ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ : ΑΠΩΛΕΣΘΗ ΕΛΠΙΣ…

 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ
ΑΠΩΛΕΣΘΗ ΕΛΠΙΣ… 

 

 Της ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ

Κι εκεί, στον πηγαιμό για την απόγνωση, στις μικρές αγγελίες έσκυψα, αρχίζοντας απελπισμένα να διαβάζω:

-Ζητείται όνειρο με τζάκι, νοερά να ζεσταθώ…
-Ζητείται σερβιτόρα ξενόγλωσση, με μάστερ κι ένα ντοκτορά, για πελατεία από την Τρόικα …
-Ζητείται κηπουρός να θερίζει μίζες σε παραθαλάσσια βίλα…
-Ζητείται παγκάκι συγκατοίκησης, με στέγη ουρανό… μα πουθενά δεν εύρισκα το μνημονιακό αντίδοτο που αναζητούσα.

Και τότε, τη στιγμή που χαροπάλευε η τελευταία ανάσα της ελπίδας, πήρα μολύβι και χαρτί κι έγραψα:

Aπωλέσθη ελπίς. Ο ευρών αμειφθήσεται.

Σε μια Πίστη που συχνά Νυχτώνει και σε μια Ελπίδα που Χαράζει, δεν στηρίζει ο άνθρωπος το δεκανίκι του, για το μοιροχάρτι που η ζήση του ορίζει;
Αλήθεια, τι θα γινόταν ο ανεμοδαρμένος απ΄τα τσουνάμια άνθρωπος, χωρίς το τελευταίο αραξοβόλι, όταν κοντοζυγώνει το ύστατο της απελπισιάς του το ναυάγιο;
Ο ανελέητα λαβωμένος από του ριζικού του τις σαϊτες, τους κλυδωνισμούς της ήττας του, αν δεν στήριζε την απαντοχή του στο ευεργετικό χαμογέλιο της ελπίδας;

Άλλωστε, στην υπέρτατη θαλπωρή της μουσικής της δεν στηρίζει ο κάθε ευσεβής, και της ψυχής του την αθανασία;
Γιατί τότε, τι νόημα θα είχε ο αγώνας του, αν η ζωή του, είχε ένα τέτοιο αξιοθρήνητο φινάλε; Από πού θα πήγαζε το κουράγιο, αν καθημερινά συνειδητοποιούσε την αδυσώπητη πραγματικότητα του τέλους, πριν η δημιουργία του ολοκληρώσει την τροχιά της;

Μα τι χαρά! Λίγο πριν του καντηλιού του η σπίθα τρεμοσβήσει , νοιώθει να φεγγίζει μέσα του ο μαγικός φάρος του ανέλπιστου. Σαν μια όαση που εμψυχώνει τα κλονισμένα του πιστεύω, που του βάζει φτερά στο μαδημένο σώμα, να αγγίζει την αυτοπεποίθησή του και στο όνειρό του να πετάξει!

Μια αύρα αισιοδοξίας, που τα πανιά της μέσα στα πέλαγα κρατούν, της βάρκας την ισορροπία!

Μα θα΄ναι η όαση που προσδοκά; Θα΄ναι η ανατολή εκείνη που προσμένει να τον αναπαύσει από την μαρτυρική του Οδύσσεια;
Μα ότι και νάναι, θα έχεις κερδίσει ψυχή μου. Να εύχεσαι μόνο, όπως σου δίδαξε η ‘’Ιθάκη, να είναι ο δρόμος σου μακρύς’’
Μάζεψε, ότι γύρω σου θα βρεις. Πείρα κι ομορφιές και βάλε Εσύ τη γνώση, με την ακαταμάχητη δύναμη της θέλησης.

Στείλε εντολή στη βούληση! Στην μόνη ιδιοκτησία που κατέχεις, στην δύσκολη περπατησιά της επιβίωσής σου.

Και μην ξεχνάς,
πως ‘’οι σοφοί τη ζωή τους πρέπει να περνούν, με διαρκείς ελπίδες’’ Γιατί, ζωή χωρίς Ελπιδοφόρα Αυθυποβολή, είναι πέρασμα χωρίς σκοπό. Αλλιώς, η ψυχή σου θα πνιγεί στην άρνηση, το μίσος και τον πανικό.

Στέριωσε λοιπόν την Πίστη σου, πάνω στο Φως του κεραυνού και με οδηγό το αναστημένο από την τέφρα σου κουράγιο, πορεύσου στην κατάκτηση του κόσμου, που την δημιουργία του σε εσένα τη χρωστά!

Έλα, σήκωσε το λάβαρο της αξιοσύνης σου ψηλά και κάνε προσευχή, τους στίχους του Πολέμη:

Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε
την πίστη, πάνω στην ελπίδα.
Τον είδα στη ζωή πάντα να μάχεται,
μα πάντα ανίκητο τον είδα!!!

Ελάτε παιδιά, όλοι μαζί να ψαχουλέψουμε
μέσα στην λιγοψυχιά μας.

Εκεί θα βρούμε θρονιασμένη,
Την Αλάνθαστη Εφεύρεση, που λέγεται,
ΕΛΠΙΔΑ!!!

 

FACEBOOK/Μάριον Μίντση