ΜΗ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑ!
Βρισκόμαστε
στην Κεφαλονιά του 1694
Νησί ανυπεράσπιστο. Ο
τόπος, αφέθηκε στα χέρια άγριων πειρατών πού, αφού λεηλάτησαν και άρπαξαν,
πήραν στο φεύγα τους νέους και κοπελιές για τα παζάρια της Ανατολής. Από το
χωριό του Αϊ-Δημήτρη πού γειτονεύει με
το Ληξούρι, άρπαξαν τρία παλληκάρια και τα πήγανε αλυσοδεμένα στη Μπαρμπαριά,
τον τόπο πού σήμερα φωνάζουν Αλγέρι. Εκεί τα βάλανε σε ένα σκοτεινό κι ανήλιαγο
κελί κι αυτά τα δύσμοιρα περίμεναν το τέλος.
Κάθε
πού ξημέρωνε ό Θεός, μούγκριζαν οι τοίχοι από τα βογγητά του πόνου και του
θανατικού. Γεμάτη ή φυλακή από Ρωμιούς. Άκουγαν τα παλληκάρια τις
παρακλήσεις των άλλων καταδίκων στη μάνα Παναγιά. Ελπίδα ανθρώπου πουθενά, Μα για κοίταξε! Σαν
ο άνθρωπος μένει έρημος και μόνος και από πουθενά δεν έχει να κρατηθεί και
αφήσει την ψυχή και το σώμα στη Χάρη Της, η Παναγιά διπλά νοιάζεται γι αυτόν. Γιατί Εκείνη ξέρει από πόνο.
Εκεί λοιπόν, μέσα στην
απελπισία και τη σκοτεινιά πιάσανε τη δέηση και οι τρεις στην Υπεραγία Θεοτόκο
να τους πάρει κοντά της και να μη γνωρίσουν θάνατο μαρτυρικό. Νηστικοί,
εγκαταλελειμμένοι, απογοητευμένοι, την παρακαλούσαν να πεθάνουν παρά να τους
σκοτώσουν.
-Παναγιά
μας, έλεγαν, μη μας αφήσεις στον κακό θάνατο. Πάρε μας μαζί σου. Λάφρωσέ μας
από τον πόνο.
Και μέσα στην προσευχή
τους αποκοιμήθηκαν... Και ξύπνησαν... ακούγοντας πετεινούς.
Δεμένα στα σίδερα τα
παλληκάρια με χέρια και πόδια με χοντρές αλυσίδες, ρωτούσε ό ένας τον άλλον.
Λέει το λοιπόν ό ένας Κεφαλονίτης.
-Τί
είναι αυτό πού ακούμε, αδέλφια;
Στο πρώτο ερώτημα
αποκρίθηκε το άκουσμα μιας χαρούμενης καμπάνας.
Μπροστά τους το όμορφο
χωριό τους! Ή Παναγία τους έφερε θαυματουργικά από τη Βόρεια Αφρική στο
πανηγύρι του τόπου τους.
Όταν άκουσαν τις καμπάνες,
αχάραγα ακόμα, σύρανε την ταλαιπωρία μα και την ελπίδα τους κοντά στην εκκλησία
της Παναγιάς πού γιόρταζε τα εννιάμερα της Χάρης Της στις 23 του Αυγούστου. Οι
μανάδες και οι συγγενείς τους αντίκρισαν τα τρία ναυτόπουλα με τις αλυσίδες και
χάθηκαν στην αγκαλιά τους με δάκρυα ευγνωμοσύνης στο Θεό.
Αφού προσκύνησαν την
Παναγιά, οι τρεις Κεφαλονίτες αποφάσισαν να γίνουν μοναχοί και να αφιερωθούν
στο Θεό. Μέχρι σήμερα υπάρχουν, σε πίστωση του θαύματος, κρεμασμένες οι
αλυσίδες των παλληκαριών στο θρονί της Παναγιάς πού τους λευτέρωσε από την
κουρσάρικη αιχμαλωσία.
Κοντά στο Ναό έχτισαν δύο
πρόχειρα κελιά κι έφτιαξαν το πρώτο ησυχαστήριο.
Σε ανάμνηση του θαύματος
υπάρχει επιγραφή πού μαρτυρεί το γεγονός «1694, 23 Αυγούστου έποιήθη το θαύμα.
Ιάκωβος, Γεώργιος, Ιωάννης. Χαίρε ότι ηλευθερώθητε της φθοράς του θανάτου δια
πρεσβειών της Θεομήτορος».
Τα
εννιάμερα της Παναγίας
Τι
σημαίνει η απόδοση της εορτής Της
Η
Εκκλησία τιμά στις 23 Αυγούστου την απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Πρόκειται για μεγάλη γιορτή γνωστή σε όλους ως εννιάμερα της Παναγίας.
Ο όρος «Απόδοσις» κατά την
εκκλησιαστική παράδοση σημαίνει την ολοκλήρωση μιας μεγάλης χριστιανικής εορτής
που ξεκίνησε πριν από οκτώ ημέρες. Είναι συνήθεια που παρέλαβαν οι Χριστιανοί
από τους Ιουδαίους. Κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου γιορτάζεται η Απόδοση της
Κοίμησης της Θεοτόκου, τα εννιάμερα της Παναγίας, και η Εκκλησία κλείνει με την
ίδια πανηγυρική διάθεση την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Παναγίας, που τιμάται
την 15 Αυγούστου. Πολλές εκκλησίες, εξωκλήσια και ιερές μονές σε όλη την χώρα
τιμούν αύριο με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη τα εννιάμερα της Παναγίας.
Κάποια από αυτά είναι η Παναγιά του Μαλίκη, του Χάρου, η Παναγία η
Εννιαμερίτισα, η Παναγία στη Γραβά της Πάτμου, της Φλαμπουριανής, η Παναγία της
Ελεούσα στο Κάστρο στην Κύθνο, της Παντάνασσας στους Αρκούς (Λειψοί), η
Φανερωμένη στην Σαλαμίνα, αλλά και στη Σάμο, στην Κάρπαθο, στη Σύμη, αλλά και
σε κάθε νομό της χώρας τιμάται η χάρη Της.
Την ημέρα αυτή, επίσης,
γιορτάζουν σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας η Μαρία, ο Μάριος, ο Παναγιώτης, η
Παναγιώτα και η Δέσποινα. Ο λαός δίνει άλλο τόνο στη γιορτή και την αποκαλεί τα
«Εννιάμερα της Παναγίας». Τη σκέφτεται σαν μνημόσυνο προς τη Μητέρα του Θεού,
όπως πράττει, άλλωστε, και για τους δικούς του ανθρώπους.
Απολυτίκιο
Εν τη Γεννήσει την
παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης
προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις
λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Πηγές :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου