Το ερώτημα δεν αφορά τις εξελίξεις στον Αραβικό Κόσμο όπου η απάντηση
είναι πλέον δεδομένη καθώς η Ανοιξη έγινε πολύ γρήγορα χειμώνας. Αφορά
την Ευρωζώνη όπου καταγράφεται μια ακραία αντίστιξη ανάμεσα στην
επικοινωνιακή επί του παρόντος αισιοδοξία της επιστροφής της Ιρλανδίας
στις αγορές και της βελτίωσης της συγκυρίας στην Ισπανία με τη σκληρή
πραγματικότητα των αριθμών και των προβολών τους στο μέλλον.Την ίδια στιγμή τα μηνύματα ή καλύτερα τα σήματα κινδύνου έρχονται από παντού, με τελευταίο και σημαντικότερο την ομιλία της επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ στο Ευρωκοινοβούλιο την εβδομάδα που πέρασε: Τερματίστε εδώ και τώρα τη λιτότητα. Στις λέξεις αυτές συμπυκνώνεται το μήνυμά της: η Ευρωζώνη διατρέχει τον κίνδυνο εγκλωβισμού στον αποπληθωρισμό, μην πιστεύετε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η κρίση δεν έχει τελειώσει.
Υποβάθμιση
Η ομιλία Λαγκάρντ υποβαθμίστηκε όπως ήταν αναμενόμενο: Πρώτον από το Βερολίνο που με την επικοινωνιακή έξοδο από την κρίση που προωθεί παρατείνει το σημερινό στάτους κβο και αποφεύγει και μάλιστα εν όψει ευρωεκλογών διλήμματα μη αντιστρέψιμης εμπλοκής στη θωράκιση του ευρώ, που θα είχαν και εκλογικό κόστος, και δεύτερον από τους εταίρους της Γερμανίας που, στον βαθμό που δεν μπορούν να αντιδράσουν στην πολιτική που τους έχει επιβληθεί, έχουν και αυτοί -τουλάχιστον οι ηγεσίες τους- βραχυπρόθεσμο συμφέρον να συνυπογράφουν τη γερμανική αισιοδοξία.
Οπως υπογραμμίζει ο Αμερικανός οικονομολόγος Eichengreen, τα περιθώρια ελιγμών ακόμη και της ΕΚΤ εξαντλούνται: Η τράπεζα διστάζει να προβεί σε μια τελική μείωση επιτοκίων, γιατί πολύ απλά το επόμενο βήμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την ποσοτική επέκταση, με άλλα λόγια το τύπωμα χρήματος!
Καθώς για τα πάντα υπάρχουν επιχειρήματα -όπως είχε πει και ο Χέγκελ- εύκολα μπορεί να κατηγορηθεί η Λαγκάρντ αλλά και οι υπόλοιποι αναλυτές και πανεπιστημιακοί ανησυχούντες ως υπερβολικοί. Δυστυχώς, όμως, οι τελευταίες τέσσερις δεκαετίες κατέγραψαν την επιβεβαιώση ανησυχιών και σεναρίων που στον καιρό τους υποτιμήθηκαν:
Ποιος θυμάται σήμερα ότι το 1970 ο Σοβιετικός διαφωνών Αντρέι Αμαλρίκ δημοσίευσε σε σάμιζντατ -παράνομη έκδοση- μελέτη με τίτλο «Θα επιβιώσει η ΕΣΣΔ μέχρι το 1987»; Τελικά, έπεσε έξω τέσσερα χρόνια!
Ποιος θυμάται σήμερα ότι στις 17/2/1997 το έγκυρο «Spiegel» δημοσίευσε σενάριο διάλυσης της Ευρωζώνης μετά από μια κρίση στη Γουόλ Στριτ που καταλήγει με την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωζώνη, τον επανεξοπλισμό της και την έκρηξη μιας πολιτικής κρίσης στην Ευρώπη που αναγκάζει τη Γερμανία να αναλάβει τις ευθύνες της;
Μέσα στη γενικευμένη μετά το Μάαστριχτ ευρωπαϊκή ευφορία, ποιος διάβασε άραγε την προειδοποίηση του σημαντικότερου στη μεταπολεμική Ιστορία Γερμανού ιστορικού, του Imanuel Geiss; «Μία δεκαετία μετά την επανένωση θα έρθει η ώρα της αληθειάς για τη Γερμανία και την Ευρωπη... Μετά την επόμενη μεγάλη οικονομική κρίση, οι Γερμανοί θα κληθούν να είναι έτοιμοι να υποτάξουν τα νόμιμα εθνικά τους συμφέροντα σε αυτά της Ευρώπης». Αν ο Αμαλρίκ έπεσε έξω τέσσερα χρόνια ως προς τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο Geiss αστόχησε κατά οκτώ...
Ετσι, η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και του λαϊκισμού που όλοι προβλέπουν ότι θα καταγραφεί στις ευρωεκλογές της προσεχούς άνοιξης δεν θα είναι υστερόγραφο μιας κρίσης που αφήσαμε πίσω μας, αλλά ένα ακόμη σήμα κινδύνου σε μια κρίση για την οποία δεν υπάρχει επί του παρόντος φως στην άκρη του τούνελ.
kapopoulos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου