Τ. Κατσιμάρδος : Υπάρχει σήμερα κάποιο Κέντρο;

Η πρωτοφανής για τα μεταδικτατορικά δεδομένα παρατεταμένη πολιτική ρευστότητα, σε συνδυασμό με την αξεπέραστη καθολική κρίση, εκτός των άλλων, θέτει στην ημερήσια διάταξη ορισμένα «δομικά» ερωτήματα. Οι απαντήσεις δεν είναι (ακόμη;) δεδομένες. Αλλά το γεγονός ότι τίθενται εκ των πραγμάτων είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την κατανόηση όσων συμβαίνουν γύρω μας.

Ανάμεσα στα άλλα ερωτήματα που προβάλλουν είναι το αν σήμερα ισχύουν οι κλασικές διαχωριστικές κομματικές, πολιτικές και ιδεολογικές γραμμές. Αν βρίσκονται, επιπλέον, σε ισχύ και οι επιμέρους τομές τους με βάση τις οποίες συνηθίσαμε να προσλαμβάνουμε το πολιτικό σύστημα.

Αλλιώς διατυπωμένο το ίδιο και για την οικονομία της στήλης θα μπορούσε να πάρει τη μορφή: Αν σχηματικά τη Δεξιά σήμερα συναπαρτίζουν οι φορείς και οι δυνάμεις που εκφράζουν και υλοποιούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και την Αριστερά όσοι διακηρύσσουν την ανατροπή τους, υπάρχει, στη βάση αυτής της διχοτόμησης, κάποιο Κέντρο;

Ακόμη παραπέρα: Μήπως από την οπτική αυτή έχουν δευτερεύουσα αξία ή δεν έχουν αξία παραδοσιακές οριοθετήσεις όπως Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά; Μήπως απλώς για μια νεοφανή πραγματικότητα χρησιμοποιούνται άχρηστα εργαλεία του παρελθόντος;

Με μια πρώτη ματιά στην Ελλάδα-πειραματόζωο δεν φαίνεται να έχει εφαρμογή πια η κλασική θεωρία της πολιτικής τυπολογίας σύμφωνα με την οποία υπάρχει ένα Κέντρο, μια ενδιάμεση μετακινούμενη κρίσιμη μάζα πολιτών. Αυτή που άλλοτε μετατοπίζεται προς τα δεξιά και άλλοτε προς τα αριστερά. Επομένως, όποιος μετακινείται προς εκεί συγκροτεί και τις πλειοψηφίες;

Αποψη του γράφοντος είναι ότι το λεγόμενο σήμερα Κέντρο έχει καταλήξει να συνιστά, μάλλον, μια νοητή κατασκευή. Ισως να μην είναι υπαρκτό και σίγουρα δεν είναι τουλάχιστον με την έννοια της εκφοράς κάποιας εναλλακτικής πρότασης-λύσης πέραν της Δεξιάς και της Αριστεράς. Δηλαδή των δύο βασικών κέντρων που καθορίζονται από τη στάση τους απέναντι στον ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό, τις επιλογές και τις πρακτικές του. Αν ο κεντρώος χώρος αποτυπώνεται σε εκλογικά ποσοστά, αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους πέραν της ιδεολογίας και της πολιτικής, που δεν είναι του παρόντος.

Αν αυτή η απλουστευτικά εκφρασμένη άποψη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε σκιαμαχούν όσοι «σφάζονται» για τη διεκδίκηση του Κέντρου και προσβλέπουν σε κυβερνητικά σχήματα με όχημα μια μεγάλη Κεντρο­αριστερά ή Κεντροδεξιά. Ανεξαρτήτως ονοματολογίας, η επόμενη μάχη θα διεξαχθεί μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Φυσικά και με δυνάμεις που θα συντάσσονται με τη μία ή την άλλη.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=64026024