ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ

ΤΟ  ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ  ΤΟΥ  ΜΥΣΤΡΑ

(Από την ελληνική παράδοση)

Κοντά στο Μυστρά, σε μια ψηλή κορφή, πού φαίνεται όλος ο κάμπος της Σπάρτης, ήταν ένα κυπαρίσσι, το μεγαλύτερο κυπαρίσσι του κόσμου. Τώρα δεν υπάρχει πια. Κάποιος κακός άνθρωπος είχε ανάψει φωτιά εκεί κοντά και δεν πρόσεξε κι έκαψε το κυπαρίσσι.    

Αυτό το κυπαρίσσι όμως είχε την ιστορία του:

Επί Τουρκοκρατίας, ο πασάς της Σπάρτης πήγε σ' αύτη τη θέση, για να διασκέδαση. Του έψησαν ένα αρνί και κάθισε να φάει. Είχε μαζί του και ένα βοσκό, ένα νεαρό χριστιανό, να τον υπηρετεί.

Μια στιγμή το παιδί γύρισε τη ματιά του και είδε τον καταπράσινο κάμπο, με τα άφθονα νερά και το πήρε το παράπονο κι αναστέναξε.

Το είδε ο πασάς και τον ρωτά:

— Μωρέ Ρωμιέ, τί έχεις κι αναστενάζεις;

— Τί νάχω, πασά μου, απαντά ο βοσκός  συλλογίζομαι ότι ολ' αυτά τα μέρη κάποτε ήταν δικά μας κι έχομε την ελπίδα στο Θεό, πώς πάλι δικά μας θα γίνουν.

Ο πασάς θύμωσε.

— Τί είναι αυτά πού λες; του άπαντα.

Και αρπάζει την ξύλινη σούβλα, πού είχαν ψήσει το αρνί, και την καρφώνει στη γη.

— Να, το βλέπεις αυτό; του λέει· αν αυτό το ξερό ξύλο αποκτήσει κλαδιά, τότε και σεις θα πάρετε πάλι αυτά τα μέρη.

- Την άλλη μέρα η σούβλα ρίζωσε στη γη, βλάστησε και φούντωσε κι έγινε το περήφανο κυπαρίσσι του Μυστρά. Και επειδή ο πασάς έχωσε τη σούβλα στη γη από τη μύτη, δηλαδή από την κορφή, το κυπαρίσσι είχε, τους κλάδους του προς τα κάτω· έγινε θηλυκό κυπαρίσσι.

Διασκευή Δημ. Καρβούνης