Φαντάσματα από το παρελθόν

του Γιάννη Καρτάλη

Ενα φάντασμα από το ψυχροπολεμικό παρελθόν επιστρέφει. Πρόκειται για το ΝΑΤΟ, το οποίο τα τελευταία χρόνια είχε περιέλθει σε χειμερία νάρκη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να του βρουν έναν νέο ρόλο για τη μεταψυχροπολεμική εποχή, με διάφορα βαρύγδουπα νέα δόγματα, χωρίς αντίκρισμα. Η κρίση της Κριμαίας έδωσε τώρα την ευκαιρία στον αμερικανό πρόεδρο να θυμηθεί την ύπαρξη του περιώνυμου άρθρου 5 της Συμμαχίας, για να διαβεβαιώσει τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από μια ενδεχόμενη επίθεση της Ρωσίας, καθώς το άρθρο αυτό προβλέπει ότι η επίθεση εναντίον ενός μέλους της Συμμαχίας θεωρείται επίθεση εναντίον όλων των μελών. Μια ρητορική που θυμίζει άλλες εποχές και υποδηλώνει μια τεράστια στροφή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος Ομπάμα βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο των επικρίσεων για την ήπια στάση, που είχε αρχικά τηρήσει, απέναντι στην επιθετική πολιτική του προέδρου Πούτιν. Και είναι προφανές ότι για λόγους καθαρά εσωτερικής πολιτικής αποφάσισε να αντιδράσει, καθώς στις εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, για την ανανέωση του ενός τρίτου της Γερουσίας και ολόκληρης της Βουλής, κινδυνεύει να χάσει την πλειοψηφία που διαθέτουν σήμερα στη Γερουσία οι Δημοκρατικοί, ενώ είναι βέβαιο ότι στη Βουλή θα υπάρξει και πάλι πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών της δεύτερης θητείας του ο Μπαράκ Ομπάμα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κυβερνήσει. Ετσι εμφανίζεται τώρα να ακολουθεί τα χνάρια του αλήστου μνήμης Τζορτζ Μπους, ανατρέποντας την ίδια του την πολιτική, η οποία βρισκόταν στον αντίποδα της ψυχροπολεμικής πολιτικής του Μπους.

Με την επίσκεψή του στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα επεδίωξε μάλιστα να εντάξει στη νέα αυτή πολιτική του την ταλαίπωρη Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία με τόσο κόπο επιχειρεί να βγει από τη δεινή οικονομική κρίση. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν περιορίσει δραστικά τις δυνάμεις τους στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, ενώ οι Ευρωπαίοι μειώνουν και αυτοί δραστικά τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Θα πρόκειται δηλαδή για την άσκηση μιας πολιτικής χωρίς τη στήριξη της απαιτούμενης υποδομής. Μιας πολιτικής, η οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν τελικά θα προκαλέσει τον φόβο της Ρωσίας, ενώ είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει την αντίληψη του προέδρου Πούτιν ότι οι δυτικές δυνάμεις επιχειρούν και πάλι να περικυκλώσουν και να απομονώσουν τη χώρα του. Να επαναλάβουν δηλαδή την εσφαλμένη πολιτική που ακολούθησαν μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η οποία ερμηνεύθηκε από τη Μόσχα ως τιμωρία του ηττημένου του Ψυχρού Πολέμου, δικαιώνοντας έτσι την εκδίκηση που επιδιώκει τώρα ο ρώσος ηγέτης.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=581734