Τένια Μακρή : «Τι θα κάνω με σένα, μαμά;»

«Τι θα κάνω με σένα, μαμά;»

Συγκίνησε το κοινό στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου Αττική η συγγραφέας και οικογενειακή σύμβουλος, Τένια Μακρή, στην εκδήλωση που έγινε με αφορμή την παρουσίαση του νέου της βιβλίου με τίτλο «Τι θα κάνω με σένα, μαμά;» και η οποία εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στη Γιορτή της Μητέρας.

Ήταν μια πολύ ζεστή βραδιά, αφιερωμένη σε εκείνη, στην οποία όλοι χρωστάμε την ύπαρξη μας, με πολλά μηνύματα, συγκίνηση και αισιοδοξία.  

Στενός δεσμός από την πρώτη… ματιά

Η συγκίνηση ήταν διάχυτη από την έναρξη της ομιλίας της κ. Τένιας Μακρή, η οποία με την ζεστή φωνή της μίλησε για την στενή σχέση όλων μας με την Μητέρα μας από την εμβρυακή μας ακόμα κατάσταση.

«Η σύνδεση με τη μητέρα μας ξεκινά από την ώρα που το ωάριο της μαζί με το σπέρμα του πατέρα ενώνονται και γίνονται ένα έμβρυο. Από τότε αρχίζει η στενή σχέση του παιδιού με τη μητέρα. Μια σχέση που μόνο η μητέρα είναι αυτή που βιώνει. Αυτό σημαίνει ότι η ζωή της δένεται με αυτό το ζωντανό ον που περιέχεται μέσα στο κορμί της. Η επιστήμη λέει ότι η σχέση με τη μαμά μας την εποχή που είμαστε έμβρυα είναι πολύ σημαντική. Ο ψυχισμός της μητέρας, τα προβλήματά της, τα προβλήματα ή το άγχος της συνδέονται ή απορροφούνται απόλυτα από το μωρό όταν αυτό κυοφορείται. Αν λοιπόν μια μητέρα έχει μια ήρεμη εγκυμοσύνη και έναν σύντροφο που είναι υποστηρικτικός, την αγαπά και είναι περήφανος για το έργο που επιτελείται στο κορμί της , τότε αυτό το πλάσμα που μεγαλώνει γεννιέται ευτυχισμένο και ήρεμο», ανέφερε σχετικά η κ. Μακρή και συνεχιζει:

« Αν η πρώτη ματιά που ανταλλάσσει η μητέρα με αυτό το πλάσμα όταν το φέρει σ τον κόσμο, κινητοποιεί τον μηχανισμό του συναισθήματος, τότε αυτό το πλάσμα αντιλαμβάνεται ότι άξιζε που ήρθε στον κόσμο. Ότι είναι χρήσιμο, ότι αγαπιέται».

Όπως εξήγησε η έμπειρη επιστήμονας, ο πρώτος χρόνος της ζωής μας είναι πάρα πολύ σημαντικός, καθώς όλα όσα βιώνουμε εσωτερικά στη συνέχεια της ζωής μας (πχ καταθλίψεις, εξαρτήσεις, διατροφικές διαταραχές κλπ) έχουν ξεκινήσει από τον πρώτο χρόνο μας. Μάλιστα, όπως αναφέρει, το διάστημα αυτό φέρνει και το πρώτο επίσημο “συναισθηματικό διαζύγιο” στη ζωή του ζευγαριού, κάτι που πρέπει οι μπαμπάδες να αντιληφθούν και να διαχειριστούν.

«Ο μπαμπάς έρχεται στο σκηνικό της ζωής του παιδιού τον δεύτερο χρόνο. Τον πρώτο χρόνο εκείνο το οποίο αντιλαμβάνεται το παιδί είναι ότι υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος που είναι καλός με τη μαμά του, έχει γίνει “η μαμά της μαμάς” κι έτσι αρχίζει να έχει μια διαφορετική σύνδεση μαζί του. Αυτό, όμως είναι μέσα από την μητέρα. Δεν έχει το βρέφος τη σύνδεση με τον πατέρα, αλλά αντιλαμβάνεται τη σχέση με τον πατέρα μέσα από την σχέση του με την μητέρα του. Όταν το παιδί έχει απολαύσει αυτή τη σχέση, τότε στον δεύτερο χρόνο της ζωής του, τον υποδέχεται πολύ θερμά. Στη συνέχεια και μέχρι τα 5 μας χρόνια διαμορφώνονται τα θεμέλια εκείνα που μας καθορίζουν σαν άτομα μοναδικά και διαφοροποιημένα για το υπόλοιπο της ζωής μας».

«Τι θα κάνω με σένα, μαμά;»

Την ιδέα για το βιβλίο συνέλαβε, όταν ως επαγγελματίας ήθελε να γνωρίζει τον ρόλο που παίζει η μητέρα στην ζωή καθενός. Με την κατάρτιση ενός ερωτηματολογίου, το οποίο συμπλήρωσαν ανώνυμα ενήλικα παιδιά και μητέρες, κατέληξε σε σημαντικά ευρήματα, που αποκάλυψαν τον εμβληματικό ρόλο της μητέρας και το πόσο καθορίζει τη γαλήνη, την ηρεμία και την ευτυχία μας.

Το βιβλίο της ξεκινάει με το ερώτημα «Μ’ αγαπάει;», ένα ερώτημα που έχουν όλοι. Μας αγαπάει η μητέρα μας; «Με έχεις αγαπήσει όπως εγώ θέλω να μ’ αγαπήσεις;»,  

«Οι πρώτες αναμνήσεις από τη μητέρα μας, καλές ή κακές, έχουν την τάση να δημιουργούν συναισθηματικές εξαρτήσεις. Η εικόνα, η φωνή, το άρωμά της χαράσσονται στη μνήμη μας με έναν ξεχωριστό τρόπο, αποτυπώνοντας τα συναισθήματα που νιώθαμε τότε. Καθώς μεγαλώνουμε, αυτά ριζώνουν στην καρδιά ή το μυαλό μας, καθορίζοντας την στάση που θα έχουμε απέναντι της ως ενήλικες. Δημιουργούμε μια εικόνα πρότυπο, χαρακτηριστική για το πώς θα τα πάμε μαζί της. Ανακαλώντας τις παιδικές αναμνήσεις και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν είναι σαν να κρατάμε το κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερες σχέσεις με τη μητέρα μας. Οι πρώτες μνήμες που έχουμε από τη μητέρα μας είναι πολύ βαθιά χαραγμένες».

Παρ’ όλα αυτά, όπως επισημαίνει, δεν έχουμε όλοι όμορφες αναμνήσεις από τη μητέρα μας. «Δεν είναι όλες οι μαμάδες περιβεβλημένες με τον μύθο ότι ήταν οι καλύτερες μαμάδες. Οι μαμάδες πάρα πολλές φορές πονούν τα παιδιά τους. Και το κάνουν γιατί εκείνες δεν έχουν αγαπηθεί», εξηγεί και προσθέτει:

«Το άλλο ερώτημα που κάνουμε είναι “μήπως δεν μ’ αγαπάει;” Δεν αγαπούν όλες οι μητέρες τα παιδιά τους. Κι αυτό είναι αλήθεια γιατί η δική τους η μητέρα δεν τους δίδαξε την αγάπη, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να την εμπεδώσουν. Οι αρνητικές εμπειρίες αφήνουν βαθύτερα σημάδια που επηρεάζουν περισσότερο τη συμπεριφορά μας. Ο άνθρωπος θυμάται περισσότερο τον πόνο, γιατί αυτός δημιουργεί περισσότερα στην ψυχή μας. Η χαρά είναι ένα πυροτέχνημα. Ο άνθρωπος δυστυχώς θυμάται περισσότερο τις δυσκολίες και τον πόνο του, παρά τις καλές στιγμές που μπορεί να έχει».

Η αγάπη είναι προαιρετική

Όπως αναφέρει, ένα ερώτημα που υπήρχε πάντα στους ανθρώπους ήταν αν η αγάπη για τη μητέρα είναι υποχρεωτική. Πρέπει να την αγαπάω τη μητέρα μου; Αν δεν έχω καλές αναμνήσεις και με έχει πονέσει, γιατί πρέπει να την αγαπώ; «Η αγάπη για την μητέρα είναι προαιρετική. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το να αγαπάς την οικογένειά σου είναι επιλογή. Όχι απαίτηση ή προϋπόθεση. Κρατώντας αυτήν την αλήθεια, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα απαλλαγής από την ενοχή από την οποία υποφέρουμε όταν νιώθουμε ότι δεν την αγαπάμε».

Η κ. Μακρή εξηγεί: «Οι μητέρες μας έχουν όνειρα για τα παιδιά τους. Θέλουν να συνεχίσουν πιθανότατα τη δική τους ζωή και κάνουν όνειρα γι’ αυτά τα παιδιά. Και πάρα πολλές φορές θέλουν να επιβάλλουν τα όνειρα αυτά στα παιδιά τους γιατί εκείνες δεν είχαν την ευκαιρία να ικανοποιήσουν τα όνειρα αυτά στη δική τους τη ζωή. Πολλές μαμάδες έχουν πιθανόν ανικανοποίητα όνειρα και φιλοδοξίες που δεν τολμούν να μοιραστούν ούτε με τον εαυτό τους. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να τις τοποθετούμε στον οικογενειακό ρόλο τους που συχνά ξεχνάμε ότι ίσως έχουν θυσιάσει πολλές προσδοκίες τους για να μας μεγαλώσουν. Επειδή συνήθως δεν παραπονιούνται, δεν γνωρίζουμε τίποτα για τα δικά τους παράπονα, για τα δικά τους όνειρα που ποτέ δεν τα ικανοποίησαν».

Το “αντίο” στη μαμά

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές της εκδήλωσης, ήταν η αναφορά της κ. Μακρή στο “αντίο” που μοιραία θα έρθει και θα αλλάξει όλες τις ισορροπίες στη ζωή μας.

«Όλοι μας βιώνουμε το “αντίο” της μητέρας μας. Μαμάδες εκείνες που δεν απολαμβάνουν το “αντίο” από τα παιδιά τους, αλλά εκείνες λένε αντίο στο δικό τους παιδί είναι μια πάρα πολύ σκληρή αλήθεια. Όμως, η φύση που έχει φροντίσει να χαιρετούμε εμείς τη μητέρα μας ώστε εμείς να συνεχίσουμε τη ζωή, είναι ένα κορυφαίο γεγονός για το οποίο περισσότεροι από εμάς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. Η απώλεια της μητέρας είναι πάντα ένα γεγονός συναρπαστικό. Σε περίπτωση που είχαμε κοντινή σχέση μαζί της, θα μας λείψει πάρα πολύ η αγάπη της. Αν ήταν ταυτόχρονα και φίλη και σύμβουλος θα είναι πολύ μεγάλο το κενό και θα δυσκολευθούμε να συνεχίσουμε χωρίς την υποστήριξή της. Από την άλλη πλευρά, αν η σχέση μας είναι δύσκολη και είχε καταλήξει άσχημα, μπορεί να νιώσουμε ακόμα και ανακούφιση ή ενοχή και λύπη που αφήσαμε άλυτα θέματα ή που δεν είχαμε μαζί της τη σχέση που θα θέλαμε. Μπορεί τα συναισθήματά μας να είναι ανάμικτα ή απλώς να ξαλαφρώσουμε επειδή είχαμε κουραστεί να τη γνωρίζουμε. Είναι εξίσου πιθανό να παγώσουμε μέσα μας είτε γιατί τα συναισθήματά μας είναι βαθιά καταχωνιασμένα. Τα “μπορεί” είναι πάρα πολλά. Και το αντίο με τη μητέρα είναι πάρα πολύ σκληρό».

Η αφιέρωση στις μανούλες

Ήταν η στιγμή που και η ίδια, παρά την πολύχρονη εμπειρία της, δεν κατάφερε να συγκρατήσει την συγκίνησή της, αναφερόμενη στην δική της μητέρα, αλλά και σε όλες τις μητέρες.

«Το βιβλίο αυτό το αφιέρωσα στη δική μου μητέρα. Η μητέρα μου αποκαλείτο από τους ανθρώπους της γειτονιάς μας το “Αηδόνι της γειτονιάς”. Ήταν μια καλλίφωνος γυναίκα από την αστική τάξη του Βόλου. Την έχω ακόμα στ’ αυτιά μου. Είναι εκείνη που μου έμαθε κι εμένα να τραγουδώ. Μόνο που εγώ τραγουδώ όταν είμαι μόνη. Για να ακούω τη φωνή μου και να κάνω παρέα. Η μάνα μου τραγουδούσε για τον εαυτό της κι εκείνη, αλλά και για να ευχαριστήσει τα αυτιά του πατέρα μου που την άκουγε και τη θαύμαζε. Αυτές οι σκηνές είναι βαθιά χαραγμένες μέσα μου».

Και κατέληξε: «Το βιβλίο το αφιερώνω και στις μητέρες που παρ’ όλο που δεν πήραν αγάπη από τη δική τους μητέρα, έδωσαν ακόμα και την τελευταία σταγόνα της δικής τους αγάπης στα δικά τους παιδιά».

Απόσπασμα από άρθρο στην εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ της 15.5.2018

ΤΕΝΙΑ ΜΑΚΡΗ

Η Τένια Μακρή γεννήθηκε στο Βόλο. Αντλεί την καταγωγή της από το Πήλιο στο οποίο καταφεύγει για να δημιουργεί και να αναζωογονείται. Ζει στην Αθήνα και διατηρεί γραφείο όπου προσφέρει συμβουλευτική βοήθεια στην οικογένεια για προβλήματα σχέσεων μεταξύ των συζύγων, με τα παιδιά και με κάθε μέλος χωριστά. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Εργασία και Εφαρμοσμένη Ψυχολογία στην Ελλάδα και στην Αμερική, και είναι κάτοχος M.Sc. στην Επαγγελματική Αποκατάσταση Ατόμων με Αναπηρία.

Είναι πρωτοπόρος στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα στον τομέα της επαγγελματικής αποκατάστασης στην αγορά εργασίας των ατόμων με αναπηρία. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη χρήση βοηθημάτων κατά των αρχιτεκτονικών εμποδίων για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της καθημερινότητας από άτομα με αναπηρία και εργάστηκε σε αυτό το αντικείμενο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μεταξύ άλλων, υπήρξε ιδρύτρια του τμήματος επαγγελματικής αποκατάστασης στους Η/Υ στο Χατζηπατέρειο Ίδρυμα, καθώς και ιδρυτικό μέλος του Ιατρείου Αναπτυξιακής Παιδιατρικής της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Ίδρυσε τη Σχολή Γονέων στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και καθιέρωσε τον επαγγελματικό προσανατολισμό για τους μαθητές του Λυκείου στο ίδιο σχολείο. Αυτήν τν πρωτοπορία ακολούθησαν πολλά σχολεία της χώρας.

Είναι πολύ γνωστή από την 20ετή και πλέον ιδιαίτερα επιτυχημένη τηλεοπτική πορεία της καθώς και για το πρόσφατο συγγραφικό της έργο, αφού τα βιβλία της «Αγάπη με το Ζόρι;», «Γιατί Σ’αγαπώ;», «Φτάνει μόνο η Αγάπη;» και «Αφού Αγαπιόμαστε Γιατι Δεν Τα Καταφέρνουμε;» μπήκαν αμέσως στη λίστα των best sellers.

Έχει μια κόρη η οποία είναι μάχιμη ψυχολόγος στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στη συμβουλευτική εφήβων, στην κλινική ψυχολογική αξιολόγηση και στη σωματική ψυχοθεραπεία με τη μέθοδο της Βιοσύνθεσης.

http://www.teniamakri.gr/