Η
ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΗΣ
Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά δεν επερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
πού λες και λέει μέσ' στης καρδίας τα φύλλα
γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.
Χριστός Ανέστη ! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί, μεγάλοι, ετοιμαστήτε·
μέσα στις εκκλησιές τις δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε·
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
μπροστά στους Αγίους, και φιληθήτε·
φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε «Χριστός Ανέστη!», εχθροί και φίλοι.
Διονύσιος
Σολωμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου