Χρήστος Γιανναράς : Όχι στους πιστοποιημένα ανίατους

Όχι στους πιστοποιημένα ανίατους

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Ο​​πότε κι αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, όποιο από τα σημερινά κόμματα κι αν τις κερδίσει, όποια «συνεργασία» κομμάτων κι αν αναλάβει να κυβερνήσει, το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Δογματισμός μια τέτοια απόφανση; Απαισιοδοξία; Αν «δογματίζει» και το θερμόμετρο όταν καταγράφει πυρετό, τότε ναι, είναι δογματικός αφορισμός η ζοφερή πρόβλεψη. Αν «απαισιοδοξεί» όποιος προβλέπει γύψο όταν υπάρχει κάταγμα, ναι, είναι απαισιόδοξη η πρόγνωση μετεκλογικής ακυβερνησίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι την ευτελισμένη παντομίμα της «πολιτικής» δεν τη συντηρούν μόνο οι λίγοι, ψυχοπαθολογικά εξαρτημένοι από τα παραισθησιογόνα της εξουσίας. Πίσω από αυτούς υπάρχουν χιλιάδες, ή και εκατοντάδες χιλιάδων, που βιοπορίζονται ή και πλουτίζουν ανενδοίαστα (κερδοσκοπούν - τζογάρουν - ταμαχιάζουν) από το ανήθικο και δυσώδες κομματικό κουκλοθέατρο. Στρατιές δήθεν «δημοσιογράφων» σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, διαφημιστών, εργολάβων, τυπογράφων, σχεδιαστών, μεσαζόντων, σωματοφυλάκων, νταβατζήδων – χώρια οι στρατιές των χαριστικά διορισμένων στο δημόσιο, προσωρινά ή μόνιμα, για τις ανάγκες της κομματικής ολιγαρχίας και των βίτσιων της.

Πίσω και από αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδων υπάρχουν επιπλέον τα εκατομμύρια των «ψεκασμένων»: μάζες που, ακόμα σήμερα, υπαλλάσσουν και εναλλάσσουν την «πολιτική» με το ποδόσφαιρο, φανατίζονται τυφλά με κόμματα ντροπής και παγιωμένου εξευτελισμού, όπως ακριβώς και με «ομάδες» υποδεέστερες κάθε διαβάθμισης.

Συζητούν για κομματικά «στελέχη» και υποψήφιους υπουργούς, όπως διαπληκτίζονται και για ποδοσφαιριστές ή λαϊκούς τραγουδιστές, μόνο με βάση τις εντυπώσεις, τίποτα περισσότερο. Καθόλου τυχαία, οι κομματικοί αρχηγοί εκλέγονται πια με καθολικευμένη (οπαδών και αντιπάλων) ψηφοφορία – η μάζα πανεύκολα ποδηγετείται.

Όσοι πολίτες επιμένουν ακόμα στον ρεαλισμό της λογικής εντιμότητας, και όχι στην απάτη των κατά παραγγελία εντυπώσεων, ξέρουν ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει καταρρεύσει. Και ότι η παντομίμα που το συντηρεί δεν θα τολμήσει ποτέ τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να ξαναλειτουργήσει η ζωή στη χώρα.

Σίγουρα είναι πολλοί και με ζηλευτές συνθήκες καλοπέρασης όσοι συντηρούν την παντομίμα. Θα πολεμήσουν, με νύχια και με δόντια, κάθε απόπειρα ή και υποψία μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος.

Πρώτη από όλους, βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση – η λογική και ο ρεαλισμός αποκλείουν το ενδεχόμενο να μεταμορφωθούν μετεκλογικά οι υπάλληλοι των «μνημονίων» σε μεταρρυθμιστές. Το ανάστημά τους μετρήθηκε, είναι δυστυχώς σπιθαμιαίοι. Τους συντήρησε τρία χρόνια στην παντομίμα η απουσία εναλλακτικού ενδεχομένου – η πολιτική αφασία και άπνοια της Ν.Δ. και του «Κέντρου». Στιγματισμένοι πια και με το φτηνιάρικο ξεπούλημα της Μακεδονίας για ψίχουλα νατοϊκής εύνοιας, όσους ψηφοφόρους κι αν εξαγοράσουν, το κόμμα τους έχει βγει οριστικά στο ιστορικό περιθώριο, συνώνυμο της ντροπής.

Δυστυχώς, πικρή αλήθεια, ανίκανη για πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις αποδείχθηκε και η αξιωματική, ακόμα σήμερα, αντιπολίτευση. Το απέδειξε, «δίχως αιδώ ή λύπην», στο μακρό χρονικό διάστημα των δεκαετιών μετά την αποχώρηση του ιδρυτή της: Στην τριετή «παρένθεση» καταγέλαστης απομίμησης του ανδρεϊσμού (1990-1993), στο ρεζιλίκι της ράθυμης απραξίας και του εγκληματικού υπερδανεισμού πέντε χρόνων ηγεσίας Καραμανλή του βραχέος (2004-2009), στην τριετή πρωθυπουργία Σαμαρά που ρητόρευε ακατάσχετη καυχησιολογία, ενώ κορυφωνόταν η φρίκη του «μνημονιακού» ενδοτισμού.

Για τα κωμικά παράγωγα (υποπροϊόντα) του πασοκικού εφιάλτη: τις απεγνωσμένες προσπάθειες να συμφωνήσουν οι επίγονοι σε «ηγέτη» που θα εξασφάλιζε την προσδοκία αέναης παράτασης του πλιάτσικου, πρόλαβε ευτυχώς να αποφανθεί ο Χάρρυ Κλυνν. Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει, η σοφή του ρήση τα είπε όλα. Ιστορικό όμως έγκλημα (η λέξη κυριολεκτεί) παγιώθηκε η αβελτηρία της Ν.Δ.: Δεν μπόρεσε ποτέ να αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κοινωνικό σύμπτωμα, δεν ήταν κόμμα. Ηταν ο αμοραλισμός και ο μηδενισμός μετασκευασμένοι σε δίχως αναστολές λαϊκισμό.

