Χαρίλαος Βασιλάκος και Σπύρος Λούης

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Χαρίλαος Βασιλάκος και Σπύρος Λούης

Η είσοδος του Λούη στο ολυμπιακό στάδιο,

συνοδευόμενος στα τελευταία μέτρα από τον πρίγκηπα Κωνσταντίνο

Με αφορμή τον σημερινό Μαραθώνιο.

Για τον Βασιλάκο δεν είχα ακούσει ποτέ τίποτα. Κάπου στα 1996 σε μια συζήτηση με ένα συνάδελφό μου στην Ολυμπιακή Αεροπορία, που αν δεν κάνω λάθος είχε παντρευτεί συγγενή του Βασιλάκου, άκουσα την ιστορία του. Μάλιστα ο ίδιος έκανε τότε προσπάθειες αποκατάστασης του Βασιλάκου. Όμως για τον καθένα η ιστορία γράφεται εκείνη την στιγμή της δημιουργίας του γεγονότος και όταν κάτι γίνεται θρύλος δύσκολα ανατρέπεται. Αληθινός ή "πλαστός" νικητής ο Λούης πέρασε στην αθανασία ως ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου και ο ευπατρίδης Βασιλάκος μη διεκδικώντας ΤΟΤΕ την πρωτιά του, όπως υποστήριζε, παρέμεινε στην αφάνεια.

Χαρίλαος Βασιλάκος και Σπύρος Λούης

Με αφορμή τον σημερινό μαραθώνιο, ένα μύθο θα σας πω….1896, οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα. Αποφασίζεται η αναβίωση του μαραθωνίου αγωνίσματος. Ποιοι θα πάρουν μέρος;

Στις 10 Μαρτίου διοργανώθηκε ο επίσημος προκριματικός αγώνας, προκρίθηκαν οι 6 πρώτοι, νικητής ο αθλητής του Πανελληνίου Χαρίλαος Βασιλάκος, ο πρώτος νικητής του σύγχρονου μαραθωνίου στην ιστορία. Ο υπεύθυνος για το αγώνισμα ταγματάρχης Γ. Παπαδιαμαντόπουλος, υπασπιστής του Βασιλιά Γεώργιου, αποφασίζει αυθαίρετα να αυξήσει τους συμμετέχοντες σε 10, στις 24 Μαρτίου οργανώνει δεύτερο προκριματικό να βρει τους άλλους 4.

Εδώ μπαίνει στο κάδρο κάποιος Σπύρος Λούης, όχι αθλητής, νερουλάς από το Μαρούσι, φυσιολογικά αποκλείστηκε τερματίζοντας 5ος και εκτός του προκαθορισμένου χρονικού ορίου! Και τι κάνει ο ταγματάρχης, αποφασίζει μαζί με τους 4 πρώτους να συμπεριλάβει τον 5ο δηλαδή τον Λούη και τον έκτο (!) και τελικά να αγωνιστούν 12 στο αγώνισμα ! Όλως τυχαίως ο Λούης ήταν ο ιπποκόμος του ταγματάρχη στο στρατό!

Και έρχεται η μεγάλη μέρα του τελικού, 29 Μαρτίου, μαζί με τους Έλληνες τρέχουν ένας από Ουγγαρία, Αυστραλία, ΗΠΑ και 2 από Γαλλία, ελπίδα όλων ο νικητής να είναι Έλληνας. Ο ταγματάρχης πυροβολεί στον αέρα και οι 17 αθλητές ξεκινούν να διανύσουν τα περίπου 40 χλμ. της διαδρομής (τα σημερινά 42.195μ. καθιερώθηκαν αργότερα).

Η ιστορική φωτογραφία από τον Μαραθώνιο του 1896. Ο Βασιλάκος στη μέση...δεν γνωρίζουμε αν είναι από τον προκριματικό ή τον τελικό!

Στα πρώτα 10 χιλ. προπορεύεται μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από τον Γάλλο, τον Αυστραλό και τον Αμερικανό, ακολουθούν οι Έλληνες Λαυρέντης, Βασιλάκος και ο Ούγγρος, πουθενά ο Λούης. Στο Πικέρμι, οι χωρικοί τους υποδέχονται με κρασί και μεζέδες, μια αγκαλιάζει τον Βασιλάκο και τον ρίχνει σε ένα τραπέζι με μεζεκλίκια (τέτοια επαγγελματική οργάνωση! ), ο αθλητής σηκώνεται και συνεχίζει. Στο 23ο χιλιόμετρο ο Αμερικανός αποσύρεται, το ίδιο και ο ένας Γάλλος, στο 32ο παίρνει κεφάλι ο Αυστραλός, στους Αμπελόκηπους ρωτά πόσο μακριά είναι ο τερματισμός, «έξι χιλιόμετρα», του απαντούν, εγκαταλείπει, όχι παράξενο μια που το αγώνισμα γινόταν για πρώτη φορά και αυτοί ήταν αθλητές ημιαντοχής, όχι Μαραθωνίου. Λίγη ώρα αργότερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο ακούγονται ξέφρενοι πανηγυρισμοί και ένας ήχος από κανόνι που σημαίνει πως ο αθλητής που τερματίζει πρώτος είναι Έλληνας. 70.000 θεατές κραύγαζαν ρυθμικά «Έλλην, Έλλην», ήταν ο Σπύρος Λούης!. Ο Βασιλιάς Γεώργιος τον ασπάζεται, «Αυτή η στιγμή είναι ιερή για την Ελλάδα», ενώ ο εμπνευστής των Αγώνων, βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερντέν του λέει «Σήμερα έγραψες ιστορία».

Επτά λεπτά αργότερα τερματίζει κατάκοπος ο Χαρίλαος Βασιλάκος, αξιωματούχος του παλατιού τον συγχαίρει για τη δεύτερη θέση. «Δεύτερη; Μα δεν με προσπέρασε κανείς» θα ψελλίσει, το ίδιο θα πει και ο Ούγγρος που τερμάτισε τρίτος. Το ενδιαφέρον είναι ότι τρίτος τερμάτισε ο Έλληνας Μπελόκας αλλά τον είδε ο Ούγγρος να ανεβαίνει σε κάρο (!) κατέθεσε ένσταση και την κέρδισε, άρα κατεργαριά μπορούσε να γίνει. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε και με τον Λούη. Ελέχθη ότι κάλυψε σημαντικό μέρος της διαδρομής πάνω σε…κάρο ή καβάλα σε …άλογο, κόβοντας δρόμο κάτι που εξηγεί γιατί ήταν «αόρατος» στους προπορευόμενους αθλητές. Ενώ στα υπόλοιπα αγωνίσματα των Αγώνων υπήρχε κάποια υποτυπώδης οργάνωση, στον Μαραθώνιο υπήρχε χάος, υπήρχαν μόνο έφιπποι στρατιώτες του ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου που υπάκουαν μόνο στον Διοικητή τους, οι δρομείς έτρεχαν χωρίς τη συνοδεία κριτών ανάμεσα στις ερημιές χωρίς θεατές. Νικητής θα ανηγορεύετο όποιος έφθανε πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο, χωρίς να ελέγχεται τι συνέβη κατά τον αγώνα.

Ο Σπύρος Λούης σε μεγάλη ηλικία

Ο άσημος Λούης, που με το ζόρι τερμάτισε στον προκριματικό με επίδοση 3.19, στο τελικό τους κατατρόπωσε όλους με επίδοση 2.59, κέρδισε δηλαδή 20 λεπτά (5 χιλιόμετρα ταχύτερα) μέσα σε λίγες ημέρες όταν οι μαραθωνοδρόμοι αγωνίζονται χρόνια για να μειώσουν την επίδοση τους κατά 1-2 λεπτά. Ένας τεχνικός σχολιάζει ειρωνικά « Δεν είμαι ειδικός στην ιππασία αλλά αυτή η βελτίωση αντιπροσωπεύει τη διαφορά ταχύτητας μεταξύ ανθρώπου και... αλόγου» Η Ελλάδα χρειαζότανε πάση θυσία μία πρώτη νίκη, αναζητούσε ένα εθνικό σύμβολο και τον βρήκε στο πρόσωπο του αφελή και κουτοπόνηρου Λούη με τη βοήθεια του ανθρώπου του παλατιού, που έδρασε βασιλικότερος του Βασιλέως!

Την υπόθεση περί " κατεργαριάς " ενισχύει ότι ο Λούης, παρά τις πιέσεις και τις προκλήσεις ΟΥΔΕΠΟΤΕ έτρεξε πάλι σε αγώνα οιασδήποτε αποστάσεως! Αυτό και εάν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, ο Ολυμπιονίκης – Θρύλος να μην ξανατρέξει, το γιατί είναι αυτονόητο, θα ξεσκεπάζετο η μετριότητα του!

Ο Σπύρος Λούης πράγματι υπήρξε ο πρώτος σταρ στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Το Ολυμπιακό μας Στάδιο φέρει το όνομα του, όπως και η κεντρική λεωφόρος έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου, ενώ η ιστορία του... έπαιξε και στο Χόλιγουντ με την ταινία «Συνέβη στην Αθήνα» (1964) με πρωταγωνίστρια το τότε σύμβολο του σεξ Τζέιν Μάνσφιλντ, μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στο ομότιτλο τραγούδι τη Νανά Μούσχουρη.

Τι κέρδισε ο Λούης: Σύμφωνα με εφημερίδα της εποχής: «Ο κύριος Κυπαρίσσης, πρόεδρος της συντεχνίας αργυροχρυσοχόων του πρόσφερε μία χρυσή αλυσίδα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κύριος Τζιβανόπουλος ένα δαχτυλίδι, ο καφεπώλης Δημήτριος Μπαβέας δωρεάν καφέδες για ένα χρόνο, ο Παύλος Αθανασίου 100 οκάδες κρασί, η ξενοδόχος Δήμητρα Βιβή δωρεάν φαγητό εφόρου ζωής, οι Σιδηρόδρομοι Αττικής δωρεάν εισιτήριο εφόρου ζωής, ο Μιχαήλ Βόδας μια κυνηγετική καραμπίνα, η εταιρεία Σίνγκερ μία ραπτομηχανή, ο σοκολατοποιός Παυλίδης το βάρος του Ολυμπιονίκη σε …σοκολάτα!» και το σπουδαιότερο από όλα, επιτέλους παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελένη, οι γονείς της δεν ήθελαν για γαμπρό τον 24χρονο απένταρο νερουλά τώρα όμως είναι Εθνικός ήρωας… Επιπλέον, το όνομα του μπήκε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο…«Έγινε Λούης» για κάποιον που εξαφανίζεται τρέχοντας γρήγορα, όντως εξαφανίστηκε αλλά όχι τρέχοντας!

Για την ιστορία, ο εγγονός του αναγκάστηκε το 2012 να πουλήσει το ασημένιο κύπελλο για να βοηθήσει την οικογένεια του, το τρόπαιο αγόρασε σε δημοπρασία το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και εκτίθεται στο ομώνυμο κέντρο πολιτισμού στην Αθήνα. Άλλος ένας Εθνικός μας μύθος, όλοι οι λαοί έχουν την μυθολογία τους, σαν την δικιά μας δεν υπάρχει, όπου στον κόσμο και να βρεθείς σε παλάτια, δημόσια κτίρια κλπ την Ελληνική Μυθολογία θα συναντήσεις. Η ωραιότερη και πιο ευφάνταστη του κόσμου, διαχρονικά το πλέον εξαγώγιμο προϊόν μας, όχι μόνο τα παραμύθια στο DNA μας αλλά αρνούμαστε να κοιτάξουμε και την αλήθεια, όποιος το κάνει είναι ύποπτος, παραμυθιάζουμε και παραμυθιαζόμαστε με τα πάντα, κάπως έτσι ψηφίζουμε κιόλας! Η ιστορία μας είναι γεμάτη από σπουδαίους ανθρώπους με μοναδικά επιτεύγματα, δεν είχαμε ανάγκη από ένα ακόμα κίβδηλο!

