Δύο ενδιαφέροντα άρθρα περί Θράκης που αξίζει να διαβάσετε προκειμένου να αντιληφθείτε τους κινδύνους που προκύπτουν από την χαλαρή στάση της κυβέρνησης των Αθηνών
«Ατζέντα Θράκης» βάζει η Τουρκία στην Ισλαμική Διάσκεψη
Ψήφισμα για την «τουρκική μειονότητα Θράκης» και τους «μουσουλμάνους της Δωδεκανήσου»!
Στη «διεθνοποίηση» και προβολή στο εξωτερικό -σε κάθε μεγάλο φόρουμ- του ζητήματος «τουρκικής μειονότητας» εστιάζονται τώρα διάφορες μειονοτικές οργανώσεις, το μειονοτικό κόμμα ΚΙΕΦ αλλά και η ίδια η Τουρκία.
Στην τελευταία συνάντηση του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (OIC), που συγκεντρώνει περισσότερα από 50 κράτη, η Τουρκία κατόρθωσε ακόμη μια φορά να συμπεριλάβει στα κείμενα που ενέκρινε η υπουργική Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Τζέντα, 18-19 Ιουνίου, θέμα «τουρκικής μειονότητας Θράκης» και για πρώτη φορά να συνδέσει το ζήτημα αυτό και με τους μουσουλμάνους της Δωδεκανήσου.
Είναι πάντως σημαντικό ότι ο OIC δεν έχει αποδεχθεί την τουρκική απαίτηση και δεν αναφέρεται σε «τουρκική μειονότητα» στα Δωδεκάνησα, αλλά μόνο σε «μουσουλμανικό πληθυσμό των Δωδεκανήσων», αν και ζητά την αντιμετώπιση αυτών των πολιτών ως μειονότητας και αναγνώριση μειονοτικών δικαιωμάτων...
Στο ψήφισμα υιοθετείται όλη η ατζέντα της Άγκυρας και των ακραίων της μειονότητας, που αποκτά έτσι την έξωθεν καλή μαρτυρία με την καταγραφή της και υιοθέτησή της από ένα σημαντικό διεθνές φόρουμ όπως η OIC.
Καλείται η Ελλάδα να πάρει όλα τα μέτρα για τον σεβασμό των βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών καθώς και της ταυτότητας της «Τουρκικής Μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης», όπως προβλέπονται από διμερείς και διεθνείς συμφωνίες, διατυπώνεται επίσης η απαίτηση για αναγνώριση των εκλεγμένων μουφτήδων της Κομοτηνής και της Ξάνθης ως επίσημων μουφτήδων, ενώ τίθεται και το θέμα των 24 ιεροδιδασκάλων, με την απαίτηση προς την Ελλάδα να αποσύρει τον σχετικό νόμο.
Ο OIC ζητά από την Ελλάδα επίσης να δρομολογήσει την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη νέων διοικήσεων των βακουφικών περιουσιών και να περιορίσει τη φορολόγησή τους, σε συνεννόηση και διαβούλευση με τους εκπροσώπους της μειονότητας.
Εκφράζεται η λύπη του OIC για την απαγόρευση που έχει επιβληθεί στη δραστηριότητα της παλαιότερης οργάνωσης της «τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας», της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και καλείται η Ελλάδα να εφαρμόσει τις τρεις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βάσει των οποίων αίρονται οι απαγορεύσεις στη χρήση του όρου «τουρκική μειονότητα» στις ονομασίες οργανώσεων.
Στο ψήφισμα γίνεται αναφορά σε «υψηλά πρόστιμα» που επιβάλλονται στα μειονοτικά ΜΜΕ και λειτουργούν, όπως αναφέρεται, «εκφοβιστικά» και καλείται επίσης η Ελλάδα να αποκαταστήσει την ιθαγένεια των «δεκάδων χιλιάδων μελών της μειονότητας», που τη στερήθηκαν λόγω του άρθρου 19 του Κώδικα Ιθαγένειας…
Ο OIC ζητά επίσης από την Ελλάδα να πάρει μέτρα για την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων της μειονότητας της Θράκης και να διασφαλίσει την ίδια μεταχείριση και στους μουσουλμάνους της Δωδεκανήσου.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό ήταν το σημείο εκείνο του ψηφίσματος βάσει του οποίου οι υπουργοί Εξωτερικών ζήτησαν από τον γενικό γραμματέα του OIC να οργανώσει και να στείλει ερευνητική επιτροπή στη Θράκη και να υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις καταγγελίες για βανδαλισμούς και επιθέσεις εναντίον τζαμιών και μουσουλμανικών νεκροταφείων...
Στην ίδια συνεδρίαση των ΥΠΕΞ του OIC υπάρχει ξεχωριστό κεφάλαιο για την Κύπρο και το ψευδοκράτος, όπου γίνεται μια καταγραφή της τουρκικής θέσης για το Κυπριακό. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι καλούνται οι χώρες-μέλη της Διάσκεψης να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με τα Κατεχόμενα και να επιδείξουν αλληλεγγύη στο κατοχικό καθεστώς. Έχει ενδιαφέρον ακόμη ότι η Διακήρυξη για την Κύπρο κάνει λόγο για επίτευξη λύσης που θα στηρίζεται «στην πολιτική ισότητα των δύο συνιδιοκτητών του νησιού» και στην προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Καλούνται επίσης τα μέλη της Διάσκεψης να στείλουν επιχειρηματικές αποστολές στα Κατεχόμενα, να εντείνουν τις σχέσεις τους με το ψευδοκράτος στους τομείς του πολιτισμού και του αθλητισμού, να ανταλλάσουν υψηλού πολιτικού επιπέδου επισκέψεις με το κατοχικό καθεστώς και επίσης να ενισχύσουν τις σχέσεις και τις ανταλλαγές φοιτητών και καθηγητών με τα πανεπιστήμια που λειτουργούν στο ψευδοκράτος.
Ο OIC αναλαμβάνει επίσης την ευθύνη να εκπροσωπεί και να προβάλλει τα «δίκαια» των Τουρκοκυπρίων σε όλα τα διεθνή φόρα που το ψευδοκράτος δεν έχει πρόσβαση και δεν εκπροσωπείται.
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης, στον οποίο μέχρι πρόσφατα ο γενικός γραμματέας ήταν Τούρκος (ο νυν υποψήφιος της αντιπολίτευσης για την Προεδρία της Τουρκίας κ. Ιχσάνογλου), έχει αποτελέσει προνομιακό πεδίο για την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία μέσω του πολύ σημαντικού αυτού οργανισμού δεν πετυχαίνει απλώς να προβάλλει τις θέσεις και τις διεκδικήσεις της σε θέματα όπως το Κυπριακό και η Θράκη, αλλά να υιοθετούνται οι θέσεις αυτές και να εμφανίζονται ως κοινή θέση των 57 χωρών μελών του OIC.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=87817&colid=37&catid=42&dt=2014-06-29%200:0:0
Οι μουσουλμάνοι της Θράκης
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην εμπειρία και την
«τεχνογνωσία» που απέκτησαν, υπό τη στενή καθοδήγηση και την υποστήριξη
του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον, οι κρατικοί και πολιτικοί μηχανισμοί
στην Τουρκία, από την εργαλειοποίηση της τουρκοκυπριακής μειονότητας, η
οποία χρησιμοποιήθηκε για γεωπολιτικούς σκοπούς των ΗΠΑ, της Βρετανίας
και της ίδιας της Τουρκίας.
Μάλιστα, ότι η Τουρκία, επωφελούμενη της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας αυτής, προσπάθησε τις τελευταίες δεκαετίες να δημιουργήσει ένα ολόκληρο δόγμα χρησιμοποίησης των απανταχού μειονοτήτων της, με σκοπό τη δημιουργία του λεγόμενου τουρκομουσουλμανικού τόξου από την Αδριατική μέχρι το Σινικό τείχος. Τη φορά αυτή αναζήτησε και βρήκε και πάλι συμμάχους στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, οι οποίοι προσδοκούν οφέλη από τη δημιουργία αυτού του τόξου που θα διεμβολίζει κατά μήκος το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας στα Βαλκάνια, τον Εύξεινο Πόντο, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και την Κίνα.
