ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ
ΒΑΣΙΛΗ
της Κατερίνας Μάλλιου
Άγιε μου Βασίλη
Φέτος θα ήθελα να σου
ζητήσω κάτι διαφορετικό.
Ήθελα να σου ζητήσω να
σκίσεις τη λίστα σου με το ποιος ήταν καλό παιδί και ποιος όχι. Δεν υπάρχουν
καλά και κακά παιδιά. Υπάρχουν μόνο παιδιά.
Παιδιά
με ανάγκες...βιολογικές, ψυχολογικές, συναισθηματικές. Παιδιά με γονείς που
καταφέρνουν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και παιδιά με γονείς που δεν
το καταφέρνουν.
Παιδιά
που θέλουν να επικοινωνήσουν αλλά δεν έχουν ακόμα τα εργαλεία και την ωριμότητα
για να το καταφέρνουν πάντα. Παιδιά που έχουν τους περιορισμούς της ηλικίας
τους, τις ανάγκες της ηλικίας τους...να παίξουν, να τρέξουν, να δοκιμάσουν, να
αποτύχουν, να ξαναδοκιμάσουν.
Δεν
μπορούμε να τα φυλακίσουμε για να κάνουμε εύκολη τη ζωή μας και να έχουμε να
λέμε ότι είναι “καλά παιδιά”. Τα παιδιά που έχουν άποψη, προσωπικότητα,
φαντασία, θάρρος, τόλμη, περιέργεια, ενέργεια, ταλέντα, δεν μπορούν να είναι
“καλά”.
Για
να γίνουν “καλά”, θα πρέπει να σκοτώσουμε τη φαντασία και την ελευθερία τους.
Να ποδοπατήσουμε την προσωπικότητά τους και την ανάγκη τους να ανακαλύπτουν τον
κόσμο με τον δικό τους τρόπο. Πρέπει να πνίξουμε το ταλέντο που έχουν στο να
δοκιμάζουν πράγματα που ο δικός μας νους πια έχει ξεχάσει. Πρέπει να
εγκαταστήσουμε τον φόβο μέσα τους για να τα μετατρέψουμε σε άβουλα αντικείμενα.
Υπάκουα αντικείμενα.
Τα
παιδιά όμως δεν είναι άψυχα αντικείμενα. Ούτε έχουν θέση σε λίστες. Οι λίστες
βάζουν ταμπέλες στα παιδιά και λειτουργούν εκβιαστικά. Από τη μία τα
καταπιέζουν για να γίνουν “καλά”, και από την άλλη τα στιγματίζουν αν ήταν
“κακά”.
Οι
ταμπέλες είναι το δράμα που βιώνουν τα παιδιά για να ανταποκριθούν στις
προσδοκίες των μεγάλων. Τα παιδιά έχουν να σηκώσουν ένα βάρος δυσανάλογο της
ηλικίας τους: να απαρνηθούν τη φύση τους για να ευχαριστήσουν κάποιους άλλους. Η
δική τους άποψη δεν μετράει. Διότι δεν πρέπει να έχουν. Διότι “είναι απλά
παιδιά”...
“Καλά”
παιδιά δεν υπάρχουν. Δεν πρέπει να υπάρχουν. Υπάρχουν όμως συνεργάσιμα παιδιά.Παιδιά
που έχουν την τύχη να έχουν στη ζωή τους ενήλικες οι οποίοι αφουγκράζονται τις
ανάγκες τους και ανταποκρίνονται σ' αυτές με σεβασμό, υπομονή και ενσυναίσθηση.
Παιδιά που έχουν την τύχη να έχουν ενήλικες που τα βλέπουν σαν επένδυση ζωής
και όχι σαν βάρος.
Υπάρχουν
παιδιά που είναι συνεργάσιμα...επειδή τους μιλάει κάποιος ήρεμα και τους εξηγεί
αντί να τους αναγκάζει να “πειθαρχήσουν” με τη βία για να γίνουν “καλά”.
Γι' αυτό Άγιε μου Βασίλη,
από φέτος έλα χωρίς λίστα... Τα παιδιά μας είναι πιο ευτυχισμένα χωρίς αυτήν...
Μαμά Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου