Η. Κουμετάκης
αφίσα, 1916
Υπέρ
του ελληνικού λαού και του Έθνους!
Καλό
είναι να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει αυτό το βαρύ όνομα: «Μακεδονία!»
Από τον Κωνσταντίνο
Χολέβα*
Το ισχύον Σύνταγμα της
Ελλάδος θεσπίζει στο άρθρο 1, παράγραφος 3, ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από
τον λαό, υπάρχουν υπέρ του λαού και του Έθνους...» Ο συντακτικός νομοθέτης του
1975 σκοπίμως προσέθεσε την έννοια του Έθνους, η οποία είναι κατά πολύ ευρύτερη
από την έννοια του λαού. Λαός είμαστε εμείς οι Έλληνες πολίτες που ζούμε στο
παρόν, έχουμε ελληνική υπηκοότητα, φορολογούμαστε και ψηφίζουμε. Το Έθνος
εκτείνεται στον χώρο και στο χρόνο.
Περιλαμβάνει τους Έλληνες
της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως, της Ίμβρου και της
Τενέδου, τον Ελληνισμό των Βαλκανίων και της πρώην ΕΣΣΔ, τους αποδήμους ανά την
υφήλιο. Περιλαμβάνει επίσης τις παλαιότερες γενιές, εκείνους που αγωνίστηκαν με
πολεμικά ή ειρηνικά μέσα για την ελευθερία μας και την οικοδόμηση του
πολιτισμού μας. Η έννοια του Έθνους περιέχει και τα πνευματικά συστατικά του
Ελληνισμού, τα οποία έχουν καταγραφεί ήδη από τον μέγα ιστορικό του 5ου αιώνα
π.Χ., τον Ηρόδοτο. Δηλαδή τη συνείδηση κοινής καταγωγής, τη θρησκευτική μας
πίστη, την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.
Κάθε κυβέρνηση, κάθε
βουλευτής, κάθε δημόσιος λειτουργός, λοιπόν, όταν ασκεί εξουσία, όταν
νομοθετεί, όταν λαμβάνει αποφάσεις, οφείλει να εργάζεται υπέρ του Έθνους με την
ευρεία έννοια. Να μη λαμβάνει υπ’ όψιν του μόνο το συμφέρον των σύγχρονων
Ελλήνων, αλλά και την ιστορική, γεωγραφική και πολιτιστική διάσταση του Έθνους.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας, όταν συζητείται η παραχώρηση -ό μη
γένοιτο- συνθέτου ονόματος στα Σκόπια που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».
Πριν ληφθεί οποιαδήποτε
απόφαση, καλό είναι όλοι να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει για το Έθνος μας
αυτό το βαρύ όνομα: Μακεδονία. Να θυμηθούμε ότι έχουμε χρέος να κρατήσουμε
άθικτη αυτή την άρρηκτη σύνδεση της Μακεδονίας με τον Ελληνισμό. Μια σύνδεση
που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια με τα ελληνικά ονόματα των Μακεδόνων βασιλέων
και με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπέρ των δικαίων και των
συμφερόντων του Ελληνισμού. Μια σύνδεση που συνεχίστηκε με τους μακροχρόνιους
αγώνες των Μακεδόνων υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.
Πόσα Ελληνόπουλα, άραγε,
διδάσκονται στο σχολείο ότι οι περισσότεροι συνεργάτες του Ρήγα Φεραίου ήταν
Μακεδόνες; Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι, πριν συγκρουστεί με τον Παπαφλέσσα στο
Μανιάκι, ο Ιμπραήμ αντιμετώπισε στον Σχινόλακκα Μεσσηνίας τον γερο-Καρατάσο με
τους Μακεδόνες του; Ευτυχώς που υπάρχει η Εκκλησία μας, η οποία τιμά τη μνήμη
των Νεομαρτύρων της Νάουσας του 1822.
Όπως έγραψε ο Κωστής
Παλαμάς, «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα 'ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα
μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί!» Ας μη βάλουμε την υπογραφή μας σε
οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
*Πολιτικός επιστήμων
Συλλαλητήριο:
Ο λαός τώρα τολμά
ΜΑΡΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Με αφορμή το Σκοπιανό και
τα συλλαλητήρια, οι συζητήσεις και οι έντονες αντιπαραθέσεις οξύνουν το ήδη
βαρύ πολιτικό κλίμα.
Αυτό που λείπει είναι μια
πειστική αιτιολόγηση γιατί η Ελλάδα πρέπει τώρα να υποχωρήσει και να
επισφραγίσει μια λύση στην οποία θα υπάρχει και το όνομα «Μακεδονία».
Τα ιστορικά γεγονότα είναι
γνωστά και εύλογα τα ερωτήματα.
Είναι επιχείρημα να
ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το κληρονόμησε και είναι ευκαιρία να το λύσει; Είναι θέμα μόνο κληρονομιάς ένα ζήτημα
εθνικής σημασίας, όταν μάλιστα η γειτονική χώρα δείχνει με κάθε τρόπο τον
αλυτρωτισμό της;
Γιατί δεν λέγεται η
αλήθεια στον λαό, ότι πιεζόμαστε από την Αμερική και την Ευρώπη για λύση προς
όφελός τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Γιατί όμως το ΝΑΤΟ και οι άλλες
ευρωπαϊκές χώρες πιέζουν την Ελλάδα και όχι τα Σκόπια; Πού αποβλέπουν
στρατηγικά και μακροπρόθεσμα; Δηλαδή, θα λυθεί με εκχωρήσεις εκ μέρους της Ελλάδας;
Μην ξεχνάμε τη στάση του
Ανδρέα Παπανδρέου καθώς και την Ενδιάμεση Συμφωνία, της οποίας η συνέχεια θα
ήταν η εξεύρεση λύσης για το όνομα.
Γνωρίζουμε όμως ότι αυτή
παραβιάστηκε από την πλευρά των Σκοπίων και οι αλυτρωτικές αξιώσεις παραμένουν
αποτυπωμένες στο Σύνταγμά τους.
Και αν πολλές χώρες
αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία, εμείς έχουμε το δικαίωμα απέναντι στην
ιστορία μας να πράξουμε το ίδιο;
Διερωτήθηκαν οι ασκούντες
την εξουσία μήπως οι άγονες αντιπαραθέσεις ένθεν κακείθεν δημιουργούν σύγχυση
και δεν έχουν πείσει το μεγαλύτερο μέρος ότι το Σκοπιανό οδεύει σε μια θετική
λύση για τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά θεωρεί ότι οδηγούμαστε σε εκχώρηση
κυριαρχικού δικαιώματος;
Προδίδουν εθνικισμούς τα
συλλαλητήρια; Δεν είναι η Δημοκρατία που δίνει το δικαίωμα να εκφραστεί
ελεύθερα ο λαός για ένα εθνικό ζήτημα;
Γιατί υπάρχει προσπάθεια
υποβάθμισης της έκφρασης και συμμετοχής του λαού; Τον θέλουν υποταγμένο, χωρίς
προβληματισμούς, χωρίς στοχασμούς, χωρίς αξίες;
Στο πρόσφατο παρελθόν οι
κυβερνώντες τον ήθελαν στις πλατείες να διαδηλώνει κατά των Μνημονίων για να
υπάρξει πολιτική αλλαγή και να τα καταργήσει. Και ήταν οι ίδιοι που αγνόησαν
την ύψιστη δημοκρατική έκφραση και απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα, ενώ σήμερα
παραδέχονται ότι χωρίς μνημόνια η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει και θα έβγαινε από
το ευρώ.
Επειδή η αλήθεια κρύφτηκε,
επειδή τα όσα ακολούθησαν διέψευσαν τις ελπίδες, ο λαός τώρα τολμά να φωνάξει
για την ψυχή του με τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη «Για μας, η ψυχή μας είναι
το όνομά μας». Είναι οι στίχοι με τους οποίους κατέληγε η επιστολή πέντε
διακεκριμένων Ελλήνων το 1992 (Οδυσσέας Ελύτης, Μελίνα Μερκούρη, Γιάννης
Γεωργάκης, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Δημήτρης Τσάτσος και Αριστόβουλος Μάνεσης –
δεν φαντάζομαι να τους κατατάσσει κανείς στους πατριδοκάπηλους και εθνικιστές).
Είναι βέβαιο ότι οι
συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την κυβέρνηση και
τα συνταγματικώς αρμόδια όργανα, τα οποία ασκούν εξωτερική πολιτική.
Με τη συμμετοχή τους
δίνουν ένα ισχυρό όπλο στην κυβέρνηση και στα πολιτικά κόμματα, για να
υπερασπιστούν, με σύμμαχο τον λαό, το εθνικό συμφέρον.
Είναι μια συνειδητή πράξη
για την υπεράσπιση της πατρίδας και των δικαίων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου