Ένα μέρος της ιστορίας μας σε 4 στίχους που εκφράζουν μια ολόκληρη εποχή και προκαλούν ρίγος....
Η ΣΜΥΡΝΗ
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Η Σμύρνη μάνα καίγεται καίγεται και το βιος μας
ο πόνος μας δε λέγεται δε γράφεται ο καημός μας
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Η Σμύρνη μάνα χάνεται τα όνειρά μας πάνε
στα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνε
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη και τριάντα στη φωτιά
Σε
αυτό το ρεπορτάζ του Αργύρη Ντινόπουλου η Σμύρνη, 85 χρόνια μετά την
τουρκική βαρβαρότητα ξεδιπλώνεται μέσα από μαρτυρίες και καταγραφές των
ανθρώπων που ζουν σήμερα εκεί.
Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ βλέπουμε από που άντλησαν τις πληροφορίες
τους η ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του νέου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' τάξης του
Δημοτικού.
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τις λεζάντες στις φωτογραφίες της 27
Αυγούστου του 1922 στα τούρκικα μουσεία. Πέρα από τον "συνωστισμό στην
προκυμαία" που επικαλούνται και το ότι πρώτος ο Ελληνικός Στρατός ήταν
αυτός που έτρεχε πανικόβλητος να φύγει, κάντε παύση να διαβάσετε το
original κείμενο κάτω από την Ελληνική μετάφραση που λέει: "...Most of
those evacuating were the Greeks brought from Greece to settle in Izmir
by the Greek occupation..."
Λες και η επί 3,000 χρόνια Ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία δεν υπήρξε
ποτέ!
Στα παλιά κατεστραμμένα πια σπίτια της Σμύρνης ο Δικέφαλος Αετός υπάρχει
ακόμα.. λαβωμένος από χέρι τούρκου, αλλά ζωντανός.. ζωντανός και στη
θύμηση των Ελλήνων, περιμένει υπομονετικά τη στιγμή να ανοίξει τα φτερά
του και να πετάξει και πάλι ελεύθερος πάνω από την Ελληνική Μικρά Ασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου