Η αξία μιας πατριωτικής πρωτοβουλίας!

Γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς 

Κάποιες φορές δείχνουν όλα τόσο σύνθετα ενώ είναι τελικά περίπου απλά και συνάμα ξεκάθαρα. Αναφέρομαι στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η χώρα μας απέναντι στη Τουρκία. Επιθετικοί προσδιορισμοί όπως …casus belli (αιτία πολέμου) και άλλοι τέτοιοι συναφείς όροι τρομάζουν πολίτες και πολιτικούς και δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας στη χώρα μας.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι υπάρχουν διεθνείς κανονισμοί που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιβάλλεται το κάθε κράτος να σεβαστεί. Οι λεονταρισμοί περί αιτιών πολέμου και σχετικών απειλών, εύκολα μπορεί να μπούνε στο …συρτάρι με κινήσεις έξυπνες και μη στρατιωτικού χαρακτήρα. Ας θυμηθούμε πιο κάτω πως ένας άντρας ελληνικής καταγωγής μετά της συζύγου του ιταλικής, κατά μία έννοια “μπλόκαρε” τη τουρκική εξωτερική πολιτική και την άφησε έκθετη απέναντι στο διεθνές δίκαιο μετά την υπόθεση των Ιμίων.

Βρισκόμαστε στο έτος 1996, την εποχή με τη κρίση στα Ίμια. Χωρίς να επεκταθούμε περισσότερο, είναι σε όλους γνωστά τα όσα συνέβησαν.

Η τότε Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, δηλώνει με περίσσιο θράσος:

«Μέχρι τώρα η Τουρκία υποσυνείδητα αποδεχόταν ότι τα νησιά αυτά έμπρακτα ανήκουν στην Ελλάδα. Εμείς θα το αλλάξουμε αυτό. H κυριαρχία στις ελληνικές νησίδες ισοδυναμεί με επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια κάτι που η Άγκυρα έχει χαρακτηρίσει και επισήμως ως “casus belli” κοινώς αιτία πολέμου».

Οι διεθνείς συμβάσεις και κανόνες υποστηρίζουν πως στη περίπτωση που ένα νησί ή ακόμη και μια βραχονησίδα έχει οικονομική ζωή, με απλά λόγια ακόμη και δύο μόλις κατοίκους, αποκτά και αιγιαλίτιδα ζώνη, άρα και υφαλοκρηπίδα. Αυτό αυτομάτως σημαίνει πως η οποιαδήποτε βραχονησίδα του Αιγαίου φέρει και γεωστρατηγικό χαρακτήρα.

Η Τουρκία, ουδέποτε υπόγραψε τις εν λόγω συμβάσεις Διεθνούς Δικαίου που αναφέρονται στο σχετικό διάταγμα και ουσιαστικά έκανε ένα τεστ στις δικές μας αντοχές κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων. Το παράδοξο ωστόσο είναι πως την ίδια ώρα η Τουρκία έχει επεκτείνει στα 12 ναυτικά μίλια τα χωρικά της ύδατα στον Εύξεινο Πόντο.

Πατριωτική πρωτοβουλία ή …διαφορετικός τρόπος ζωής;

“Τσαλακωμένη” διπλωματικά και όχι μόνο η χώρα μετά τη κρίση των Ιμίων “άκουσε” το μήνυμα του τότε Πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, να προειδοποιεί πως κανείς Έλλην πολίτης δεν έχει ξανά το δικαίωμα να ασκήσει εξωτερική πολιτική. Η συγκεκριμένη φράση είχε να κάνει κυρίως με τις τότε αποφάσεις του Δημάρχου Καλύμνου που “κάρφωσε” την ελληνική σημαία σε μία εκ των βραχονησίδων των Ιμίων.

Ωστόσο οι νουθεσίες του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού, δεν εισακούσθηκαν από έναν άλλον Έλληνα πολίτη με το επίθετο Λαμπρόπουλος που αποφάσισε να κατοικήσει με την σύζυγό του στη βραχονησίδα με το όνομα “Πλάτη”. Η συγκεκριμένη βραχονησίδα είχε το εξής παράδοξο. Βρίσκονταν δυτικότερα της νήσου Ψερίμου (με περισσότερους φυσικά κατοίκους) που οι Τούρκοι ποτέ δεν αποδέχτηκαν ως Ελληνική, ενώ είχαν πράξει το αντίστροφο (θεωρούσαν ως ελληνική την βραχονησίδα) όσον αφορά την βραχονησίδα “Πλάτη”.

Τα σχόλια δικά σας… και να ενθυμείστε σε ότι έρχεται έχουμε συμμετοχή ευθύνης όλοι μας!

http://gdailynews.wordpress.com/2011/08/25/η-αξία-μιας-πατριωτικής-πρωτοβουλίας/#comment-3264