ΕΙΔΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ....

ΕΙΔΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ....

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα θλιβερό γεγονός, που μου θύμισε ότι στην Ελλάδα δεν αλλάζουμε. Φανταστείτε έναν στενό δρόμο διπλής κατεύθυνσης, όπου ίσα που χωρούν δύο αυτοκίνητα, αλλά οι οδηγοί τρέχουν υπερβολικά. Σ' έναν τέτοιο δρόμο έβγαλα την Μπέλα βόλτα πρόσφατα, όταν άκουσα πίσω μου το γδούπο που κάνει ένα αυτοκίνητο όταν χτυπάει κάτι.

Γύρισα να δω τι είχε συμβεί, αλλά το αυτοκίνητο δεν φαινόταν πουθενά. Η Μπέλα ήξερε ότι κάτι πήγε στραβά και με οδήγησε, αφού είχε σκοτεινιάσει, σε ένα θάμνο, όπου αντίκρισα ξαπλωμένη μια γάτα. Έδεσα την Μπέλα και πλησίασα το πληγωμένο ζώο. Όταν με άκουσε, γρύλισε, αλλά, όταν το χάιδεψα, δεν κουνήθηκε καθόλου, παρά μόνο νιαούρισε. Κάθισα κάτω και το πήρα στην αγκαλιά μου. Από το μέγεθος και τα δόντια του, μου φάνηκε νεαρό, περίπου ενός έτους. Δεν φαινόταν τραυματισμένο εξωτερικά, οπότε ήλπισα ότι είχε σοκαριστεί και ήθελε χρόνο να συνέλθει. Αλλά όχι, μέσα σε 5 λεπτά πέθανε στην αγκαλιά μου. Είδα στα ματάκια του τη. ζωή να φεύγει. Το έψαξα και βρήκα, σε γενικές γραμμές, πως μετά το θάνατο, λόγω της διακοπής της κυκλοφορίας του αίματος, τα μάτια χάνουν τη λάμψη τους, γίνονται θαμπά. Ο κόμπος που είχε σχηματιστεί στο λαιμό μου λύθηκε, δεν άντεξα και άρχισα να κλαίω.

Βέβαια, ποιος ασχολείται με μια γάτα όταν η χώρα είναι στο χείλος της χρεοκοπίας. Όμως, τέτοιοι οδηγοί μιλούν στο κινητό ενώ οδηγούν, δεν σταματούν στα SΤΟΡ, περνούν με κόκκινο, οδηγούν μεθυσμένοι, είναι της νοοτροπίας «εγώ είμαι καλός οδηγός, οι άλλοι φταίνε, προσέχω, αν συμβεί κάτι, θα αντιδράσω έγκαιρα».

Υπάρχει λόγος για την ύπαρξη του ΚΟΚ και ισχύει για ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως.

Σήμερα κάποιο ζώο, αύριο κάποιος πεζός - η μαμά, ο αδερφός, το παιδί κάποιου...

Λ. Π.