Αν δεν ήταν τόσο σημαντικές οι
ευρωεκλογές για το δικό μας μέλλον και το μέλλον των παιδιών μας, θα
μπορούσαμε κάλλιστα να ασχοληθούμε με τους “εκβιασμούς” του κυρίου
Βενιζέλου, με τις λαϊκές αγορές και τις υπαναχωρήσεις του κ. Χατζηδάκη,
με το "go back" του κυρίου Τσίπρα ή με το "Κερατσίνι" του Σταύρου.
Ευτυχώς, το υπάρχον πολιτικό σύστημα μας παρέχει αφειδώς τροφή για
σκέψη, αλλά και για διακωμώδηση, αν και εφόσον έχουμε κέφια. Ομως, αυτές
οι ευρωεκλογές είναι οι σημαντικότερες των τελευταίων ετών και
διεκδικούν όχι απλώς το ενδιαφέρον μας, αλλά την καθαρή, πολιτική μας
ψήφο. Πράγματι, είναι η πρώτη φορά που ο ευρωσκεπτικισμός - σύμφωνα με
τις δημοσκοπήσεις - καλπάζει απρόβλεπτα, εξαιτίας όχι μόνον της γνωστής
λιτότητας, αλλά της αδυναμίας της Ε.Ε. να “αγκαλιάσει” με την ισχύ μιας
κυρίαρχης δύναμης όλα τα παιδιά της.
Πολλοί προτιμούν να εκτονώνουν το θυμό τους, επικρίνοντας τη
Γερμανία. Γι αυτούς, το Βερολίνο, έχοντας χάσει δύο παγκόσμιους
πολέμους, επιδιώκει πλέον, μέσω της οικονομικής ισχύος, να κατακυριεύσει
την `Ηπειρο. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του παζλ. Το μεγαλύτερο
θα πρέπει να αναζητηθεί στη βραδύτητα με την οποία κινήθηκε η Ε.Ε. από
της συστάσεως της και μετά, στη γραφειοκρατία που συνέθλιψε τον άνθρωπο
στο όνομα των θεσμών, στους κανόνες των ανεξέλεγτων αγορών και βεβαίως
στη απουσία συνδεκτικού κρίκου που θα ένωνε όλες τις χώρες - μέλη με την
αόρατη ευεργετική κλωστή. Παρ όλα αυτά, η Ευρώπη, ακόμη και στη
χειρίστη μορφή της είναι η αυλή μας. Ειδικότερα δε για μας τους`Ελληνες
που είμαστε πολύ περισσότερο εκτεθειμένοι σε κινδύνους, εξαιτίας της
γεωγραφικής μας θέσης, αλλά και της νοοτροπίας μας. Ουδείς μπορεί να
παρακάμψει τη δυσαρέσκεια των Ελλήνων πολιτών για τον τρόπο που οι
ευρωπαίοι δανειστές χειρίστηκαν τα της χώρας μας, αν και συνεχίζω να
πιστεύω ότι το δικό μας πολιτικό σύστημα φέρει τεράστια ευθύνη για τον
τρόπο που χειρίστηκε εξ αρχής την κρίση. Αλλά έχει σημασία με τη δύναμη
της ψήφου μας, αυτή τη φορά, να επιδιώξουμε την όποια αναγκαία ανατροπή
εντός των ορίων της Ε.Ε. Να αντιληφθούν τα κέντρα λήψεως αποφάσεων ότι η
"ομογενοποίηση" θέλει χρόνο. Οτι η εξάλειψη των ανισοτήτων θέλει
σχέδιο. Οτι ο σεβασμός των ιδιαιτεροτήτων των λαών θέλει επεξεργασία.
Οι λαοί δεν ξέρουν πολλά για τα λόμπι, για τα αμφιλεγόμενα ή
συγκρουόμενα συμφέροντα. Θέλουν όμως να ξέρουν ότι σε έναν κόσμο εν
κινδύνω, όπως αυτός που ζούμε, δεν θα γίνουν μάρτυρες νέων χαρακωμάτων.
Γι αυτό η ευρωπαϊκή ψήφος αποκτά ξεχωριστή αξία για τον καθέναν από μας,
εν αντιθέσει με την αποχή που πέραν της αδιαφορίας, αναδεικνύει την
άρνηση του πολίτη να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Το τί θα
γίνει μετεκλογικά στην Ελλάδα και κατά πόσον το αποτέλεσμα των
ευρωεκλογών θα οδηγήσει σε έπαρση ή σε υποστολή της σημαίας των μεν ή
των δε είναι μια άλλη ιστορία που θα τη δούμε στην ώρα της…
http://ritsmascorner.eu/content/editorial-24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου