Θα μας στοιχίσει ακριβά η… γερμανοπληξία

Θα μας στοιχίσει ακριβά η… γερμανοπληξία

Η φανατική πρόσδεση της Αθήνας στο γερμανικό άρμα της κ. Μέρκελ αρχίζει να προκαλεί σημαντικές παρενέργειες, εντείνοντας τις επιφυλάξεις στρατηγικών εν δυνάμει επενδυτών και προκαλώντας ακόμη σοβαρότερες γεωστρατηγικές επιπλοκές

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Σε στοίχημα ζωής ή πρόωρου θανάτου για τον τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό του δευτέρου Μνημονίου αναδεικνύεται  πλέον ο ασφυκτικός  εναγκαλισμός της Αθήνας με το Βερολίνο, καθώς καθίσταται σαφές ότι η ελληνική δημοσιονομική προοπτική θα εξαρτηθεί, αποκλειστικά και μόνο, από τις μετεκλογικές προθέσεις της κ. Μέρκελ. Προθέσεις οι οποίες είναι άστοχο να προεξοφλούνται, ακόμη και αν σήμερα οι Γερμανοί της κ Μέρκελ  κλείνουν το μάτι στο χρηματοπιστωτικό «πάρτι ευφορίας» που γιορτάζει, σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας, την πολυθρύλητη ελληνική… ανάκαμψη!

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ, όπως εύστοχα παρατηρεί η ομάδα έρευνας μεγάλου εγχώριου τραπεζικού οργανισμού, να ακολουθήσει η πραγματική οικονομία τον καταιγιστικό ρυθμό των εντυπώσεων. Κάτι που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται, αφού το πραγματικό αποτύπωμα της αγοράς είναι αναιμικό και ασταθές, ως αποτέλεσμα του θανατηφόρου σπιράλ της ύφεσης που θα μας κατατρέχει σίγουρα και το 2014.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, λοιπόν, παρά το προσωπικό «σαφάρι επενδυτών» του πρωθυπουργού, τα «ζήτω» των ξένων κερδοσκόπων και τις ποικιλότροπες «ενέσεις ηθικού» που εξυπηρετούν τις τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες των Γερμανών, δεν φαίνεται να αναθερμαίνεται. Αντίθετα, όμως η φανατική πρόσδεση της Αθήνας στο γερμανικό άρμα της κ. Μέρκελ αρχίζει να προκαλεί σημαντικές παρενέργειες, εντείνοντας τις επιφυλάξεις στρατηγικών εν δυνάμει επενδυτών και προκαλώντας ακόμη σοβαρότερες γεωστρατηγικές επιπλοκές.

Η ΜΟΝΟΛΙΘΙΚΗ... γερμανοπληξία της κυβέρνησης Σαμαρά έχει μειώσει σημαντικά την ευχέρεια κινήσεων ακόμη και στην προσέλκυση σοβαρών διακρατικών επενδύσεων που έχει απόλυτη ανάγκη η ελληνική οικονομία. Ενδεικτική είναι η παρατεταμένη δυστοκία στην υπόθεση της ΔΕΠΑ που κακώς αποδίδεται σε υποτιθέμενο «αμερικανικό βέτο» προς την ενεργειακή διείσδυση των Ρώσων, ενώ είναι γνωστό ότι το «βέτο» κραδαίνει εδώ και μήνες η επίσης... γερμανόπληκτη νομική υπηρεσία της Κομισιόν (σ.α: η οποία πολύ πιθανόν να ακυρώσει και το αποτέλεσμα του σχετικού διαγωνισμού εφόσον αυτό είναι ευνοϊκό για τη  Μόσχα).

ΕΞΙΣΟΥ ενδεικτική είναι  και η επιδεικτική αποχή μεγάλων αμερικανικών εταιριών από το πρόγραμμα των ελληνικών αποκρατικοποιήσεων, με την εξαίρεση ασφαλώς κάποιων ευκαιριακών... σαλταδόρων, τύπου Ντανιέλ Λεμπ, που ενδιαφέρονται μόνο για πρόσκαιρα κέρδη.  Στη μονοσήμαντη γερμανική εξάρτηση οφείλεται, άλλωστε, το παρατεινόμενο πολιτικό «εμπάργκο» της Ουάσιγκτον στον Έλληνα πρωθυπουργό, που, μετά την πρόσφατη «πόρτα» από τον  Λευκό Οίκο, μπορεί να προσβλέπει πλέον στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ην.  Εθνών τον ερχόμενο Σεπτέμβριο για μια τυπική χειραψία με τον πρόεδρο Ομπάμα.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κάποιος να ισχυριστεί ότι, αφού οι Αμερικανοί εξυπηρετούνται καλύτερα με την πολύ ισχυρότερη οικονομικά και γεωστρατηγικά Τουρκία στο χώρο της Αν. Μεσογείου, θεωρούν περιττή πολυτέλεια το ραντεβού με τον Αντώνη Σαμαρά. Φοβούμαι πως η εξήγηση αυτή είναι λίγο απλοϊκή. Ο Αμερικανός πρόεδρος αφιέρωσε σχεδόν μία μέρα στον Ταγίπ  Ερντογάν.  Αναλογικά θα μπορούσε να αφιερώσει έστω... μισή ώρα στον επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης.

ΤΟ «ΣΝΟΜΠΑΡΙΣΜΑ» της Ελλάδας από τις ΗΠΑ δεν είναι τυχαίο. Είναι εσκεμμένο. Και δεν οφείλεται ασφαλώς στην όποια συμφωνία με την GAZPROM, την οποία, έτσι κι αλλιώς, μπορούν να μπλοκάρουν ανά πάσα στιγμή οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο άγαρμπο, ψυχαναγκαστικό (και ελαφρώς ανιστόρητο) «αλληθώρισμα» της Αθήνας προς το Βερολίνο οφείλεται. Δυστυχώς, η όψιμη νεοαποικιακού τύπου γερμανική δορυφοροποίηση της Ελλάδας προκαλεί ταυτόχρονη περιθωριοποίηση στα διεθνή γεωστρατηγικά δρώμενα

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ και Ρώσοι θεωρούν την Ελλάδα αδύναμο «πιόνι» των γερμανικών ηγεμονικών επιδιώξεων, ενώ μένει να δούμε κατά πόσο θα ξεπεράσουν ανάλογες επιφυλάξεις οι Κινέζοι, έπειτα και από την «επιχείρηση γοητείας» της ελληνικής κυβερνητικής αποστολής. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Κινέζοι ήταν αυτοί που μας έσωσαν μία φορά, υποχρεώνοντας τους Γερμανούς να πάρουν πίσω τις σκέψεις για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψαν να μας θεωρούν... παρελκόμενα της Γερμανίας.  

ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