Πρόλαβε να το αντιληφθεί (καθυστερημένα αλλά όχι αργά) ο «Συνασπισμός», το «εγγράμματον» παράγωγο του ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα η «ριζοσπαστική» του πτέρυγα, η καθ’ όλα έτοιμη «να τα δώσει όλα» στον αντίπαλο δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Με αντάλλαγμα τη μέθη της εφήμερης, αλλά παγκόσμιας δημοσιότητας: αστέρες στο διεθνές παλκοσένικο τα χθεσινά λουμπενάκια – φιγουράρουν από τον Λευκό Οίκο ώς το Βερολίνο και από τις Βρυξέλλες ώς το Πεκίνο. Προφανώς με ασφυκτικές προθεσμίες, όπως προβλέπεται πάντα για λεμονόκουπες. Και χωρίς επίγνωση, τι σημαίνει να περάσεις στην Ιστορία σαν «κωλοτούμπας».

Σύνοψη λοιπόν του προεκλογικού προβληματισμού μας: 

• Οταν μια κοινωνία προικισμένη από τους θεούς με τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια Ιστορίας, με γλώσσα και καλλιέργεια, που, σίγουρα, «δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιωτέραν»,

• όταν την παιδεία των παιδιών της κοινωνίας αυτής τη διαχειρίζεται συμπτωματικός ξιπασμένος της «μοδερνιάς» και αντιπολίτευση δεν υπάρχει,

• όταν το όνομα γης πατρώας, της ίδιας κοινωνίας, το ξεπουλάει σε διεθνή συμφέροντα ένας σαλτιμπάγκος της διπλωματίας,

• όταν το ψωμί και τη στέγη, άλλος αμοραλιστής σαλτιμπάγκος της οικονομίας, τα παραδίνει να τα λυμαίνονται διεθνείς τοκογλύφοι,

τότε το πρόβλημα δεν είναι τι θα ψηφίσουν τα θύματα στις οψέποτε εκλογές, αλλά πότε θα ωριμάσει ο απελπισμός τους.

http://www.kathimerini.gr/987444/opinion/epikairothta/politikh/oxi-stoys-pistopoihmena-aniatoys

Πώς Απενεργοποιώ 6 Ενοχλητικά Χαρακτηριστικά Των Windows 10

Πώς Απενεργοποιώ 6 Ενοχλητικά Χαρακτηριστικά Των Windows 10

Πέραν από θέματα προσωπικής προτίμησης, τα Windows 10 είναι μία από τις “καλές” εκδόσεις του λειτουργικού της Microsoft. Δεν έχουν τα προβλήματα απόδοσης των Windows Vista. Δεν παριστάνουν πως όλοι οι υπολογιστές είναι tablet, όπως τα Windows 8. Κανένα λογισμικό δεν είναι τέλειο, όμως, και υπάρχουν αρκετά χαρακτηριστικά των Windows 10 που είναι τουλάχιστον ενοχλητικά. Δείτε πώς να τα ξεφορτωθούμε.

Πώς απενεργοποιώ την αυτόματη επανεκκίνηση του Windows Update

Οι ενημερώσεις των Windows βοηθούν στο να διατηρούμε ασφαλή τον υπολογιστή μας. Οι περισσότερες αφορούν την επίλυση ζητημάτων ασφαλείας, ορισμένα εκ των οποίων εξαιρετικά σοβαρά, και είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του λειτουργικού.

Και, όχι, ο μύθος πως οι ενημερώσεις επιβραδύνουν το λειτουργικό σύστημα, πόσο μάλλον εσκεμμένα, δεν είναι παρά μια θεωρία συνωμοσίας, που διαιωνίζεται από ανίδεους.

Στο κάτω-κάτω, όταν ένα λειτουργικό σύστημα σταματάει να δέχεται ενημερώσεις, είναι επισήμως νεκρό, και οφείλουμε να το αντικαταστήσουμε. Απενεργοποιώντας μόνοι μας τις ενημερώσεις, είναι σαν να “σκοτώνουμε” το λειτουργικό σύστημα πριν της ώρας του.

Αν και οι ενημερώσεις αποτελούν ένα από τα πιο απαραίτητα χαρακτηριστικά των Windows, η πλειοψηφία τους απαιτεί επανεκκίνηση του υπολογιστή μας μετά την εγκατάσταση.

Δεν θα είχαμε πρόβλημα με αυτό, αν τα Windows 10 δεν έπαιρναν ανά διαστήματα την κατάσταση στα χέρια τους για να κάνουν μόνα τους reboot τον υπολογιστή μας, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Πέρα από εκνευρισμό, η συγκεκριμένη λειτουργία μπορεί να προκαλέσει και απώλεια των δεδομένων μας, από προγράμματα που έχουμε ανοιχτά την ώρα της επανεκκίνησης, σε περίπτωση που δεν είχαμε κάνει αποθήκευση της εργασίας μας.

Ευτυχώς υπάρχει λύση, και όχι, δεν είναι η απενεργοποίηση του Windows update.

Ώρες Ενεργής Χρήσης

Η συγκεκριμένη δυνατότητα μας επιτρέπει να πούμε στα Windows ποιες είναι οι ώρες που χρησιμοποιούμε συνήθως τον υπολογιστή μας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, δεν θα γίνει αυτόματη επανεκκίνηση, ακόμα και μετά από εγκατάσταση ενημερώσεων.

Ανοίγουμε την έναρξη και πατάμε στο εικονίδιο των ρυθμίσεων, ακριβώς πάνω από το εικονίδιο του τερματισμού λειτουργίας.

Στην συνέχεια, επιλέγουμε Ενημέρωση και Ασφάλεια, ή Security and Updates αν το λειτουργικό μας είναι στα Αγγλικά.

Τέλος, διαλέγουμε “Αλλαγή ωρών ενεργής χρήσης”. Στο παράθυρο που εμφανίζεται, ρυθμίζουμε κατάλληλα την ώρα έναρξης και λήξης.

Σε παλαιότερες εκδόσεις των Windows 10 το περιθώριο για τις ώρες ενεργής χρήσης ήταν αρχικά 10 ώρες, και αργότερα 12. Στην τελευταία έκδοση Windows 10 είναι πλέον 18 ώρες, και αναρωτιόμαστε αν κάποια στιγμή θα γίνει 24 ώρες, να τελειώνουμε.

Μπορούμε δηλαδή να εμποδίσουμε την αυτόματη επανεκκίνηση από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 τη νύχτα, ή σε οποιονδήποτε άλλο συνδυασμό θέλουμε (9 με 3, 10 με 4 κλπ).

Απενεργοποίηση από το χρονοδιάγραμμα εργασιών

Αν δεν μας αρκούν οι 18 ώρες στις ρυθμίσεις ενεργής χρήσης, ή αν προτιμάμε να έχουμε πλήρη έλεγχο των επανεκκινήσεων, μπορούμε να απενεργοποιήσουμε τελείως τη λειτουργία από το χρονοδιάγραμμα εργασιών.

Ξεκινάμε ανοίγοντας τα “Εργαλεία Διαχείρισης” ή “Administrative Tools”. Μπορούμε να τα βρούμε εύκολα χρησιμοποιώντας την αναζήτηση των Windows.

Εκεί κάνουμε διπλό κλικ στο “Χρονοδιάγραμμα Εργασιών”, ή “Task Scheduler”.

Στην αριστερή καρτέλα, επιλέγουμε “Βιβλιοθήκη Χρονοδιαγράμματος”. Έπειτα κατευθυνόμαστε ως εξής: Microsoft > Windows > UpdateOrchestrator.

Κάνουμε δεξί κλικ στην επιλογή Reboot, που εμφανίζεται στη μέση της οθόνης μας, και επιλέγουμε απενεργοποίηση.

Με αυτόν τον τρόπο, οι ενημερώσεις εγκαθίστανται κανονικά, όμως δεν πραγματοποιείται ποτέ αυτόματο reboot του υπολογιστή μας.

Πώς απενεργοποιώ το OneDrive στα Windows

Το OneDrive είναι από τα χαρακτηριστικά των Windows που χρησιμοποιεί η μειοψηφία των χρηστών.

Και γιατί να το χρησιμοποιήσουμε όταν υπάρχουν τόσα cloud, που δεν απαιτούν λειτουργικό της Microsoft για να έχουμε πρόσβαση;

Ακόμα όμως και που δεν το χρησιμοποιούμε, αυτό φορτώνεται σαν εφαρμογή κάθε φορά στην εκκίνηση των Windows, απασχολώντας πόρους συστήματος.

Σίγουρα σε κάθε σύγχρονο σύστημα, οι πόροι που καταναλώνει είναι αμελητέοι. Και πάλι, όμως, γιατί να το έχουμε να τρέχει αν δεν το χρειαζόμαστε και δεν το θέλουμε; Όπως και τις περισσότερες εφαρμογές στην εκκίνηση των Windows.

Απενεργοποίηση του OneDrive από το εικονίδιο

Αν λοιπόν δεν χρησιμοποιούμε το OneDrive, μπορούμε να το απενεργοποιήσουμε, ή ακόμα και να το αφαιρέσουμε εντελώς από τον υπολογιστή μας.

Η πιο απλή μέθοδος για την απενεργοποίηση είναι να κάνουμε δεξί κλικ στο εικονίδιο του OneDrive, να επιλέξουμε ρυθμίσεις…

…και στην καρτέλα “Ρυθμίσεις” να αποεπιλέξουμε την “Αυτόματη εκκίνηση του OneDrive κατά την είσοδο στα Windows”.

Πλέον δεν θα ξαναδούμε το εικονίδιο. Αν αποφασίσουμε αργότερα να το επαναφέρουμε, ανοίγοντας το φάκελο του OneDrive και κάνοντας δεξί κλικ -> Ρυθμίσεις, θα ανοίξει το παραπάνω παράθυρο για να ενεργοποιήσουμε ξανά την αυτόματη εκκίνηση.

Απενεργοποίηση του OneDrive από το μητρώο (registry)

Μία πιο προχωρημένη μέθοδος, που εμποδίζει όλες τις διεργασίες του OneDrive στο σύστημα, απαιτεί να κάνουμε τροποποιήσεις στο μητρώο (registry) των Windows.

Ακόμα και αν δεν γνωρίζετε καν τι είναι το registry, δεν χρειάζεται να σας τρομάζει η διαδικασία. Αρκεί να ακολουθήσετε προσεκτικά τα παρακάτω βήματα.

Αρχικά κρατάμε πατημένο το windows key και πατάμε το R στο πληκτρολόγιό μας. Στο παράθυρο που θα εμφανιστεί, γράφουμε “regedit” και πατάμε ΟΚ.

Στην μπάρα κάτω από το μενού κάνουμε αντιγραφή-επικόλληση τη διαδρομή:

Υπολογιστής\HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Policies\Microsoft\Windows

Εκεί, ψάχνουμε το κλειδί “OneDrive”. Στο μητρώο, κλειδιά ονομάζονται οι καταχωρήσεις που έχουν εικονίδια σαν φάκελοι στο αριστερό τμήμα του παραθύρου.

Αν δεν υπάρχει, το δημιουργούμε εμείς πατώντας δεξί κλικ στο κλειδί Windows, και στη συνέχεια “Δημιουργία” και “κλειδί”. Το ονομάζουμε “OneDrive” και πατάμε enter.

Αφού βρήκαμε το κλειδί OneDrive ή το δημιουργήσαμε, πατάμε δεξί κλικ πάνω του και επιλέγουμε “Δημιουργία”, και μετά “τιμή DWORD (32 Bit)”. Δεξιά από τη στήλη μας, θα δούμε ότι δημιουργήθηκε ένα αρχείο. Το ονομάζουμε:

DisableFileSyncNGSC

Προσοχή! Ακόμα και αν έχουμε 64bit Windows, επιλέγουμε πάντοτε “τιμή DWORD (32 Bit)”. Η επιλογή αυτή είναι εντελώς ανεξάρτητη με την έκδοση των Windows που έχουμε. Αν βάλουμε QWORD (64 Bit) δεν θα λειτουργήσει.

Τέλος, πατάμε διπλό κλικ στο αρχείο που μόλις δημιουργήσαμε, και αλλάζουμε τα δεδομένα τιμής από 0 σε 1. Πατάμε ΟΚ και κάνουμε επανεκκίνηση του υπολογιστή μας.

Αν όλα πήγαν καλά, το OneDrive θα σταματήσει να μας ενοχλεί μια για πάντα.

Μάλιστα, θα έχει αφαιρεθεί ακόμα και ο φάκελος OneDrive από την προβολή του υπολογιστή. Θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Σε περίπτωση που θέλουμε να το ενεργοποιήσουμε, απλά αλλάζουμε την τιμή του αρχείου DisableFileSyncNGSC από 1 σε 0.

Απεγκατάσταση OneDrive

Εκτός από το να το απενεργοποιήσουμε, μπορούμε να διαγράψουμε τελείως το OneDrive από τον υπολογιστή μας. H απεγκατάσταση μπορεί να γίνει από τον πίνακα ελέγχου, όπως και σε κάθε άλλο πρόγραμμα.

Πώς μπαίνω στα Windows με PIN αντί για κωδικό

Η Microsoft προσπαθεί να φτιάξει το δικό της “universe” στα πρότυπα της Apple, και έχει συνδέσει το Microsoft Account μας με τα Windows, το Xbox, το Skype, κτλ.

Κατά την εγκατάσταση των Windows, μας ζητάει να πραγματοποιήσουμε είσοδο μέσω του Microsoft λογαριασμού μας.

Παρά τις όποιες ευκολίες προσφέρει το Microsoft Account, το να πληκτρολογούμε έναν δεκαψήφιο κωδικό κάθε φορά που ανοίγουμε τον υπολογιστή μας μπορεί να γίνει εύκολα κουραστικό.

Εφόσον φυσικά δεν είστε από εκείνους τους αστοιχείωτους που έχουν κωδικό 123456 ή “password” σε όλους τους λογαριασμούς.

Πόσο μάλλον όταν ο κωδικός μας περιέχει κεφαλαία και μικρά γράμματα και αριθμούς. Για να αποφύγουμε την ταλαιπωρία, μπορούμε να ορίσουμε ένα τετραψήφιο PIN, το οποίο θα χρησιμοποιούμε για να συνδεθούμε.

Μάλιστα, η Microsoft μας προτρέπει να χρησιμοποιούμε PIN αντί για κωδικό, θεωρώντας το πιο ασφαλές, καθώς είναι αποκλειστικά συνδεδεμένο με την εκάστοτε συσκευή.

Όταν κάνουμε μια καθαρή εγκατάσταση, πλέον είναι υποχρεωτικό να το ορίσουμε, στη νεότερη έκδοση των Windows, δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Σε περίπτωση όμως που έχουμε μια προηγουμένη εγκατάσταση χωρίς PIN, είναι εύκολο να το ορίσουμε στο λογαριασμό μας.

Στην αναζήτηση των Windows, πληκτρολογούμε “επιλογές εισόδου” (Sign In options). Στο παράθυρο που θα ανοίξει στην οθόνη μας, πηγαίνουμε κάτω από το PIN και πατάμε προσθήκη.

Πληκτρολογούμε το PIN της προτίμησής μας, πατάμε OK, και είμαστε έτοιμοι. Αυτόν τον αριθμό θα χρησιμοποιούμε από δω και στο εξής για να πραγματοποιήσουμε είσοδο στα Windows.

Πώς μπαίνω στα Windows χωρίς κωδικό πρόσβασης

Αν είστε ο μόνος που χρησιμοποιεί τον υπολογιστή σας, η χρήση κωδικού πρόσβασης μπορεί να προσφέρει μόνο ταλαιπωρία. Αν η λύση του PIN δεν μας αρκεί, μπορούμε να πραγματοποιούμε είσοδο χωρίς να χρειαστεί να πληκτρολογήσουμε οτιδήποτε.

Κρατάμε πατημένο το κουμπί των windows και πατάμε το R. Στο παράθυρο “Εκτέλεση” που εμφανίζεται, γράφουμε:

netplwiz

Στη συνέχεια καταργούμε την επιλογή για υποχρεωτική χρήση κωδικού, όπως φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα. Πατάμε ΟΚ και πληκτρολογούμε τον κωδικό πρόσβασής μας.

Για την ίδια διαδικασία πιο αναλυτικά, δείτε τον οδηγό που υπάρχει εδώ:

https://www.pcsteps.gr/18652-είσοδος-στα-windows-χωρίς-κωδικό/

Πώς απενεργοποιώ τις ειδοποιήσεις των Windows 10

Οι ειδοποιήσεις είναι άλλο ένα από τα χαρακτηριστικά των Windows που μπορούν να προκαλέσουν εκνευρισμό. Κανείς δεν θέλει να μάθει για τη νέα αναβάθμιση της Java την ώρα που κάθεται αναπαυτικά στο κρεβάτι του και βλέπει Netflix.

Και εδώ, μπορούμε να απενεργοποιήσουμε τελείως τη λειτουργία, ή και να καθορίσουμε από ποιες εφαρμογές θα λαμβάνουμε ειδοποιήσεις.

Στην αναζήτηση των Windows, γράφουμε “Ρυθμίσεις Ειδοποιήσεων και ενεργειών” (Notifications & action settings). Στο παράθυρο που εμφανίζεται, μπορούμε να διαλέξουμε ποιες ειδοποιήσεις θα βλέπουμε και πότε.

Στο ίδιο παράθυρο, μπορούμε να διαμορφώσουμε τις γρήγορες ενέργειες σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας.

Πώς απενεργοποιώ τις διαφημίσεις στην έναρξη

Η Microsoft έχει “μπουκώσει” το μενού της έναρξης με διάφορες αχρείαστες λειτουργίες. Μέσα σε αυτές είναι και η εμφάνιση διαφημίσεων για εφαρμογές του Microsoft Store.

Για να απενεργοποιήσουμε τις διαφημίσεις, πατάμε δεξί κλικ στην επιφάνεια εργασίας και διαλέγουμε “Εξατομίκευση” (Personalize).

Από την αριστερή στήλη επιλέγουμε “Έναρξη” (Start). Εδώ μπορούμε να ρυθμίσουμε πλήρως το τι θα βλέπουμε όταν ανοίγουμε την έναρξη.

Για τις διαφημίσεις, απλώς απενεργοποιούμε την επιλογή “Περιστασιακή εμφάνιση προτάσεων” (Show suggestions occasionally in Start).

Όσοι επιθυμούν να δουν τα παραπάνω με αναλυτικές εικόνες ας μεταβούν στην πηγή του άρθρου που βρίσκεται εδώ:

https://www.pcsteps.gr/1422-ενοχλητικά-χαρακτηριστικά-windows/

Πηγή: pcsteps.gr

Δρ Στέλλα Μουζακιώτου : Τα δεινά του πολέμου στη ζωγραφική τέχνη

 Manet "The Execution of Emperor Maximilian". 1868–69. Oil on canvas

Τα δεινά του πολέμου στη ζωγραφική τέχνη

Γράφει η Δρ Στέλλα Μουζακιώτου

Ιστορικός Τέχνης στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο 

& Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής – Επιμελήτρια Εκθέσεων

stellamouzak@yahoo.gr

Τα δεινά του πολέμου είναι ένα θέμα που δεν άφησε ανεπηρέαστους σημαντικούς δημιουργούς, που μέσα από τις εικαστικές τους προσεγγίσεις θέλησαν να τρομάξουν, να σοκάρουν, να διαπεράσουν το σώμα του θεατή σαν ηλεκτρικό ρεύμα, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά της ρουτίνας και της αδιαφορίας του. Πρόκειται για έργα που μας καλούν να μην εθελοτυφλούμε μπροστά στη βία και τη μοχθηρότητα. Σκοπός τους είναι να βυθίσουν το δάχτυλο στην πληγή κάνοντάς μας να ματώσουμε, υποδεικνύοντας το χρέος μας ως άνθρωποι.

Το εκτελεστικό απόσπασμα που εξετέλεσε τον Μαξιμιλιανό (φώτο 1867)

Στην κατηγορία αυτή ανήκει το έργο με τίτλο: «Η εκτέλεση του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού» (1867), φιλοτεχνημένο από τον Γάλλο ζωγράφο Εντουάρ Μανέ . Ο πίνακας είναι εμπνευσμένος από το έργο του Φρανθίσκο Γκόγια, «3η Μαΐου 1808» (1814), όπου εκτελέστηκαν μαζικά περίπου 400 Ισπανοί πολίτες από τα γαλλικά στρατεύματα, οδηγώντας σε μια γενικευμένη ισπανική εξέγερση. Το έργο του Μανέ απεικονίζει ένα σοβαρότατο γεγονός της εποχής: τον τυφεκισμό του Μαξιμιλιανού της Αυστρίας από τους εξεγερμένους Μεξικανούς, υπό την ηγεσία του Μενίτο Χουάρεζ. Με την ελπίδα να καταστείλουν τις αυτονομιστικές τάσεις στο Μεξικό, η Γαλλία, η Αγγλία και η Ισπανία, αποφασίζουν να προτείνουν στον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό, που ήταν υποχείριό τους, τη διακυβέρνηση της χώρας. Η εκστρατεία αποδεικνύεται καταστροφική. Ο Ναπολέων Γ’, ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση, αποσύρει τα στρατεύματα και εγκαταλείπει τον Μαξιμιλιανό στα χέρια των εξεγερμένων Μεξικανών. Πολλοί σύγχρονοί του τον κατηγόρησαν για αυτήν την προδοσία.