Μέρος αυτού του μεγαλόπνοου και φιλόδοξου σχεδίου είναι και το ζήτημα του εκτουρκισμού και στη συνέχεια της εργαλειοποίησης της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης, ένα ζήτημα που η Τουρκία υποστηρίζει με ιδιαίτερη επιμέλεια, μια που για δεκαετίες τώρα αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Η μειονότητα της Θράκης, που εξαιρέθηκε της ανταλλαγής των πληθυσμών, με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, αναφέρεται στην ως άνω συνθήκη ως «μουσουλμανική», γιατί αποτελείται από Πομάκους, Αθίγγανους και τουρκογενείς. Και έτσι την αντιμετώπισε και η τουρκική αλλά και η ελληνική πλευρά, παραμένοντας πιστή στη Συνθήκη της Λοζάνης, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία επέβαλε πολιτική εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, που εξαιρέθηκαν κι αυτοί της ανταλλαγής, επ’ αμοιβαιότητι.
Ολα αυτά μέχρι την είσοδο της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, οπότε η παρουσία των σλαβόφωνων Πομάκων στην ελληνική Θράκη θεωρήθηκε «κίνδυνος» για την άσκηση επιρροής από πλευράς της Βουλγαρίας και του σοβιετικού παράγοντα σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή.
Ετσι άρχισε να επιβάλλεται και με τη συναίνεση του ελληνικού κράτους η πολιτική του εκτουρκισμού των Πομάκων και των Αθίγγανων μέσα από κατάπτυστες εκπαιδευτικές συμφωνίες που επιβάλουν στα παιδιά των Πομάκων και των Αθίγγανων, που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την τουρκική γλώσσα, να μαθαίνουν υποχρεωτικά τουρκικά και να εκτουρκίζονται στην ίδια την πατρίδα μας.
Το απολύτως παράλογο είναι ότι, ενώ εξέλειπε ο από Βορράν κομμουνιστικός κίνδυνος, μια που η Βουλγαρία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα συνεχίζει να εκτουρκίζει Πομάκους και Αθίγγανους, οι οποίοι υφίστανται επιπλέον και την πολιτική της κρατικής τρομοκρατίας που ασκείται από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και τους μηχανισμούς του, που έχουν διεισδύσει ακόμα και σε κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Είναι επίσης παράλογο το γεγονός ότι η πολιτική της διδασκαλίας της τουρκικής και όχι της πομακικής ή της αθιγγανικής γλώσσας στα παιδιά της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης υποστηρίζεται διαπρυσίως και από το διπλωματικό κατεστημένο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, για να μη δημιουργήσουμε, λέει, και πομακικό ή σλαβικό ζήτημα στην ελληνική επικράτεια.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, συνεχίζεται ο εκτουρκισμός των μουσουλμάνων της ελληνικής Θράκης, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εργαλειοποίηση της μειονότητας, προς εξυπηρέτηση εθνικών σκοπών της Αγκυρας και γεωπολιτικών της Ουάσιγκτον, η οποία, ενώ «άδειασε» την Τουρκία στο ζήτημα των Τουρκομάνων του Ιράκ, φαίνεται ότι συνεχίζει να τη στηρίζει στην Κύπρο και στη Θράκη.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει ακόμα και ο πιο καλόπιστος παρατηρητής τη συνάντηση του Αμερικανού προξένου της Θεσσαλονίκης Ρόμπερτ Σάντερς με ομάδα έμμισθων πρακτόρων της Αγκυρας -και αυτό το γνωρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ καλύτερα από τις ελληνικές- που στελεχώνουν το κόμμα με τα αρχικά DEB, τους οποίους όχι μόνο δέχτηκε στο γραφείο του ως εκπροσώπους της «τουρκικής» μειονότητας αλλά τους παρέθεσε και δεξίωση, παρουσία εκπροσώπων, φορέων και οργανώσεων... ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Βόρειας Ελλάδας.
