Η συντριβή της μεσαίας τάξης

του Ν.Γ.Δρόσου
 

Από την κατάντια στην οποία βρισκόμαστε σήμερα δεν θα βγούμε ούτε με ρυθμίσεις, ούτε με ημίμετρα. Αν δεν υπάρξει συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού, το μέλλον είναι άδηλο τόσο για τη χώρα όσο και για τους κατοίκους της...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ώρα που η φοροδιαφυγή παραμένει η κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στην Ελλάδα, οι κατά τεκμήριο ειλικρινείς φορολογούμενοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι και ιδιοκτήτες ακινήτων οδηγούνται στην εξαθλίωση και στα όρια της αξιοπρέπειάς τους.

Και όλα αυτά ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να πει ότι έβαλε σε τάξη τα δημόσια οικονομικά της χώρας και ότι εξασφάλισε πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό.

Ακόμη και για όσους κλείνουν τα μάτια στο δράμα στο οποίο έχει μετατραπεί η καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών, τα στοιχεία που έρχονται συνεχώς στη δημοσιότητα καταδεικνύουν ότι όχι μόνον ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, που σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ αντιστοιχεί στο ¼ των νοικοκυριών, έχει οδηγηθεί ήδη κάτω από τα όρια της φτώχειας, αλλά και ότι το τμήμα αυτό της κοινωνίας συνεχώς διευρύνεται συμπαρασύροντας την πάλαι ποτέ κραταιά μεσαία τάξη.

Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, μέσα σε έναν και μόνο χρόνο, το 2013, ο αριθμός των φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές διπλασιάστηκε, από 1.274.481, στις 31/12/2012, σε 2.653.032 στις 31/1/2014, αυξάνοντας κατά 10,1 δισ. ευρώ, σε ποσό άνω των 62 δισ. ευρώ, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών, εκ των οποίων σημαντικό τμήμα θεωρείται πλέον μη εισπράξιμο.

Μολονότι οι άνθρωποι αυτοί απειλήθηκαν με προειδοποιήσεις, τηλεφωνήματα, κατασχέσεις μισθών και συντάξεων εις χείρας τρίτων, οικιών, ή με όποια άλλη μέθοδο είχε στη διάθεσή του το οικονομικό επιτελείο, με στόχο να ενταχθούν στα δύο διαφορετικά προγράμματα ρύθμισης οφειλών που «τρέχουν», ελάχιστη ανταπόκριση υπήρξε στην κατεύθυνση αυτή.

Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα «τελευταία ευκαιρία», που ξεκίνησε με 48 δόσεις (ή περισσότερες υπό προϋποθέσεις) και αφορά οφειλές έως 31/12/12, εντάχθηκαν 99.793 φορολογούμενοι, με οφειλές 974,5 εκατ. ευρώ, ή 1,85% του συνόλου, ενώ στο πάγιο πρόγραμμα, που προβλέπει 12 δόσεις (και έως 24, επίσης υπό προϋποθέσεις) και αφορά οφειλές από την 1η/1/2013, εντάχθηκαν 92.323 φορολογούμενοι, με οφειλές 529,5 εκατ. ευρώ ή σε ποσοστό 5,24%, εκ των οποίων έχουν ήδη εξοφληθεί τα 304,7 εκατ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, μόνον 3 στους 100 φορολογουμένους με οφειλές προχώρησαν κατά το 2013 στη διευθέτηση των χρεών τους υπαγόμενοι στην «πάγια» ρύθμιση, ενώ στη ρύθμιση της «τελευταίας ευκαιρίας» μετείχε λιγότερο από 6% των οφειλετών, καταδεικνύοντας την πραγματική οικονομική αδυναμία προ της οποίας βρίσκονται οι άνθρωποι αυτοί.

Ακριβώς την ίδια αδυναμία αντικατοπτρίζει και η κραυγή αγωνίας που εξέφρασε χθες ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β. Κορκίδης, με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, ζητώντας την αναστολή των απειλητικών ειδοποιητηρίων του ΟΑΕΕ προς τα μέλη της Συνομοσπονδίας, που στη συντριπτική πλειονότητά τους αφορούν τους λεγόμενους «μικρομεσαίους».

Ακόμη, όμως, κι αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τη στείρα, πλην ακριβή, εικόνα που δίνουν οι αριθμοί για να συνειδητοποιήσουμε την κατάντια στην οποία βρίσκεται σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, ως αποτέλεσμα της ύφεσης και της υπερφορολόγησης, δεν έχουμε παρά να δούμε τη στρατιά των ανέργων, τα συσσίτια, τους δρόμους των πόλεων που είναι γεμάτοι με κλειστά μαγαζιά, τις χιλιάδες επιχειρήσεις με λουκέτο, τα νοικοκυριά που έβγαλαν τον χειμώνα δίχως θέρμανση, τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων οι οποίοι κατέθεσαν τις πινακίδες στην εφορία, τη δυσχέρεια με την οποία γεμίζει το καλάθι της νοικοκυράς ή τις τόσες άλλες δυσκολίες με τις οποίες είναι αντιμέτωποι οι κάτοικοι αυτής της χώρας.

Από αυτήν την τραγική πραγματικότητα, η οποία αντικατοπτρίζει έως έναν βαθμό και την απουσία βούλησης για τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε με ρυθμίσεις, είτε αυτές αφορούν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, είτε προς τις τράπεζες.

Απαιτούνται συνολικές και ουσιαστικές λύσεις, που αφορούν τόσο στο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, όσο και στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, στις οποίες ουδεμία κυβέρνηση της χώρας μπορεί να φθάσει στηριζόμενη μόνον στις δικές της δυνάμεις.

Απαιτείται η σύμπραξη αφενός των κυβερνώντων και αφετέρου του τραπεζικού συστήματος και βεβαίως των εταίρων και δανειστών, για την επίτευξη των λύσεων αυτών, οι οποίες υπερβαίνουν τα σημερινά δεδομένα...

Κυριότερα, όμως, απαιτείται διορατικότητα και βούληση.

Διότι, υπό τις σημερινές συνθήκες...

http://www.euro2day.gr/specials/reveille/article/1192129/h-syntrivh-ths-mesaias-taxhs.html