Αποτελούν εξειδικευμένη επιστήμη στα κινηματογραφικά στούντιο και βρίσκονται στο νούμερο τρία της θεαματικότητας στο Ιντερνετ
Του Παναγιωτη Παναγοπουλου
Αν ο σκηνοθέτης είναι το μυαλό μιας ταινίας και οι πρωταγωνιστές το πρόσωπό της, τα τρέιλερ είναι η βιτρίνα της. Εκτός από ένα διαφημιστικό φιλμ αναγγελίας, που είναι η βασική τους λειτουργία, τα τρέιλερ έχουν γίνει ένα από τα βασικά όπλα προβολής μιας ταινίας, καθώς δημιουργούνται με μεγάλη ακρίβεια ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται, το μέσο, ακόμη και την ώρα προβολής.
Τα τρέιλερ γίνονται γεγονότα, κάνουν πρεμιέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες, την τηλεόραση και το Ιντερνετ, που γίνονται ειδήσεις και βοηθούν να «χτιστεί» η προσμονή για μια κινηματογραφική πρεμιέρα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στο Ιντερνετ τα κινηματογραφικά τρέιλερ βρίσκονται στο νούμερο τρία της θεαματικότητας, έπειτα από τις ειδήσεις και τα βίντεο χρηστών.
Η επιλογή των πιο εντυπωσιακών πλάνων είναι ο κανόνας για τα τρέιλερ των ταινιών δράσης. Ταινίες όπως το «Transformers» ή το «G.I. Joe», αλλά και περιπέτειες καταστροφής σαν το «2012» προβάλλουν τις πιο θεαματικές σκηνές με καταδιώξεις και δίνουν έμφαση στα ειδικά εφέ και τις τεχνολογικές εξελίξεις που λανσάρουν. Τα εξωγήινα ρομπότ που μεταμορφώνονται σε αυτοκίνητα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, αλλά και τα τεράστια κύματα που διαλύουν ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ μέσα σε λίγες στιγμές, από τα νερά της θάλασσας που έχουν ανέβει πολλές εκατοντάδες μέτρα, είναι προφανείς επιλογές για ένα τρέιλερ ταινίας δράσης.
Σε άλλου είδους ταινίες, η έμφαση δίνεται αλλού. Στον «Bruno» για παράδειγμα, όπου ο Σάσα Μπάρον Κόεν μετά τον Μπόρατ παρουσιάζει μια ακόμη περσόνα του, αυτή του γκέι ρεπόρτερ μόδας Μπρούνο, το τρέιλερ είναι μια συρραφή από τα πιο εξωφρενικά γκαγκ, όπου ο Κόεν σατιρίζει τον κόσμο της μόδας και των διασημοτήτων, όπως η Μαντόνα και η Αντζελίνα Τζολί, που υιοθετούν παιδιά από τον τρίτο κόσμο. Και αν ο «Bruno» έχει έναν διάσημο πια πρωταγωνιστή, το «Hangover» δεν είχε κανέναν γνωστό ηθοποιό στο καστ. Και όμως, το τρέιλέρ του έγινε αμέσως ένα από τα δημοφιλέστερα στο Ιντερνετ, με μεγάλη επισκεψιμότητα, που οδήγησε και στο νούμερο ένα του αμερικανικού box office. Η ταινία, μια τρελή κωμωδία, χρησιμοποίησε τις παράλογες καταστάσεις που συμβαίνουν σε μια αντροπαρέα που πηγαίνει στο Λας Βέγκας για ένα μπάτσελορ πάρτι και ξυπνάει την επόμενη μέρα χωρίς να θυμάται τίποτα από όσα έχουν συμβεί. Εχουν μείνει ωστόσο αρκετά «αναμνηστικά», όπως μια επίσκεψη σε νοσοκομείο, μια αδέσποτη τίγρη, ένας γάμος, μέχρι και ένα μωρό.
Από τους άγνωστους ηθοποιούς του «Hangover», το «Nine» του Ρομπ Μάρσαλ επενδύει στο υπέρλαμπρο καστ του. Οι Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Νικόλ Κίντμαν, Μαριόν Κοτιγιάρ, Πενέλοπε Κρουζ, Κέιτ Χάντσον, Τζούντι Ντεντς και Σοφία Λόρεν πρωταγωνιστούν σε ένα μιούζικαλ που βασίζεται στο «8 1/2» του Φεντερίκο Φελίνι και το τρέιλερ της ταινίας, που θα βγει τον Νοέμβριο, κυκλοφορεί αδιάκοπα από τις εξειδικευμένες ιστοσελίδες στις σελίδες χρηστών, όπως στο Facebook.
Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα τρέιλερ, παρά το γεγονός ότι είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους τόσο σε είδος όσο και σε διάθεση; Δημιουργούν κινηματογραφικές ειδήσεις, αυτό ακριβώς δηλαδή που στόχο έχει κάθε επιτυχημένο τρέιλερ. Η σημερινή τεχνική κατασκευής των τρέιλερ έχει γίνει εξειδικευμένη επιστήμη στα κινηματογραφικά στούντιο. Διαφορετική εκδοχή κυκλοφορεί για να προβληθεί πριν από τις ταινίες για όλες τις ηλικίες, άλλη για τις προβολές όπου υπάρχουν μόνο ενήλικες θεατές, άλλη με σκηνές που σκοπό έχουν απλώς να ιντριγκάρουν την περιέργεια του θεατή και δεν περιλαμβάνονται καν στην ταινία, ενώ τα πιο εντυπωσιακά τρέιλερ στην Αμερική προβάλλονται παραδοσιακά στον τελικό του Superbowl, που είναι το τηλεοπτικό γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση.
Πρεμιέρα το 1913
Το πρώτο κινηματογραφικό τρέιλερ παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 1913 στην αλυσίδα κινηματογράφων Lows της Νέας Υόρκης. Ενα απλό φιλμάκι που έδειχνε εικόνες από τα ανεπεξέργαστα ακόμη γυρίσματα, με σκοπό να αντικαταστήσει τις μεγάλες διαφημιστικές αφίσες, ήταν αρκετό για να εντυπωσιάσει τις εφημερίδες της εποχής, που έγραψαν ότι ήταν ένα «εντελώς νέο και μοναδικό τέχνασμα».
Μέχρι τη δεκαετία του ’50, τα περισσότερα τρέιλερ δημιουργούσε η National Screen Service, που επέλεγε χαρακτηριστικά αποσπάσματα των ταινιών, με ενδιάμεσους μεγάλους τίτλους και με ένα δραματικό σπικάζ που έκαναν ηθοποιοί με βαριές φωνές, οι οποίοι τόνιζαν τα προτερήματα της ταινίας με υπερθετικούς χαρακτηρισμούς. Από τους πρώτους που άλλαξαν αυτή τη λογική ήταν ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ και ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, οι οποίοι, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, δημιουργούσαν μικρά φιλμ αντί για διαφημίσεις με ακραίες υπερβολές.
Το τρέιλερ για τη «Νύχτα της Ιγκουάνα» που δημιούργησε το 1964 ο Αντριου Κιουν έθεσε τις βάσεις για το σημερινό φορμά των κινηματογραφικών τρέιλερ. Η επιτυχία εκείνου του τρέιλερ οδήγησε στην ίδρυση της εταιρείας Kaleidoscope Films, που είτε η ίδια είτε άλλες εταιρείες από ανθρώπους που εκπαιδεύθηκαν σ’ αυτήν εξακολουθούν να μοντάρουν τη συντριπτική πλειοψηφία των κινηματογραφικών τρέιλερ που βλέπουμε.
Ονόματα όπως ο Κιουν, ο Κρις Αρνολντ, ο Μαρκ Τράγκμαν και ο Γκρεγκ Μακ Κλάτσι είναι εντελώς άγνωστα στο κοινό, όμως είναι υπεύθυνα για μερικά από τα βίντεο που βλέπει ο περισσότερος κόσμος, ενώ συνθέτες σαν τον Τζον Μπιλ εργάζονται για περισσότερα από τριάντα χρόνια γράφοντας μουσικές για τρέιλερ, χωρίς να τους γνωρίζει κανείς εκτός από αυτό το μικρό κομμάτι της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Η δουλειά τους αναγνωρίζεται μόνο στα Golden Trailer Awards, τα οποία απονέμει το περιοδικό Hollywood Reporter, τα οποία επίσης δεν ξέρει σχεδόν κανείς πέραν των ανθρώπων των στούντιο.
Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινήhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_21/06/2009_319167
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου