Ο γάμος που τάραξε τον στόλο

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΡΧΩΝ

Ο δημοκράτης ναύαρχος και ο γάμος που τάραξε τον στόλο

Η αντιστασιακή δράση του Λεωνίδα Βασιλικόπουλου ξεκινάει τέσσερα χρόνια πριν από τη χούντα, όταν τον Οκτώβρη του 1963 ως μάχιμος υποπλοίαρχος σηκώνει παντιέρα για να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του, τη Νότα, κόρη του Σταύρου Ηλιόπουλου, βουλευτή της ΕΔΑ.

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος παντρεύεται την αγαπημένη του Νότα κόντρα στα ειωθότα και τη... στρατιωτική λογική 

Η υπηρεσία κωλυσιεργεί τις διαδικασίες και τελικώς όχι μόνο δεν χορηγεί άδεια για να παντρευτεί, αλλά και τιμωρείται με δυσμενή κρίση και μετάθεση για την επιμονή του να γίνει ο γάμος.

Ο Βασιλικόπουλος την ταραχώδη περίοδο της αποστασίας, τον Μάιο του 1966, παραιτείται από το Πολεμικό Ναυτικό για λόγους «τιμής και αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας». Είναι η μοναδική περίπτωση στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων που εν ενεργεία αξιωματικός διακόπτει την καριέρα του για να παντρευτεί τη γυναίκα που ερωτεύτηκε και αγάπησε μπαίνοντας εν γνώσει του σε μια επταετή περιπέτεια.

Οπως προκύπτει από την επίσημη ιστορική έρευνα του Αντώνη Κακαρά, ο υποπλοίαρχος Λ. Βασιλικόπουλος στις 5 Ιανουαρίου 1966 παραλαμβάνει «Εμπιστευτικόν και Προσωπικόν» έγγραφο, με το οποίο του κοινοποιήθηκε η δυσμενής κρίση του «Παραμένοντος εις τον αυτόν βαθμόν» για το έτος εκείνο.

Το αιτιολογικό ήταν διατυπωμένο ως εξής: «Διότι ούτος αντιδικεί με την υπηρεσίαν επί του θέματος της μη χορηγήσεως αυτώ αδείας τελέσεως γάμου, ενώ έδει ως εκ της ιδιότητός του ως αξιωματικού να επιδείξει την απαιτουμένην κατανόησιν. Κρίνεται όθεν ότι δεν κέκτηται ανωτέραν αντίληψιν περί των εκ του αξιώματός του απορρεουσών υποχρεώσεων εις απάσας αυτού τας εκδηλώσεις, τιθεμένης εν αμφιβόλω και της πίστεώς του εις την νόμιμον εξουσίαν».

Το έγγραφο φέρει την υπογραφή του αντιναυάρχου Σ. Αυγέρη και παραλαμβάνεται στις 5 Ιανουαρίου 1966 από τον Βασιλικόπουλο. Ο οποίος την ίδια μέρα υποβάλλει αναφορά, διαμαρτύρεται διότι αμφιβάλλουν για την πίστη του στη νόμιμη εξουσία και ζητά να μεριμνήσουν «...διά την ανάληψιν των δεουσών ενεργειών προς διασάφησιν της υφισταμένης αμφιβολίας, ως και διά την μέχρι τότε απαλλαγήν μου εκ των νυν καθηκόντων μου».

Εξόριστος στη Σαμοθράκη (1970) μαζί με τον αγωνιστή της Δημοκρατίας Σπύρο Μουστακλή

Ο Βασιλικόπουλος δεν διαμαρτύρεται για τη δυσμενή κρίση, που ξέρει πως είναι η αρχή περιπετειών, αλλά για την αιτιολογία της. Για το ότι η ηγεσία και το Συμβούλιο Κρίσεως αμφιβάλλουν πως είναι ένας αξιωματικός πιστός στη νόμιμη εξουσία. Εξάλλου διατυπώνει την άποψή του γι' αυτή την υποχρέωση του αξιωματικού στο ίδιο έγγραφο: «...Το πρώτιστον καθήκον του αξιωματικού είναι η πίστις προς την νόμιμον εξουσίαν, το δε μέγιστον στρατιωτικόν έγκλημα είναι η προς αυτήν απιστία...».

Από την αναφορά του Λ. Βασιλικόπουλου με ημερομηνία 31 Μαΐου 1966 διαπιστώνεται σε όλο το φάσμα η περιπέτεια της άδειας γάμου του υποπλοιάρχου. Συγκεκριμένα στο έγγραφο αυτό αναφέρει:

Mε τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν ήταν Α/ΓΕΝ

• Τον Οκτώβριο του 1963 «...ητησάμην άδειαν γάμου υποβαλλών τα υπό του νόμου προβλεπόμενα δικαιολογητικά...».
• Τον Μάρτιο του 1964 επανέρχεται «...δεδομένου ότι εις παρομοίας αιτήσεις λοιπών συναδέλφων ο μεσολαβήσας δια την απάντησιν χρόνος ουδέποτε υπερέβη το δίμηνον...».
• Τον Απρίλιο του 1964 «...μοι εγνωστοποιήθη ότι... το μηνιαίον εισόδημα το προβλεπόμενον?δεν επλήρουν τας...προϋποθέσεις... προέβην εις ενεργείας αίτινες έσχον δι' εμέ οικονομικάς επιπτώσεις... επανυπέβαλα τα δικαιολογητικά υπερπληρούντα... τας απαιτήσεις...».
• Τον Ιούνιο του 1965 «...επανήλθον εκ νέου... και τον Ιούλιον...μοι εγνωστοποιήθη ότι η αιτηθείσα άδεια δεν ενεκρίθη μη συντρεχουσών των προϋποθέσεων του άρθρου 2 του ΝΔ 2979/1954».

Ο Βασιλικόπουλος προσφεύγει στο ΣτΕ ασκών νόμιμο δικαίωμα «.... πέραν των προσωπικών λόγων δια τους οποίους επεθύμουν τον γάμον είχον δημιουργηθεί θέματα ηθικής υποχρεώσεως και κοινωνικής συνεπείας, έχοντα άμεσον επίδρασιν επί της αξιοπρεπείας μου και της ηθικής μου υποστάσεως...».

Το Σ.τ.Ε. τον δικαιώνει στις 27-11-1965 αλλά σε έναν μήνα ακριβώς, «Την 29ην Δεκεμβρίου 1965 μοι εκοινοποιήθη δυσμενής κρίσις...» Τον Μάρτιο του 1966 τον μεταθέτουν δυσμενώς αφού τον τοποθετούν «... εις θέσιν την οποίαν κατείχεν κατά πολύ νεώτερος εμού αξιωματικός... απηλλάγην ουσιαστικώς των καθηκόντων μου... τα εις εμέ ανατεθέντα τοιαύτα ουδόλως αρμόζουν προς την αρχαιότητά μου... ουδεμία ενέργεια ανελήφθη προς διασάφησιν της...αμφιβολίας ως προς την πίστιν μου εις την νόμιμον εξουσίαν...». Περίπου τρία χρόνια ταλαιπωρίες και προσβολές. Τα μηνύματα είναι καθαρά και ο υποπλοίαρχος καταλήγει στην αναφορά του πως, επειδή δεν έχει χάσει τα βασικά χαρακτηριστικά που κατά τη γνώμη του πρέπει να διέπουν έναν αξιωματικό «...ήτοι τα της αξιοπρεπείας και της υπερηφανείας με εξαναγκάζει παρά την, ως εξ αγάπης προς το επάγγελμά μου θέλησίν μου, να προβώ εις παραίτησιν...».

Είναι εμφανείς και οι απόψεις του Βασιλικόπουλου στα θέματα «αξιοπρέπειας, ηθικής υποστάσεως, κοινωνικής συνέπειας αλλά και υποχρεώσεων εκ του αξιώματος απορρεουσών ως και πίστεως προς την νόμιμον εξουσίαν» για να χρησιμοποιήσουμε τις δικές του επισημάνσεις. Ο αξιωματικός αυτός προτίμησε να παραιτηθεί αντί του εξευτελισμού. Στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι γνωστές άλλες παραιτήσεις με τέτοια αιτιολογία...

Δράση

Το Απριλιανό Πραξικόπημα του 1967 βρίσκει τον υποπλοίαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο εκτός επετηρίδας των εν ενεργεία αξιωματικών του ΠΝ. Η στάση του απέναντι στη δικτατορία από την πρώτη ημέρα μέχρι την τελευταία ξεχωρίζει τον Βασιλικόπουλο και τον τοποθετεί στους κορυφαίους αντιστασιακούς των Ενόπλων Δυνάμεων, με δράση και διώξεις, που αιτιολογούν αυτόν τον διαχωρισμό. Κατά τη διάρκεια της χούντας τον Λ. Βασιλικόπουλο τον συναντάμε σε διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις με όλων των ειδών τις διώξεις...

Η δικτατορία, αν και βρίσκει απόστρατο τον Βασιλικόπουλο, πολύ γρήγορα οι υπηρεσίες ασφαλείας θ' ασχοληθούν μαζί του. Η δράση του έντονη. Μαζί με τον Μήνη και τον Μουστακλή δεν ησυχάζουν σε όλη τη διάρκεια της επταετίας, ούτε μετά από κάθε σύλληψή τους ή διάλυση της οργάνωσής τους.

Οι διώξεις της επταετίας

• Από το «Δελτίο δράσεως» του Βασιλικόπουλου Λεωνίδα του Νικολάου που υπογράφει ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας Πληροφοριών, αστυνόμος Α' Ευάγγελος Ιω. Μάλλιος προκύπτουν τα εξής: Από 2/8/69 έως 3/9/69 φυλακίζεται και βασανίζεται στο ΕΑΤ/ΕΣΑ ως μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Από 4/9/69 έως 21/4/70 σε απομόνωση στη Δροσιά. Από 21/4/70 έως 8/4/71 εκτοπίζεται στη Σαμοθράκη. Από 23/9/71 έως 14/7/72 φυλακίζεται στον Κορυδαλλό για σύσταση συμμορίας στα πλαίσια της οργάνωσης Ελεύθεροι Ελληνες. Στις 21/5/73 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια για τη συμμετοχή του στην ΕΑΝ. 10/8/73 καταδικάζεται σε 2,5 χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στην ΕΑΝ. 5/4/74 διαγράφεται από τα στελέχη εφεδρείας για πράξεις κατά του καθεστώτος.

• Δύο μέρες πριν από τη Μεταπολίτευση κι ενώ οι Τούρκοι βρίσκουν αφορμή να εισβάλουν στην Κύπρο, οι απότακτοι αντιστασιακοί Λεωνίδας Βασιλικόπουλος Νίκος Αρχοντίδης και Μιχάλης Βαρδάνης αποστέλουν τηλεγράφημα στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και του δηλώνουν «ΠΑΡΟΝΤΕΣ». «Πιστοί εις τον όρκον μας και εν όψει διαγραφόμενης απειλής έναντι ακεραιότητος του Εθνους, θέτομεν εαυτούς εις την διάθεσιν της Πατρίδος», Κανείς δεν τους απάντησε. Με τη Μεταπολίτευση αποκαθίσταται ως απόστρατος αναδρομικά αφότου διαγράφηκε από τα στελέχη εφεδρείας και στις 24-2-75 επανέρχεται στην ενεργό υπηρεσία.

ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ
dimos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64019166 

Διαβάστε επίσης την ανάρτηση "Λεωνίδας Βασιλικόπουλος - Τέλος μιας εποχής"όπου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά για τα ΙΜΙΑ
http://boraeinai.blogspot.gr/2014/05/blog-post_3558.html