Υπέρβαση, το διαχρονικό μήνυμα των Ιμίων

Κάποιοι καταδικασμένοι στη συνείδηση του ελληνικού λαού και πολιτικά νεκροί τον τελευταίο καιρό προσπαθούν να νεκραναστηθούν και να πρωταγωνιστήσουν στο ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι.

Κάποιοι άλλοι όμως νεκροί,  τιμημένοι και καταξιωμένοι στην συνείδηση του ελληνικού λαού, ήρωες πραγματικοί μας καλούν μέσα από τους τιμημένους τάφους τους να διατηρήσουμε ψηλά την αγάπη μας για την πατρίδα και στο όνομα της θυσίας των να βροντοφωνάζουμε στους βρικόλακες που επανεμφανίζονται στην πολιτική ζωή του τόπου το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Υπέρβαση,

το διαχρονικό μήνυμα των Ιμίων

Για άλλη μια χρονιά η ιστορική μνήμη ήρθε να μας θυμίσει τα γεγονότα των Ιμίων. Πολλά γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν, αλλά για τον προσεκτικό παρατηρητή ένα πράγμα αναδύεται ξεκάθαρα από αυτήν την υπόθεση: το θάρρος τριών νέων ανθρώπων, στους οποίους έπεσε όλο το βάρος εκείνης της κρίσης. «Από τα χείλια σας κρέμεται αν θα γίνει πόλεμος», τους είχαν πει.

Πολύ άσχημες οι καιρικές συνθήκες, αφόρητη η ψυχολογική πίεση, το μυαλό και η ψυχή θολωμένα από την αγωνία και την αγρύπνια δεκάδων ωρών. Παραβιασμένα τα όρια του ανθρώπινου οργανισμού και ένα ακατάλληλο πτητικό μέσο, χωρίς ανάλογο εξοπλισμό για τέτοια αποστολή. Το πλήρωμα του ελικοπτέρου, μέσα σε πηχτό σκοτάδι, βροχή, άνεμο, κυματισμό, με σμπαραλιασμένη σωματική, ψυχική, πτητική κατάσταση και μ' έναν μικρό προβολέα, κλήθηκε να ερευνήσει τη δυτική βραχονησίδα. Έπρεπε να μετρήσουν με τα μάτια τους βατραχάνθρωποι του εχθρού, που σφηνωμένοι στα βράχια περίμεναν, με το θανατερό τους βλέμμα στα σκοπευτικά και το δάκτυλο στην απασφαλισμένη σκανδάλη. Αποστολή τρομακτικής δυσκολίας, ακόμη και με το πιο σύγχρονα εξοπλισμένο ελικόπτερο, ακόμη και με το πιο έμπειρο πλήρωμα του πλανήτη. Το πλήρωμα τα ήξερε όλα αυτά. Ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου γι’ αυτό δεν υπέγραψε την πτήση, όπως κανονικά επιβάλλεται από τους κανονισμούς. Δεν την αποδέχτηκε ως αποστολή, γιατί όλα ήταν εκτός ορίων, αλλά την εκτέλεσε γιατί πίστευε ότι έπρεπε.

Τέσσερις φορές γύρισε το ελικόπτερο, ψάχνοντας, πάνω από τη βραχονησίδα. Τέσσερις φορές, πεισματικά, τον γύρο του θανάτου. Η υπερβατική αυτή απόφαση είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον άντρα και στον ήρωα, ανάμεσα στον κανένα και στον Ένα. Ανάμεσα στη νίκη και στην ήττα. Εκείνες τις στιγμές η σύγκρουση ανάμεσα στην αυτοσυντήρηση (σώμα) και στη συνείδηση (καθήκον) είναι τρομαχτική. Είναι η στιγμή που πρέπει να συμπιεστεί το ασυμπίεστο, να στυφτεί το μάρμαρο.

Σήμερα η λέξη «υπέρβαση» είναι η πιο επίκαιρη στη νεότερη Ιστορία του Ελληνισμού. Αν η ελληνική Πολιτεία δεν υπερβεί την κομματική φαγωμάρα, την υποκρισία της οικονομικής ελίτ, την απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, αν δεν υπερβούμε τους εαυτούς μας και δεν μεταβάλουμε την πατρίδα μας σε μια σύγχρονη ανίκητη Σπάρτη, οι συμπληγάδες, που ταχύτατα κλείνουν γύρω μας, θα μας αφανίσουν. Όπως ακριβώς έπαθε το Βυζάντιο. Η υπέρβαση, λοιπόν, του ηρωικού πληρώματος είναι και η διαθήκη του, γραμμένη με αίμα. Είναι το μήνυμα που πρέπει να μας διαπεράσει ως τα εσώψυχά μας.

Αυτοί που έσυραν το άρμα του Ελληνισμού στην Ιστορία είναι αυτοί που έκαναν αυτήν την υπέρβαση. Ο καθένας στο πόστο του. Σωκράτης, Λεωνίδας, Ρ. Φεραίος, Αθ. Διάκος, Ελ Βενιζέλος (όχι φυσικά … ο σημερινός), Π. Μελάς, Γρ. Αυξεντίου, Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος, Έκτορας Γιαλοψός, Λιαντίνης, Τ. Παπαδόπουλος.

Τώρα έλαχε σ' εμάς να κρατήσουμε όρθιο αυτό το άρμα. Ο καθένας μας στο πόστο του. Γιατί κάπου βαθιά μέσα μας είναι κρυμμένος ο αληθινός  Έλληνας. Και περιμένει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Χαρίλαος Δαμιανάκος

πρώην χειριστής ελικοπτέρων Πολ. Ναυτικού