Ποιο... «τέλος της ιστορίας»;

Στις 4 Οκτωβρίου 1853 οι Οθωμανοί ενθαρρυμένοι από την αγγλογαλλική υποστήριξη κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσία

Ποιο... «τέλος της ιστορίας»;

του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΣΕΡΓΙΟΥ

Οι βορειοδυτικοί εναβρύνονται ότι, τάχα, «η ιστορία τέλειωσε», επειδή, όπως θεωρούν, η πολεμική μηχανή τους «είναι ανίκητη». Έτσι, δεν είναι ανεξήγητο ότι ο εν εξελίξει νέος διεθνής πόλεμος (μεταξύ Ρωσίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιτίας της μονομανούς επιχείρησης της τελευταίας να προσεταιρισθεί την Ουκρανία, δηλαδή τα... αχαμνά της Ρωσίας!) περνά περίπου στα προεκλογικά ψιλά των ΜΜΕ... Ακόμη και τα ρεπορτάζ της νέας (κατά τη γνώμη μου, καταγέλαστης «Δημόσιας Τηλεόρασης» (όταν αυτή δεν μεταδίδει, σχεδόν μονομανώς, ελληνικό κινηματογράφο και... ποδόσφαιρο!) είναι, απλώς, ρεπορτάζ τού είδους «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»! Ούτε επιμελής αναφορά στα γεγονότα, ούτε εις βάθος έρευνα, ούτε έγκυροι σχολιασμοί.

θα δώσω σήμερα μια χαρακτηριστική επιβεβαίωση ότι η ιστορία ουδέποτε... «τελειώνει», παρά τα όσα οι βορειοδυτικοί διδάσκουν επί ποδός! Απόδειξη η διαχρονική συνέπεια και συνέχεια στην επιθετικότητα των βορειοδυτικών κατά της (μη μαρξιστικής πλέον, σας διαβεβαιώνω, ρωτείστε και τον Περισσό και την Κουμουνδούρου που κλαίνε γι' αυτό!) Ρωσίας. Μάλιστα, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι η επιθετικότητα αυτή είχε πάντοτε σύμμεικτο θερμό-ψυχρό-πολεμικό χαρακτήρα. Ήδη, η απερίγραπτη βορειοδυτικο-λιγούρα Τιμοσένκο κατεγράφη σε τηλεφωνική παρακολούθηση της που μεταδόθηκε, να ζητάει, ούτε λίγο, ούτε πολύ... πυρηνική επίθεση κατά των Ρώσων (!) «για να καεί κάθε χωράφι τους...»! Τόση βαθύνοια!

Το έτος, λοιπόν, 1854, η Ελλάδα τελούσε (και τότε...) υπό καθεστώς βορειοδυτικής κηδεμονίας. Την κυβερνούσαν Βαυαροί, με εκπρόσωπο τους τον νεαρό γόνο των Βίττελσμπαχ- Άλτενμπουργκ 'Οθωνα. Έλα όμως που ο νεαρός μονάρχης, παρά τον ασφυκτικό κλοιό βαυαρών αντιβασιλέων και παρατρεχάμενων κολαούζων, ένιωσε πράγματι, ως φαίνεται, κάποιες στιγμές, «φιλέλλην»: Εν όψει των ρωσοτουρκικών διαφορών (η Ρωσία είχε βυθίσει τον τουρκικό στόλο του Οσμάν πασά στη Σινώπη στις 30 Νοεμβρίου του 1853), σκέφτηκε να συνεργαστεί με τη Ρωσία για ενδεχόμενη απελευθέρωση και όσων ελληνικών επαρχιών τελούσαν ακόμη υπό οθωμανικό ζυγό. Συνεννοήθηκε έτσι με τον τότε πρέσβη της χώρας μας στην Κωνσταντινούπολη Ανδρέα Μεταξά και εκείνος συναντήθηκε με ειδικό απεσταλμένο του τσάρου της Ρωσίας, τον Αλέξανδρο Μεντζικώφ. Αντικείμενο συζήτησης ήταν η ανάληψη κοινής ελληνορωσικής δράσης προς προστασία όλων των ορθόδοξων πληθυσμών της χερσονήσου μας. (Το γεγονός επέφερε για μοναδική φορά πρωτόγνωρο συντονισμό του συναισθήματος των Ελλήνων με τον κατά τα άλλα βορειοδυτικό βασιλιά).

Έλα, όμως, που η δραματική αυτή εξέλιξη προκάλεσε τη... μήνη των ΑγγλογάλλωνΙ Οι ερίφηδες, με τίποτε δεν ανέχονταν να καλύψει η Ρωσία το κενό που θα άφηνε ενδεχόμενη αποχώρηση των Οθωμανών από τη Μολδοβλαχία, και, εν γένει, από τη χερσόνησο του Αίμου. Ήδη, μετά την κατά τα ανωτέρω βύθιση του τουρκικού στόλου στη Σινώπη το 1853 από τους Ρώσους, είχε συγκροτηθεί γαλλοβρετανικός συνασπισμός που ζήτησε από τον τσάρο Νικόλαο Α' (με τελεσίγραφο, παρακαλώ!) να εκκενώσει τις παραδουνάβιες ηγεμονίες τον Ιανουάριο του 1854. Ο Νικόλαος δεν απάντησε (σας φέρνει στο νου... κανέναν άλλον μήπως;) και η Γαλλία με την Αγγλία κήρυξαν πόλεμο κατά της Ρωσίας στις 27 Μαρτίου 1844 («Κριμαϊκός Πόλεμος»).

 Το εκστρατευτικό τους σώμα συγκεντρώθηκε στην Καλλίπολη υπό τις διαταγές του Σαιντ Αρνώ και του Λόρδου Ράγκλαν. Οι Ρώσοι ηττήθηκαν (δυστυχώς...) και υποχρεώθηκαν από τους βορειοδυτικούς να λύσουν την πολιορκία της Σιλίστριας και να εκκενώσουν τις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Θα με ρωτήσετε, τώρα: Πως οι περιοχές αυτές δεν κατέστησαν μετά κτήσεις  γαλλοβρετανικές, κατά τα αλλαχού ειωθότα; Η απάντηση είναι απλή, και μην κακοκαρδίζεστε! Οι Αγγλογάλλοι εγκατέστησαν ως κηδεμόνες των περιοχών αυτών τους... Γερμανοαυστριακούς! Σόι πάει το βορειοδυτικό καρτέλ, μη σας στενοχωρεί. Ο Όθωνας υπήρξε εν προκειμένω αξιοπερίεργη εξαίρεση!

Στη συνέχεια, οι Αγγλογάλλοι συγκέντρωσαν τις δυνάμεις τους κατά της Σεβαστούπολης. Δύναμη 60.000 ανδρών επέδραμε κατά της πόλεως. Η Σεβαστούπολη έπεσε στα χέρια τους στις 11 Σεπτεμβρίου (βρε κάτι συμπτώσεις...) του έτους 1855. Ύστερα από όλα αυτά, προσπαθήστε τώρα εσείδ να βρείτε εάν η θερμο-ψυχρο-πολεμική περίοδος της Ιστορίας «έχει τελειώσει» ή μήπως επανέρχεται με νέα σενάρια... Ας  πούμε με Ουκρανία, Καύκασο, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτο, κ.λπ. Όσο για τα ευρω-προεκλογικά μας ΜΜΕ, τί να σας πω, καθένας κοιμάται με τις ονειρώξεις του...

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"