Οι παράπλευρες επιπτώσεις των κυρώσεων

Οι παράπλευρες επιπτώσεις των κυρώσεων

Γράφει ο Γιάννης Καρτάλης

Ο χορός των κυρώσεων και των κόντρα κυρώσεων με αφορμή την κρίση της Κριμαίας καλά κρατεί, σηματοδοτώντας παράλληλα την πλήρη χρεοκοπία της πολιτικής που ακολούθησαν την περίοδο της μεταψυχροπολεμικής εποχής οι δύο υπερδυνάμεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια περίοδος η οποία εκ των πραγμάτων φαίνεται να έχει λήξει, χωρίς να γνωρίζουμε ακόμη τι θα την αντικαταστήσει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα λάθη της μεταψυχροπολεμικής πολιτικής, από όλες τις πλευρές, πληρώνονται τώρα και δεν έχει πλέον κανένα νόημα ο ένας να ρίχνει την ευθύνη στον άλλον. Διότι και η Δύση κατόρθωσε να αποξενώσει τη  Ρωσία, αντί να την εντάξει σε ένα νέο σύστημα ασφαλείας, αλλά και η Ρωσία του Πούτιν βρήκε την ευκαιρία να πάρει την εκδίκησή της.

Αυτό όμως που εμφανίζεται τώρα ως εξαιρετικά σοβαρό και προσθέτει μια νέα πηγή ανησυχίας, πέρα από το ερώτημα για την τύχη της ρωσόφιλης Ανατολικής Ουκρανίας, είναι οι παράπλευρες επιπτώσεις που θα έχει η πολιτική των εκατέρωθεν κυρώσεων. Τη στιγμή μάλιστα που όλα τα μεγάλα διεθνή προβλήματα παραμένουν ανοιχτά και απαιτούν για να κλείσουν μια στοιχειώδη έστω συνεργασία μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας. Τι θα απογίνει π.χ. με τη Συρία, όπου η συμφωνία Ουάσιγκτον και Μόσχας είχε επιτύχει την απομάκρυνση των χημικών όπλων του Ασαντ, ενώ οι ρωσικές πιέσεις είχαν πείσει το καθεστώς της Δαμασκού να παραστεί στις περιώνυμες διαπραγματεύσεις της Γενεύης; Τι θα απογίνει με τις άλλες διαπραγματεύσεις για τα πυρηνικά του Ιράν, επίσης στη Γενεύη, όπου την περασμένη εβδομάδα ο ρώσος εκπρόσωπος απείλησε με σκλήρυνση της στάσης του απέναντι στους αμερικανούς και τους ευρωπαίους συνομιλητές του λόγω των κυρώσεων εις βάρος της χώρας του; Τι θα απογίνει με την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, όπου είναι η απαραίτητη η χρήση διαδρόμων μέσω του ρωσικού εδάφους;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν, για να μη μιλήσουμε για την αναζωπύρωση των αποσχιστικών τάσεων στα Βαλκάνια, της πρώτης περιοχής που πλήρωσε το τίμημα της μεταψυχροπολεμικής εποχής πριν από χρόνια. Ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η κατάσταση στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, όπου η συμβίωση των τριών εθνοτήτων παραμένει γράμμα κενό είκοσι χρόνια μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον. Η βαθιά οικονομική κρίση και η επακόλουθη κοινωνική εξαθλίωση, σε συνδυασμό με τη μη λειτουργία των πολύπλοκων θεσμών που είχαν υιοθετηθεί, έχουν οδηγήσει την κατάσταση σε εκρηκτική διάσταση. Το παράδειγμα της Κριμαίας ενθαρρύνει μάλιστα τώρα τη Σερβική Δημοκρατία να ζητήσει και αυτή, με δημοψήφισμα, την απόσχισή της από τη Βοσνία. Ανοίγει λοιπόν και πάλι ο ασκός του Αιόλου και όλα δείχνουν ότι η κρίση δεν θα περιορισθεί μόνο στα ουκρανορωσικά σύνορα.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=579626