Ακατανόητες οι αντιδράσεις υπέρ του νόμου Ραγκούση περί ιθαγενείας

Σταθμός για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Ακατανόητες οι αντιδράσεις υπέρ του νόμου Ραγκούση 

περί ιθαγενείας

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Η απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία καταρρίπτεται ως αντισυνταγματικός ο νόμος 3838/2010 του Γ. Ραγκούση «περί ιθαγενείας», αποτελεί σταθμό για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως και την αντιμετώπιση ενός νέου, αυτοδημιούργητου, δυστυχώς, προβλήματος, που οι διαστάσεις, η δυναμική και οι επιπτώσεις του δεν έχουν ακόμη πλήρως συνειδητοποιηθεί από μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου.

Η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα, που άρχισε μετά τη δεκαετία του '90, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Όταν τίθεται ως στόχος η δημιουργία ενιαίας παγκόσμιας αγοράς, είναι προφανές ότι έρχεται ως συνεπακόλουθο, παραλλήλως προς την ελευθερία κινήσεως του κεφαλαίου, η σταδιακή φιλελευθεροποίηση της κινήσεως εργατικού δυναμικού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Είναι προφανές επίσης ότι, εφόσον τίθεται ως στόχος η υπέρβαση του εθνικού κράτους, του έθνους και των εθνικών κοινωνιών και η υποκατάστασή τους από την παγκοσμιοποιημένη αγορά και από τις λεγόμενες «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες, καθίσταται αναγκαία η δημογραφική αλλαγή μιας κοινωνίας που έχει εθνική συνοχή, ώστε να δημιουργηθούν οι δημογραφικές προϋποθέσεις για τη μετάλλαξή της σε «πολυπολιτισμική».

Δεν αρκούν για τον σκοπό αυτό τα ιδεολογικά όπλα που καλλιεργούν το έδαφος, αμφισβητώντας το έθνος, το εθνικό κράτος, την εθνική ιστορία και προάγοντας την ιδεολογία του «πολυπολιτισμού» ως δήθεν ανθρωπιστικού, οικουμενικού ιδεώδους. Χρειάζεται, επιπλέον, η φυσική παρουσία σημαντικών ξένων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, που θα τεκμηριώνουν την ανάγκη για αλλαγή και «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη, με το επιχείρημα ότι «τώρα δεν είμαστε μόνοι μας» και ότι «πρέπει να προσαρμοσθούμε στη νέα κατάσταση».

Χρησιμοποιείται επίσης προσχηματικά, για να συγκαλυφθούν με ανθρωπιστικό προσωπείο οι πραγματικοί λόγοι που κινούν την ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση, το θέμα των διεξαγομένων πολέμων στον Τρίτο Κόσμο, που προσφυγοποιούν μεγάλα τμήματα των γηγενών πληθυσμών.

Ασφαλώς, η προσφυγοποίηση είναι ένα από τα μεγάλα δεινά που επιφέρουν οι πόλεμοι. Η περίθαλψη όμως των προσφύγων γίνεται από τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις σε γειτονικές χώρες, μέχρι να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την επιστροφή τους στις εστίες τους. Δεν άρχισαν οι πόλεμοι μετά τη δεκαετία του 1990. Πάντα υπήρχαν πόλεμοι, όπως πάντα υπήρχε φτώχεια και δυστυχία, που ωθούν -επίσης- τους ανθρώπους σε μετακίνηση και μετανάστευση. Αυτό που άλλαξε μετά τη δεκαετία του '90, περίοδο που συμπίπτει με την προώθηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, είναι η πολιτική απέναντι στη λαθρομετανάστευση.

Δεν είναι τυχαίο ότι η αλλαγή πολιτικής για τη λαθρομετανάστευση δρομολογήθηκε στην Ελλάδα από το δίδυμο Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου

Μέχρι τη δεκαετία του '90, η Ελλάδα είχε σε ισχύ μια πολύ αυστηρή νομοθεσία για την παράνομη μετανάστευση, παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν στα σύνορά της μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το πρώτο ρήγμα έγινε κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Οι ΗΠΑ άσκησαν τότε ισχυρές πιέσεις στην Ελλάδα να δεχθεί μεγάλο αριθμό αλβανών «προσφύγων» ως συμβολή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων στα Βαλκάνια και για τη σταθεροποίηση της περιοχής. Η κυβέρνηση Σημίτη δεν άργησε όμως να δείξει ότι το μέτρο αυτό δεν είχε καθόλου συγκυριακό ή προσωρινό χαρακτήρα. Εκπορευόταν από πολύ βαθύτερους λόγους, που συνδέονταν με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Γι' αυτό και δεν περιορίσθηκε στους Αλβανούς. Περιέλαβε γρήγορα τους πάντες και κυρίως λαθρομετανάστες από κάθε χώρα της Ασίας και της Αφρικής.

Ο έλληνας πρωθυπουργός, σε μια χώρα με 97% εθνική συνοχή, η οποία αντιμετωπίζει επιπλέον ιδιαίτερα εθνικά προβλήματα, άρχισε να διακηρύσσει απροκάλυπτα ότι «η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική». Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής, δρομολόγησε «αλλαγές» και «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία, που έδωσαν γρήγορα καρπούς, όπως το βιβλίο Ιστορίας Στ' Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση. Απέσυρε επίσης τον στρατό από την άμεση φύλαξη των συνόρων, με το επιχείρημα ότι δεν είναι δήθεν δική του δουλειά η φύλαξη των συνόρων και ότι το έργο αυτό θα το ανελάμβαναν συνοριοφύλακες. Οι μισοί περίπου από τους τελευταίους βρίσκονται τώρα στην Αθήνα για να φυλάνε τους λαθρομετανάστες εντός συνόρων!

Στο ίδιο πνεύμα, η δική του κυβέρνηση άλλαξε, με διαδοχικούς νόμους, το νομικό καθεστώς, νομοθετώντας ουσιαστικά την ανοχή στη λαθρομετανάστευση. Την ίδια πολιτική συνέχισε, δυστυχώς, και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που τη διαδέχθηκε. Με την επάνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε, κατ' απόλυτη προτεραιότητα, να εισαγάγει τον νόμο 3838/2010 «περί ιθαγενείας» του Γιάννη Ραγκούση. Ο νόμος αυτός, σε μια χώρα η οποία αντιμετωπίζει ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση, που ενθαρρύνεται επιπλέον, για γεωπολιτικούς λόγους, από τη γειτονική Τουρκία, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα.

Η παρουσίασή του από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις ως δήθεν «προοδευτικού» δείχνει πόσο οι πολιτικές δυνάμεις αυτές δεν έχουν, δυστυχώς, αντιληφθεί ακόμη ούτε το μέγεθος του προβλήματος, που δεν είναι καθόλου μικρότερο από την οικονομική κρίση, ούτε τον πραγματικό χαρακτήρα του, σε σχέση με την παγκοσμιοποίηση, και τους γεωπολιτικούς κινδύνους που εγκυμονεί.

Η Ελλάδα δεν είναι ζώνη ελεύθερου διεθνούς εποικισμού ούτε ανάχωμα της άλλης Ευρώπης στη λαθρομετανάστευση. Είναι η εθνική εστία ενός λαού, που έχει δικαίωμα να συνεχίσει την εθνική του ύπαρξη και την εθνική του πορεία στο μέλλον.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=81356&colid=&catid=34&dt=2012-11-18%200:0:0&page=2&mode=1&page=1&mode=1

Αντισυνταγματικό κρίνει το ΣτΕ 

τον νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια

Η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου από το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ, το οποίο έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010 που προβλέπει την ιθαγενοποίηση των αλλοδαπών που διαμένουν στην χώρα μας.

Αντισυνταγματικές, κρίθηκαν σχεδόν ομόφωνα, από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, η διάταξη εκείνη του νόμου 3838/2010, που έδωσε τη δυνατότητα στους αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών να συμμετέχουν στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α' βαθμού, όπως και η διάταξη που έκανε ευκολότερη την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας.

Ειδικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας (πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Σωτ. Ρίζος και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Ε. Αντωνόπουλος) έκριναν ότι προσκρούει σε σειρά άρθρων του Συντάγματος η διάταξη Ν. 3838/2010 που προσβλέπει τόσο την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν όσο και την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι για την ανάδειξη των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Σύμφωνα με την Ολομέλεια, το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» επιφυλάσσεται μόνο στους Έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, χωρίς αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος.

Κατόπιν αυτών, οι δικαστές έκριναν ότι οι ρυθμίσεις των άρθρων 14 έως 21 του Ν. 3838/2010 είναι ανίσχυρες ως αντίθετες προς τα άρθρα 1, 52 και 102 του Συντάγματος.

Παράλληλα, η Ολομέλεια έκρινε ότι ο νέος τρόπος κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας που προβλέπει ο επίμαχος Ν. 3838/2010 προσκρούει στις συνταγματικές επιταγές.

Αναλυτικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισήμαναν ότι η πολιτογράφηση που προβλέπει ο Ν. 3838/2010 γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις (χρόνος νόμιμης διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, ανυπαρξία καταδίκης για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα) και χωρίς να γίνεται εξατομικευμένη κρίση για τη συνδρομή της ουσιαστικής προϋπόθεσης του δεσμού προς το ελληνικό έθνος του αλλοδαπού εκείνου που υποβάλλει αίτηση πολιτογράφησης.

Υπενθυμίζεται ότι με το Ν. 3838/2010 εισάγονται δύο τρόποι απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας. Ο πρώτος προβλέπει ότι «τέκνο αλλοδαπών που γεννιέται και συνεχίζει να ζει στην Ελλάδα από γονείς που διαμένουν μόνιμα και νόμιμα και οι δύο στη χώρα επί πέντε τουλάχιστον συνεχή έτη, αποκτά από τη γέννησή του την ελληνική ιθαγένεια, εφόσον οι γονείς του υποβάλουν κοινή σχετική δήλωση».
Ο δεύτερος τρόπος προβλέπει ότι «τέκνο αλλοδαπών που έχει ολοκληρώσει επιτυχώς την παρακολούθηση έξι τουλάχιστον τάξεων ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα και νόμιμα στη χώρα αποκτά την ελληνική ιθαγένεια από τη συμπλήρωση του εξαετούς χρόνου φοίτησης».

Αντίθετα, η μειοψηφία των δικαστών υποστήριξε ότι η πενταετής μόνιμη και νόμιμη διαμονή σε συνδυασμό με την 6ετή φοίτηση στο ελληνικό σχολείο αποτελούν στοιχεία επαρκή να για δικαιολογήσουν ένα πραγματικό και νομικό δεσμό του αλλοδαπού με την Ελλάδα και κατά συνέπεια τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας.

Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει προσφύγει εκλογέας, Έλληνας πολίτης και ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η από 30.4.2010 απόφαση του υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο, όπως και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού, η οποία δίνει το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» (μόνο για τις θέσεις δημοτικών συμβούλων, συμβούλων δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβούλων) στους ομογενείς και στους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξη τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.

Σημειώνεται ότι παρέμβαση στην εν λόγω υπόθεση υπέρ της επίμαχης υπουργικής απόφασης είχε ασκήσει η Ελληνική Ένωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και η αλβανικής ιθαγένειας Έντα Γκέμυ, η οποία είχε υποβάλει αίτηση για να μετάσχει στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 στο δήμο Νίκαιας - Αγίου Ιωάννη Ρέντη.

http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17826&subid=2&pubid=129210538