Ο Χαρίλαος Βασιλάκος υπήρξε ένας τζέντλεμαν. Καταγόμενος από χωριό κοντά στο Γύθειο, μετά τους Ολυμπιακούς αποφοίτησε από τη Νομική και συνέχισε να αγωνίζεται. Τερμάτισε πρώτος στο βάδην 1000 μ. το 1900, 1901, το 1903 και το 1906. Ψηλός, γοητευτικός με ιδιαίτερη λεπτή φωνή, φημιζόταν για το κομψότατο ντύσιμο του και τους ευγενικούς τρόπους του. Κάθε πρωί ξυριζόταν στο κουρείο της Ομόνοιας «Αι Καλάμαι» και στο δρόμο έπαιρνε ένα λουλούδι απ’ τα ανθοπωλεία για να το βάλει στο πέτο του. Πέθανε το 1964, 87 ετών, συνταξιούχος διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών. Χρόνια αργότερα από τον αγώνα, ο ίδιος θα αποκαλύψει στον γιο του Κωνσταντίνο, πως επισκέφτηκε τον Λούη στα αποδυτήρια του Σταδίου και του είπε: «Αυτό που έκαμες ήταν άτιμο. Δεν θέλω να αμαυρώσω τους πανηγυρισμούς και γι' αυτό δεν θα κάνω ένσταση. Ας σε κρίνει ο Θεός».

Η ιστορία είναι γνωστή στους αθλητικούς κύκλους και έχει γραφτεί στον τύπο, εκτός όμως από τους αθλητές και τους υπερήφανους συντοπίτες του, τον Βασιλάκο δεν το ξέρει ούτε η μάνα του. Πέθανε και στα χείλη του ήταν η φράση «μα εμένα δεν με προσπέρασε κανείς». Ας αφιερώσουμε την ανάρτηση στην μνήμη του όπως και σε κάθε έντιμο και αξιοπρεπή άνθρωπο που θα παραμείνει ανώνυμος. Ζήτω η ταλαντούχος ανωνυμία!

Απέφευγε να μιλάει για το 1896

Το ημερολόγιο έγραφε 29 Μαρτίου 1896. Στο χωριό καταγωγής του Χαρίλαου Βασιλάκου, τον Λυγερέα Γυθείου ή Μαραθονήσι, γιόρταζε η κεντρική εκκλησία του χωριού, η Ζωοδόχος Πηγή. Οι Μανιάτες, οι οποίοι γνώριζαν ότι ο συντοπίτης τους θα αγωνιζόταν εκείνη την ημέρα στους Ολυμπιακούς, προσευχήθηκαν για τη νίκη του.

Ο Χαρίλαος Βασιλάκος βρέθηκε στην αφετηρία φορώντας μία στολή που είχε ράψει η μητέρα του. «Το πουκάμισο ήταν μεταξωτό, το παντελόνι λινό με φλοτάν γραβάτα και μαύρο ζωνάρι. Στα παπούτσια είχε προσθέσει γκέτες, δικής του κατασκευής, για να μην τον ενοχλούν τα πετραδάκια. Του άρεσε το κομψό ντύσιμο» λέει στην «Κ» ο εγγονός του, Χαρίλαος Βασιλάκος. Η μαραθώνια διαδρομή ήταν γεμάτη από σκόνη, πέτρες και λάσπες. «Οποιαδήποτε υπηρεσία οδοποιίας θα χαρακτήριζε τον δρόμο ακατάλληλο» έγραψε εφημερίδα του Λονδίνου.

Η εκκίνηση, στον Μαραθώνα, πραγματοποιήθηκε με θερμοκρασία 17 βαθμών σε μία εορταστική ατμόσφαιρα. Στο Παναθηναϊκό Στάδιο είχαν συγκεντρωθεί 70.000 θεατές. Ολοι ελπίζουν ο νικητής να είναι Ελληνας. Και οι ελπίδες τους γίνονται πραγματικότητα όταν ο αφέτης του Μαραθωνίου δρόμου αναγγέλλει ότι προηγείται ο Σπύρος Λούης. Ο «νερουλάς» διένυσε την απόσταση σε 2.58΄.50΄΄, ενώ δεύτερος στο Στάδιο εισήλθε ο Χαρίλαος Βασιλάκος σε 3.6΄.3΄΄. Οι φήμες ότι ο Λούης «έκοψε» δρόμο από τα χωράφια δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ, απλά αποτελούν μία παράγραφο στην ιστορία του.

