Το «Αιματοβαμμένο Εντελβάις» την εποχή του Νεοδωσιλογισμού…

Το «Αιματοβαμμένο Εντελβάις» 

την εποχή του Νεοδωσιλογισμού…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...

Εξήντα επτά χρόνια μετά την αιματηρή δράση της «Μεραρχίας Εντελβάις» -114 Μεραρχία Κυνηγών-, της Ναζιστικής Γερμανικής στρατιωτικής δύναμης των ενσυνείδητων Δολοφόνων, που έσπειρε τον Φόνο, την Καταστροφή και τα ερείπια σε πόλεις και Χωριά της Ελλάδας (1943-44) και τοποθέτησε τα Ολοκαυτώματα της Χώρας μας στη δεύτερη πανευρωπαϊκή θέση, ύστερα από εκείνα των μαρτυρικών λαών της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, ο Νεοδωσιλογισμός του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος, κατ' εντολήν του Δ' Ράιχ και υπό την εποπτεία τού εδώ Γερμανού ανθυπάτου Χορστ Ράιχενμπαχ, καταδικάζει την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού στην εξόντωση της Φτώχειας και της Λιμοκτονίας!

Οι υγιείς δυνάμεις του Έθνους, όπως πριν από εβδομήντα χρόνια, επωμίζονται την Ιστορική Ευθύνη να διαδραματίσουν ρόλο πρωτολάτη στη Νέα Εθνική Αντίσταση κατά της διπλής Κατοχής: του Ξένου εισβολέα (Δ' Ράιχ) και της εγχώριας Κλεπτοκρατίας των Νεοδωσιλόγων, υποτακτικών του νεοκατακτητή. 

Η Χώρα πλέον, χωρίς εξωραϊστικές επικαλύψεις, έχει περιέλθει στη θέση προτεκτοράτου του Γερμανο-Γαλλικού Άξονα και των γεωπολιτικών βλέψεων της Ουάσινγκτον υπό το «φύλλον συκής» ή, αλλέως πως, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Κυβέρνηση διορίζεται, κόμματα διατάσσονται να την υπερψηφίσουν στη Βουλή, οι εκλογές, η νόμιμη διέξοδος σε περιόδους κρίσης στις Δημοκρατίες, εξοβελίζονται, κατά την επιθυμία του Βερολίνου, και η μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού καταδικάζεται στη μιζέρια και στη φτώχεια. Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων για να επιβεβαιωθεί ότι η Ελλάδα είναι τύποις και ουσία προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ, με τη σύμπραξη μιας χούφτας εγχώριων Νεοδωσιλόγων;

Άλλωστε, κάθε ίχνος σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως προσδιορίζονται από την ομώνυμη διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών αλλά και την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή, έχει διαγραφεί για τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος με βάση και το Διεθνές Δίκαιο («Όταν προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το άτομο ωθείται σε κατάσταση όπου αδυνατεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς, έχει το δικαίωμα της Αντίστασης, ακόμη και της ενόπλου…») δεν είναι δυνατόν να παραμείνει αδρανής και μοιρολάτρης όταν άλλοι (Βερολίνο και Παρίσι) αποφασίζουν γι' αυτόν χωρίς αυτόν!

Ο γερμανικός ζωτικός χώρος (Lebensraum)…
 

Η Ουάσινγκτον, μετά το 1990 και τις νέες οικονομικές συνθήκες που προέκυψαν μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, εκχώρησε στη Γερμανία την οικονομική επικυριαρχία -όχι και τη γεωπολιτική- στη ΝΑ Ευρώπη και βεβαίως στη Βαλκανική Χερσόνησο.

Έκτοτε το Βερολίνο βλέπει τα Βαλκάνια, και την Ελλάδα βεβαίως, ως μια οικονομικώς ελεγχόμενη περιοχή χαμηλού κόστους για την παραγωγή των προϊόντων του. Και αυτό σε συνδυασμό με τη δυσπιστία που διακρίνει τους Γερμανούς για την προσφυγή στις χώρες χαμηλού κόστους προϊόντων (Κίνα, Ινδία κ.λπ.) προκειμένου να κατασκευάσουν προϊόντα προς εξαγωγή στην ευρωπαϊκή αγορά, ενώ επιπροσθέτως οι χώρες αυτές ήδη έχουν διαμορφώσει μια δική τους πολιτική, που είναι αδύνατον να ελεγχθεί από το Βερολίνο.

Επιπλέον, η κρίση στην Ευρωζώνη αντιμετωπίζεται από το Βερολίνο ως ευκαιρία να επεκτείνει και να κατοχυρώσει τον «Ζωτικό Χώρο» του τόσο στη βαλκανική (Ελλάδα) όσο και γενικά στον Ευρωπαϊκό Νότο, με την υφαρπαγή εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και με την εξασφάλιση οικονομικών ευκαιριών. 

 

Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση
 

Το Βερολίνο ήδη επέβαλε, τόσο με τη συγκρότηση της «Κυβέρνησης Παπαδήμου» όσο και με την πλήρη υποταγή στις επιθυμίες του συνόλου της συστημικής ελίτ και των κομμάτων που την εκφράζουν, το σχέδιό του να επικυριαχήσει της Ελλάδος, και δη εν όψει της εκποίησης του συνόλου της Δημόσιας Περιουσίας έναντι «πινακίου φακής» εκφράζει ενδιαφέρον για την παραμονή της Χώρας μας στη ζώνη του ευρώ.

Βάσει του Γερμανικού Σχεδίου και των εγχώριων συνοδοιπόρων του, ο στόχος είναι να εμπεδωθεί μια βίαιη εσωτερική υποτίμηση, να εκμηδενισθεί τεχνητώς η αξία της Δημόσιας Περιουσίας και των Δημόσιων Επιχειρήσεων, ώστε να περιέλθουν υπό Γερμανική κατοχή έναντι μηδαμινού τιμήματος και στη συνέχεια να καρπωθούν οι Γερμανοί την υπεραξία αυτού του πλούτου.

Δεν είναι τυχαίο, δε, ότι η Ελλάδα κρατείται σε ύφεση για πέμπτο συνεχή χρόνο. Και τούτο διότι κατ' αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εσωτερική υποτίμηση, συνακολούθως επέρχεται η μείωση των εισοδημάτων και κατ' επέκταση η συμπίεση των τιμών προς τα κάτω, ώστε να υπάρξει βίαιη προσαρμογή της αγοράς.

Η μείωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, κατά τους υπολογισμούς του Βερολίνου και των Γάλλων εταίρων του στη λεηλασία της Χώρας μας, θα καταστήσει άκρως ελκυστικές και προνομιακές τις επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, και δη στο προδιαγεγραμμένο σχέδιο εκποίησης του Δημόσιου Πλούτου μας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.

 
Τα επιχειρήματα του Νεοδωσιλογισμού 
 

Το επιχείρημα του Νεοδωσιλογισμού ότι η Χώρα, ευρισκόμενη στην ανάγκη να δανείζεται, δεν μπορεί παρά να συμμορφώνεται στις επιθυμίες των δανειστών, είναι ο διαχρονικός εκείνος ισχυρισμός των Μηδισάντων από τα πρώτα ιστορικά βήματα αυτού του Γένους.

Η Χώρα δανείζεται, ναι, αλλά πάντοτε μέχρι σήμερα όχι μόνο εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις της αλλά και εξοφλούσε τα δάνειά της στο πενταπλάσιο του αρχικού ποσού με τους νόμιμους τόκους. 

Ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί δημοσιογραφικό συμπέρασμα, προκύπτει από τις συστηματικές επιστημονικές μελέτες επί του θέματος διαπρεπών ελλήνων επιστημόνων (Ανδρέα Ανδρεάδη, καθηγητή Δημόσιας Οικονομίας: «Ιστορία των Εθνικών Δανείων», Άγγελου Αγγελόπουλου, καθηγητή Οικονομίας και επί σειρά ετών διοικητή της Εθνικής Τραπέζης: «Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας», Παν. Δερτιλή: «Το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος», Ξενοφ. Ζολώτα, καθηγητή Οικονομίας και επί σειρά ετών διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος: «Η δανειακή επιβάρυνσις εν Ελλάδι», Τ. Λιγνάδη, ιστορικού: «Η ξενική εξάρτησις κατά την διαδρομή του Νεοελληνικού Κράτους» κ.λπ.). 

 
Το καθεστώς της υποτέλειας

Το καθεστώς της υποτέλειας στο οποίο έχει οδηγηθεί ο Ελληνικός Λαός αφορά τις σχέσεις της Χώρας τόσο με το κυρίαρχο δίπολο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Γερμανία - Γαλλία) όσο και με το Ξένο Κεφάλαιο.

Μάλιστα, το καθεστώς της υποτέλειας παρουσιάζει δύο όψεις:

Α) Το νομικό πλέγμα.

Β) Την de facto κατάσταση υποτέλειας.

Το νομικό πλέγμα αφορά τους νόμους και τις συμφωνίες που εξασφαλίζουν η «τρόικα» (ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και οι όπισθεν της «τριάδος» υποκρυπτόμενοι Γερμανοί, επικυρίαρχοι στη Χώρα μας.

Το καθεστώς αυτό το παρεχώρησε ο συστημικός πολιτικός κόσμος, εκτός βεβαίως της Αριστεράς στο σύνολο των αποχρώσεών της. Και βεβαίως επ' αυτού δεν χωρούν αυταπάτες. Ο συστημικός πολιτικός κόσμος, που συνεργάσθηκε στο να περιέλθει η Ελλάδα σε καθεστώς προτεκτοράτου του Δ' Ράιχ, είναι αδιανόητο να αναλάβει αγώνα και πρωτοβουλίες για να σπάσει ο Ελληνικός Λαός τα δεσμά της υποτέλειας και να ανακτήσει την Εθνική του Κυριαρχία.

Απαιτείται μέγα θάρρος και ακόμη μέγιστο μεγαλείο αρετής για να ομολογήσει: «Ναι, εμείς εκποιήσαμε την Ελλάδα προκειμένου να εδραιώσουμε την πολιτική μας θέση». Παραλλήλως, όσο θα υφίσταται το σημερινό καταθλιπτικό νομικό πλαίσιο, ουδεμία προοπτική αλλαγής υφίσταται χωρίς την κατάργηση των νόμων και των συμφωνιών της υποτέλειας!

Η Χώρα εκ των πραγμάτων ευρίσκεται στην αναζήτηση νέας Ηγεσίας και επανακαθορισμού της θέσης της στο Ευρωπαϊκό Πλαίσιο, σε συνθήκες Ισοτιμίας, κατοχύρωσης της Εθνικής Κυριαρχίας και αποτίναξης κάθε μορφής οικονομικής ή άλλης υποτέλειας. 

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72176&colid=28&dt=2011-11-27