Μια Ελλάδα χωρίς ξένο τύπο

Μια Ελλάδα χωρίς ξένο τύπο

Ούτε στην Δικτατορία δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο. Τώρα όμως τι γίνεται;

Η χθεσινή είδηση κυκλοφορούσε ως φήμη εδώ και μέρες, αλλά ήταν δύσκολο να την πιστέψεις. «Μία ακόμα κινδυνολογία» ήταν η αντίδραση όταν άκουγες ότι πολύ σύντομα θα σταματήσουν να κυκλοφορούν ξένα περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα. Ούτε στην πιο απόμακρη πολιτισμένη χώρα δεν έχει σταματήσει να κυκλοφορεί ο ξένος τύπος και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στην Ελλάδα από τις μέρες της χούντας –και τότε είχαν σταματήσει να έρχονται οι εφημερίδες μόνο για τρεις μέρες. Σε μία περίοδο που οι τουρίστες έρχονται σωρηδόν στην Ελλάδα, κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. «Ούτε στη δικτατορία δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο» μας λέει ο Νίκος Γιαννακουλόπουλος, ιδιοκτήτης του πιο κεντρικού και δημοφιλούς σημείου πώλησης ξένου τύπου στην Αθήνα, του International Press στην Ομόνοια.

Το μαγαζί του είναι εντελώς άδειο, τα ράφια για πρώτη φορά στέκονται γκρι και έρημα από τη μέρα που ο ίδιος άνοιξε το πρακτορείο το 2006. Στοίβες με περιοδικά δεμένα με σχοινιά για την εκκαθάριση περιμένουν σε μια γωνία, ένα θέαμα θλιβερό αν είσαι περιοδικόφιλος. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε όλα τα περίπτερα που έδιναν ζωή τα ξένα περιοδικά και οι εφημερίδες, είναι μια παράξενη εικόνα για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και παρόλο που η είδηση πέρασε μάλλον στα ψιλά η κατάσταση αφορά αρκετό κόσμο. Και ανθρώπους που ζούσαν απ’ αυτό, αλλά και πελάτες που αγόραζαν σε μόνιμη βάση τα έντυπα. Για όση ώρα είμαστε στο μαγαζί έχουν περάσει ένα σωρό άτομα με την ίδια απορία: αν θα ξαναφέρουν περιοδικά και πότε.

«Το International Press λειτουργεί από το 1970, από τότε το τρέχουν ο πατέρας μου και ο θείος μου» λέει ο Νίκος «και τώρα διανύει την χειρότερή του περίοδο». Παρόλα αυτά, είναι αρκετά ψύχραιμος και καθησυχαστικός. «Το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου θα ξεκινήσουμε να φέρνουμε πάλι περιοδικά», απαντάει υπομονετικά σε όλους τους πελάτες που έρχονται να ρωτήσουν. «Το πρόβλημα είχε αρχίσει να διακρίνεται από τον Ιανουάριο, όταν άρχισαν να ελαττώνονται τα περιοδικά που διακινούσε το πρακτορείο διεθνούς τύπου. Τη μία φορά μας λέγανε ότι χάθηκε το δέμα. Μετά άρχισαν να λένε ότι γενικά δεν πάει καλά η επιχείρηση και ότι δεν συμφέρει να φέρνουν όλη τη σεζόν τα περιοδικά, και ότι σκέφτονται να φέρνουν μόνο για έξι μήνες. Και ξαφνικά, μετά την Πρωτομαγιά, σταμάτησαν να μοιράζουν εντελώς περιοδικά! Στην αρχή νόμιζα ότι φταίει η απεργία της Πρωτομαγιάς. Τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα με τους προμηθευτές από το εξωτερικό και ότι θα λυθεί σύντομα. Το πρόβλημα δεν λύθηκε ποτέ και βρεθήκαμε σήμερα σε αυτή τη κατάσταση. Και είναι τουριστική περίοδος. Εγώ πάντα δούλευα με Έλληνες πελάτες, αλλά στα νησιά σίγουρα θα έχουν πρόβλημα. Δεν υπάρχει πουθενά τίποτα, τα μάζεψαν από παντού, λες και είμαστε Τεχεράνη μη σου πω και χειρότερα» λέει με απογοήτευση ο Νίκος.

Ο Νίκος όμως δεν έχασε χρόνο και αμέσως άρχισε να ψάχνει για λύσεις. «Τους έλεγα ότι τώρα που κλείνετε δώστε μου τις επαφές των προμηθευτών από το εξωτερικό για να τους προσεγγίσω μόνος μου. Δεν μου έδωσαν, αλλά βρήκα τον τρόπο και επικοινώνησα μόνος μου. Έπεσα όμως σε προμηθευτές που συνεργάζονταν με τα πρακτορεία και μου είπαν ξεκάθαρα ότι δεν δίνουν σε οποιονδήποτε. Η Αμερικάνα μου είπε να μην το προσπαθήσω γιατί είναι κλίκα και δουλεύουν μόνο μεταξύ τους. Ήθελε να μου τα παρουσιάσει πολύ μαύρα και από ό,τι κατάλαβα είναι πέντε-έξι πρακτορεία σε όλο τον κόσμο και συνεργάζονται μόνο μεταξύ τους, δεν αφήνουν να μπει κάποιος άλλος στη μέση. Έτσι βρήκα μόνος μου προμηθευτές και τα κατάφερα. Βρήκα σε Αγγλία, Αμερική και Γαλλία. Στην Ιταλία και στη Γερμανία έχω ακόμη πρόβλημα γιατί δεν τους ενδιαφέρει να πουλάνε σε μεμονωμένα μαγαζιά, τους ενδιαφέρει η μαζική διακίνηση», λέει.

«Οι προμηθευτές που έχω βρει μέχρι τώρα είναι όλοι θετικοί άνθρωποι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουλήσουν περιοδικά. Ζητάνε βέβαια τα λεφτά μπροστά, γιατί την έχουν πατήσει και τα μεταφορικά, αλλά δεν πειράζει, ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Θα γλιτώσουμε από τους μεσάζοντες. Από το να μην υπάρχει κάτι στην αγορά και να μην έχει ο κόσμος να αγοράσει, προτιμώ να το τρέξω μόνος μου. Απ’ όσο ξέρω, τα υπόλοιπα μαγαζιά δεν έχουν προχωρήσει ακόμη σε παρόμοιες ενέργειες, περιμένουν να πάρει το πρακτορείο κάποιος άλλος. Αυτό όμως δεν θα γίνει μέχρι τον Σεπτέμβριο. Έχει ακουστεί ότι έχει ενδιαφερθεί κάποιος από την Κύπρο. Μου φέρανε τις προάλλες ένα χαρτί για να συμπληρώσω ποια περιοδικά χρειάζομαι. Αλλά εγώ είχα 5000 χιλιάδες τίτλους, τι να πρωτοσυμπληρώσω; Αν θέλεις να ξεκινήσεις κάτι, πρέπει να ξεκινήσεις με μια μεγάλη γκάμα. Ή να ξεκινήσεις όταν θα είσαι έτοιμος», λέει ο Νίκος.

«Οι δικοί μου αγχώνονται, αλλά εγώ τους ησυχάζω. Εντάξει, στην αρχή με είχε πιάσει λίγο η κατάθλιψη όταν άρχισαν να τα μαζεύουν και άδειασε το μαγαζί. Τώρα όμως έχει συνηθίσει το μάτι μου στο άδειο και έχω ηρεμήσει. Θα επανέλθω γρήγορα και μπορεί να γίνουν και καλύτερα τα πράγματα. Θα φέρω και πάνω από 5000 τίτλους. Το θέμα είναι να γίνει γρήγορα η αρχή για να εξυπηρετηθεί ο κόσμος. Κάθε εμπόδιο όμως είναι για καλό, σίγουρα. Θα τα κάνω όλα μόνος μου και θα έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Στεναχωριέμαι μόνο για τον κόσμο που έρχεται και δεν βρίσκει αυτό που θέλει και βλέπει το μαγαζί άδειο»…

Κείμενο: Μαρίνα Πετρίδου
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Ακρίβος

http://grekamag.gr/12502/#.U4gpLBAlOpB.facebook