Αντιπαραθέσεις
Eδώ και περίπου 15 μήνες αποκαλώ τους ηγετίσκους της Ευρώπης «ΝΑΝΟΥΣ». Νάνους και απολίτικους λογιστάκους. Οι οποίοι κύριο μέλημά τους έχουν να προστατεύουν παντί τρόπω τους τοκογλύφους δανειστές, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και άλλων χωρών της Ευρωζώνης.
Και μάλιστα, εκτός της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, κρατικών οντοτήτων μεγάλου διαμετρήματος, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που παίρνουν ήδη σειρά. Ομολογώ ότι οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί μου υπήρξαν σχετικά ήπιοι σε σύγκριση με πρόσφατο δημοσίευμα της έγκριτης γαλλικής εφημερίδας «Le Monde», η οποία αποκαλεί τους κατ’ εμέ νάνους «gamins» (γκαμέν). Η λέξη αυτή αποδόθηκε στα ελληνικά ως «παιδάκια». Όμως για τους γνωρίζοντες τη γαλλική γλώσσα συνακούγονται αποδόσεις όπως «χαμίνια», «αγυιόπαιδες» και μεταφορικά «μικροί πανούργοι». Ας μείνουμε, εν πάση περιπτώσει, στον τίτλο του άρθρου της «Le Monde» που δημοσίευσαν οι ελληνικές εφημερίδες, δηλαδή: «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», στις Βρυξέλλες αλλά και στην Ουάσινγκτον.
Εκτός όμως από τη «Le Monde» και η βρετανική έκδοση των «Financial Times» εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των ανίκανων ηγετών της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ανθρώπων που φάσκουν και αντιφάσκουν, διακρίνονται από ανευθυνότητα και ολιγοψυχία, θαρρείς εφησυχασμένοι, και αρνούνται να λάβουν ΑΜΕΣΑ γενναίες αποφάσεις για να αντιμετωπιστεί η βαθιά κρίση και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Αγνοούν, άραγε, ότι η αποτροπή ενός διεθνούς ολέθρου κρέμεται από μια κλωστή;
«Στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δεν κατάφεραν τη Δευτέρα 11 Ιουλίου να συμφωνήσουν. Εξακολουθούν να διαφωνούν αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν τάχιστα, προκειμένου να ξεπεραστεί η μεγάλη κρίση με την οποία το ενιαίο νόμισμα επιβαρύνει το ευρωπαϊκό χρέος». Ο δημοσιογράφος της «Le Monde» αναφέρεται στη συνέχεια στα της Ουάσινγκτον (τα οποία έλαβαν χώρα επίσης τη Δευτέρα 11 Ιουλίου) και τονίζει: «Ο Μπαράκ Ομπάμα αναγκάστηκε, για μια ακόμη φορά, να προειδοποιήσει τους αντιπάλους του Ρεπουμπλικανούς ότι, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό έως τις αρχές Αυγούστου, υπάρχει κίνδυνος το αμερικανικό Δημόσιο να κηρύξει στάση πληρωμών». (Επί του πιεστηρίου: Ο Ομπάμα τα έσπασε τελικά με τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι απειλούν τώρα με στάση πληρωμών στις ΗΠΑ, ενώ οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s και Sδηλώνουν ότι ενδέχεται να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.)
Συμπέρασμα: Το αδιέξοδο είναι πλήρες τόσο εντεύθεν όσο και εκείθεν του Ατλαντικού. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που ο Ομπάμα είχε πιέσει τη Μέρκελ στο πρόσφατο ταξίδι της στην Ουάσινγκτον να στηρίξει την Ελλάδα και άλλες χρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, γνωρίζοντας την αλληλεξάρτηση ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά ταύτα, η ερίτιμος κυρία Μέρκελ περί άλλα τυρβάζει, έχοντας κυρίως στον νου της τις εθνικές εκλογές στη Γερμανία - και «γαία πυρί μιχθήτω»! (Φυσικά η επικεφαλής του 4ου Οικονομικού Ράιχ μπορεί και να υπολογίζει, σατανική προσωπικότητα καθώς είναι, και στην επιστροφή στο μάρκο. Κέρδος θα είχε σε περίπτωση διάλυσης του ευρώ, αφού θα είχε να κάνει με 26 διαφορετικά νομίσματα...)