Εδώ οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Αμερικανός διπλωμάτης στην Ελλάδα, που γίνεται δεκτός από το ελληνικό κράτος για να εξυπηρετεί Αμερικανούς πολίτες σε ζητήματα διοικητικής φύσεως, δέχεται επισήμως έμμισθους πράκτορες ξένης χώρας, που δρουν παράνομα και αποσταθεροποιητικά και, όταν δεν μπορούν να εξαγοράσουν, τρομοκρατούν Πομάκους και Αθίγγανους, για να τους εκτουρκίσουν και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο εναντίον της Ελλάδας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παραθέτει δεξίωση, παρουσία εκπροσώπων, φορέων και οργανώσεων... ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δηλαδή σαν να τιμούμε βιαστές και παιδόφιλους, παρουσία παιδικής χορωδίας!
Το ξέρουμε ότι η αξιοπρέπεια και η διεθνής θέση της χώρας έχουν κατρακυλήσει πολλά σκαλοπάτια τα τελευταία χρόνια. Ομως ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα βρεθούν ένας αξιοπρεπής πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εξωτερικών που θα τιμήσουν τον όρκο τους και θα βάλουν στη θέση του και τον Τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής αλλά και τον πρόξενο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, καθώς και τον οποιονδήποτε παραβιάζει τη νομιμότητα στην πατρίδα μας.
Ελπίζουμε το δικαίωμα στην ελπίδα να μην μπορέσει να μας το αφαιρέσει κανείς.
Σάββας Καλεντερίδης
http://www.dimokratianews.gr/content/26189/οι-μουσουλμάνοι-της-θράκης
Μάλιστα, ότι η Τουρκία, επωφελούμενη της εμπειρίας και της τεχνογνωσίας αυτής, προσπάθησε τις τελευταίες δεκαετίες να δημιουργήσει ένα ολόκληρο δόγμα χρησιμοποίησης των απανταχού μειονοτήτων της, με σκοπό τη δημιουργία του λεγόμενου τουρκομουσουλμανικού τόξου από την Αδριατική μέχρι το Σινικό τείχος. Τη φορά αυτή αναζήτησε και βρήκε και πάλι συμμάχους στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, οι οποίοι προσδοκούν οφέλη από τη δημιουργία αυτού του τόξου που θα διεμβολίζει κατά μήκος το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας στα Βαλκάνια, τον Εύξεινο Πόντο, τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και την Κίνα.
Μέρος αυτού του μεγαλόπνοου και φιλόδοξου σχεδίου είναι και το ζήτημα του εκτουρκισμού και στη συνέχεια της εργαλειοποίησης της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης, ένα ζήτημα που η Τουρκία υποστηρίζει με ιδιαίτερη επιμέλεια, μια που για δεκαετίες τώρα αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Η μειονότητα της Θράκης, που εξαιρέθηκε της ανταλλαγής των πληθυσμών, με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, αναφέρεται στην ως άνω συνθήκη ως «μουσουλμανική», γιατί αποτελείται από Πομάκους, Αθίγγανους και τουρκογενείς. Και έτσι την αντιμετώπισε και η τουρκική αλλά και η ελληνική πλευρά, παραμένοντας πιστή στη Συνθήκη της Λοζάνης, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία επέβαλε πολιτική εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης, που εξαιρέθηκαν κι αυτοί της ανταλλαγής, επ’ αμοιβαιότητι.
Ολα αυτά μέχρι την είσοδο της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, οπότε η παρουσία των σλαβόφωνων Πομάκων στην ελληνική Θράκη θεωρήθηκε «κίνδυνος» για την άσκηση επιρροής από πλευράς της Βουλγαρίας και του σοβιετικού παράγοντα σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή.
Ετσι άρχισε να επιβάλλεται και με τη συναίνεση του ελληνικού κράτους η πολιτική του εκτουρκισμού των Πομάκων και των Αθίγγανων μέσα από κατάπτυστες εκπαιδευτικές συμφωνίες που επιβάλουν στα παιδιά των Πομάκων και των Αθίγγανων, που δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την τουρκική γλώσσα, να μαθαίνουν υποχρεωτικά τουρκικά και να εκτουρκίζονται στην ίδια την πατρίδα μας.
Το απολύτως παράλογο είναι ότι, ενώ εξέλειπε ο από Βορράν κομμουνιστικός κίνδυνος, μια που η Βουλγαρία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα συνεχίζει να εκτουρκίζει Πομάκους και Αθίγγανους, οι οποίοι υφίστανται επιπλέον και την πολιτική της κρατικής τρομοκρατίας που ασκείται από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και τους μηχανισμούς του, που έχουν διεισδύσει ακόμα και σε κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Είναι επίσης παράλογο το γεγονός ότι η πολιτική της διδασκαλίας της τουρκικής και όχι της πομακικής ή της αθιγγανικής γλώσσας στα παιδιά της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης υποστηρίζεται διαπρυσίως και από το διπλωματικό κατεστημένο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, για να μη δημιουργήσουμε, λέει, και πομακικό ή σλαβικό ζήτημα στην ελληνική επικράτεια.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, συνεχίζεται ο εκτουρκισμός των μουσουλμάνων της ελληνικής Θράκης, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εργαλειοποίηση της μειονότητας, προς εξυπηρέτηση εθνικών σκοπών της Αγκυρας και γεωπολιτικών της Ουάσιγκτον, η οποία, ενώ «άδειασε» την Τουρκία στο ζήτημα των Τουρκομάνων του Ιράκ, φαίνεται ότι συνεχίζει να τη στηρίζει στην Κύπρο και στη Θράκη.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει ακόμα και ο πιο καλόπιστος παρατηρητής τη συνάντηση του Αμερικανού προξένου της Θεσσαλονίκης Ρόμπερτ Σάντερς με ομάδα έμμισθων πρακτόρων της Αγκυρας -και αυτό το γνωρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ καλύτερα από τις ελληνικές- που στελεχώνουν το κόμμα με τα αρχικά DEB, τους οποίους όχι μόνο δέχτηκε στο γραφείο του ως εκπροσώπους της «τουρκικής» μειονότητας αλλά τους παρέθεσε και δεξίωση, παρουσία εκπροσώπων, φορέων και οργανώσεων... ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Βόρειας Ελλάδας.
Εδώ οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Αμερικανός διπλωμάτης στην Ελλάδα, που γίνεται δεκτός από το ελληνικό κράτος για να εξυπηρετεί Αμερικανούς πολίτες σε ζητήματα διοικητικής φύσεως, δέχεται επισήμως έμμισθους πράκτορες ξένης χώρας, που δρουν παράνομα και αποσταθεροποιητικά και, όταν δεν μπορούν να εξαγοράσουν, τρομοκρατούν Πομάκους και Αθίγγανους, για να τους εκτουρκίσουν και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο εναντίον της Ελλάδας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παραθέτει δεξίωση, παρουσία εκπροσώπων, φορέων και οργανώσεων... ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δηλαδή σαν να τιμούμε βιαστές και παιδόφιλους, παρουσία παιδικής χορωδίας!
Το ξέρουμε ότι η αξιοπρέπεια και η διεθνής θέση της χώρας έχουν κατρακυλήσει πολλά σκαλοπάτια τα τελευταία χρόνια. Ομως ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα βρεθούν ένας αξιοπρεπής πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εξωτερικών που θα τιμήσουν τον όρκο τους και θα βάλουν στη θέση του και τον Τούρκο πρόξενο της Κομοτηνής αλλά και τον πρόξενο των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, καθώς και τον οποιονδήποτε παραβιάζει τη νομιμότητα στην πατρίδα μας.
Ελπίζουμε το δικαίωμα στην ελπίδα να μην μπορέσει να μας το αφαιρέσει κανείς.
Σάββας Καλεντερίδης
http://www.dimokratianews.gr/content/26189/οι-μουσουλμάνοι-της-θράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου