Το πείραμα της Φιλαδέλφειας : Μύθος ή πραγματικότητα;

Το πείραμα της Φιλαδέλφειας 

Μύθος ή πραγματικότητα;

ΠΟΛΛΕΣ είναι οι θεωρίες που προσπάθησαν να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και αν έγινε πραγματικά το πείραμα της  Φιλαδέλφειας ή «Project Rainbow», όπως είναι η πραγματική του ονομασία. Το αντιτορπιλικό «US Eldridge»  του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών (US Navy), πλήρως επανδρωμένο και εξοπλισμένο, ήταν το «πειραματόζωο». Τρία πράγματα πείθουν πως το πείραμα της  Φιλαδέλφειας έγινε πραγματικά:

α) Έκαναν συνεχώς πειράματα για να ανακαλύψουν νέες τεχνολογίες και να οδηγηθούν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

β) Ένα ιονισμένο αέριο κρύβει από τα radars όποιο αντικείμενο βρίσκεται μεσάτου...

γ) Είναι γνωστό πως τα ισχυρά μαγνητικά πεδία ή ηλεκτροστατικά πεδία μπορούν να εκτρέψουν ελάχιστα μια δέσμη φωτός ή, ακόμη καλύτερα, ένα φωτόνιο απ' την πορεία του.

Το αμερικανικό ναυτικό, αν και αρνείται μέχρι σήμερα ότι έγινε το πείραμα της  Φιλαδέλφειας, παραδέχεται ότι το αντιτορπιλικό «US Eldridge» έλαβε μέρος σε κάποιο «πείραμα», το οποίο προέβλεπε την περιτύλιξη του σκελετού του αντιτορπιλικού με σύρμα, σε μια προσπάθεια αδρανοποίησης των μαγνητικών πεδίων που προκαλούνταν απ' το μέταλλο του. Αυτό είναι γνωστό ως απομαγνήτιση. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το σκάφος «αόρατο» σε υποβρύχιες μαγνητικές νάρκες, οι οποίες βασίζονται σε αισθητήρες εγγύτητας για να πυροδοτηθούν.

Το πείραμα της  Φιλαδέλφειας έγινε σε δύο φάσεις στις 28 Οκτωβρίου 1943, μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την πρώτη φάση του πειράματος το πλοίο δεν εξαφανίστηκε τελείως, αλλά το «αποτύπωμα» του σκελετού του διαγραφόταν καθαρά στο νερό. Τη δεύτερη φορά το σκάφος εξαφανίστηκε τελείως, ενώ εμφανίστηκε 15 λεπτά αργότερα στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια. Όταν «επανεμφανίστηκε» στην Πενσιλβανία, μέλη του πληρώματος βρέθηκαν «ενσωματωμένα» στο κήτος του πλοίου, άλλοι έλειπαν και οι υπόλοιποι είχαν χαμένα τα λογικά τους. Σημειώνεται ότι ο συμβατικός πλους αυτής της απόστασης μετ' επιστροφής είναι τουλάχιστον 24 ώρες.

Όταν το πλοίο δόθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, το 1951, στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων», η ονομαστική χωρητικότητα του είχε αυξηθεί κατά περίπου 300 τόνους, που σημαίνει ότι είχε αφαιρεθεί εξοπλισμός απ' το εσωτερικό του.

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 εμφανίστηκε ένας «μάρτυρας» ο οποίος προκάλεσε πολύ θόρυβο με τη δήλωση του: «Ήμουν εκεί και το είδα με τα μάτια μου». Ο Αl Bielek ισχυρίστηκε ότι ήταν ο ένας απ' τους δύο ναύτες του πλοίου, που έθεσαν σε λειτουργία τα μηχανήματα στο control room του «Eldridge». Σύμφωνα με τη δική του εκδοχή της ιστορίας, τοποθετεί το πείραμα της  Φιλαδέλφειας σε δύο φάσεις: στις 23 Ιουλίου 1943 η πρώτη και στις 12 Αυγούστου 1943 η δεύτερη και όχι τον Οκτώβριο, όπως μέχρι σήμερα πιστεύεται ότι έγινε. Συνέχισε λέγοντας ότι το πλήρωμα ταξίδεψε 40 χρόνια στο μέλλον, στο 1983, και βρέθηκε στις υπόγειες εγκαταστάσεις του προγράμματος «Μόντοκ» στο Λονγκ Αϊλαντ.

Ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας υποστήριζε πως η βαρύτητα δεν είναι μια κλασική δύναμη αλλά μια παραμόρφωση του χωροχρόνου. Ο John Archibald Wheeler, μάλιστα, επιχειρώντας να κάνει μια περίληψη αυτής της θεωρίαδ, αναφέρει ότι «ο χώρος επιδρά στην ύλη και της λέει πως να κινηθεί. Η δε ύλη αντιδρά στον χώρο και του λέει πως να καμπυλωθεί».

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι πραγματικά έγινε το πείραμα της  Φιλαδέλφειας και στηρίχθηκε σ' αυτήν τη θεωρία των «Ενιαίων Πεδίων», τότε βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα μεγάλο τεχνολογικό επίτευγμα. Παρ' όλα αυτά, θα πρέπει να δοθούν αρκετές και πειστικές απαντήσεις όσον αφορά το τι πραγματικά έπαθε το πλοίο και το πλήρωμα του. Ως τότε θα παραμένει ένα ανεξήγητο μυστήριο...

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΣ

Δημοσιογράφος (Association of European Journalists)