«Ο παππούς απέφευγε να μιλάει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Έδειχνε σαν άνθρωπος που κατάπιε την αδικία χωρίς να πει τίποτα. Μας έλεγε αθλητικές ιστορίες αλλά γι’ αυτό δεν μιλούσε. Ηταν άνθρωπος μορφωμένος, εκλεπτυσμένος και δεν άντεχε το άδικο» μας λέει ο εγγονός του.

Το έγγραφο που δείχνει την κατάταξη στον προκριματικό, τα εγγόνια του Βασιλάκου το παραχώρησαν στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου…

Αριστοκρατικός και υπερήφανος άνθρωπος

Τα επόμενα χρόνια στη ζωή του Χαρίλαου Βασιλάκου κύλησαν ανάμεσα σε αθλητικούς αγώνες και στην εργασία του στο υπουργείο Οικονομικών, στον Τελωνειακό Κλάδο. Θεωρείται ο «πατέρας» του βάδην για την Ελλάδα. Μάλιστα, είναι και νικητής στον πρώτο αγώνα που διεξήχθη (18/5/1900).

Ο Λούης με παραδοσιακή ενδυμασία απαθανατισμένος από τον Γερμανό Άλμπερτ Μάγιερ, τον φωτογράφο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.

Σπύρος Λούης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Σπύρος Λούης (12 Ιανουαρίου 1873 – 26 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και εθνικός ήρωας.

Γεννήθηκε στο Μαρούσι από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς τότε που ακόμη δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση και ο Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό.

Τα προκαταρκτικά

Όταν αποφασίστηκε να αναβιώσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1894, άρχισαν οι προετοιμασίες για την διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ένα από τα αγωνίσματα ήταν ο μαραθώνιος, άθλημα που δεν είχε διοργανωθεί ποτέ μέχρι τότε. Η πρόταση είχε γίνει από τον Γάλλο Μισέλ Μπρεάλ, ο οποίος είχε εμπνευστεί από τον άθλο του αγγελιοφόρου Φειδιππίδη, που είχε διανύσει την απόσταση ξεκινώντας από την πόλη του Μαραθώνα μέχρι στην Αθήνα για να αναγγείλει την νίκη των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα.

Οι Έλληνες ήταν κατενθουσιασμένοι για το νέο άθλημα και αποφάσισαν να οργανώσουν προκαταρκτικούς αγώνες για τους Έλληνες αθλητές που θα ήταν να δηλώσουν συμμετοχή. Διοργανωτής των προκαταρκτικών ήταν ο συνταγματάρχης του στρατού, Παπαδιαμαντόπουλος, ο οποίος ήταν διοικητής του Λούη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1893-1895). Ο πρώτος προκαταρκτικός, που ήταν συγχρόνως και ο πρώτος Μαραθώνιος αγώνας, διοργανώθηκε στις 22 Μαρτίου. Νικητής ήταν ο Χαρίλαος Βασιλάκος με 3 ώρες, 18 λεπτά. Ο Λούης συμμετείχε στους δεύτερους προκαταρκτικούς, δύο εβδομάδες αργότερα. Ο Παπαδιαμαντόπουλος που θυμόταν τον Λούη για την αντοχή του στο τρέξιμο, τον είχε πείσει να δηλώσει συμμετοχή, και ο Λούης διέσχισε την τελική γραμμή στην πέμπτη θέση, πίσω από το νικητή Δημήτριο Δεληγιάννη.

Ο Μαραθώνιος ήταν να πραγματοποιηθεί στις 10 Απριλίου (ή στις 29 Μαρτίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ήταν τότε σε χρήση στην Ελλάδα).

Ο Μαραθώνιος δρόμος

Ο Παπαδιαμαντόπουλος έδωσε το σήμα εκκίνησης στον Μαραθώνα. Δεκατρείς δρομείς από την Ελλάδα και τέσσερις αθλητές από άλλα έθνη έλαβαν μέρος. Ο Γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό (Albin Lermusiaux) που είχε πάρει και χάλκινο στα 1500 μέτρα μπήκε νωρίς μπροστά και προηγείτο. Στο Πικέρμι ο Λούης σταμάτησε σε ένα καφενείο και ζήτησε να πιει ένα ποτήρι κρασί, λέγοντας ότι θα τους φτάσει και θα τους προσπεράσει όλους πριν από το τέλος.

Μετά το 32ο χιλιόμετρο, ο Λερμουζιό κατέρρευσε από την εξάντληση. Το προβάδισμα ανέλαβε τώρα ο Αυστραλός Έντγουϊν Φλακ που πρωτύτερα είχε πάρει μετάλλιο στα 800 και 1500 μέτρα. Ο Λούης άρχισε να ελαττώνει την απόσταση, μέχρι που και ο Αυστραλός, που δεν ήταν συνηθισμένος στις μεγάλες αποστάσεις, κατέρρευσε μερικά χιλιόμετρα αργότερα, αφήνοντας το τελικό προβάδισμα στον Λούη.

Εν τω μεταξύ, στο στάδιο, η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, ειδικά όταν ένας αγγελιοφόρος με το ποδήλατο είχε βιαστεί να φέρει την είδηση ότι ο Αυστραλός προηγείτο. Ξαφνικά έφτασε και ένας άλλος αγγελιοφόρος που τον είχε στείλει κάποιος αστυνόμος μόλις ο Λούης μπήκε μπροστά, και ανήγγειλε ότι ένας Έλληνας ήταν πρώτος στον αγώνα δρόμου. Οι χιλιάδες θεατές άρχισαν να πανηγυρίζουν και να τον παροτρύνουν φωνάζοντας « Έλλην, Έλλην ! »

Ο Λούης μπήκε στο στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο λαός μαζί με δυο πρίγκιπες, τον κατοπινό διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο και τον κέρναγαν κρασί, γάλα, μπύρα, αυγά πασχαλινά, πορτοκαλάδα και άλλα δώρα. Πολλοί του έταζαν από κοσμήματα ως τζάμπα ξύρισμα στο κουρείο για πάντα. Δεν ξέρουμε αν τελικά τα πήρε όλα αυτά τα δώρα. Ο βασιλιάς Γεώργιος ρώτησε τον Λούη τι δώρο θα ήθελε να του προσφέρει, και εκείνος του απάντησε : « Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό. »

Ο Λούης έτρεξε τον μαραθώνιο σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο χωριό του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Έζησε μια ζωή ήρεμη, εργαζόμενος ως αγρότης, και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.

Ο Σπύρος Λούης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.

Μετά τους Ολυμπιακούς

Το 1926, ο Λούης κατηγορήθηκε για πλαστογράφηση στρατιωτικών εγγράφων και μπήκε στη φυλακή. Μετά από ένα χρόνο και παραπάνω στη φυλακή, αθωώθηκε και βγήκε, ενώ η υπόθεσή του προκάλεσε σάλο στον Τύπο.

Την τελευταία δημόσια εμφάνισή του έκανε το 1936, όταν προσκλήθηκε ως τιμητικός φιλοξενούμενος από τους διοργανωτές των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, που διοργανώθηκαν στο Βερολίνο. Στο ντοκιμαντέρ «Ολυμπία - Η γιορτή των εθνών» εμφανίζεται ο Λούης σε πρώτο πλάνο όταν πήρε μέρος στην εορταστική εναρκτήρια τελετή των αγώνων. Παρελαύνει κατά την είσοδο της ελληνικής ομάδας. Μπροστά πηγαίνει ένα αγοράκι που κρατάει την ταμπέλα με το όνομα της χώρας (γερμ. Griechenland), ακολουθούμενο από τον σημαιοφόρο που κρατάει την ελληνική σημαία. Αμέσως μετά έρχεται ο Λούης με άσπρη φουστανέλα και σκούρο γιλέκο κρατώντας ένα φουντωτό κλαδί ελιάς στο δεξί του χέρι. Η φορεσιά αυτή, έχει δωρηθεί και φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.

Ο Λούης πέθανε λίγους μήνες πριν από την Ιταλική εισβολή στην Ελλάδα από καρκίνο. Πολλές αθλητικές λέσχες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό φέρουν το όνομά του, όπως και το κύριο στάδιο στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας, τον τόπο διεξαγωγής των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθώς επίσης και η λεωφόρος που περνά απέξω. Στο Μόναχο, το όνομά του φέρει η λεωφόρος Spiridon-Louis-Ring που περνάει από το εκεί Ολυμπιακό πάρκο.

Πηγές :