Ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος και οι ξένοι πολιτικοί

 

Ο Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος και οι ξένοι πολιτικοί

Στις  18 Μαρτίου 1936 συμπληρώνονται 87 χρόνια από τον θάνατο του μέγιστου των πολιτικών της νεωτέρας Ελλάδος Ελευθερίου Κυριάκου Βενιζέλου, που επήλθε στο Παρίσι στις 18 Μαρτίου 1936. Ήταν τότε 72 ετών (γεννήθηκε στις 11/23 Αυγούστου 1864 στις Μουρνιές των Χανίων)  και ο θάνατος του σε ηλικία 72 ετών  υπήρξε μεγάλη απώλεια για την Ελλάδα, διότι ο Ελευθ. Βενιζέλος με το βάρος της προσωπικότητας του και την τεράστια και πολύπλευρη πείρα του θα μπορούσε ν' αποτρέψει πολλά δεινά από εκείνα που δυστυχώς βρήκαν την πατρίδα μας στη δεκαετία που ακολούθησε τον πρόωρο θα λέγαμε θάνατο του.

Παράδειγμα ο κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος του Θεμιστοκλής Σοφούλης (γεννήθηκε το 1860 στο Βαθύ Σάμου) αντιμετώπισε με σθένος και αποτελεσματικότητα την κατάσταση εμφυλίου πολέμου στην πλέον κρίσιμη περίοδο 1947-49 σαν πρωθυπουργός.

Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο έχουν γραφεί -όπως ήταν εξάλλου φυσικό- τόσο πολλά, ώστε θα μπορούσε κανείς να γεμίσει ολόκληρη βιβλιοθήκη.

Όλοι -ακόμη και οι πλέον φανατικοί των αντιπάλων κι εχθρών του-παραδέχονται ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ασκούσε μια σπάνια, μια ακαταμάχητη - τρομερή γοητεία στον εκάστοτε απέναντι του, στον συνομιλητή του, στους συνεργάτες του, στο περιβάλλον του, στους οπαδούς του. Όλοι παραδέχονται ότι κυρίως το κοφτερό - διαπεραστικό βλέμμα του και η μεταλλική φωνή του, σε συνδυασμό με την όλη εμφάνιση του, αλλά και κυρίως το σπινθηροβόλο πνεύμα του με την αποφασιστικότητα και το απαράμιλλο σθένος του σε καταγοήτευαν, ώστε δύσκολα θα μπορούσε κανείς να του εναντιωθεί. Τα προσόντα αυτά δεν μπορεί να είναι επίκτητα. Τα φέρνει κανείς μαζί του από εκεί που έρχεται!!!

 

 

Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναμφισβήτητα είχε τη σφραγίδα της δωρεάς, πράγμα που έγκαιρα και σε χρόνο ανύποπτο διαπίστωσαν διεθνούς φήμης και κύρους μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, μεταξύ των οποίων και ο Ιωσήφ Τσάμπερλεν, τότε υπουργός Εσωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας (πρόκειται για τον πατέρα του Νέβιλ Τσάμπερλεν του πρωθυπουργού της συμφωνίας του Μονάχου κ.λπ.), που προέβλεψαν τη μετέπειτα ανοδική εξέλιξή του. Να σημειωθεί ότι αυτό συνέβηκε το 1885, όταν κατά τη διέλευση του από την Αθήνα, παρουσιάσθηκε μπροστά του ομάδα Κρητών φοιτητών που του διαμαρτυρήθηκαν για τις δηλώσεις του σχετικά με το Κρητικό. Επικεφαλής τότε της ομάδος ήταν ο 21 ετών φοιτητής Νομικής Ελευθέριος Βενιζέλος.

Τόση εντύπωση έκανε η ευγλωττία και η επιχειρηματολογία του νεαρού φοιτητή Βενιζέλου, ώστε ο Τσάμπερλεν είπε στον νομικό και λόγιο του 19^ου αιώνα Μάρκο Ρενιέρη, τότε Γεν. Διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας: «Όταν έχετε άνδρες σαν εκείνον τον νέο που με επεσκέφθη δεν πρέπει να φοβάστε ότι δεν θα απελευθερωθεί η πατρίδα σας από τους Τούρκους».

Ένας άλλος μεγάλος πολιτικός, ο πατέρας της νίκης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τζορτζ Κλεμανσό, ο επονομασθείς «Τίγρις», στα 1896, επισκέφθηκε την Ελλάδα και πήγε και στην Κρήτη. Ήταν η περίοδος  που είχε συγκροτηθεί επαναστατική συνέλευση με ένοπλη εξέγερση και μεταξύ των ηγετών της διακρινόταν ο νεαρός δικηγόρος Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Κλεμανσό τότε τόσο πολύ εντυπωσιάσθηκε από τον Βενιζέλο ώστε μετά τριετία θυμόταν την εντυπωσιακή παρουσία του και ένα φθινοπωρινό απόγευμα (το αναφέρει ο διπλωμάτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημ. Κακλαμάνος) το 1899 στο Παρίσι, ενώ βρισκόταν στο σαλόνι της κόμισσας Ντε Νοάιγ ρωτήθηκε από την οικοδέσποινα για τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του στην Ελλάδα και ο Κλεμανσό είπε: «Κυρία μου, δεν θα σας κουράσω με ομιλία για το μεγαλείο της Ακροπόλεως, ούτε και θα σας ταλαιπωρήσω με αρχαιολογικό μάθημα. Επεδίωξα και είδα περίεργα και θαυμάσια τοπία μεταξύ άλλων και στην Κρήτη. Δεν μπορείτε παρά να θαυμάσετε την περισσότερο ενδιαφέρουσα ανακάλυψη μου στο νησί αυτό, πιο πολύ ακόμα και από τις εκεί ανασκαφές. Θα σας την πω... Είναι ένας νέος δικηγόρος. Βενιζουέλος... Βενιζέλος; Ειλικρινά δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομα του, αλλά ολόκληρος η Ευρώπη θα ομιλεί γι' αυτόν σε λίγα χρόνια». Στην ομήγυρη παρευρίσκετο και η ρουμανικής καταγωγής λογία Ελένη Βακαρέσκο, που εξιστόρησε τα λεχθέντα από τον Κλεμανσό.   

Πραγματικά η σε ανύποπτο χρόνο (1896) προφητεία του Κλεμανσό επαληθεύτηκε. Όταν το 1919 στη Διάσκεψη της Ειρήνης, στο Παρίσι, ρώτησαν τον Αμερικανό πρόεδρο Ουίλσον ποιος πολιτικός του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, στην Ευρώπη, απάντησε στους δημοσιογράφους: «Ο αντιπρόσωπος του μικρότερου κράτους της, ο Βενιζέλος».

 

 

Και όμως όχι μόνο δεν αξιοποιήσαμε όσο έπρεπε τον μεγάλο εκείνο άνδρα, τον χαρισματικό ηγέτη που γεννούν αιώνες, αλλά βρέθηκαν «Έλληνες» που αποπειράθηκαν και παρ' ολίγο να τον δολοφονήσουν δύο φορές. Βρέθηκαν ακόμη και αρχιερείς να τον αναθεματίσουν, παρακινώντας και τον όχλο να ρίξει από μία πέτρα αναθέματος εκεί στο Πεδίο του Άρεως!! Ακόμη δε χειρότερο: Λίγους μήνες μετά τους διπλωματικούς θριάμβους του Βενιζέλου και την εκδήλωση θαυμασμού της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και αυτού ακόμη του Αμερικανού προέδρου Ουίλσον, ο νοήμων ελληνικός λαός τον μαύριζε και τον έδιωχνε από την πατρίδα του που την είχε υπερδιπλασιάσει και μέσα σε μια δεκαετία την είχε κάνει από «ψωροκώσταινα» σε κράτος σεβαστό. Και ας σκεφτούμε ότι ήταν τότε η πλέον κρίσιμη περίοδος της νεώτερης ιστορίας μας για να πάθουμε εν συνεχεία αυτά που πάθαμε!!! Είμαστε πράγματι άξιοι της τύχης μας!!

Ογδόνταεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του στην ξενιτιά, πικραμένος -μη ξεχνάμε ότι πέθανε καταδικασμένος σε θάνατο από ελληνικό στρατοδικείο- αναλογιζόμαστε πόσο χρήσιμος θα ήταν αν ζούσε τουλάχιστον μια ακόμη δεκαετία. Τώρα αναπαύεται στο Ακρωτήρι, πάνω από τα Χανιά - από όπου ξεκίνησε τη μεγαλειώδη πορεία του. Στη μαρμάρινη πλάκα του απέριττου τάφου του διαβάζουμε τον αυτοεπικήδειό του: «Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με θάρρος μεγάλο, με αυτοπεποίθησιν και δι' αυτόν και διά τον λαόν, τον οποίον εκλήθη να κυβέρνηση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλιπε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν να ιδή την χώρα του προηγμένην. Αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ που είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».