Αντώνης Παπαχρυσάνθου : Το χθες, το σήμερα και το αύριο

Το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Γράφει ο Αντώνης Παπαχρυσάνθου

Τρεις εποχές κυριαρχούν στη ζωή μας μέσα στις οποίες πορευόμαστε και ολοκληρωνόμαστε. Η κάθε μία με τη δική της αξία.

Το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Όλη μας τη ζωή όμως, κυνηγάμε μονάχα τις δύο.

Το μέλλον, το οποίο κάποια στιγμή θα έρθει στην ώρα του και το παρελθόν, το οποίο τέλειωσε.

Και το σήμερα; Νοιάζεται κάποιος γι' αυτό; Αν το σκεφτείτε, υπάρχουν πολλοί που αφήνουν μια καθημερινότητα σε αναμονή, προσδοκώντας ή αναπολώντας αντιστοίχως, το αύριο και το χθες. Δύο μεγάλα λάθη, που θέλοντας και μη, κάποιες φορές, πιανόμαστε οι περισσότεροι στην παγίδα τους.

Το πρώτο λάθος μας είναι η εμμονή στην εποχή του παρελθόντος.

Αναμνήσεις και στιγμές από καταστάσεις που μας έκαναν ευτυχισμένους, γύρω από πρόσωπα και εικόνες του εαυτού μας, που ήταν διαφορετικός και μας έλειψε. Αποτέλεσμα είναι η διαρκής σύγκριση με το τώρα, η αναφορά σε σχέσεις και δουλειές, οι οποίες τέλειωσαν χρονικά, άφησαν όμως κατάλοιπα. Κι εμείς, θιασώτες μιας εποχής, που πλέον δεν υπάρχει. Προσπαθούμε αδίκως να ξυπνήσουμε ή να επαναφέρουμε μια πλευρά της εικόνας ή του εαυτού μας, που έμεινε πίσω. Κατά κάποιο τρόπο, αδικούμε και αφήνουμε το παρόν μας, να περνά χωρίς ουσία, προσπαθώντας να συντηρήσουμε σκιές παλιών ημερών.

Το δεύτερο λάθος μας, το εμμονικό κυνήγι του μέλλοντος. Θα κάνουμε τα πάντα γι' αυτό και όποια απόφαση πάρουμε γίνεται με τη ρήση «για το μέλλον». Ένα μέλλον που δεν το ξέρουμε ακόμα και είμαστε πρόθυμοι να εξουθενώσουμε ή να αμελήσουμε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους που μας πλαισιώνουν και τις στιγμές του τώρα. Αναβάλλουμε την « πρώτη σκέψη», την αυθόρμητη και όσα θέλουμε να κάνουμε σήμερα, ταγμένοι σε ένα αύριο που ακόμα δεν ήρθε. Έτσι, χάνουμε στιγμές και ευκαιρίες για ένα επικερδές «σήμερα»......

facebook/Papachrisanthou Antonis