Αλλά ας έρθουμε τώρα στα αμιγώς δικά μας. Με δεδομένες τις δυσχέρειες συνολικής απόφασης των ηγετίσκων της Ευρώπης, «παιδάκια» γαρ ή και «μικροί πανούργοι», και με σκοπούμενο εκ μέρους του Βερολίνου την επιβολή μιας νέας γερμανικής ηγεμονίας, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε βίαια στην προετοιμαζόμενη για μας επιλεκτική, προσωρινή ή ελεγχόμενη χρεοκοπία. Επιθετικοί προσδιορισμοί της χρεοκοπίας και οι τρεις, τη σημασία των οποίων αγνοούν παντελώς οι πλείστοι Έλληνες. Με ύφος και θρασύτητα χιλίων καρδιναλίων, αλλά και επιπλάστως κενή περιεχομένου αισιοδοξία, ο αφόρητα λαλίστατος Βενιζέλος προσπάθησε ματαίως να μας πείσει ότι... θα μας σώσει ως χώρα και ως λαό! Και τα τσαμπουνάει αυτά ο αδίστακτος όταν έχει συμφωνήσει με την «τρόικα» –άκουσον, άκουσον!– για ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ, απαιτώντας μάλιστα από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα «στρατιωτική πειθαρχία».
Δεν πέρασαν καλά καλά ούτε είκοσι ημέρες από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου τερατουργήματος και των επαχθέστατων εφαρμοστικών νόμων –το εκβιαστικό δίλημμα: «ή Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και εφαρμοστικοί νόμοι ή χρεοκοπία» ηχεί ακόμα στα αυτιά μας– και μας μιλάει πάλι για ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, με τρεις μάλιστα εκδοχές της, λες και θα διαλέξουμε εμείς μία εξ αυτών. Ο ίδιος πάντως διάλεξε και μας το λέει αγγλιστί –«selective default»– για να μην ακούγεται η λέξη χρεοκοπία. Πρόκειται για διάτρητη κουτοπονηριά ολκής!
Η αντιμνημονιακή πολιτική του Αντώνη Σαμαρά και η συνακόλουθη καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ. Και η ΝΔ, εμμένοντας στις θέσεις της παρά τις συντονισμένες και αήθεις προσπάθειες κατασυκοφάντησής της στο εσωτερικό και το εξωτερικό, καλπάζει πλέον ως καθαρόαιμο άλογο. Υπάρχει ήδη απόλυτη μεταστροφή τού εις βάρος της κλίματος, ιδίως στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά, η εγκληματική κυβέρνηση του Παπανδρέου του τρίτου (που έχει παραδώσει ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της χώρας στον αρχομανή και αναποτελεσματικό Βενιζέλο) βρίσκεται σε πλήρη ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ με την κοινή γνώμη, που θα πει με τη δεσπόζουσα βούληση του κυρίαρχου λαού. Ενός λαού που υποφέρει και μιας κοινωνίας που οι (ακόμα) κρατούντες την έχουν οδηγήσει σε αποσύνθεση.
Και μάλιστα, εκτός της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, κρατικών οντοτήτων μεγάλου διαμετρήματος, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που παίρνουν ήδη σειρά. Ομολογώ ότι οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί μου υπήρξαν σχετικά ήπιοι σε σύγκριση με πρόσφατο δημοσίευμα της έγκριτης γαλλικής εφημερίδας «Le Monde», η οποία αποκαλεί τους κατ’ εμέ νάνους «gamins» (γκαμέν). Η λέξη αυτή αποδόθηκε στα ελληνικά ως «παιδάκια». Όμως για τους γνωρίζοντες τη γαλλική γλώσσα συνακούγονται αποδόσεις όπως «χαμίνια», «αγυιόπαιδες» και μεταφορικά «μικροί πανούργοι». Ας μείνουμε, εν πάση περιπτώσει, στον τίτλο του άρθρου της «Le Monde» που δημοσίευσαν οι ελληνικές εφημερίδες, δηλαδή: «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», στις Βρυξέλλες αλλά και στην Ουάσινγκτον.
Εκτός όμως από τη «Le Monde» και η βρετανική έκδοση των «Financial Times» εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των ανίκανων ηγετών της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ανθρώπων που φάσκουν και αντιφάσκουν, διακρίνονται από ανευθυνότητα και ολιγοψυχία, θαρρείς εφησυχασμένοι, και αρνούνται να λάβουν ΑΜΕΣΑ γενναίες αποφάσεις για να αντιμετωπιστεί η βαθιά κρίση και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Αγνοούν, άραγε, ότι η αποτροπή ενός διεθνούς ολέθρου κρέμεται από μια κλωστή;
«Στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δεν κατάφεραν τη Δευτέρα 11 Ιουλίου να συμφωνήσουν. Εξακολουθούν να διαφωνούν αναφορικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν τάχιστα, προκειμένου να ξεπεραστεί η μεγάλη κρίση με την οποία το ενιαίο νόμισμα επιβαρύνει το ευρωπαϊκό χρέος». Ο δημοσιογράφος της «Le Monde» αναφέρεται στη συνέχεια στα της Ουάσινγκτον (τα οποία έλαβαν χώρα επίσης τη Δευτέρα 11 Ιουλίου) και τονίζει: «Ο Μπαράκ Ομπάμα αναγκάστηκε, για μια ακόμη φορά, να προειδοποιήσει τους αντιπάλους του Ρεπουμπλικανούς ότι, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία για τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό έως τις αρχές Αυγούστου, υπάρχει κίνδυνος το αμερικανικό Δημόσιο να κηρύξει στάση πληρωμών». (Επί του πιεστηρίου: Ο Ομπάμα τα έσπασε τελικά με τους Ρεπουμπλικανούς, οι οποίοι απειλούν τώρα με στάση πληρωμών στις ΗΠΑ, ενώ οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s και Sδηλώνουν ότι ενδέχεται να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.)
Συμπέρασμα: Το αδιέξοδο είναι πλήρες τόσο εντεύθεν όσο και εκείθεν του Ατλαντικού. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που ο Ομπάμα είχε πιέσει τη Μέρκελ στο πρόσφατο ταξίδι της στην Ουάσινγκτον να στηρίξει την Ελλάδα και άλλες χρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, γνωρίζοντας την αλληλεξάρτηση ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά ταύτα, η ερίτιμος κυρία Μέρκελ περί άλλα τυρβάζει, έχοντας κυρίως στον νου της τις εθνικές εκλογές στη Γερμανία - και «γαία πυρί μιχθήτω»! (Φυσικά η επικεφαλής του 4ου Οικονομικού Ράιχ μπορεί και να υπολογίζει, σατανική προσωπικότητα καθώς είναι, και στην επιστροφή στο μάρκο. Κέρδος θα είχε σε περίπτωση διάλυσης του ευρώ, αφού θα είχε να κάνει με 26 διαφορετικά νομίσματα...)
Αλλά ας έρθουμε τώρα στα αμιγώς δικά μας. Με δεδομένες τις δυσχέρειες συνολικής απόφασης των ηγετίσκων της Ευρώπης, «παιδάκια» γαρ ή και «μικροί πανούργοι», και με σκοπούμενο εκ μέρους του Βερολίνου την επιβολή μιας νέας γερμανικής ηγεμονίας, είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε βίαια στην προετοιμαζόμενη για μας επιλεκτική, προσωρινή ή ελεγχόμενη χρεοκοπία. Επιθετικοί προσδιορισμοί της χρεοκοπίας και οι τρεις, τη σημασία των οποίων αγνοούν παντελώς οι πλείστοι Έλληνες. Με ύφος και θρασύτητα χιλίων καρδιναλίων, αλλά και επιπλάστως κενή περιεχομένου αισιοδοξία, ο αφόρητα λαλίστατος Βενιζέλος προσπάθησε ματαίως να μας πείσει ότι... θα μας σώσει ως χώρα και ως λαό! Και τα τσαμπουνάει αυτά ο αδίστακτος όταν έχει συμφωνήσει με την «τρόικα» –άκουσον, άκουσον!– για ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ, απαιτώντας μάλιστα από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα «στρατιωτική πειθαρχία».
Δεν πέρασαν καλά καλά ούτε είκοσι ημέρες από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου τερατουργήματος και των επαχθέστατων εφαρμοστικών νόμων –το εκβιαστικό δίλημμα: «ή Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και εφαρμοστικοί νόμοι ή χρεοκοπία» ηχεί ακόμα στα αυτιά μας– και μας μιλάει πάλι για ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, με τρεις μάλιστα εκδοχές της, λες και θα διαλέξουμε εμείς μία εξ αυτών. Ο ίδιος πάντως διάλεξε και μας το λέει αγγλιστί –«selective default»– για να μην ακούγεται η λέξη χρεοκοπία. Πρόκειται για διάτρητη κουτοπονηριά ολκής!
Η αντιμνημονιακή πολιτική του Αντώνη Σαμαρά και η συνακόλουθη καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ. Και η ΝΔ, εμμένοντας στις θέσεις της παρά τις συντονισμένες και αήθεις προσπάθειες κατασυκοφάντησής της στο εσωτερικό και το εξωτερικό, καλπάζει πλέον ως καθαρόαιμο άλογο. Υπάρχει ήδη απόλυτη μεταστροφή τού εις βάρος της κλίματος, ιδίως στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά, η εγκληματική κυβέρνηση του Παπανδρέου του τρίτου (που έχει παραδώσει ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της χώρας στον αρχομανή και αναποτελεσματικό Βενιζέλο) βρίσκεται σε πλήρη ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ με την κοινή γνώμη, που θα πει με τη δεσπόζουσα βούληση του κυρίαρχου λαού. Ενός λαού που υποφέρει και μιας κοινωνίας που οι (ακόμα) κρατούντες την έχουν οδηγήσει σε αποσύνθεση.
Στις μέχρι τούδε δημοσκοπήσεις οι ερωτώμενοι δεν είχαν ξεσπαθώσει στον βαθμό που αναμενόταν. Αντίθετα στη δημοσκόπηση της VPRC, που δημοσίευσαν την Πέμπτη στο 91ο τεύχος τους τα «Επίκαιρα», αποτυπώνονται καταλυτικές διαπιστώσεις. Πρώτον, το 54% όσων είχαν ψηφίσει στις τελευταίες εκλογές ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται να το ψηφίσουν στις επόμενες. Δεύτερον, στο ερώτημα «Όταν σκέφτεστε το μέλλον σας τα επόμενα χρόνια, πόσο σίγουρος/η αισθάνεστε;». Απάντηση: 67% καθόλου σίγουρος/η και 23% όχι και τόσο σίγουρος/η, άθροισμα 90%. Τρίτον, στο ερώτημα «Από τον τρόπο που η ελληνική κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση μέχρι σήμερα, θα λέγατε ότι είστε...». Απάντηση: 67% καθόλου ικανοποιημένος/η και 24% όχι και τόσο ικανοποιημένος/η, άθροισμα 91%. Ως προς τα ποσοστά των κομμάτων, το ΚΚΕ λαμβάνει 13%, ο ΛΑΟΣ 7,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 7% και οι Οικολόγοι Πράσινοι 4% (τα υπόλοιπα μικρά κόμματα μένουν εκτός Βουλής). Τέλος, η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον 1-1,5% υπέρ της πρώτης, αλλά 4%, επί συνόλου του δικομματισμού 55%, ενώ η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα συμποσούνται στο 38,6%, ποσοστό που εικάζω ότι θα μειωθεί αισθητά ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.
ΥΓ.: Πραγματοποιούνται διεργασίες για τη δημιουργία αντιμνημονιακού ή και αντιμνημονιακών κομμάτων με στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμα αναφαίρετο αυτών των στελεχών να το πράξουν. Προσθέτω μόνο ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι και οφείλει να παραμείνει ΣΥΜΒΟΛΟ, απέχοντας από τη συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο κόμμα.
ΥΓ.: Πραγματοποιούνται διεργασίες για τη δημιουργία αντιμνημονιακού ή και αντιμνημονιακών κομμάτων με στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμα αναφαίρετο αυτών των στελεχών να το πράξουν. Προσθέτω μόνο ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι και οφείλει να παραμείνει ΣΥΜΒΟΛΟ, απέχοντας από τη συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο κόμμα.
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πηγή:
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=68621&colid=67&dt=2011-07-17%200:0:0&page=2&mode=1&page=1&mode=1
Μα ασφαλώς αυτό που ισχυρίζονται όλοι οι όσοι προσπαθούν με βιαστικές και πρόχειρες υποστυλώσεις να συγκρατήσουν όρθιο το καταρρέον πολιτικό σύστημα του οποίου ήταν επι χρόνια υπηρέτες.
Για την Le Monde και όλους τους χάσκοντες εραστές της μεταμοντέρνας φεουδαρχίας , δεν θα είχε συμβεί τίποτα αν π.χ στην θέση των σημερινών στελεχών του φραγκικού διευθυντηρίου, υπήρχαν πολιτικοί με "ωριμότητα" και ...σοβαρότητα.
Αυτού του είδους οι προσεγγίσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά "προφάσεις εν αμαρτίαις", αφού όλη αυτή η σαπίλα που εκδηλώθηκε σήμερα δεν προέρχεται απο "κακούς" χειρισμούς μερικών ηλιθίων , αλλά απο την ίδια την ουσία του συστήματος που υπηρετούν.
Αυτό δηλαδή που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η φυσική εξέλιξη ενός συστήματος το οποίο απο την αρχή ήταν μισάνθρωπο και λοιμώδες.
Η προσπάθεια καταλογισμού "ανωριμότητας" ή "παιδικής αφέλειας" σε εκείνους που είναι σάρκα απο την σάρκα του συστήματος και που το υπηρετούν με θρησκευτική ευλάβεια, είναι άλλο ένα επικοινωνιακό τρύκ με στόχο την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό των αγουροξυπνημένων απο το σόκ ευρωπαίων.
Μας ζητούν δηλαδή να απαλλάξουμε λόγω βλακείας , αυτούς που άνοιξαν το "κουτί της Πανδώρας" και να συναινέσουμε στην διατήρηση του ίδιου συστήματος βάζοντας ως μόνο αίτημα την αντικατάστασή των "παιδιών" απο "ενήλικες".
Αυτό κι αν είναι το πιο χοντροκομένο κόλπο των επιτελείων της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Η διαστροφή τους είναι τόσο μεγάλη που θεωρούν ότι η πανούκλα θα εξαφανισθεί όταν βρεθούν "ενήλικες" (πολιτικά) ηγέτες.Να συναινέσουμε δηλαδή στην εξόντωσή μας και να υπογράψουμε σε λευκό χαρτί πως θα έχουμε ανοικτές τις αγκαλιές μας στον ή στους "μεσσίες" που έχουν ετοιμάσει.
Τόσα χρόνια η Le Monde δεν έβλεπε την "ανικανότητα" και την "ανωριμότητα" των ευρωπαίων ηγετών; Αυτή και κάμποσα άλλα έντυπα δεν χάλαγαν τόνους μελάνι και χαρτί για να τροφοδοτούν το πολιτικό κους- κους του δυτικού ψευτοπολιτισμού; Αυτοί δεν ήταν που μέχρι χθές υμνούσαν τους "ώριμους" και "ανώριμους" εργολάβους της "νέας Βαστίλης" (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία) και έκαναν τα πάντα για να νανουρίσουν τους αναγνώστες τους ;
Αυτές τις αηδίες περί παιδικής ανωριμότητας και βλακείας τις έχουμε ακούσει και στον τόπο μας, ειδικά απο τους δήθεν αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ , οι οποίοι μιλούν για "Γιωργάκη" που δεν μπορεί "να μοιράσει δυό γαϊδουριών το άχυρο".
Επί της ουσίας κάνουν ότι και η Le Monde.
Προσπαθούν δηλαδή να απενοχοποιήσουν το σύστημα αποδίδοντας την "βελούδινη" κατηγορία της βλακείας και της ανωριμότητας στους φυσικούς αυτουργούς, δηλαδή στα αναλώσιμα στελέχη του.
Ο Καραμανλής ήταν "κουρασμένος" , οι υπουργοί του κατά τον εισαγγελέα "παραπλανήθηκαν", ο Παπανδρέου είναι "Γιωργάκης" , ο Παπακωνσταντίνου "ανίκανος" και "κακός", ο Πάγκαλος είναι απλώς ο "τρελός του χωριού", ο Σαμαράς δεν έχει πολιτική διορατικότητα κλπ.
Η ζωή όμως είναι αλλού και δεν έχει σχέση με αυτήν την εικονική πραγματικότητα που μας σερβίρουν οι προπαγανδιστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ο πόνος και η δυστυχία που έχουν προκαλέσει και προκαλούν οι "ενήλικες" και τα "παιδάκια" του συστήματος, δεν μεταμφιέζονται. Σύντομα όλοι οι Ευρωπαίοι θα δούν κατάματα την δυστυχία και θα νοιώσουν τον πόνο εκείνων που έχασαν παιδιά, αδελφούς και γονείς από τις "έξυπνες" βόμβες, τις οποίες βέβαια έριχναν τα "παιδάκια" της Le Monde.
«Μας κυβερνούν παιδάκια»
Με τίτλο «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» σημειώνει στο κύριο άρθρο της ότι, από τη μια, στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν στα μέτρα για την κρίση που...προκαλούν τα χρέη των κρατών της ευρωζώνης στο ενιαίο νόμισμα.
Από την άλλη, στην Ουάσιγκτον, ο Ομπάμα προειδοποίησε πάλι τους αντιπάλους του Ρεπουμπλικανούς ότι αν δεν συμφωνήσουν επί του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, το αμερικανικό κράτος μπορεί να μην μπορέσει να πληρώσει κάποιες από τις οφειλές του. Και στις δύο περιπτώσεις το μέγεθος των δημόσιων χρεών υπονομεύει την εμπιστοσύνη και καταβαραθρώνει την ανάπτυξη, γράφει. ΗΠΑ και Ευρώπη έχουν αξιολύπητα δημόσια οικονομικά και το αποτέλεσμα είναι θύελλα στις αγορές. Τίποτε πιο αποτρόπαιο, την ώρα που η ανάπτυξη δεν μπορεί να ξεκινήσει και η ανεργία δεν μπορεί να πέσει, σημειώνει η εφημερίδα.
Αλλά το καταλάβαμε, συνεχίζει το κύριο άρθρο της «Monde». Η κατάσταση απαιτεί χειρισμό ενηλίκων και ενηλίκους δεν έχουμε ούτε στην Ουάσιγκτον ούτε στις Βρυξέλλες...
Στην Ουάσιγκτον... τα εμπόδια των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή εμποδίζουν μια συμφωνία...
Αλλά στη ζώνη του ευρώ η ανευθυνότητα και η μικροψυχία των ηγετών είναι μνημειώδεις. Μήνες τώρα ερίζουν για το δεύτερο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα. Οι διαφωνίες τους... υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των αγορών, οι οποίες καλούνται να αγοράσουν τα ομόλογα που εκδίδουν τα κράτη για τα ελλείμματά τους. Εκτός από την Ελλάδα, εν τω μεταξύ, Πορτογαλία και Ιρλανδία αντιμετωπίζουν σοβαρή επιδείνωση στην κατάσταση δανεισμού τους, ενώ Ιταλία και Ισπανία βλέπουν τα επιτόκια δανεισμού τους να σκαρφαλώνουν.
«Ελλείψει πολιτικής ηγεσίας», καταλήγει το κύριο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας, «ερίζουμε για τους όρους συμμετοχής του τραπεζικού τομέα στο νέο σχέδιο βοήθειας προς την Ελλάδα. Δηλαδή, κύριοι υπουργοί, είναι σαν να ασχολούμαστε με ένα κρυωματάκι, την ώρα που απειλεί ο καρκίνος».
Θ.Κ.
Πηγή:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/07/le-monde.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου