Η «Εποχή των Μικρών»…

Οι σκαπανείς της οικονομικής ανάπτυξης της Χώρας

CΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Η «Εποχή των Μικρών»…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...

Την εποχή της Επταετίας των Συνταγματαρχών (1967 - 1974), με τη βίαιη κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, το προσκήνιο της Εξουσίας (πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής)… διαχειρίστηκαν «τ' απόνερα» του Μαυραγοριτισμού της Γερμανικής Κατοχής (1941 - 1944) υπό την ιδεολογική επίφαση του «αντικομμουνισμού», το περικάλυμμα της «Εθνικοφροσύνης» και την καθοδήγηση των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ!

Η κατάρρευση του καθεστώτος των Συνταγματαρχών υπό το βάρος της Εθνικής Καταστροφής της Κύπρου και η διάδοχος κατάστασις που επήλθε υπό την μπαγκέτα του Κ. Καραμανλή του Πρεσβύτερου απετέλεσαν μια καθοριστική ήττα των Δυνάμεων (πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών) που όρθωσαν το ανάστημά τους στη Δικτατορία και στα Δεσμωτήρια της Χούντας σχεδίαζαν «επί αμμοδόχου» τη Νέα Ελλάδα των οραματισμών τους!

Και ο μεν Κ. Καραμανλής ο Πρεσβύτερος διακινήθηκε στο λυκαυγές της Μεταπολιτευτικής περιόδου επί της αρχής «Μη μου τους κύκλους τάραττε» και μιας επιφανειακής… αποχουντοποίησης, χωρίς ο πέλεκυς της Εθνικής Νέμεσης, κατά το προηγούμενο του Νοεμβρίου του 1922, να εκκαθαρίσει ριζικώς και αμετακλήτως τους υπαιτίους της Κατάλυσης του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και της Εθνικής Τραγωδίας της Κύπρου.

Ιστορικές εκκρεμότητες

Ο «Φάκελος της Κύπρου», 38 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, παραμένει ερμητικώς κλειστός στα υπόγεια της Βουλής των Ελλήνων, ενώ το Κομματικό Κατεστημένο της Μεταπολιτευτικής περιόδου απετέλεσε την «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τα «σταγονίδια» και μη της Δικτατορίας.

Οι υγιείς Δυνάμεις του Έθνους, υπό τη μορφή των ασυμβίβαστων Αγωνιστών κατά της Δικτατορίας, περιθωριοποιήθηκαν από τη Μεταπολιτευτική Δημοκρατία στο πλαίσιο της νεκρανάστασης του Παλαιού Πολιτικού Κόσμου την 24η Ιουλίου 1974. Και η περιθωριοποίηση αυτή επεκτάθηκε σε όλο το φάσμα της πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής και πολιτιστικής ζωής της Χώρας.

Το τυχάρπαστο Κεφάλαιο που αναδύθηκε την περίοδο της Επταετίας, Μεταπρατικό, αρπαχτικού χαρακτήρα και υφής Μαυραγοριτισμού της Κατοχής, απετέλεσε τον στυλοβάτη του Μεταπολιτευτικού Καθεστώτος, ενώ και τα τελευταία υπολείμματα της Εθνικής Αστικής Τάξης οδηγήθηκαν στον οικονομικό μαρασμό και στην εξαφάνιση!

Η Χώρα βαθμιαίως, στη διαδρομή των 38 χρόνων της Μεταπολίτευσης, οδηγήθηκε στην αποβιομηχάνιση, ενώ επισήμως διελαλείτο η εγκατάλειψη κάθε παραγωγικής διαδικασίας και εξυμνείτο ο «τομέας των υπηρεσιών»!

Το παραγωγικό μοντέλο της δεκαετίας του 1950 και μέχρι την 23η Απριλίου 1967 (μοντέλο αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Χώρας), που οδήγησε την Ελλάδα από την «εποχή της μιζέριας» στην εποχή ενός ικανοποιητικού επιπέδου «Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας» και προστασίας των εργασιακών σχέσεων, αντιμετωπίστηκε ως επικατάρατο και άξιο καταστροφής!

Οι ορδές του κομματισμού

Οι ορδές του πελατειακού κομματικού συστήματος εισόρμησαν στις μέχρι τότε στέρεες δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ), τις άλωσαν και τις οδήγησαν στην καταστροφή.

Ο συρφετός των κομματικών «συνδικαλιστών» του ακμαίου –παρά τα χτυπήματα που δέχθηκε την επάρατο Επταετία– Συνεταιρικού Κινήματος –βασικού βάθρου της αγροτικής ανάπτυξης– οδήγησε στη χρεοκοπία των Συνεταιρισμών και των δυναμικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων (ΣΕΚΑΠ, Δωδώνη κ.λπ.).

Το αυτό επισυνέβη και στον Πανεπιστημιακό Χώρο. Η Ελλάδα, με βάση την… αρχή «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο» (!), πλημμύρισε ΑΕΙ, που έγιναν σκεύος εκλογής «καθηγητών», η πλειοψηφία των οποίων των κομματικών προθαλάμων, σε σημείο ώστε να εκλέγονται στις καθηγητικές έδρες των ΑΕΙ και «καθηγητές» στερούμενοι βασικού τίτλου σπουδών!

Με τους δε Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου –θεματοφύλακες της Νομιμότητας– να κωφεύουν στην καταιγίδα των καταγγελιών για την παραβίαση των Νόμων και τις προσφυγές στη Δικαιοσύνη να καταχωρίζονται στις «Ελληνικές Καλένδες»!

Στη Χώρα, δυστυχώς, τη Μεταπολιτευτική Περίοδο επιβεβαιώνεται η ρήση Ελβετού περιηγητή του 17ου αιώνα: «Η Ελλάδα είναι μια χώρα ορεινή και κρημνώδης, όπου οι μισοί Έλληνες σερβίρουν καφέ στους άλλους μισούς»!

Ο παραγωγικός ιστός της Χώρας εξαρθρώθηκε. Απλή επιβεβαίωση αν φυλλομετρήσει κάποιος τον Εμπορικό Οδηγό της Ελλάδος του 1965. Εκεί θα αντικρίσει ότι δεν υπάρχει πόλη ή κωμόπολη η οποία να μην αριθμεί πλειάδα βιομηχανιών και βιοτεχνιών. Μια απλή και μόνο σύγκριση με τον Εμπορικό Οδηγό του 2011 θα οδηγήσει στο να καταστεί «περίλυπος η ψυχή έως θανάτου» για την κατάντια της Χώρας.

Το έγκλημα της αποβιομηχανοποίησης ολοκληρώθηκε με τη δράση του διαβόητου Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ). Οι λυμεώνες του Κομματικού Συστήματος, με αδιαφανείς διαδικασίες, εκποίησαν ακμαιότατες ελληνικές επιχειρήσεις (Πειραϊκή - Πατραϊκή, ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, Χαρτοποιία Λαδόπουλου κ.λπ.) προς ίδιον όφελος!

Το έγκλημα αυτό παραμένει ανεξερεύνητο και μια στοιχειώδης εφαρμογή του «Πόθεν Έσχες» για τα στελέχη του ΟΑΕ παραμένει το ζητούμενο μέχρι σήμερα.

Από το μέσον της δεκαετίας του 1990 , αλλά σε σημαντικό βαθμό και προηγουμένως, στην «Ανάπηρη Ηγετική Τάξη», κατά τον προσδιορισμό του Εθνικού μας Ποιητή Γ. Σεφέρη, επέπλευσαν οι «Ετερόχθονες», οι οποίοι με μια επίπλαστη σπουδαιοφάνεια και με την ψιμυθίωση αποφοίτων πανεπιστημίων του εξωτερικού, και δη των ΗΠΑ, αμφιβόλου επιστημονικής εγκυρότητας, ανέλαβαν να πωλήσουν καθρεφτάκια στους… ιθαγενείς!

Αδαείς του Ελληνικού Πολιτισμού

Οι «Ετερόχθονες» στην πλειοψηφία τους κατέφυγαν για σπουδές (;) στο Εξωτερικό λόγω αδυναμίας να ανταποκριθούν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Παρέμειναν ως εκ τούτου αδαείς του ελληνικού πολιτιστικού προτύπου και το αντικατέστησαν με έναν στρεβλό κοσμοπολιτισμό, ενώ προσπάθησαν να μεταφέρουν στην ελληνική πραγματικότητα μοντέλα που ουδεμία σχέση έχουν με την παραγωγική υφή της Χώρας.

Μια απλή σύγκριση με τους σκαπανείς της οικονομικής ανάπτυξης της Χώρας:

• Ο Ξενοφών Ζολώτας, πέραν των άριστων σπουδών του στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, υπήρξε τόσον εγκρατής γνώστης της ελληνικής Γλώσσας και των επιδράσεών της στις ευρωπαϊκές γλώσσες, ώστε σε ομιλία του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χρησιμοποίησε εξ ολοκλήρου ελληνικές λέξεις, «εγκλιματισμένες» στην Αγγλική Γλώσσα.

• Ο Γεώργιος Καρτάλης όχι μόνο αρίστευσε στα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά αρίστευσε (διδακτορικό) και στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και το αντίστοιχο του Μονάχου, ενώ κατείχε και διδακτορικό τίτλο (άριστα) στην Ιστορία της Τέχνης της Σορβόννης.

• Ο Παναγής Παπαληγούρας, αριστούχος διδάκτορας των Πολυτεχνείων Ελλάδος και Εξωτερικού και των αντίστοιχων Οικονομικών Σχολών, αρίστευσε (διδάκτορας) και στη Σορβόννη στην Ιστορία της Τέχνης.

Αυτοί υπήρξαν οι σκαπανείς της προόδου της Χώρας. Ποία σχέση έχουν με τους «Μικρούς» που η βάσκανος μοίρα τούς ανέθεσε τις τύχες της Χώρας και την οδηγούν στην οικονομική υποτέλεια και στην εκχώρηση της Εθνικής της Ανεξαρτησίας στην «τρόικα του Εξωτερικού»;

«ΕΛΛΑΔΑ, σύρε να 'βρεις τα παιδιά σου»… κατά την απόφανση του Ποιητή μας.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=78972&colid=28&dt=2012-08-12%200:0:0

του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή