Το άλλο μας μισό

Θα διαβάσετε παρακάτω την ιστορία μιας Ικαριώτισας και την νοσταλγία για την πατρίδα της που ξεδιπλώνεται μέσα από τις λέξεις και τις φράσεις της. Είναι η ίδια νοσταλγία που πιάνει κάθε νησιώτη για τον τόπο του τους μήνες που μένει μακριά του και όλοι μα όλοι κάνουμε την ίδια σκέψη. Που θα πάει θα έλθει και το καλοκαίρι...

Το άλλο μας μισό

Έχουμε αφήσει πολύ πίσω το καλοκαίρι.. Το πιο όμορφο μέχρι πριν από αυτό, αυτό που πήρε τον τίτλο από το προηγούμενο. Κι όλα τα όμορφα εκεί, στο ίδιο νησί, στην ίδια θάλασσα που τώρα βλέπουμε από την οθόνη. Ηλιοβασίλεμα εκεί, μπόρα πιο πέρα, ουράνιο τόξο παραπέρα. Ξεχάσαμε τις μυρωδιές, δεν τις ακούμε, μα που και που τις βλέπουμε στις φωτογραφίες των φίλων και των γνωστών που έμειναν εκεί και ζουν τις χειμωνιάτικες ζωές τους, σα φύλακες των ονείρων μας, σαν ημερολόγιο των γέλιων μας, σαν υπενθύμιση των ευτυχισμένων στιγμών μας. Άραγε τα ουράνια τόξα τους φαίνονται απλά και καθημερινά και μας τα στέλνουν για να ζηλέψουμε; Η κοντοστέκονται κι αυτοί με δέος και λαχτάρα λίγα κλικ πραγματικού χρόνου;

Η οικογένεια μου τους περισσότερους μήνες είναι φωνές μέσα από το τηλέφωνο. Σε κάθε κλήση κολλάω το ακουστικό στο αυτί μου και τους βλέπω να μου μιλάνε. Φορούν τα ρούχα του σπιτιού, του χωραφιού, της βόλτας. Είναι αυτοί οι μήνες που ξεχνώ. Ξεχνώ τα ξυπόλητα βήματα από το σπίτι τους στο σπίτι μου και πόσο δύσκολα ανοίγει η πόρτα μου από τον αέρα. Ξεχνώ πόσο όμορφα μυρίζει η βροχή εκεί και πώς τα σύννεφα αγγίζουν τα σπίτια.

Είναι αυτοί οι μήνες που το Κουκάκι ειναι η νέα όμορφη γειτονιά μας, ζωντανή και φιλόξενη που μας κρατά απασχολημένους στην τσιμεντένια αγκαλιά της. Όμως  κάποιες στιγμές, κάποιος από μας, που έγραψε, διάβασε, επανέλαβε, μια ρομαντικούρα συγκινητική και νοσταλγική, μας θυμίζει τον άλλο μισό εαυτό μας. Μας θυμίζει πως έχουμε κι εκεί άλλη μια ζωή, παράλληλη, μια αγάπη, ένα τούβλο, μια αγκαλιά, μια ανάμνηση, ένα σύννεφο, μια βροχή, ένα ουράνιο τόξο.

Είμαστε όμορφα χωρισμένοι στα δυο οι Καριώτες της Αθήνας, κι είναι αυτό το αλάτι και το πιπέρι της ζωής μας. Είναι το άλλο μας μισό, ο γλυκός πόνος που δίνει αναβολές στα δεναντέχω μας και μια αγαπημένη υπόσχεση γραμμένη με ημερομηνίες επόμενης απόδρασης. Είναι αυτή η δεύτερη ζωή που κάνουμε εκεί, μέσα στη θάλασσα και τα δέντρα του χωριού μας, που μας κρατά ζεστούς όλο το χρόνο. Κι όταν βουλιάζουμε στη λησμονιά και τη συνήθεια, σηκώνουμε το ακουστικό και λέμε στην παρέα μας: Πάμε εκεί, το 'χει ένας Καριώτης, κάτι θα νιώσουμε…

Δωροθέα Τεμπέλη
doratempeli@yahoo.gr

http://www.ikariamag.gr/allo-mas-miso