα για τη Σημαία. Όλα για την Γαλανόλευκη.

Σταμάτησε τη διήγηση. Εξακολουθούσε να κοιτάζει εκεί στο βάθος της θάλασσας. Εκεί που ξυπνούσαν οι αναμνήσεις.

Υστέρα συνέχισε, μονολογώντας  πιο πολύ σαν να μην υπήρχαμε εμείς γύρω του.

-Τότε ήρθε η Διαταγή. Σηκωθείτε και φύγετε. Πάρτε και το κουρελόπανο μαζί. Η Γαλανόλευκη κουρελόπανο…. Η Γαλανόλευκη…..

Δεν μπόρεσε να συνεχίσει. Ήταν ο κόμπος που του πνίγε τη φωνή και τα υγρά παραπονεμένα μάτια. Έκανε μεταβολή και άφησε το μικρό κατάστρωμα.

Σε λίγο με τα στιβαρά του χέρια έλυνε τους κάβους πριν αράξουμε στους Λειψούς.

Βουβός απ το κατάστρωμα τον παρακολουθούσα βλέποντας πάνω του ολόκληρη την Ελληνική λεβεντιά. Έστω  και ταπεινωμένη...............

Θ. Γραικιώτης