ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ 

και

Η δολοφονία της ηθοποιού ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Στους πονηρούς καιρούς πουζούμε είναι πολύ εύκολο κάποιος να γίνει θύμα παραπληροφόρησης και συντεχνιακών αντιζηλιών. Η Κική Δημουλά είναι ίσως ένα από αυτά τα θύματα. Ας είμαστε όμως προσεκτικοί γιατί η παραπληροφόρηση είναι κακός συμβουλος ιδίως στον χώρο της Αριστεράς. Θα υπενθυμίσω απλά την περίπτωση της σπουδαίας ηθοποιού ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ που δολοφονήθηκε άγρια από μέλη του ΕΛΑΣ (Ο.Π.Λ.Α.) του τμήματος Πατησίων του ΕΑΜ, στα 36 της χρόνια κατά το κίνημα των Δεκεμβριανών του 1944, στις 21 Δεκεμβρίου 1944, στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, με την κατηγορία ότι υπήρξε ερωμένη του κατοχικού πρωθυπουργού Ράλλη και για επίδειξη φιλογερμανικής στάσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Όταν για την Παπαδάκη σύγχρονοι της ηθοποιοί καταθέτουν για την υποτιθέμενη σχέση της με τον Ράλλη ότι ο δοσίλογος πρωθυπουργός Ράλλης ήταν μεν ερωτευμένος μαζί της, η ίδια όμως δεν ανταποκρίθηκε ποτέ και η φιλική τους σχέση αν και η συμπάθεια του δοσίλογου πρωθυπουργού της επέτρεπε να ζητά χάρες από αυτόν και να σώζει από τον θάνατο έλληνες πατριώτες, κομμουνιστές αντάρτες ή εβραίους καταζητούμενους. Ας μην ξεχνάμε μάλιστα ότι αργότερα το ΚΚΕ δια στόματος του αρχηγού του Νίκου Ζαχαριάδη, παραδέχθηκε ότι η δολοφονία της ήταν «ανοησία» και υποστήριξε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη δολοφονία, ότι τέσσερις μέρες μετά, δίκασε και καταδίκασε σε θάνατο τον «καπετάν Ορέστη», με την κατηγορία του «πράκτορα των Εγγλέζων», ο οποίος διέπραξε το έγκλημα για να δυσφημήσει το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα.

Για την ιστορία η εντολή δολοφονίας της Παπαδάκη δόθηκε έπειτα από σύντομη ανάκριση και αφού έδιωξαν τους συνοδούς της και τη μετέφεραν στο διυλιστήριο της ΟΥΛΕΝ στο Γαλάτσι, όπου ο «καπετάν Ορέστης», επικεφαλής των ανδρών του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, [Ε.Λ.Α.Σ.], τη δολοφόνησε πυροβολώντας την στο αυχένα, αφού πριν τη γύμνωσαν, της πήραν τα ρούχα και την κακοποίησαν σωματικά, χτυπώντας την με τσεκούρι. Η σορός της βρέθηκε σε ομαδικό τάφο στις 26 Ιανουαρίου 1945 και ο προϊστάμενος του Β’ Νεκροταφείου στα Πατήσια ειδοποίησε τον Εβραϊκής καταγωγής εραστή της Σαμ Μπράντενμπουργκ, μουσικό της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, ότι κατά την εκταφή πτωμάτων που είχε αρχίσει στον περίβολο των Διυλιστηρίων της Ούλεν, βρέθηκε η σορός της, την οποία πρώτος ο Σαμ αναγνώρισε.

Δολοφόνοι της ήταν ο φυσικός αυτουργός και εκτελεστής της Βλάσσης Μακαρώνας, μπακάλης από τους Ποδαράδες, ενώ τη δολοφονική συμμορία συμπλήρωναν οι Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης και Ιωάννης Κουκούτσης. Όλοι τους συνελήφθησαν μήνες αργότερα, χάρη στην παρατηρητικότητα επιβάτη σε Αθηναϊκό τραμ, που αναγνώρισε ότι το πουλόβερ που φορούσε ο τροχιοδρομικός υπάλληλος ανήκε σε συγγενή του που εκτελέσθηκε.

Στα τέλη του Μαρτίου 1945, έγινε η αναπαράσταση των εγκλημάτων στον τόπο των εκτελέσεων, παράλληλα η ιατροδικαστική έρευνα, έδειξε ότι το πτώμα της έφερε μια μαχαιριά στον λαιμό και πλήγματα από τσεκούρι στο σώμα, ενώ τα χέρια της ήταν γαντζωμένα στα μαλλιά, σε μια ενστικτώδη προσπάθεια να προφυλάξει το κεφάλι της από τα κτυπήματα και τα μάτια της -που είχαν χαρακτηρισθεί «τα πιο όμορφα του ελληνικού θεάτρου»- ήταν ορθάνοικτα και αποτύπωναν τον τρόμο των τελευταίων της στιγμών. Με βάση τη μαρτυρία του επιβάτη, οι δολοφόνοι της συνελήφθησαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους, ενώ εντύπωση προκάλεσε η κατάθεση του Βλάσση Μακαρώνα, ο οποίος δήλωσε ότι μετάνιωσε, όχι για την εκτέλεση, αλλά γιατί την γούνα της ηθοποιού την πήρε ο Ορέστης κι όχι ο ίδιος.

Μετά την καταστολή του κινήματος, στις 28 Ιανουαρίου του 1945, έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια. Τότε ο Α. Σικελιανός έγραψε τους στίχους:

Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.

http://www.livepedia.gr/index.php/Παπαδάκη_Ελένη
http://el.wikipedia.org/wiki/Ελένη_Παπαδάκη
http://elenipapadaki.blogspot.gr/2010/04/21-1944.html

Η απάντηση της Κικής Δημουλά για το σάλο από τις δηλώσεις της

Στο σάλο που έχει προκληθεί μετά τη δήλωση που φέρεται να έκανε ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, απαντά η Κική Δημουλά.

Μιλώντας στο maga.gr τονίζει:"Δεν θα κάνω δήλωση να πείσω ότι δεν αποκάλεσα όλους τους κλέφτες δολοφόνους. Είπα μια περίπτωση που συνέβη μέσα στην οικογένειά μου και χρειάστηκε να φτάσουμε στο νοσοκομείο και εννοούσα πόσο τρόμο μου δημιουργεί αυτό το πράγμα".

"Δεν μπορώ εγώ να απολογηθώ για ό,τι συμβαίνει. Δεν είπα ότι βγήκα στην πόρτα μου και άκουσα ουρλιαχτά από μια γυναίκα που της είχαν αρπάξει τον σταυρό από τον λαιμό της. Είπα ότι η αδελφή μου ετών 70 και ο άντρας της ετών 75 δέχτηκαν επίθεση. Τους χτύπησε την πόρτα κάποιος, του άνοιξαν, μπήκαν δύο μέσα, τους φίμωσαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και επί δυόμισυ ώρες ανενόχλητοι δεν άφησαν τίποτα. Ξάφρισαν όλο το σπίτι. Κατέθεσαν στην αστυνομία, ήρθαν οι αστυνομικοί και πήραν αποτυπώματα και φυσικά δεν έγινε τίποτα. Και τη δεύτερη φορά, ένας έξω από την πόρτα της αδελφής μου, επειδή δεν του έδωσε το κλειδί να μπει μέσα στο σπίτι της, την χτύπησε και πήγαμε στο νοσοκομείο", επισημαίνει και κάνει λόγο για εχθρικότητα απέναντι εναντίον της άνευ προηγουμένου, την οποία, όπως λέει, έχει συναντήσει σε πάρα πολλές φάσεις.

Ερωτηθείσα γιατί δέχεται συχνά επιθέσεις τον τελευταίο καιρό απαντά: "Ποιός ξέρει. Κάποιοι έκαναν το λάθος να πουν ότι είμαι υποψήφια για το Νόμπελ, για το οποίο είναι υποψήφιοι 150 άνθρωποι κάθε χρόνο, και ίσως αυτό ενοχλεί. Δεν έχω άλλη εξήγηση γιατί εγώ δεν ενοχλώ πραγματικά κανέναν. Μπήκα στον στόχο. Αρχίζω να αισθάνομαι ότι πρέπει να μεταναστεύσω σε άλλη χώρα. Μάλλον δεν με θέλει η Ελλάς εδώ πέρα, έτσι φαίνεται. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτές τις διαφορές των φυλών. Οι Πακιστανοί που βρίσκονται τουλάχιστον στα φανάρια θα μπορούσαν να έρθουν μάρτυρες υπερασπίσεώς μου. Λυπάμαι πάρα πολύ τους ανθρώπους που υποφέρουν. Δεν είμαι υποχρεωμένη, ως μη ρατσίστρια, να λυπάμαι και τους φονιάδες όμως. Δεν είμαι. Δεν έψεξα κανέναν, δεν κατηγόρησα κανέναν, δεν αντεπιτέθηκα σε αυτούς που μου επιτέθηκαν".

"Με συγχωρείτε που θυμώνω. Το λάθος μου είναι ότι πήγα σε αυτή την ιστορία της Κυψέλης. Τελικά πρέπει κανείς να κάθεται μέσα στο σπίτι του και να μην ομιλεί", συμπληρώνει.

"Αν πρέπει να λέμε μόνο ό,τι δεν μας προκαλεί και δεν μας εκθέτει ή πρέπει να προβλέπω πότε θα μου επιτεθούν και πότε δεν θα μου επιτεθούν; Αυτό δεν μπορώ να το κάνω, είμαι μεγάλος άνθρωπος και σε απόσυρση, ας με αφήσουν λίγο ήσυχη. Εγώ έχω καθαρή συνείδηση. Αν μου σπάσουν τα μούτρα θα νιώσω μίσος απερίγραπτο για αυτόν που μου τα έσπασε, όχι για τον ξάδελφό του που είναι εργάτης και πεινάει. Διαχωρισμένα τα πράγματα", συνεχίζει η γνωστή ποιήτρια.

Αναφορικά με τη Χρυσή Αυγή

"Να ήξεραν από μέσα τους πόσο είμαι με το μέρος των μεταναστών. Να το ήξεραν μόνο. Είναι τρομακτική η κατάσταση. Η υποκρισία του ανθρώπου είναι άλλο πράγμα. Άλλο είναι η επίδειξη συμπόνοιας για τους αδυνάτους με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για ό,τι πιο ψεύτικο υπάρχει", σημειώνει και αναφέρεται στην Χρυσή Αυγή:

"Τη Χρυσή Αυγή θα ήθελα να τη σκοτώσω γιατί σκοτώνει αυτούς τους ανθρώπους. Ειλικρινά σας λέω με πιάνει ρίγος που τη βλέπω. Εκεί ναι, θα μπορούσα να τους πυροβολήσω που επιτίθενται σε φτωχούς κακομοίρηδες. Άκουσα για το επιλεκτικό συσσίτιο. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Και λένε ότι είμαι εγώ ρατσίστρια;"

Η Κική Δημουλά, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν μετά τις δηλώσεις κάνει λόγο και για κακοήθεια: "Η κακοήθεια πρέπει να έχει τροφή αλλιώς πεθαίνει. Άμα τους τη δίνω εγώ αυτή την τροφή, τι να κάνω; Μάλλον κάνω άλλη μια ευεργεσία. Συγχύστηκα ειλικρινά. Δεν το περίμενα αυτό καθόλου. Έδωσα μια ουδέτερη εικόνα, είπα ότι παρά ταύτα αν ήμουν ρατσίστρια θα έφευγα από την Κυψέλη. Τα παιδιά μου έχουν πάει αλλού κι έχω σπίτι να μείνω εκεί που βρίσκονται. Κι όμως, εγώ κάθομαι μόνη, 82 χρονών σε αυτό το σπίτι".

Η Κική Δημουλά μιλά για έναν ιδιότυπο ρατσισμό υπέρ των πνευματικών ανθρώπων. "Να συζητήσουμε αυτή τη γελοία παρανόηση και μεγαλοποίηση του όρου πνευματικός άνθρωπος; Τί είναι αυτός ο πνευματικός άνθρωπος που από έναν πάσχοντα ξέρει περισσότερα; Γιατί; Είναι έξυπνος; Έλυσε κανένα πρόβλημα της χώρας του ο πνευματικός άνθρωπος; Έχει καμία εξουσία; Ή μήπως γιατί βγαίνει κάθε τόσο σε μια εφημερίδα ή σε ένα κανάλι και αποφαίνεται; Δεν μπορώ να το δεχτώ. Αυτό είναι ο ρατσισμός, να θεωρούμε τους πνευματικούς ανθρώπους αξιότερους να εκφράζονται και να επηρεάζουν περισσότερο από ό,τι οι ίδιοι οι δεινοπαθούντες".

Είναι κατηγορηματική. "Δεν έχουν όμως καμία δύναμη οι πνευματικοί άνθρωποι και δεν πρέπει να τους ανεβάζετε σε βαθμό εξουσίας, ωσάν όλοι οι άλλοι άνθρωποι να είναι ηλίθιοι. Δεν είναι ηλίθιος κανένας. Όλοι ενστικτωδώς γνωρίζουν τι είναι το συμφέρον και τι το βλαβερό. Δεν είναι ανάγκη να έχουν σπουδάσει, δεν είναι ανάγκη να έχουν γράψει ποιήματα. Το ωραίο και το άσχημο, το δίκαιο και το άδικο, τα μυρίζεται κανένας, χωρίς να είναι καλλιτέχνης, ζωγράφος ή ποιητής. Αυτά είναι μια κρούστα εξευγενίσεως και αυτή η κρούστα δεν είναι τόσο στέρεη. Καμιά φορά αν σπάσει, χύνεται από μέσα και λερωμένο περιεχόμενο.... Τη συνείδησή σας και τη σοφία σας που αποκτάτε από τις εικόνες που έχετε στο δρόμο. Δεν μπορεί να μην γίνεστε σοφός ζώντας ανάμεσα σε κόσμους και σε ανθρώπους ετερόκλητους. Ξέρετε ότι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους. Ένας πνευματικός άνθρωπος έχει μικρότητες όπως και ένας μη πνευματικός άνθρωπος. Έτσι νομίζετε εσείς, ότι η ποίηση εξαγνίζει. Η ποίηση είναι άλλο αγαπητέ μου και ο χαρακτήρας μας είναι άλλο", προσθέτει.

"Αυτοί που μας κυβερνούν, δείχνουν να λογαριάζουν τους πνευματικούς ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι οι πνευματικοί άνθρωποι είναι μια φούσκα ως έννοια που δεν τρομάζει κανέναν. Πιστέψτε με. Έπρεπε να έχει πάρει ο Σεφέρης το Νόμπελ και ο Ελύτης το Νόμπελ για να πουν μια κουβέντα η οποία να γραφτεί στην ιστορία. Ο Σεφέρης μίλησε για τη Χούντα. Γράφτηκε στην ιστορία… Μία κουβέντα", αναφέρει χαρακτηριστικά η Κική Δημουλά.

Η ίδια πιστεύει πως δέχεται επίθεση. Αστειεύεται, καταφατικά “Εγώ είπα μια φορά καλημέρα σας στον Ηλία Ψινάκη και ξεσηκώθηκε ο τύπος και οι πνευματικοί άνθρωποι ότι τάσσομαι πολιτικά με τον Ηλία Ψινάκη. Ε λοιπόν δεν έχω σωτηρία. Μόνο όταν πεθάνω θα ησυχάσουν. Δεν έχω καμία αντίρρηση να πεθάνω, αν και μισώ τον θάνατο. Αλλά δεν μπορώ πια να είμαι το κόκκινο πανί όλων αυτών των ανθρώπων που δεν ξέρω τι συμπλέγματα τους κυνηγούν επιτέλους.”

Η Κική Δημουλά προτείνει εμφατικά ότι οφείλουμε να υποπτευόμαστε τους πνευματικούς ανθρώπους. "Γιατί είναι φιλόδοξοι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, αλλά πραγματικά είμαι πολύ προσεκτική. Φαίνεται όμως η φιλοδοξία μου στο ότι αποφάσισα να λέγομαι ποιήτρια. Κανέναν να μην εμπιστεύεστε και να ακούτε αυτό που βλέπετε. Τι βλέπετε σήμερα.” Μου εξηγεί ότι η ίδια μπορεί να καταλάβει κάποιον που μπορεί να ψέξει την πολιτική, τις αποφάσεις που λαμβάνονται, κάποιον που να μπορεί να υπερασπιστεί “αυτούς τους ανθρώπους που αυτοκτονούν από την πείνα και τη δυστυχία”. Εντοπίζει όμως αυτή τη σημαντική διαφορά: “Δεν χρειάζεται να είναι πνευματικός ο άνθρωπος για να τους υπερασπιστεί. Η ίδια η πράξη της αυτοκτονίας ζητάει υπεράσπιση"

Ερωτηθείσα αν έχουν ευθύνη οι δημοσιογράφοι για τη διάσταση που πήραν οι δηλώσεις της απαντά: "Αλήθεια δεν ξέρω. Βέβαια δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα αυτό που ελέχθη από εμένα και τον Κουμανταρέα και από εκεί και πέρα, ποιός το πήρε και τι το έκαναν… δεν νομίζω ότι φταίνε οι δημοσιογράφοι”

“Άνθρωποι που είναι ποιητές, που δεν έχουν αναγνώριση, που θεωρούν ότι εγώ βρέθηκα παραπάνω χωρίς να το αξίζω. Κι όμως δεν επεδίωξα εγώ να μπω στην Ακαδημία Αθηνών. Έχω ακούσει πάρα πολλά. Έχει κουραστεί το αυτί μου. Ούτε την ηλικία μου σέβονται. Ποιόν ποιητή ή ποιόν συγγραφέα ενόχλησα εγώ ποτέ; Ακούστηκε ποτέ να έχω κακολογήσει ομότεχνό μου; Βέβαια δεν είμαι ικανή εγώ να κατακρίνω. Δεν είμαι τόσο καθαρή και άμεμπτη ώστε να μπορώ", καταλήγει.

Πηγή: maga.gr/ http://www.zougla.gr/greece/article/i-apantisi-tis-kikis-dimoula-gia-to-salo-apo-tis-dilosis-tis

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΣΑΛΟ

Κ. Δημουλά: 

Δεν αντέχω τους μετανάστες στην Κυψέλη

«Δεν αντέχω τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου, α-πα-πα! Χάλια» φέρεται να είπε η ποιήτρια Κική Δημουλά κατά τη διάρκεια ημερίδας της ΜΚΟ Atenistas, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών».

Η ποιήτρια, όπως και ο Μένης Κουμανταρέας και ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης ήταν καλεσμένοι να μιλήσουν για τις γειτονιές της Αθήνας όπου κατοικούν. Μετά από τα λεγόμενα της Κικής Δημουλά οι συνομιλητές της φέρονται ότι έσπευσαν να αλλάξουν τον ρου της συζήτησης, λέγοντας: «Στην Κυψέλη μένουν κυρίως οικογενειάρχες που προσπαθούν να ενσωματωθούν».

Με αφορμή το περιστατικό, η δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών», Άννα Δαμιανίδη, στη στήλη της «Τρίτη Ματιά» γράφει, μεταξύ άλλων: «Στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου περιμέναμε ν' ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια. Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα. Κι ούτε καν όλες, κάμποσες έχουν καταλάβει ότι δεν μπορείς να γενικεύεις έτσι και συγκρατούνται».

«Περιμέναμε από μια διακεκριμένη ποιήτρια κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρωπιστικό; Κάτι φωτεινό που θα βοηθούσε τη συνύπαρξη με τους μετανάστες, που θα μαλάκωνε τους ανθρώπους; Λάθος μας! Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας με το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές» συμπληρώνει σε άλλο σημείο.

«Συχνά οι λογοτέχνες απογοητεύουν στις δημόσιες παρουσίες τους. Δεν πρέπει να τους ξεσυνερίζεται κανείς όταν εξαναγκάζονται να βγουν από το εργαστήρι τους, να φερθούν σαν ρήτορες ή πολιτικοί, να κάνουν δηλαδή δουλειά που δεν ξέρουν. Το θλιβερό δεν είναι αυτά που ακούσαμε, αλλά η άνεση με την οποία με την οποία ο καθένας λέει τέτοια, οπουδήποτε. Η επικράτηση του ρατσιστικού λόγου χωρίς αιδώ και περίσκεψη. Η έλλειψη της παιδείας που θα τον συγκρατούσε» επισημαίνει η αρθρογράφος.

Το άρθρο αυτό που τιτλοφορείται: «Η κοινοτοπία του ρατσιστικού λόγου» όπως ήταν φυσικό έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων - θετικών και αρνητικών - στα social media.

Επιμέλεια: Μαριάννα Μαρμαρά

http://www.zougla.gr/greece/article/k-dimoula-den-antexo-tous-metanastes-stin-kipseli