 FRANCISCO GOYA : Third of May, 1808

Ο Μανέ, λειτουργώντας όπως ένας δημοσιογράφος σε μια είδηση, διαλέγει να απεικονίσει την πιο δραματική στιγμή του γεγονότος: την εκτέλεση. Προσεγγίζει το θέμα με βλέμμα διαυγές και προσεκτικό, μα καθόλου απόμακρο. Η ψυχρότητα του αποσπάσματος μπροστά στις απροστάτευτες φιγούρες των τριών καταδίκων ενισχύει τη βιαιότητα της πράξης. Οι στρατιώτες που εσκεμμένα δεν θυμίζουν Μεξικανούς, φορούν στολή παρόμοια με τη γαλλική, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να προβληθεί ένας εμφανής υπαινιγμός για την ευθύνη της Γαλλίας στο αποτρόπαιο γεγονός, που ασφαλώς δεν θα περάσει απαρατήρητο από το κοινό. Ο ζωγράφος παρουσιάζει το απόσπασμα με γυρισμένη την πλάτη, καθιστώντας μας «προνομιούχους» θεατές του θλιβερού επεισοδίου, αλλά θεωρώντας μας ταυτόχρονα υπεύθυνους για την αδιαφορία μας. Ο Μανέ με το έργο αυτό μας προσέφερε μια αιχμηρή κριτική στις πολιτικές επιλογές της χώρας του, σε μια εποχή που οι καλλιτέχνες αρκούνται στη δημιουργία έργων με μοναδικό σκοπό την οπτική απόλαυση του κοινού.

Ο Πάμπλο Πικάσο δεν στόχευε ποτέ στην ικανοποίηση του θεατή και η ζωγραφική του δεν αναφερόταν στους λάτρεις της εύκολης τέχνης. Οποιαδήποτε δυσκολία τον τραβούσε σαν μαγνήτης, συνειδητοποιώντας ότι η τέχνη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την ιδεολογία. Βαθιά επηρεασμένος από τον Γκόγια και τον Μανέ, που ήταν οι πρώτοι που «ανάγκασαν» την τέχνη να αντικρύσει κατάματα τη σκληρότητα του πολέμου, συνειδητοποιεί ότι το κτήνος του πολέμου μπορεί να νικηθεί μέσα από το φως που πηγάζει από τη δύναμη της τέχνης. Στο έργο «Σφαγή στη Βόρεια Κορέα» (1951), αποφασίζει να απεικονίσει και να καταγγείλει την αιματηρή σύγκρουση της δεκαετίας του ʹ50, ανάμεσα στη Βόρεια και Νότια Κορέα. Αυτή η σύνθεση αποτελεί την πρόδηλη κριτική του κατά της αμερικανικής επέμβασης στον κορεατικό πόλεμο. Πρόκειται για μια πράξη μαζικής θανάτωσης. Στα αριστερά, μια ομάδα γυμνών γυναικών με τα παιδιά τους βρίσκεται στους πρόποδες ενός ομαδικού τάφου. Μια μικρή έφηβη στο κέντρο της σύνθεσης, που κρύβει τη γύμνια της από ντροπή, είναι η μόνη που τολμά να κοιτάξει κατάματα τον θεατή ζητώντας του εξηγήσεις για την απουσία αντίδρασής του μπροστά στη βάρβαρη αυτή πράξη. Ένας αριθμός βαριά οπλισμένων εκτελεστών μεταμορφωμένων σε τρομαχτικά μηχανικά τέρατα στέκεται στα δεξιά στοχεύοντας προς τα ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα. Πρόκειται για προϊστορικούς γίγαντες με κράνη και όπλα προερχόμενα από τη μεσαιωνική και σύγχρονη εποχή, που απεικονίζονται σε μια προσπάθεια του δημιουργού να αναδείξει και να διακωμωδήσει τη φαυλότητα του πολέμου. Επιπλέον, οι στρατιώτες αποδίδονται μερικώς ευνουχισμένοι, γεγονός που ερμηνεύεται μέσα από την ιδιότητά τους ως εχθροί της ζωής, που τα όπλα τους έχουν αντικαταστήσει τα γενετήσια χαρακτηριστικά τους, ευνουχίζοντας έτσι τον εαυτό τους και στερώντας τις επόμενες γενιές από την ανθρώπινη ζωή. Ο συμβολισμός του γεγονότος επιτείνεται με την απεικόνιση των γυναικών, στα αριστερά, σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης. Η εκτέλεσή τους σκοτώνει και την τελευταία ελπίδα αναγέννησης και δημιουργίας.

https://amarysia.gr/arthra-sxolia-main/τα-δεινά-του-πολέμου-στη-ζωγραφική-τέχ

Πάμπλο Νερούδα: O ποιητής των κολασμένων της γης

Πάμπλο Νερούδα: O ποιητής των κολασμένων της γης

Επιμέλεια: Λία Βαλάτα – Τσιαμά: Ιστορικός – Ερευνήτρια

Ήταν 23 Σεπτέμβρη του 1973 όταν ο Χιλιανός ποιητής και νομπελίστας, Πάμπλο Νερούδα, άφηνε την τελευταία του πνοή στην κλινική «Σάντα Μαρία» του Σαντιάγο στη Χιλή. Η ζωή του υπήρξε ένας συνεχής αγώνας, μια πορεία που βρήκε την έκφρασή της στην εμπνευσμένη δύναμη της γλώσσας, στον αστείρευτο λυρισμό, στην επαναστατική άρθρωση, στην πολιτική αντίσταση. Οι μορφικοί του μηχανισμοί «περπάτησαν» στα μονοπάτια του σουρεαλισμού αλλά και της πολιτικής καταγγελίας και στρατεύτηκαν μόνο για να τεθούν στην υπηρεσία των βασανισμένων και κατατρεγμένων.

Οι αναρχικές ιδέες που τον συνόδεψαν στην εφηβεία, θα διαγράψουν μια μεγάλη στροφή, όταν θα «ενηλικιωθεί» μέσα από τον ισπανικό εμφύλιο και τη δολοφονία του φίλου του, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Στους δρόμους της Μαδρίτης που αιμορραγούν από ψυχές αθώων, θα γεννηθεί ένας άλλος ποιητής. Τα «20 τραγούδια αγάπης και ένα απελπισμένο άσμα» δίνουν τη θέση τους στο «Η Ισπανία στην καρδιά μου σημαδεύει», σηματοδοτώντας την έναρξη μιας καινούργιας πολιτικής θεώρησης που συνειδητοποιεί πως η ποίηση οφείλεται στο λαό και μόνο. Η αισθητική προσέγγιση που ακολουθεί πλέον, επιλέγει τη σύγκρουση παρά την επιτήδευση.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση του Νερούδα είναι ότι οι στίχοι του αποδεικνύονται πιο δυνατοί από κάθε ιδεολογία, ξεπερνούν τον οποιοδήποτε δογματισμό και αγγίζουν κατευθείαν στη ρίζα του τον πόνο των απανταχού κολασμένων της γης. Δεν αποφεύγει τα «σκοτάδια», αντίθετα τα αποδομεί, ρίχνοντας μέσα τους φως. Περιφρονεί τον ελιτισμό και στηλιτεύει την αυταρέσκεια πολλών συναδέλφων του. Δε διστάζει να ανοίξει τη συζήτηση γύρω από την ποιητική σαφήνεια, θεωρώντας πως ο ίδιος ο λαός είναι ποίηση.

«Το φραστικό σκοτάδι έχει γίνει προνόμιο μιας λογοτεχνικής κάστας, ενώ οι ταξικές προκαταλήψεις είναι αυτές που χαρακτηρίζουν ως λαϊκή την απλότητα ενός άσματος», δηλώνει απερίφραστα το 1953. Αρνείται να χρησιμοποιήσει τον όρο «ποιητικές συλλογές», προτιμάει να είναι ο δημιουργός «ποιητικών βιβλίων». Στα 23 μόλις χρόνια του, αρχίζει τη διπλωματική του καριέρα, η οποία τον φέρνει σε επαφή με χώρες όπως η Βιρμανία, η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη, η Αργεντινή και τέλος η Ισπανία. Στο Μπουένος Άιρες γνωρίζει τον Λόρκα, στη Βαρκελώνη τον Ραφαέλ Αλμπέρτι.

Το 1937 επιστρέφει στη Χιλή και οι στίχοι του επικεντρώνονται σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, ενώ οι πωλήσεις των έργων του σε όλη την ήπειρο συνεχώς αυξάνονται. Ένα χρόνο αργότερα, ως πρόξενος στο Παρίσι, βοηθάει 2000 Ισπανούς πρόσφυγες του εμφυλίου να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή στη Χιλή, όπου τους στέλνει με το πλοίο «Winnipeg». Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το Μεξικό, θα επιστρέψει στην πατρίδα του, πραγματοποιώντας ενδιάμεσα ένα ταξίδι στο Περού, όπου θα επισκεφτεί το Μάτσου Πίτσου. Οι υπέροχες εικόνες που αντικρίζει μένουν βαθιά χαραγμένες μέσα του και αποτυπώνονται στο χαρτί με τον τίτλο «Alturas de Machu Picchu».

Πρόκειται για το ξεκίνημα του περίφημου «Κάντο Χενεράλ» (Γενικό Άσμα), ένα έργο επικών διαστάσεων που αποτελείται από 231 ποιήματα και περισσότερους από 15.000 στίχους. Το χρονικό της ιστορίας, της φύσης, της εξέλιξης και της ιδιαιτερότητας ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, μέσα από τις επιρροές, ντόπιες και ξένες, τις συνήθειες, τους αγώνες, την ίδια τη σύνθετη πραγματικότητα της ηπείρου, εκτυλίσσεται με έναν μοναδικό, υπέροχο αφηγηματικό έμμετρο χείμαρρο λέξεων, εκφράσεων και εικόνων. Το «Κάντο Χενεράλ» είναι η πατρίδα, το κάλεσμα, η γοητεία μέσα από ένα συνεχές ανατρεπτικό κάλεσμα, ένα πραγματικό αριστούργημα.

Το 1945 ο Νερούδα προσχωρεί στο κομμουνιστικό κόμμα της Χιλής, όμως τρία χρόνια αργότερα ο Γκονσάλες Βιντέλα το θέτει εκτός νόμου και λίγο αργότερα εκδίδει ένταλμα σύλληψης για τον Πάμπλο, ο οποίος κρύβεται επί 13 μήνες στα σπίτια φίλων και συντρόφων του στο Σαντιάγο, μέχρι να μπορέσει να διαφύγει στην Αργεντινή. Ο ποιητής διασχίζει τις Άνδεις και περνάει τα σύνορα έφιππος, αρχικά μέσα από ένα φαράγγι και στη συνέχεια μέσα από μια λίμνη, όπου λίγο έλειψε να πνιγεί. Την άνοιξη του 1949 θα μπορέσει να φτάσει κρυφά στο Παρίσι, με τη βοήθεια, μεταξύ άλλων, και του Πικάσο.

Η εξορία δεν τον καταβάλλει. Γράφει ασταμάτητα και επισκέπτεται χώρες σε όλο τον κόσμο: Τσεχοσλοβακία, ΕΣΣΔ, Πολωνία, Ουγγαρία, Μεξικό, Ρουμανία, Ινδία, Ιταλία, Γαλλία, Ανατολική Γερμανία, Γουατεμάλα. Το 1950 εκδίδεται το «Κάντο Χενεράλ» στο Μεξικό (κυκλοφορεί παράνομα και στη Χιλή) και μέσα σε λίγες εβδομάδες μεταφράζεται σε 10 γλώσσες. Το 1952, ενώ βρίσκεται εξόριστος στο Κάπρι και τη Νάπολη της Ιταλίας με τη σύντροφό του, Ματίλντε Ουρούτια, ενημερώνεται ότι μπορεί να επιστρέψει στη Χιλή, αφού έχει σταματήσει πλέον η δίωξή του, όπου γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό.

Το 1955 χωρίζει τη (δεύτερη) σύζυγό του, Ντέλια δελ Καρίλ και συζεί με την Ματίλντε, παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται επίσημα το διαζύγιό του (θα την παντρευτεί τελικά το 1966). Δυο χρόνια νωρίτερα (1953) του απονέμεται το βραβείο Στάλιν για την Ειρήνη των Λαών και το 1965 η Οξφόρδη τον ανακηρύσσει τιμής ένεκεν διδάκτορα του Πανεπιστημίου της. Το 1969 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής τον προτείνει για τη θέση του Προέδρου, αλλά ο ίδιος παραχωρεί το χρίσμα στον φίλο του, Σαλβαδόρ Αλιέντε, έτσι ώστε η «Λαϊκή Ενότητα» να κατέβει με έναν και μόνο υποψήφιο στις εκλογές.

Ο Αλιέντε τον διορίζει πρέσβη στη Γαλλία, πόστο στο οποίο θα παραμείνει μέχρι το 1972. Ήδη του έχει διαγνωστεί καρκίνος στον προστάτη, όταν καλείται το 1971 να ταξιδέψει στη Στοκχόλμη για να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας, μια διάκριση που ήρθε μάλλον απρόσμενα, αφού η Ακαδημία απέφευγε να βραβεύει κομμουνιστές. Διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του: «Ο γηραιός μονάρχης έμεινε περισσότερο χρόνο μαζί μου από ότι με τους υπόλοιπους, σφίγγοντας το χέρι μου με προφανή συμπάθεια. Ίσως θυμήθηκε τη στάση των παλαιών ευγενών της αυλής προς τους γελωτοποιούς».

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1972 πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγο, όπου αποθεώνεται από 70.000 κόσμο που δίνει το παρόν για να τον τιμήσει. Ήδη καταβεβλημένος από το πρόβλημα της υγείας του, παραιτείται από το διπλωματικό του αξίωμα τον Φεβρουάριο του 1973 και αποσύρεται στο σπίτι του, στην Ίσλα Νέγρα. Εκεί τον βρίσκει το πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη του 1973. Πληροφορείται τον θάνατο του Αλιέντε και τις θηριωδίες του Πινοτσέτ και επιδεινώνεται ραγδαία η υγεία του, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Σαντιάγο, όπου αφήνει την τελευταία του πνοή λίγα 24ωρα αργότερα. Μόλις γίνεται γνωστός ο θάνατός του, πράκτορες του Πινοτσέτ εισβάλλουν στο σπίτι του και καταστρέφουν όλα τα χειρόγραφα και πολλά προσωπικά αντικείμενα του Νερούδα.

Η κηδεία του γίνεται στο Γενικό Κοιμητήριο της πρωτεύουσας και συρρέουν σ’ αυτήν χιλιάδες κόσμου. Εμφανίζονται πολλοί κομμουνιστές και αριστεροί, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, ενώ το νεκροταφείο είναι κυκλωμένο από οπλισμένους στρατιώτες, ελεύθερους σκοπευτές και χαφιέδες. Ο ουρανός σείεται από συνθήματα υπέρ του Νερούδα και του Αλιέντε και κατά της δικτατορίας, ενώ οι παρευρισκόμενοι τραγουδούν το «canción del poder popular» (τον ύμνο της Unidad Popular) και τη Διεθνή. Μετά την ολοκλήρωση της ταφής, είναι εκατοντάδες αυτοί που συλλαμβάνονται, για να προστεθούν στην ατελείωτη λίστα των εξαφανισμένων και αγνοούμενων από το καθεστώς του Πινοτσέτ.

Το 1992 οι σωροί του Πάμπλο και της Ματίλντε μεταφέρονται και ενταφιάζονται, σύμφωνα με την επιθυμία του ποιητή, στην Ίσλα Νέγρα. Το 2011, με αφορμή μια δημοσίευση του βοηθού και οδηγού του Νερούδα, Μανουέλ Αράγια, σύμφωνα με την οποία ο ποιητής δολοφονήθηκε από το καθεστώς του Πινοτσέτ με μια θανατηφόρα ένεση, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής ζητάει να υποβληθεί σε κλινικούς ελέγχους το λείψανο ώστε να διαπιστωθούν τα πραγματικά αίτια του θανάτου. Το Ίδρυμα Πάμπλο Νερούδα αντιτίθεται αρχικά, αλλά τελικά δίνει τη συγκατάθεσή του και τον Απρίλιο του 2013 πραγματοποιείται η εκταφή.  

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά και ο ίδιος: «Έχω για τη ζωή μια αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ό,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου, δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι’ αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ’ αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές ποιητικές πραμάτειες που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης»…

Ο Νερούδα υπήρξε ο ποιητής μιας συνεχούς επανάστασης της ποίησης για την ίδια την ποίηση. Μετά τις πρώτες ρομαντικές «ζωγραφιές» της νεότητας, τάχθηκε στην υπεράσπιση της πολυτάραχης Αμερικής του. Η πολιτική διάσταση των στίχων του συμβαδίζει με την αγάπη για την ελευθερία και την κοινή πορεία της ποίησης με τους ανθρώπους. Ο Νερούδα ανέβηκε και κατέβηκε τις Άνδεις και από εκεί αγκάλιασε όλη τη γη, σκορπώντας ένα μήνυμα όχι συμπάθειας, αλλά δύναμης. Δημιούργησε φως και δεν διαπραγματεύτηκε ούτε μια στιγμή την παντοδυναμία του ονείρου. Αντίθετα, πίστεψε σε αυτό, ως κάτι χειροπιαστό, πραγματικό.

https://amarysia.gr/arthra-sxolia-main/πάμπλο-νερούδα-o-ποιητής-των-κολασμένω