Η Ελλάδα δεν ανήκει στην τρόικα

Η Ελλάδα δεν ανήκει στην τρόικα

του Παύλου Παπαδόπουλου
 

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 «Το Βήμα της Κυριακής» δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ με τίτλο «Η Ελλάδα αλλάζει χέρια». Δεκατρείς μήνες μετά, η σχεδιαζόμενη τοποθέτηση ξένων επιτρόπων στις τράπεζες ενισχυμένων με υπερεξουσίες επιβεβαιώνει τις πληροφορίες, οι οποίες προέρχονταν από ανώτατο τραπεζικό παράγοντα. Ο εν λόγω παράγοντας απεκάλυπτε ότι ένα PSI χωρίς τις κατάλληλες πρόνοιες θα μπορούσε να λειτουργήσει ως Δούρειος Ιππος αρχικώς για τον αφελληνισμό των τραπεζών και στη συνέχεια για τον αφελληνισμό της οικονομίας. Σήμερα ουδείς διατηρεί πολλές αμφιβολίες ότι οι επίτροποι θα χαράξουν μια νέα οικονομική πολιτική που θα υπαγορεύεται από τους πολιτικούς προϊσταμένους της τρόικας. Αυτοί θα αποφασίζουν ποιες επιχειρήσεις θα ενισχυθούν και ποιες θα κλείσουν, για να ανοίξει ο δρόμος σε όσους (ξένους ή και Ελληνες...) θα έχουν διαμορφώσει σχέσεις εξάρτησης με την τρόικα. Η απροκάλυπτη ευνοιοκρατία που θα επιβάλουν στην Ελλάδα οι «εμπειρογνώμονες» ασφαλώς θα συνδέεται και με εξωελληνικές οικονομικές, γεωπολιτικές και ενεργειακές προτεραιότητες. 

 

Πώς κατάντησε έτσι η πολιτική τάξη; Πώς σύρθηκε στη χλεύη και στην ανυποληψία; Πριν από δέκα χρόνια μιλούσαν με στόμφο οι επιφανείς για τους λεγόμενους «εθνικούς πρωταθλητές». Η Ελλάδα του ευρώ, έλεγαν, δεν μπορούσε παρά να διαθέτει ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα με όραμα και στόχο την επέκταση της ελληνικής επιρροής στα Βαλκάνια. Υστερα από λίγα χρόνια νάρκωσης, ευτέλειας και αποχαύνωσης οι κυβερνήσεις χάνουν την Ελλάδα μέσα από τα χέρια τους. Ταυτοχρόνως, η κατάτμηση της ευθύνης από τον έναν πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών στον άλλον επιτρέπει σε όλους να επικαλούνται ότι έπραξαν το καλύτερο...

 

Αλλά, αντιθέτως, έπραξαν το χειρότερο. Ακόμη και σήμερα μια ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να απαιτήσει ώστε ο έλεγχος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών να πραγματοποιηθεί από το ελληνικό κράτος, αφού ούτως ή άλλως το ελληνικό κράτος δανείζεται για να διασώσει τις ελληνικές τράπεζες. Αντιθέτως, βλέπουμε το ελληνικό κράτος να εγγράφει στο δημόσιο χρέος το κόστος της διάσωσης των τραπεζών για να παραδώσει τα κλειδιά τους (και τα κλειδιά της ελληνικής οικονομίας!) σε ξένους επιτρόπους προκειμένου αυτοί να επιβάλλουν επί του ελληνικού λαού αποφάσεις ξένων κρατών για το μέλλον της Ελλάδας.

 

Το νεοφιλελεύθερο δόγμα ότι η οικονομία είναι πεδίο ανεπηρέαστο από φορτίσεις εθνικές, πολιτισμικές και πολιτικές είναι λανθασμένο και γι' αυτό άλλωστε, παρά τις ρητορείες, ουδέποτε εφαρμόστηκε σε χώρες με ισχυρή εθνική ταυτότητα. Τι θα κάνει η Ελλάδα; Θα απολαύσει τις επόμενες δεκαετίες ως κράτος περιορισμένης κυριαρχίας; Δεν μπορεί αυτό να είναι το μέλλον. Η συνολική αναδιαπραγμάτευση των σχέσεων με τον ξένο παράγοντα είναι ένα αίτημα που πρέπει επιτέλους να απασχολήσει σοβαρά τις ελίτ της χώρας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει χέρια και δεν μπορεί να συνεχίζει να υπνοβατεί προς την αυτοκατάργησή της.

 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=484458