Πανικός στη συγκυβέρνηση με ΑΤΑΡΑΧΟ τον Παπούλια

Πανικός στη συγκυβέρνηση με ΑΤΑΡΑΧΟ τον Παπούλια

 

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Μέγας πανικός. Μη αποκρυπτόμενος, καθότι ολοφάνερος. Στο Μαξίμου μεταξύ συμβούλων του Σαμαρά. Στα έδρανα της Βουλής και στα περιβόητα «παράθυρα» των καναλιών (που υποκαθιστούν τη Βουλή). Με στοχευμένες επιθέσεις ανάμεσα σε υπουργούς και βουλευτές των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων. Νεοδημοκράτες εναντίον Νεοδημοκρατών, ΠΑΣΟΚοι εναντίον ΠΑΣΟΚων, αλλά και χιαστί. Τουτέστιν: τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα «ανασυντάσσονται αντιπαρατασσόμενα». (Πέτρος Μανταίος). Με δόγμα, προσθέτω, ο θάνατός σου η ζωή μου.

Και να σκεφτεί κανείς ότι θεωρητικά και εξ αντιδιαστολής θα όφειλαν να μας κυβερνούν οι ΑΡΙΣΤΟΙ! Άριστοι ως προς τις ικανότητες, την ανιδιοτέλεια, την έφεση για προσφορά στην πατρίδα και τους εξαθλιωμένους στις μέρες μας πολίτες της.

Μέσα σ' αυτή την αναμπουμπούλα και στο πανδαιμόνιο αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων και δοξασιών, ο κατέχων το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα Κάρολος Παπούλιας είναι ΑΤΑΡΑΧΟΣ. Δηλαδή: γαλήνιος, ήρεμος, απαθής, ασυγκίνητος και εντέλει ευτυχής. Η αταραξία είναι έννοια φιλοσοφική, την οποία για πρώτη φορά χρησιμοποίησε ο Δημόκριτος, θέλοντας να προσδιορίσει την ουσία της ανθρώπινης ευτυχίας. Στον Επίκουρο η αταραξία αποτελεί και μορφή ηδονής, ενώ στην ύστερη στωική φιλοσοφία με δεσπόζοντα τον Επίκτητο, η αταραξία προβλήθηκε ως παραλλαγή της απάθειας.

Όποια εκδοχή της αταραξίας και να προτιμήσει κανείς -εγώ προτιμώ την περί ευτυχίας εκδοχή του Δημόκριτου που πρωτοχρησιμοποίησε, άλλωστε, την εν λόγω έννοια-, ανακύπτει αμέσως το ερώτημα, εάν ο εκάστοτε «ευτυχής» είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του και τις πράξεις του. Πράγμα που ισχύει κατά μείζονα λόγο, όταν ο «ευτυχής» ταυτίζεται με τον Ρυθμιστή του Πολιτεύματος της χώρας του.

Θυμίζω κατ' αρχάς ότι υφίσταται «Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» με ιδρυτή τον Μίκη Θεοδωράκη. Στην Κίνηση αυτή συμπράττει ενεργά ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης. Η Κίνηση δραστηριοποιείται στον κοινωνικό και επιστημονικό χώρο μετά την χρηματοπιστωτική κρίση και τις συνακόλουθες -και απαράδεκτες- μνημονιακές δεσμεύσεις της πατρίδας μας από ανάξιους και εθελόδουλους πολιτικούς ηγέτες.

Ιδού τι γράφει, μεταξύ άλλων, ο κ. Κασιμάτης: «Η Οικονομική και Νομισματική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κίνησε πριν από λίγους μήνες μια διαδικασία διερεύνησης της νομιμότητας, της οικονομικής αποτελεσματικότητας και της όλης πρακτικής εφαρμογής και εκτέλεσης των δανειακών συμβάσεων (''Μνημονίων'') από την ''τρόικα'' στις χώρες που έχει εφαρμοστεί το σχετικό πρόγραμμα δανεισμού. (…) Πριν από ένα μήνα περίπου δημοσιεύτηκαν και απεστάλησαν στις κυβερνήσεις και σε όσους εξετάσθηκαν: η Έκθεση της Επιτροπής (43 σελίδες) και το Ψήφισμα της 13ης Μαρτίου 2014 που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με βάση την Έκθεση της Επιτροπής (26 σελίδες). Δυστυχώς, στην κατ' επίφαση δημοκρατία μας, τα τεράστιας σημασίας κείμενα αυτά δεν έγιναν γνωστά ούτε στη Βουλή των Ελλήνων ούτε από κυβερνητικά στελέχη ούτε, βεβαίως, από τα μεγάλα -έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά- ΜΜΕ. H κυβέρνηση φρόντισε να ''ταφούν'' με απόλυτη σιωπή».

Στη συνέχεια ο διαπρεπής συνταγματολόγος τονίζει ότι η αντιπολίτευση θα μελετήσει αυτά τα κείμενα και «θα εξαγάγει τα πάρα πολλά επιχειρήματα που τεκμηριώνουν τον αντιπολιτευτικό της λόγο». Ο κ. Κασιμάτης φρονεί επίσης ότι η αξιωματική αντιπολίτευση «θα ζητήσει, με τα μέσα που της παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής, πλήρη συζήτηση στο Αντιπροσωπευτικό Σώμα. Είναι τέτοια η κριτική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ώστε ο αντιμνημονιακός λόγος καθημερινά μπορεί να αναφέρεται στην Έκθεση και στο Ψήφισμα ΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ». (Τα κεφαλαία είναι δικά μου). Μνημονεύει ακόμα τα δεινά που επέσυραν στις χώρες του Νότου και ειδικά στην Ελλάδα το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Κομισιόν, μιλώντας για «κόλαφο», και επιτίθεται στις ελληνικές κυβερνήσεις και τη Βουλή παραθέτοντας κατά λέξη τα ακόλουθα: «Ιδιαίτερα σκληρός γίνεται ο κόλαφος κατά των Ελληνικών Κυβερνήσεων και της Βουλής των Ελλήνων, με την επισήμανση ότι μπορούσαν να αρνηθούν τα συγκεκριμένα ''Μνημόνια'', και ορισμένους όρους τους, όπως έπραξε η Βουλή της Κύπρου (ως προς το πρώτο Μνημόνιο) και της Πορτογαλίας». Προς διευκόλυνση των αναγνωστών σημειώνω ότι η επιχειρηματολογία του Γιώργου Κασιμάτη στηρίζεται στα προαναφερθέντα δύο κείμενα: στην Έκθεση της Επιτροπής (Κομισιόν) και στο Ψήφισμα της 13ης Μαρτίου 2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Άρχισα, μετά από αναγκαίους προκαταρκτικούς συλλογισμούς, θυμίζοντας την ύπαρξη της «Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών» με ιδρυτή τον μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη (τον οποίο κανένας Σταύρος Θεοδωράκης δεν πρόκειται να επικαλύψει ΠΟΤΕ) και ενεργό συνεργάτη του τον εξαίρετο συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη - και μ' αυτή την «Κίνηση» ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ θα κλείσω:

«Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών δημοσιεύει σήμερα το κείμενο του διαβήματός της, που φέρει ημερομηνία 19 Μαΐου 2011 και υπογράφεται από τον ιδρυτή της Κίνησης Μίκη Θεοδωράκη και τον καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη.

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών διευκρινίζει ότι το εν λόγω κείμενο δίνει στη δημοσιότητα σήμερα, δύο περίπου μήνες ύστερα από τη ιδιόχειρη παράδοσή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε να δοθεί, όπως επιβάλλεται, επαρκής χρόνος για τη μελέτη του και τη λήψη σχετικής θέσης απέναντι στην έκκληση του διαβήματος.

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών διευκρινίζει επίσης ότι δεν έχει περιέλθει σε γνώση της καμιά απολύτως αντίδραση ή θέση του Ρυθμιστή του Πολιτεύματος ως προς το περιεχόμενο και την έκκληση του διαβήματος».

Σχόλιο της αφεντιάς μου: Υπομονή, κύριοί μου.

Από τις 19 Μαΐου 2011 έχουν περάσει ΜΟΝΟ τρία χρόνια, τέσσερις μήνες και 17 ημέρες.  

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ" /ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