Η θέσπιση της ΑΟΖ είναι προτεραιότητα

Του Ν. ΛΥΓΕΡΟΥ

Την ώρα που δεχόμαστε οικονομικές πιέσεις και επιθέσεις, το θέμα δεν είναι μόνο οι δηλώσεις και οι αντιδηλώσεις, αλλά οι πράξεις. Προσπαθούν μερικοί να ερμηνεύσουν τα λεγόμενα ξένων αξιωματούχων για να υπερασπισθούν τις θέσεις τους. Πάλι καλά που υπάρχουν πολιτικοί που διαβάζουν καλά αυτά τα λεγόμενα και δίνουν τις σωστές απαντήσεις, αλλιώς δεν θα ήξερε τι να πει και ο ελληνικός λαός.

Η θέσπιση της ΑΟΖ είναι προτεραιότητα για την Ελλάδα και τώρα πλέον το ξέρουμε όλοι. Διότι ήδη η Κύπρος έχει προτείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση δύο προγράμματα: το Interconnector EuroAsia και τον αγωγό. Και τα δύο θα περάσουν και θα λειτουργήσουν στις ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια πρέπει να προωθήσουμε τη θέσπισή μας. Είναι επίσης σημαντική η πρόσβαση σε εταιρείες που έχουν τεχνογνωσία στα σεισμικά δεδομένα και αυτή πρέπει να ενεργοποιηθεί άμεσα με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.

 Όσον αφορά στις φοβίες με την Τουρκία και τα δικαστήρια, το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας και βέβαια δεν έχει ψηφίσει κυρωτικό νόμο. Επιπλέον, όταν υπάρχει μια διαφωνία, πρέπει και τα δύο κράτη να συμφωνούν επί του θέματος για να απευθυνθούν στο δικαστήριο. Το θέμα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ δεν έχει απολύτως καμία σχέση. Η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται πάντα μονομερώς και δεν προβλέπεται καν άλλη διαδικασία.
Η προώθηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ από τα κόμματα και της Κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης γίνεται πάνω σε αυτή τη βάση και σε καμιά άλλη. Δεν πρέπει να μπούμε τώρα σε πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις πάνω στο θέμα της θέσπισης της ΑΟΖ. Έχουμε τώρα όλες τις προδιαγραφές, έχουμε την τεχνογνωσία, έχουμε τα υποδείγματα, υπάρχει η πολιτική βούληση, τώρα μπορούμε δυνατά και δυναμικά να προχωρήσουμε και να αποκτήσουμε δικαιωματικά το δικό μας απέραντο γαλάζιο.

Η Κύπρος έχει ακόμα τουρκική κατοχή κι όμως έχει θεσπίσει την ΑΟΖ και έχει κάνει τρεις συμφωνίες με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ. Ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Σ. Κασσίνης με το έργο του, να υλοποιηθεί το όραμα του Θ. Καρυώτη και του Β. Μαρκεζίνη, να αρχίσουν οι γεωτρήσεις που τόσο περιμένουν ο Α. Φώσκολος και ο Η. Κονοφάγος. Αυτή η Βουλή πρέπει να πάρει μια ιστορική απόφαση και να συνειδητοποιήσει ότι στο μέλλον θα ονομάζεται πια η Βουλή της ΑΟΖ. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλο την ώρα της ανακήρυξης, δεν μπορεί μόνο να αντέχει τις πιέσεις δίχως να λέει τίποτα. Έχει αντοχές, αλλά θέλει και μέλλον για τα παιδιά του. Η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ είναι το πρώτο βήμα της ουσιαστικής αλλαγής για την πατρίδα μας. Αυτό χρειαζόμαστε και αυτό είναι το πρέπον να κάνουμε.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=9772&l=gr 

Ελληνική ΑΟΖ και Ευρωπαϊκή Γεωπολιτική

Ν. Λυγερός

Όταν εξετάζουμε τη Μεσόγειο αντιλαμβανόμαστε ότι όλα τα νησιά της είναι ευρωπαϊκά και μάλιστα ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Επιπλέον, αυτή η ΑΟΖ είναι συνεκτική, ιδιότητα η οποία είναι ουσιαστική και για τα δρομολόγια των πλοίων, ειδικά για τα LNG, και ακόμα περισσότερο για τους αγωγούς φυσικού αερίου ή πετρελαίου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει εδώ και καιρό μια ανεξάρτητη πηγή ενέργειας από τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν. Τώρα με τα κοιτάσματα που βρέθηκαν στο Ισραήλ και στην Κύπρο έχει πρόσβαση σε αυτά μέσω της Ελλάδας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει και την εξόρυξη φυσικού αερίου στην Κύπρο, αλλά και τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι ο συνδυασμός των δύο με τις απαιτήσεις του Ισραήλ δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης ενός οριζόντιου ενεργειακού κόμβου στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτός ο άξονας έχει μια γεωπολιτική σημασία, η οποία είναι πολύ ισχυρή και δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί στην πατρίδα μας τις επεκτάσεις της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκτά με αυτό το νέο πλαίσιο μια ιστορικότητα, η οποία σχετίζεται βέβαια με την παλαιότερη ιστορία της. Και πάνω σε αυτό το ιστορικό υπόβαθρο, βλέπουμε διαχρονικά νοητικά σχήματα που διασχίζουν τους αιώνες. Όταν εξετάζουμε αποκλειστικά τα οικονομικά συμφέροντα, διότι υπάρχει έλλειψη στρατηγικής, δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλο είναι το βάθος της κοινής μας ιστορίας.

Όταν όμως μελετάμε τη γεωπολιτική της περιοχής, είμαστε αναγκασμένοι ν’ αποδεχτούμε ότι η γεωοικονομία δεν ορίζει τα πάντα. Υπάρχουν στοιχεία πιο θεμελιακά που αναδεικνύει η τοποστρατηγική, τα οποία λειτουργούν ως μια ανοιχτή δομή. Πάνω σε αυτή βασίζεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν είναι τυχαίο βέβαια που η ένταξη της Κροατίας ενσωματώνει και τη μεγαλύτερη ΑΟΖ από τις πρώην Γιουγκοσλαβικές χώρες. Το τοπολογικό και συνεκτικό στοιχείο που ελαχιστοποιεί τα σύνορα, ενώ ταυτόχρονα μεγιστοποιεί τα εμβαδά λειτουργεί με έναν αποτελεσματικό τρόπο και για το θέμα της ΑΟΖ.

Είναι λοιπόν σημαντικό να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας, τώρα που τα γεωπολιτικά δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά με τη θέσπιση της Κυπριακής ΑΟΖ και με τις τρεις συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο, τον Λίβανο κα το Ισραήλ. Το άνοιγμα υπάρχει ήδη και πρέπει ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο για να πείσουμε τους πάντες ότι δεν είναι ανάγκη να μας πιέζουν οικονομικά, αφού προσφέρουμε μεγάλες δυνατότητες στον τομέα της ενέργειας. Με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ δίνουμε ένα σήμα σε όλους ότι δεν πρόκειται να περιμένουμε παθητικά. Θα αντισταθούμε αποτελεσματικά στις οικονομικές πιέσεις δείχνοντας ότι περνάμε σε μια νέα φάση πιο δυναμική και αποτελεσματική προς όφελος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι πρόκειται για ανάπτυξη και όχι μόνο για οικονομία.

http://www.lygeros.org/articles?n=9757&l=gr