ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Οι… 180… σωτήρες

Οι… 180… σωτήρες

 

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, 

πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή 

και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Οι εχέφρονες έλληνες πολίτες βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε κορυφωμένη παραζάλη. Αδυνατούν να ευθυγραμμίσουν στοιχειωδώς τη λογική τους, τον εσωτερικό τους κόσμο και τα ορμέμφυτά τους. Ζωτικές λειτουργίες, δηλαδή, της ανθρώπινης ΥΠΑΡΞΗΣ που κλονίζονται συθέμελα. Βλέπουν, ακούν, οσμίζονται εξελίξεις και δεν πιστεύουν ούτε στα μάτια τους ούτε στ’ αυτιά τους ούτε στην προβλεπτικότητά τους.

Γνωρίζουν άριστα ότι τους κυβερνούν ανδρείκελα και ανδράποδα, υπάνθρωποι και κνώδαλα, τουτέστιν, που υπηρετούν χαμερπώς τη γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση εις βάρος της πατρίδας τους. Και εξανίστανται σφόδρα οργισμένοι, έτοιμοι να ξεσηκωθούν και να τους αντιμετωπίσουν μέχρι τελικής πτώσεως.

Οι παταγωδώς ηττηθέντες εξουσιομανείς στις αυτοδιοικητικές και ευρωβουλευτικές εκλογές εξακολουθούν αδιάντροπα να ψεύδονται υποσχόμενοι ασυστόλως και να υπόσχονται αφειδώς ψευδόμενοι ανερυθρίαστα. Ταυτόχρονα –ω της προσωπικής εξουσιομανούς θρασύτητας–, το αγλάισμα του ακροδεξιού λαϊκισμού Παπαμιμίκος κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι εμφορείται από… «βουλιμία για την εξουσία»! Εδώ ξεκαρδίζονται στα γέλια οι κότες και όλα τα πουλερικά. Διότι οι μηδέποτε ασκήσαντες εξουσία –πρόκειται περί εκ διαμέτρου αντιστροφή των πραγμάτων– δέχονται μομφή από τους αγκιστρωμένους στην εξουσία και επιδιώκοντες με ακραιφνώς ΑΘΕΜΙΤΑ ΜΕΣΑ να τη διαιωνίσουν για λογαριασμό τους!

Από τώρα άρχισαν να μετράνε τα κουκιά με πρώτον και καλύτερο τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη! Αναφέρω εν παρόδω, ότι ο εν λόγω κύριος είναι εξίσου υπεύθυνος με τον Βενιζέλο για το έγκλημα των υποβρυχίων, αφού διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας πριν παραδώσει το υπουργείο του στον νυν… άμωμο υπουργό Εξωτερικών και αντιπρόεδρο της συγκυβέρνησης.

Ο «μαγικός» αριθμός 180 ουδόλως μαγικός είναι. Διότι τα κουκιά ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ. Χρειάζονται λίαν επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις για να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο άθροισμα. Και χαρακτηρίζω τις χειρουργικές επεμβάσεις «επικίνδυνες», για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος –εννοώ την προσωπική αξιοπρέπεια– ξεπερνιέται εύκολα. Διετέλεσα βουλευτής Αθηνών και γνωρίζω απ’ έξω κι ανακατωτά το σχετικό σκεπτικό. Οι πάντες υπολογίζουν όχι μόνο τους υπολειπόμενους μήνες της βουλευτικής αποζημίωσης αλλά και τους μήνες που θα αυξήσουν προστιθέμενοι τη βουλευτική σύνταξη. (Η προσωπική μου εμπειρία δεν αφορά, βέβαια, περίοδο μεγάλης κρίσης, όπως η από τετραετίας υφιστάμενη. Την μεταφέρω σχολαστικά, χωρίς να διατηρώ, ωστόσο, ψευδαισθήσεις ότι η «προσωπική αξιοπρέπεια» θα μετρήσει.) Ο δεύτερος λόγος επικινδυνότητας για να συμπληρωθεί ο αριθμός 180 είναι πολύ, μα πολύ σοβαρός. Εννοώ τον τρόμο, τον πανικό μέχρι παρακρούσεως που θα διακατέχει, αν όχι τον καθένα, τους πλείστους από εκείνους που θα τολμήσουν να συμμετάσχουν στην ονομαστική ψηφοφορία, φοβούμενοι ακόμα και τη διατήρηση της σωματικής τους ακεραιότητας.

Με αυτά τα δεδομένα, πιθανολογώ, παρά τα νέα μέτρα που θα επιβληθούν έξωθεν –άτεγκτη «τρόικα» είναι αυτή– ότι ο Σαμαράς θα προτιμήσει να καταφύγει σε εθνικές εκλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει τουλάχιστον την ελπίδα –φρούδα ελπίδα, κατά τη γνώμη μου– ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει ως κυβέρνηση.

Εκείνο που με αναστατώνει και δεν θα το χωνέψω όσο ζω, ανεξάρτητα από τα προαναφερθέντα, είναι ότι μια κυβέρνηση σαν την παρούσα κατέστρεψε ατιμωρητί τη χώρα μας και τον λαό μας, αναγκάζοντας και τη μεν ως προτεκτοράτο και τον δε ως υποζύγιο να υποφέρουν επί αμέτρητες δεκαετίες και ίσως μέχρι το τέλος του τρέχοντος αιώνα.

Με ποιο δικαίωμα, άραγε; Από πού αντλεί –και με τι εχέγγυα;– ένα τέτοιο δικαίωμα; Πολιτεύεται πατώντας πάνω σε ΖΩΝΤΑΝΑ κουφάρια, ενώ αρκετά από τα μέλη της πλουτίζουν και δωροδοκούνται ανενόχλητα. Εν γνώσει τους καταχώνιασαν την άκρως αμαρτωλή λίστα Λαγκάρντ (και τόσες άλλες ύποπτες λίστες), στερώντας από το Δημόσιο ουδόλως ευκαταφρόνητους πόρους. Η βρωμερή αυτή υπόθεση παρέμεινε συνειδητά ανεξερεύνητη για να συγκαλυφθεί η διαπλοκή της άρχουσας τάξης με πασίγνωστα πολιτικά πρόσωπα. Ο αθώος του εγκλήματος Βενιζέλος έκρυβε στο ίδιο του το σπίτι το περιβόητο στικάκι για να προστατεύσει ανθρώπους του σιναφιού του. Ομοίως λειτούργησε και στην όζουσα υπόθεση της Ζήμενς, χαρίζοντας απλόχερα στον γερμανικό κολοσσό δύο δισ. ευρώ, τεράστιο δηλαδή ποσό που ανήκε στο Ελληνικό Δημόσιο. Από κουβαρνταλίκι σε κουβαρνταλίκι το πάει ο λίαν φιλάργυρος Μπένι, όπως διατείνονται άνθρωποι που γνωρίζουν, πλην της μωροφιλοδοξίας του, και ορισμένα άλλα από τα χούγια του. Και δεν εννοούν, όπως μου ειπώθηκε, το ξαναζεσταμένο φαΐ για ιδιαίτερες σχέσεις με φοιτήτριές του.

Μας κυβερνά δυστυχώς –ή ευτυχώς, αν το καλοσκεφθεί κανείς– ένα κράμα χασάπηδων και ανθρωπαρίων, το οποίο θα ξεχάσει σύντομα, σε μια διαισθητική φάση απομάγευσης, τον «μαγικό» αριθμό 180.